Het HondenForum

Ik kan het me ook goed voorstellen inderdaad, dat de over het algemeen kortere lontjes van rasgroep 1 honden sneller voor de vlam in de pan zorgen binnen de roedel. Zelf heb ik in de 25 jaar dat ik nu meerdere herders bij elkaar heb gehad nooit een gevecht gehad binnen de roedel. Hooguit een keer een snauw tijdens een opwindingsmoment zoals wanneer er aangebeld wordt maar dat is gelukkig het enige en daaruit is nooit schade ontstaan.
Nu weet ik wel van andere herderbezitters dat het ook heel anders kan en dat men er in meerdere gevallen niet aan ontkomen is de honden in huis te scheiden of zelfs 1 hond te herplaatsen.

Het lijkt me verschrikkelijk als je honden het niet met elkaar kunnen vinden.
Je hoort weleens van die verhalen van honden die niet samen alleen thuis kunnen. Of erger, dat zelfs als de baas thuis is de honden gescheiden moeten blijven. Dan zou ik toch mooi voor herplaatsing kiezen, lijkt me voor de honden ook fijner.

Nanna schreef:KLIK

Kijk, bovenstaande grappen kun je met dat type hond wel uithalen. Probeer dat met een meute Pitbulls en je bent de rest van de dag bezig om het uit elkaar te pulken

Ja, hebben wij gezien vorig jaar. Heel bijzonder.

Nanna schreef:KLIK

Kijk, bovenstaande grappen kun je met dat type hond wel uithalen. Probeer dat met een meute Pitbulls en je bent de rest van de dag bezig om het uit elkaar te pulken

Wat grappig dat er 1 hond is die als enige op de trap blijft staan wachten terwijl die man met die zweep loopt te zwiepen.

Eerlijk gezegd vonden wij het allemaal niet zo fijn om te zien hoe die honden gehouden worden.

Herders maken zich ook vaak druk over dingen waar andere rassen maling aan hebben.
Ik heb ook een sociale hond die andere honden niet zal verwonden, maar zet je haar in een roedel dan veroorzaakt ze al snel spanning doordat ze neiging heeft om bepalend te zijn.
Nu is het wel zo, als je daar een hond bij zet die het allemaal geen drol uit maakt of je bent zelf politie agent dat het allemaal al snel losloopt.

Niet alleen het korte lontje zal meespelen, ook het baasgerichte. De extreem baas/mensgerichte honden die ik ken geven geen flikker om andere honden. Die tolereren dan ook gewoon minder van andere honden. Je krijgt nu eenmaal eerder ruzie met wat je tolereert, dan met waar je gek op bent.

Mij verbaasd het inderdaad ook niet.

Brindlecardi schreef:Herders maken zich ook vaak druk over dingen waar andere rassen maling aan hebben.
Ik heb ook een sociale hond die andere honden niet zal verwonden, maar zet je haar in een roedel dan veroorzaakt ze al snel spanning doordat ze neiging heeft om bepalend te zijn.
Nu is het wel zo, als je daar een hond bij zet die het allemaal geen drol uit maakt of je bent zelf politie agent dat het allemaal al snel losloopt.

Ja, herkenbaar, dat geldt ook voor Mila. Zij heeft er ook geen probleem mee om het conflict op te zoeken om haar punt duidelijk te maken. Amoz, Amy en Taartje hebben dat gelukkig totaal niet en vinden het niet zo'n punt als Mila de baas loopt te spelen, dus daardoor zijn er hier nooit problemen. Buitenshuis heeft Amoz wel wat meer bemoeizuchtige trekjes, maar binnen de eigen roedel kiest hij er altijd voor om het conflict uit de weg te gaan of te sussen. Twee Mila's in huis zou echt oorlog worden, denk ik Of ik zou er constant bovenop moeten zitten en daar zou ik echt geen zin in hebben, het moet wat mij betreft ook wel een beetje vanzelf gaan en op een ontspannen manier.

Verbaasd me niets... heb t aan den lijve ondervonden. Nu 2 herders die een uitstekende combi zijn maar ik weet ook door mn ervaring uit t verleden zeker niet standaard is.

Rani is een lief regelherdertje in de roedel. Net nog; Gol was misselijk en wilde in de tuin onkruid vreten dus hup de tuin in. Rani houdt dat dan in de gaten en piept wanneer Gol weer naar binnen wil. Toen Gol weer binnenkwam moest ze even door Rani besnuffeld worden of alles wel goed ging
Mika heeft nu een soepoog wat regelmatig even bekeken word door Rani, soms moet het ook even worden gesopt.

En buiten hoeft ook niemand Gollum of Mika te pesten want dan komt Rani verhaal halen
Buiten zou Rani inderdaad sneller ruzie krijgen dan de andere twee, maar binnen de roedel is het pais en vree. Dat komt denk ik omdat ze alledrie zo verschillen van elkaar, twee honden van Rani's kaliber zou misschien niet zo goed gaan. Twee Gollums is saai en met twee Mika's word je gek van het getetter

Hier ook herders waarvan er eentje niet langdurig bij de rest kan, er ontstaat zelden schade maar het vervalt al snel in ordinair gescheld.
Binnenshuis scheiden bleek een prima haalbare oplossing en wandelingen lopen ze gelukkig probleemloos samen.

Wat Shiloh zegt, ik ken veel herders die elkaar eerder tolereren dan dat ze écht genieten van elkaars aanwezigheid, vooral als het sexegenoten zijn.

Nanna schreef:

-Saskia- schreef: ik ken veel herders die elkaar eerder tolereren dan dat ze écht genieten van elkaars aanwezigheid, vooral als het sexegenoten zijn.

Ik hèb twee sexegenoten herders en die genieten dubbel en dwars van elkaar. Geen groter cadeau voor Rozi dan het destijds ophalen van Csikasz uit Hongarije. Die rollebollen wat af.
Maar goed, ze horen wel bij rasgroep 1 maar het is toch niet echt wat ik onder 'herders' versta.

Dat gold ook voor onze IJslanders. Twee zusjes uit ‘t zelfde nest, intens verknocht aan elkaar en nooit een wanklank.

Nanna schreef:

-Saskia- schreef: ik ken veel herders die elkaar eerder tolereren dan dat ze écht genieten van elkaars aanwezigheid, vooral als het sexegenoten zijn.

Ik hèb twee sexegenoten herders en die genieten dubbel en dwars van elkaar. Geen groter cadeau voor Rozi dan het destijds ophalen van Csikasz uit Hongarije. Die rollebollen wat af.
Maar goed, ze horen wel bij rasgroep 1 maar het is toch niet echt wat ik onder 'herders' versta.

Ook voor wat de gemiddelde persoon wel onder echte herder verstaat geldt het lang niet altijd. Nu is Duke nog nooit langer dan een paar weken in 1 huis geweest met een andere hond, maar hij geniet wel duidelijk als het wél zo is. Hij is dol op de hond van mijn ouders en hun hond op Duke. Ik weet eigenlijk zeker dat Duke echt wel plezier zou hebben van een tweede hond en er niet zo snel mot mee zou hebben. Maar heeft dan ook totaal niet de drift van de gemiddelde herder, heeft totaal geen kort lontje naar andere honden, en is vergeleken bij andere herders maar minimaal baasgericht (natuurlijk wel vergeleken bij bepaalde andere rasgroepen). Hij is ook eerder een conflict vermijder dan een conflict opzoeker.

Uiteindelijk kun je nooit alle honden binnen een ras(groep) over 1 kam scheren.

Maar ik denk toch dat je binnen de rasgroep zult zien dat de honden waarbij het allemaal eigenlijk prima gaat en ze verknocht zijn aan elkaar, dat toch honden zijn die niet extreem baasgericht zijn en niet leven puur om het baasje te pleasen.

Ik geloof het meteen, al denk ik niet voor alle rassen in rasgroep 1.

Shiloh86 schreef:Maar ik denk toch dat je binnen de rasgroep zult zien dat de honden waarbij het allemaal eigenlijk prima gaat en ze verknocht zijn aan elkaar, dat toch honden zijn die niet extreem baasgericht zijn en niet leven puur om het baasje te pleasen.

Dat is denk ik wel iets wat een rol speelt, maar niet de enige factor. Het klopt dat Mila soms vindt dat andere honden alleen maar in de weg lopen als zij met mij bezig is, en die 'taak' neemt zij vrij serieus. Mijn andere honden weten dat en zorgen er gewoon voor dat ze haar dus niet in de weg lopen Amoz heeft dat ook wel, maar heeft dat korte lontje gewoon helemaal niet, die krijg je de pis niet zo snel lauw. Dat is echt een groot verschil: waar Mila om het - in onze ogen - minste of geringste al heel heftig kan reageren en vindt dat ze de andere hond wel even moet laten weten wat zij ervan vindt, zal Amoz in zulke situaties kiezen voor negeren of het uit de weg gaan. Dat korte lontje en overal iets van moeten vinden en van willen zeggen, zie je natuurlijk wel veel vaker bij herders.

Shiloh86 schreef:Niet alleen het korte lontje zal meespelen, ook het baasgerichte. De extreem baas/mensgerichte honden die ik ken geven geen flikker om andere honden. Die tolereren dan ook gewoon minder van andere honden. Je krijgt nu eenmaal eerder ruzie met wat je tolereert, dan met waar je gek op bent.

Mij verbaasd het inderdaad ook niet.

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik denk bijv aan de (voor de jacht gefokte) retrievers die absoluut HEEL baasgericht zijn en ook niet geven om andere honden, maar toch hoor ik daar maar zelden over dat ze onverdraagzaam zijn binnen de roedel...

DeDiana schreef:

Shiloh86 schreef:Maar ik denk toch dat je binnen de rasgroep zult zien dat de honden waarbij het allemaal eigenlijk prima gaat en ze verknocht zijn aan elkaar, dat toch honden zijn die niet extreem baasgericht zijn en niet leven puur om het baasje te pleasen.

Dat is denk ik wel iets wat een rol speelt, maar niet de enige factor. Het klopt dat Mila soms vindt dat andere honden alleen maar in de weg lopen als zij met mij bezig is, en die 'taak' neemt zij vrij serieus. Mijn andere honden weten dat en zorgen er gewoon voor dat ze haar dus niet in de weg lopen Amoz heeft dat ook wel, maar heeft dat korte lontje gewoon helemaal niet, die krijg je de pis niet zo snel lauw. Dat is echt een groot verschil: waar Mila om het - in onze ogen - minste of geringste al heel heftig kan reageren en vindt dat ze de andere hond wel even moet laten weten wat zij ervan vindt, zal Amoz in zulke situaties kiezen voor negeren of het uit de weg gaan. Dat korte lontje en overal iets van moeten vinden en van willen zeggen, zie je natuurlijk wel veel vaker bij herders.

Wat op zich logisch is als je bedenkt waar ze oorspronkelijk voor gemaakt zijn. Een dier dat zich uit de kudde begeeft, of zelfs de confrontatie met de hond aangaat, moet wel even duidelijk worden gemaakt dat dat niet gewenst is.
Of zou dat te simpel gedacht zijn?

Nanna schreef:KLIK

Kijk, bovenstaande grappen kun je met dat type hond wel uithalen. Probeer dat met een meute Pitbulls en je bent de rest van de dag bezig om het uit elkaar te pulken

Daar moet ik Oor niet tussen zetten nee

Pienda schreef:

DeDiana schreef:

Shiloh86 schreef:Maar ik denk toch dat je binnen de rasgroep zult zien dat de honden waarbij het allemaal eigenlijk prima gaat en ze verknocht zijn aan elkaar, dat toch honden zijn die niet extreem baasgericht zijn en niet leven puur om het baasje te pleasen.

Dat is denk ik wel iets wat een rol speelt, maar niet de enige factor. Het klopt dat Mila soms vindt dat andere honden alleen maar in de weg lopen als zij met mij bezig is, en die 'taak' neemt zij vrij serieus. Mijn andere honden weten dat en zorgen er gewoon voor dat ze haar dus niet in de weg lopen Amoz heeft dat ook wel, maar heeft dat korte lontje gewoon helemaal niet, die krijg je de pis niet zo snel lauw. Dat is echt een groot verschil: waar Mila om het - in onze ogen - minste of geringste al heel heftig kan reageren en vindt dat ze de andere hond wel even moet laten weten wat zij ervan vindt, zal Amoz in zulke situaties kiezen voor negeren of het uit de weg gaan. Dat korte lontje en overal iets van moeten vinden en van willen zeggen, zie je natuurlijk wel veel vaker bij herders.

Wat op zich logisch is als je bedenkt waar ze oorspronkelijk voor gemaakt zijn. Een dier dat zich uit de kudde begeeft, of zelfs de confrontatie met de hond aangaat, moet wel even duidelijk worden gemaakt dat dat niet gewenst is.
Of zou dat te simpel gedacht zijn?

Ik denk dat dat zeker een groot deel van de verklaring is. Plus dat ze dat redelijk zelfstandig moeten kunnen handelen, dan ook de bereidheid moeten hebben om overtuigend actie te ondernemen en doorgaans als enige hond samen met een baas werken. Podenco's zijn bijvoorbeeld echte roedelhonden die ook in roedels jagen, met elkaar samenwerken en daarbij geen sturing van een baas nodig hebben. Niet verrassend dat dat meestal heel tolerante honden zijn ten opzichte van roedel-/soortgenoten, je kunt het natuurlijk niet hebben dat zo'n jaagpartijtje steeds op knokken uitdraait

DeDiana schreef:. Podenco's zijn bijvoorbeeld echte roedelhonden die ook in roedels jagen, met elkaar samenwerken en daarbij geen sturing van een baas nodig hebben. Niet verrassend dat dat meestal heel tolerante honden zijn ten opzichte van roedel-/soortgenoten, je kunt het natuurlijk niet hebben dat zo'n jaagpartijtje steeds op knokken uitdraait

daarom zijn podenco's zo leuk.

sbientje schreef:

Shiloh86 schreef:Niet alleen het korte lontje zal meespelen, ook het baasgerichte. De extreem baas/mensgerichte honden die ik ken geven geen flikker om andere honden. Die tolereren dan ook gewoon minder van andere honden. Je krijgt nu eenmaal eerder ruzie met wat je tolereert, dan met waar je gek op bent.

Mij verbaasd het inderdaad ook niet.

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik denk bijv aan de (voor de jacht gefokte) retrievers die absoluut HEEL baasgericht zijn en ook niet geven om andere honden, maar toch hoor ik daar maar zelden over dat ze onverdraagzaam zijn binnen de roedel...

Fila's zijn ook zeer baasgericht maar ook zeer tolerant in eigen roedel.
Onze eigen dames zijn uitgesproken dol op elkaar en ik zie ladingen foto's van meerdere Fila's bij elkaar voorbij komen die echt ook heel close zijn.
Ik ken enkele gevallen waarbij de Fila een ander roedelgenoot niet tolereerde en dat betrof een reu en een teef en ook met een kat die niet langer getolereerd werd.
Als ze niet samen worden gehouden maar apart in kennels komt het ook wel voor maar dat zijn dan al geen echt hechte roedelmaatjes om mee te beginnen.
Daar staat of valt alles mee met de Fila lijkt het wel.

Nanna schreef:

jvanringen schreef:

Nanna schreef: Ik hèb twee sexegenoten herders en die genieten dubbel en dwars van elkaar. Geen groter cadeau voor Rozi dan het destijds ophalen van Csikasz uit Hongarije. Die rollebollen wat af.
Maar goed, ze horen wel bij rasgroep 1 maar het is toch niet echt wat ik onder 'herders' versta.

Dat gold ook voor onze IJslanders. Twee zusjes uit ‘t zelfde nest, intens verknocht aan elkaar en nooit een wanklank.

Ik denk dat er bij herders een héél groot onderscheid te maken is tussen drijvers en hoeders. De drijvers zijn toch meer de zonnige figuren terwijl de hoeders het leven een stuk serieuzer zien Door de bank genomen dan.

Dat denk ik ook.

jvanringen schreef:

Nanna schreef:

jvanringen schreef:

Nanna schreef: Ik hèb twee sexegenoten herders en die genieten dubbel en dwars van elkaar. Geen groter cadeau voor Rozi dan het destijds ophalen van Csikasz uit Hongarije. Die rollebollen wat af.
Maar goed, ze horen wel bij rasgroep 1 maar het is toch niet echt wat ik onder 'herders' versta.

Dat gold ook voor onze IJslanders. Twee zusjes uit ‘t zelfde nest, intens verknocht aan elkaar en nooit een wanklank.

Ik denk dat er bij herders een héél groot onderscheid te maken is tussen drijvers en hoeders. De drijvers zijn toch meer de zonnige figuren terwijl de hoeders het leven een stuk serieuzer zien Door de bank genomen dan.

Dat denk ik ook.

Onze twee ACD teven ging helaas ook echt niet hoor, en dat zijn toch drijvers.
Er komt hier vanwege Foxy ook geen teef bij, of het moet er één zijn van het type 'niet gek te krijgen'.

Johnny Jones schreef: Onze twee ACD teven ging helaas ook echt niet hoor, en dat zijn toch drijvers.
Er komt hier vanwege Foxy ook geen teef bij, of het moet er één zijn van het type 'niet gek te krijgen'.

Ik zou ook juist denken dat het andersom is. Dat drijvers eerder geneigd zijn tot ingrijpen dan de hoeders.

O jee, ik heb hier een combinatie die wel mis moet gaan.
2 Terriers en 2 Herders en ook nog eens alle 4 van het zelfde geslacht.
Maar tot nu toe gaat het goed. De heren zijn 8, 6, 5 jaar en de nakomeling is 7 maand.

Wat iemand opperde als een oorzaak, baasgerichtheid, herken ik wel. Marco de werkmechel is totaal niet baasgericht en kan met elke hond. Wel een hond met hele hoge werkdrift, maar voor de rest de Bob Marley onder de herders, relax en pease man. Rupert de jongste Terrier is ook een grote allemansvriend, vind iedereen even lief leuk en aardig. Hoe meer hoe liever. Yeah feest.
Perry de oudste terriër is enorm baasgericht, hij neemt me dan ook elke nieuwe hond oprecht kwalijk, het leven is alleen leuk met mij erin en hij doet dan ook zijn uiterste best om mij voor zichzelf te houden door links en rechts een grauw en een snauw uit te delen. Louitje van 7 mnd is ook enorm op mij gericht en ook niet enorm vriendelijk tegen vreemde honden, in de eigen roedel houdt hij tot nu toe wel van iedereen, ook al is de liefde van Perry niet wederzijds, maar ja hij zal ook wel moeten als opgroeiend monster.

Dus ja ik zie wel verband tussen het meer of minder baas gericht zijn.

Johnny Jones schreef: Onze twee ACD teven ging helaas ook echt niet hoor, en dat zijn toch drijvers.
Er komt hier vanwege Foxy ook geen teef bij, of het moet er één zijn van het type 'niet gek te krijgen'.

Ik weet twee borders waar het ook mis mee ging. Je kunt er weinig over zeggen hoe het gaat verlopen, tenzij de honden al stokoud zijn.

Tot drie weken geleden (toen de oudste ingeslapen moest worden) hebben we hier in wisselende samenstellingen 2 tot 4 mechels gehad. Eerst 2 teven die elkaar in het begin niet moesten maar die met veel geduld en volharding toch aan elkaar wenden en uiteindelijk prima met elkaar omgingen. Daarna kwam er een reu bij, ook geen enkel probleem, geen onvertogen "woord" onderling. De tweede teef verhuisde na haar certificering en gaat in haar nieuwe huis goed om met de andere honden.

Daarna kwam een nichtje van de eerste team erbij als pup, ook weer perfecte harmonie. Tot en met de allerlaatste dag van het leven van haar tante hebben die 2 het altijd uitstekend met elkaar kunnen vinden. De reu tolereerde alles van de pup tot een zekere leeftijd, toen hij duidelijk de grenzen aan gaf. Nooit gedonder mee gehad, en ook deze reu vond een nieuwe plek na certificeringen, waar hij zich ook prima verhoudt met de andere (huis)honden.

Daarna is er nog een pup (reu) gebleven van de jongste teef, en kwam er ongepland nog een reu overgenomen van een clubgenoot die er geen aard mee had. Die laatste was de enige waarmee het niet zo lekker liep onderling. Allemaal bij elkaar werkte dan niet. Het leek wel of die hond een soort plaat voor zijn kop had. Hij deed niet lelijk maar je kon aan de reacties van de anderen merken, dat hij hun signalen niet goed oppikte. Het ging even goed en dan ging hij weer doordrammen. Alleen de jongste teef zette hem dan goed recht, maar het ongedwongene was er dan vanaf. Het wass net of die hond een beetje sociaal beperkt was. Niet dat hij kwade bedoelingen had maar hij klikte echt niet. Dus hem hielden we meer gescheiden, alhoewel hij toch ook wel mee op vakantie in Oostenrijk is geweest en daar veel geleerd heeft. Maar alle 4 los bij elkaar dat deden we niet met hem erbij. Hij heeft nu een baan bij de politie bij ons in de regio dus hij is prima terecht gekomen (woont met 1 gepensioneerde diensthond en dat klikt beter).

Bij de 3 familieleden (Noeska, Faiza en Appie) zaten we er ons wel eens over te verbazen op wat voor prettige manieren de onderlinge communicatie altijd verliep. Ieder van hen accepteerde de grenzen aangegeven door de anderen, ongeacht wie, en ook toen Noeska achteruit ging. Ze zochten elkaar allemaal op, wisselden af in spel en het ouwetje bleef tot op het laatst beide vragen voor wat gestoei (inmiddels aangepast qua intensiteit maar ze zonderde zich echt niet af).

Maar ik kan me voorstellen dat het wel moet klikken want geen van drie accepteert echt "onfatsoenlijk" gedrag van anderen (als ze de kans krijgen er iets over te vinden )

Tot nu toe zijn mijn baasgerichtste honden ook elkaars beste vriendinnen. 2 herder teefjes die enorm aan elkaar en mij hangen.. maaaar Fiji is pas 15 maanden...