Het HondenForum

Hoi allemaal ,

Ik heb jullie advies nodig. Aangezien ik mij groen en scheel (<- ik weet dat dat niet klopt ) betaal aan de dierenarts probeer ik te voorkomen dat ik te snel ga.
Dat klinkt misschien gek, of juist heel herkenbaar, maar ik heb regelmatig tussen de 45 en 90 euro af kunnen tikken voor enkel en alleen het spektakel van de show.
"Gewoon een misstapje" "vast iets verkeerds gegeten" of "geef het een paar dagen" zijn inmiddels veelgehoorde diagnoses.

Nou zit me toch iets niet lekker en ik vraag mij af of het een gedraging betreft door "emotie" of door een medisch mankement.
Is mijn hond ziek of niet ?

De mini-pinscher van 10 jaar heeft er sinds een kleine maand een maatje bij (Chihuahua Pim van 2,5) . Zoals jullie misschien al hebben gelezen in ons voorstel-bericht, is dit niet in een opwelling gebeurd maar heb ik mij op de komst van Pim voorbereid door veel te overleggen met het dierenasiel (NDZ, te Wassenaar) en door een aantal keer over een periode van een ruime maand met Pim en Thijs, de pinscher, te gaan wandelen.
Dat wandelen ging geheel zonder problemen. Mijn vertrouwen nam enorm toe toen ik zag dat zij vanaf het eerste moment samen, flank aan flank vrolijk mee huppelde. Ze besnuffelden elkaar zonder agressie en met vrolijke staarten, en op andere momenten negeerde ze elkaar. Soms was er een neus tegen neus momentje wat eruit zag als een verzoenend "kusje". Geen hanenkammen of grommen of getongel..

Eenmaal thuis ging het niet van een leien dakje. Ik heb een aantal fouten gemaakt door te snel te denken dat alles koek en ei was. Zodoende ontstond er op de eerste dag een conflict waarbij ze aan elkaars botje snuffelde (ze hadden allebei dezelfde) en de Chihuahua de pinscher aanviel en ook gebeten heeft. Thijs liep daardoor een tandgaatje op tussen zijn schouderbladen, en werd daarna ook nog gemarteld bij de dierenarts die naar mijn mening wel heel veel met het wondje rommelde. (Ik ben zelf een keer vreselijk gebeten door een stafford en zelfs een mensenarts ging niet aan de gang met jodiumspuiten e.d ...)
Vanaf dat moment heb ik mijn eigen gedrag, EN de regels aangepast. Ik volg nu de regels zoals ze door gedragsdeskundigen worden voorgesteld. Ik eet eerst, dan zij ->apart. Niemand mag meer op mijn bed of bank. Ik ga niet meer naar ze toe maar roep ze bij me. We oefenen commando's met beloningen. Buiten mag er niet meer aan de riem getrokken worden.
Ik negeer de honden zoveel mogelijk.
Dat leek te werken, er waren minder conflicten om aandacht, plek of voedsel. Als er een conflict ontstaat dan bepaal ik waar de grens is en splits de 2 dan op voordat er gewonden vallen. Voor Pim is alles toch al nieuw en het kost hem wat minder moeite m zich aan te passen. Een nieuwe leider, nieuwe regels.
Thijs kent mij echter al meer dan 6 jaar en lijkt een beetje te lijden aan het "verwend enig-kind syndroom". Hoewel hij keurig luistert en dan uiteindelijk wel ergens vanaf gaat probeert hij het vaker dan Pim opnieuw. Logisch, het heeft lang gemogen toen hij alleen was en ik geen Chihuahua strak hoefde te houden.

Ondanks dat Thijs wat voorzichtig werd op sommige momenten met Pim, en wat angstig overkwam nadat hij verschillende keren een knauw had gekregen (meerdere verwondingen zijn er gelukkig niet geweest hoewel Pim dan wel "hapte"), zag ik dan op een later moment weer hoe hij vrolijk kwispelend om Pim heen sprong en hem uitdaagde tot spel. Ik zag dan dat Thijs zijn poten bij Pim op de rug legde en dat Thijs Pim herhaaldelijk bleef porren met zijn neus. Op die momenten is Thijs in mijn ogen erg dominant over Pim die een beetje gelaten blijft staan of soms meespeelt.

Lange introductie maar nu komt het : Sinds 2 dagen doet Thijs plotseling heel "raar". Hij is heel duidelijk veel minder vrolijk en verplaatst zich met een angstige houding door het huis van slaapplek naar slaapplek, het liefst dicht bij me. Hij krijgt van mij nog steeds alles EERST, maar het enige dat hij nog aanneemt zijn de kipbrokjes die hij verdiend na het opvolgen van een commando. Ook het "welkom thuis" brokje bovenaan de trap waar hij normaal gek op is neemt hij niet meer aan. Als ik eten neerzet hoeft hij het niet en kruipt bijna angstig weer terug naar zijn kussen of kijkt me met een zielige blik aan.
Als ik niet beter zou weten zou ik zeggen dat hij vreselijk te grazen is genomen door Pim in een onbewaakt ogenblik. Maar er is geen onbewaakt ogenblik geweest.. Als ik weg ben zit Pim in de bench of hebben ze beide de helft van het huis met een dichte tussendeur.
Pas sinds een nacht of 4 is mijn slaapkamerdeur open, daarvoor mocht Pim de slaapkamer niet betreden in de nacht en lag Thijs bij mij. Ze mogen beide niet op bed (voor Thijs is die regel nieuw) en doorgaans ligt Thijs nu op zijn kleed naast mijn bed. Pim slaap uit zichzelf dan liever in de bench.
Omdat Thijs een gillende keukenmeid is bij het minste geringste acht ik het vrijwel onmogelijk dat ik bij een ernstig conflict in de nacht niet wakker zou zijn worden. Ik word vaak al wakker als de kat een keer luid miauwt in een gekke bui.

Thijs plast en poept buiten gewoon en ik zie geen diarree ofzo.
Verder gedraagt hij zich uiterst vreemd.
Nu na het laatste loopje wat we hebben gemaakt ben ik er helemaal niet meer gerust op. Na een wat vertwijfelde opstart waarbij hij weliswaar niet supervrolijk maar wel mee de trap af kwam en naar buiten ging wilde hij bij thuiskomst niet meer naar binnen.
Ik hanteer vanaf dag 1 dezelfde handelingen ; Allebei zitten, als dat gelukt is dan eerst Thijs z'n halsband af, die mag dan naar boven, en dan Pim en, ik loop dan ook meteen.
Nou net mooi niet.
Thijs weigerde om naar boven te gaan. Pim leek er niets van de begrijpen en in mijn pogingen om Thijs opgewekt te motiveren had hij een paar keer zoiets van "JA JEEEEJJ IK GA !". Nadat vrij duidelijk werd dat Thijs niet ging heb ik Pim laten gaan. Ik heb Thijs zijn halsband terug om moeten doen om hem zodoende dwingend te overtuigen met mij mee te gaan. Dat ging geheel niet van harte. Bijna bovenaan de trap waar Pim enthousiast op ons stond te wachten ging Thijs opnieuw zitten en weigerde pertinent de laatste treden te nemen. Wat me daarbij opviel was dat Thijs in mijn optiek echt een angstige houding aannam ten opzichte van Pim. Hij dook bij Pims enthousiaste sprongetjes bijvoorbeeld extra ineen, alsof hij elk moment aangevallen kon worden.
Ik besloot met Pim naar binnen te gaan en Thijs niet te forceren in de hoop dat hij bij het zien van de open deur wel mee zou komen. Nou mooi niet. Hij bleef gewoon zitten en keek me sip aan vanaf de trap.
Tegen mijn principes in heb ik hem maar opgetild (daar rust normaal een verbod op) en mee naar binnen genomen waar ik m even heb geknuffeld.
Het is heel vreemd omdat Thijs normaal gesproken juist superblij is om weer thuis te zijn en staat te trappelen om naar boven te rennen.
Hij slaapt heel veel en kwispelt hij niet als ik vrolijk tegen hem praat, iets wat hij normaal wel deed.

Zou hij soms "depressief" raken van al het "gedoe" ? En kan zoiets zo relatief snel ontwikkelen ? Ik vind het heel zielig voor hem en hoopte juist met Pim zijn levensvreugde als hond te vergroten. Zou dit het gevolg kunnen zijn van het verlies van een positie bij die 2 onderling ? Moet ik hulp inschakelen ?
Hoe lang kan ik dit laten gaan voordat ik in moet grijpen ?
Het is best warm de afgelopen dagen.. zou dat het kunnen zijn..zomaar opeens ? Ik heb in de afgelopen jaren nog nooit dit vreemde gedrag bij Thijs gezien.


Thijs is verder gezond en is door het wondje onlangs nog bij de dierenarts geweest. Dat voorval is nu al een aantal weken geleden maar hij heeft wel een week antibiotica geslikt. Daar kan hij toch niet nu nog alsnog ziek van worden ?
Vandaag heb ik een grote (volle) teek van de grond geraapt. Hoe ik die niet heb opgemerkt is mij een raadsel maar het zou kunnen zijn dat die na een boswandeling op Thijs geeft toegehapt. Zou hij daar ziek van kunnen zijn ? Zo snel ?
Ik maak me zorgen om mijn boefje...
Met de beste intenties en een goede voorbereiding ben ik begonnen aan Pim, juist VOOR Thijs maar ik lijk hem er alleen maar narigheid mee te bezorgen.
Pim hoort er echter voor mij ook bij en hij heeft ook weinig geluk gehad in zijn leventje. Daarom is terug naar het asiel voor mij eigenlijk ook geen goede optie.

Ik heb geduld als het gaat om tijd die het eventueel kost om een band op te bouwen tussen honden. Het gaat mij er niet om dat ik wil dat alles perfect is..ik wil gewoon niet dat de hondjes lijden onder een mismatch die ik te laat constateer waardoor mijn pinscher helemaal in zichzelf keert.
Zijn er mensen die ervaring hebben met een moeizame opbouw ?

Alle tips en ideeen zijn welkom..


Debby
Thijs
Pim
Milan

Nee geen ervaring met een moeizame opbouw en ik heb al aardig wat herplaatsers gehad en nu nog. Ik lees er een beetje uit dat je té krampachtig bezig bent een match te vormen en alles té goed wil doen. Zet het hele wie eerst en dan daarna verhaal uit je hoofd en probeer er een stuk ontspannener in te staan. Oh en denk niet zo overal bij na wie wat doet en waarom

Spoel het ''leiderschap'' maar door de wc hoor, je ziet dat dit niet werkt, dus dan lijkt mij dat je het over een andere boeg moet gooien. Het kan ook zomaar zijn dat het geen goeie combi is tussen die 2 en dan heb je wel een probleem. Hoop natuurlijk niet dat het zo is. Maar ga lekker leuke dingen met je honden doen en eerst ff adem in en adem uit en wees zennnnn
Want nu klink je behoorlijk gestrest en gefrustreerd en dat voelen ze ook, en negeren van je honden dat werkt averechts dus daar zou ik ook mee stoppen.
Volg je gevoel en niet een theorie die je ooit ergens gelezen heb

Ik vind het niet zo vreemd dat Thijs zo reageert. Het is een angstige hond die die je 6 jaar geleden hebt gekregen en waar je in 6 jaar tijd een routine mee hebt opgebouwd. Je vermoed dat hij niet gesocialiseerd is vroeger en jullie hebben je in de afgelopen 6 jaar naar elkaar gevoegd, wat voor hem waarschijnlijk niet eenvoudig is geweest gezien je beschrijving van hem.
En nu ineens worden hem alle privileges, en voor hem zekerheden, ontzegd. Hij mag niet meer op de bank, mag niet meer bij je in bed, moet ineens van alles anders doen. Zelfs een zelfverzekerd hondje zou van minder van slag zijn.
Medische oorzaken moet je natuurlijk altijd uitsluiten, maar ik zou Thijs zijn wereld heel snel herstellen en als daarvoor in het uiterste geval het terugbrengen van Pim nodig is zou ik dat, met pijn in mijn hart doen.

Budkes schreef:Ik vind het niet zo vreemd dat Thijs zo reageert. Het is een angstige hond die die je 6 jaar geleden hebt gekregen en waar je in 6 jaar tijd een routine mee hebt opgebouwd. Je vermoed dat hij niet gesocialiseerd is vroeger en jullie hebben je in de afgelopen 6 jaar naar elkaar gevoegd, wat voor hem waarschijnlijk niet eenvoudig is geweest gezien je beschrijving van hem.
En nu ineens worden hem alle privileges, en voor hem zekerheden, ontzegd. Hij mag niet meer op de bank, mag niet meer bij je in bed, moet ineens van alles anders doen. Zelfs een zelfverzekerd hondje zou van minder van slag zijn.
Medische oorzaken moet je natuurlijk altijd uitsluiten, maar ik zou Thijs zijn wereld heel snel herstellen en als daarvoor in het uiterste geval het terugbrengen van Pim nodig is zou ik dat, met pijn in mijn hart doen.

Dit. Ik zou Thijs gewoon lekker Thijs laten zijn zoals het was en ook met Pim niet zo geforceerd doen. Als dingen je niet zinnen leg je dat uit aan Pim. Als samen kluiven niet lukt doe je dat niet. Maar ga geen dingen regelen die helemaal geen probleem zijn. Je hoeft niet als een Cesar Milan rond te lopen met hondjes. Ze zijn echt niet de hele dag bezig met de baas willen zijn. Als dat niet lukt een goed huisje zoeken voor Pim. Het moet voor iedereen leuk zijn.

Budkes schreef:Ik vind het niet zo vreemd dat Thijs zo reageert. Het is een angstige hond die die je 6 jaar geleden hebt gekregen en waar je in 6 jaar tijd een routine mee hebt opgebouwd. Je vermoed dat hij niet gesocialiseerd is vroeger en jullie hebben je in de afgelopen 6 jaar naar elkaar gevoegd, wat voor hem waarschijnlijk niet eenvoudig is geweest gezien je beschrijving van hem.
En nu ineens worden hem alle privileges, en voor hem zekerheden, ontzegd. Hij mag niet meer op de bank, mag niet meer bij je in bed, moet ineens van alles anders doen. Zelfs een zelfverzekerd hondje zou van minder van slag zijn.
Medische oorzaken moet je natuurlijk altijd uitsluiten, maar ik zou Thijs zijn wereld heel snel herstellen en als daarvoor in het uiterste geval het terugbrengen van Pim nodig is zou ik dat, met pijn in mijn hart doen.

Ja zo zou ik het ook doen, de nieuwkomer zou bij mij terug gaan als het niet meer zou gaan en je oudere hond die je al langer hebt zou ik voor laten gaan.
Pim vindt echt wel weer een ander plekje, chihuahua's zijn erg gewild in de herplaatsing.

Je plaatst nu Pim onder Thijs.
Misschien ligt daar ook een probleem. Thijs wordt nu allicht in een positie gebracht die hij niet wil/aankan.
Dat kan veel onrust en onzekerheid veroorzaken.

Budkes schreef:Ik vind het niet zo vreemd dat Thijs zo reageert. Het is een angstige hond die die je 6 jaar geleden hebt gekregen en waar je in 6 jaar tijd een routine mee hebt opgebouwd. Je vermoed dat hij niet gesocialiseerd is vroeger en jullie hebben je in de afgelopen 6 jaar naar elkaar gevoegd, wat voor hem waarschijnlijk niet eenvoudig is geweest gezien je beschrijving van hem.
En nu ineens worden hem alle privileges, en voor hem zekerheden, ontzegd. Hij mag niet meer op de bank, mag niet meer bij je in bed, moet ineens van alles anders doen. Zelfs een zelfverzekerd hondje zou van minder van slag zijn.
Medische oorzaken moet je natuurlijk altijd uitsluiten, maar ik zou Thijs zijn wereld heel snel herstellen en als daarvoor in het uiterste geval het terugbrengen van Pim nodig is zou ik dat, met pijn in mijn hart doen.

Eens. Ik heb sinds 3 maanden ook een herplaatser erbij en voor Luna is niets veranderd. Juist een herplaatser schikt zich snel in de nieuwe regels, maar als je eerste hondje niets verkeerd doet, waarom dan voor hem ook ineens andere regels opstellen? Kijk, ik snap dat je rondom eten/botjes/speeltjes de boel in de gaten houdt, dat moeten wij hier ook, maar verder niet zo moeilijk doen hoor. Als Pim zich niet kan gedragen op de bank/in bed dan wiebert hij maar. Doet hij vervelend als je Thijs aandacht geeft; opzouten. Priviléges moet je verdienen en die priviléges hoeven niet voor alle honden hetzelfde te zijn.

Je gooit het leven overhoop van je hondje en vraagt je af wat er aan de hand is..
Waarom zou hij niet meer op de bank en op bed mogen? Waarom in vredesnaam zou je ze negeren? Waarom zou je regelen wie als eerste naar boven gaat? Honden weten dat soort dingen prima zelf te regelen. Thijs weet niet wat hem overkomt, geef hem gewoon zijn aandacht, lekker samen met jou op de bank zitten en in bed liggen. Als Pim zich er mee komt bemoeien (op een vervelende manier) kun je die altijd gewoon wegsturen.

Heb twee uitlaathonden uit 1 gezin, de mensen vonden dat de ene hond de baas moest zijn omdat zij er het langste was. Zij voelde zich in die rol helemaal niet goed. Nu laten ze de honden met rust en ze regelen het prima zelf en de honden zijn tevreden met de rol die ze nu hebben.

sirene schreef:

Budkes schreef:Ik vind het niet zo vreemd dat Thijs zo reageert. Het is een angstige hond die die je 6 jaar geleden hebt gekregen en waar je in 6 jaar tijd een routine mee hebt opgebouwd. Je vermoed dat hij niet gesocialiseerd is vroeger en jullie hebben je in de afgelopen 6 jaar naar elkaar gevoegd, wat voor hem waarschijnlijk niet eenvoudig is geweest gezien je beschrijving van hem.
En nu ineens worden hem alle privileges, en voor hem zekerheden, ontzegd. Hij mag niet meer op de bank, mag niet meer bij je in bed, moet ineens van alles anders doen. Zelfs een zelfverzekerd hondje zou van minder van slag zijn.
Medische oorzaken moet je natuurlijk altijd uitsluiten, maar ik zou Thijs zijn wereld heel snel herstellen en als daarvoor in het uiterste geval het terugbrengen van Pim nodig is zou ik dat, met pijn in mijn hart doen.

Dit. Ik zou Thijs gewoon lekker Thijs laten zijn zoals het was en ook met Pim niet zo geforceerd doen. Als dingen je niet zinnen leg je dat uit aan Pim. Als samen kluiven niet lukt doe je dat niet. Maar ga geen dingen regelen die helemaal geen probleem zijn. Je hoeft niet als een Cesar Milan rond te lopen met hondjes. Ze zijn echt niet de hele dag bezig met de baas willen zijn. Als dat niet lukt een goed huisje zoeken voor Pim. Het moet voor iedereen leuk zijn.

Ook eens, ik snap niet waarom er allemaal andere regels voor Thijs worden gemaakt? Niet meer op bed maar er naast, slaapkamerdeur ineens open terwijl de nieuwkomer toch in de bench gaat liggen, dan kan Thijs toch gewoon net als altijd bij je liggen en de slaapkamerdeur dicht?

Sommige dingen veranderen ben ik van mening, toen ik van 1 naar 2 honden ging moest ik bepaalde dingen anders doen. Het naar buiten gaan, of buiten netjes allebei aan de lijn lopen. Maar in huis ben ik de eerste hond niet ineens anders gaan behandelen, en de dingen die hij gewend was om te doen heb ik niet veranderd.
Ik was wat voorzichtiger met eten en snoep, omdat ik moest ervaren hoe dat onderling ging in het begin, en de nieuwkomer heb ik eigenlijk dingen aan- en afgeleerd die ze vanuit het andere thuis gewend was, maar wat ik graag anders wilde zien.
Dat heb ik bij een tweede hond die later er bij kwam eigenlijk ook zo gedaan, dat ging in eerste instantie ook niet zonder slag of stoot, maar ik hanteerde voor mijzelf wel dat de eerste dieren in huis, niet moesten gaan lijden onder de nieuwkomer, dus de nieuwkomer moest leren hoe de "regels" waren en zijn in huis en als de andere dieren verder hun ding doen en de nieuwkomer accepteren, dan vond ik niet dat ik andere dingen moest verlangen van de andere dieren.
Bepaalde situaties daar gelaten, in het begin met de twee nieuwelingen nam ik ook geen risico als ze alleen moesten blijven, toen scheidde ik de honden ook, tot ik het gevoel had dat ze elkaar allemaal accepteerden en respecteerden.
Ging hier volgens mij ca 3 weken overheen bij de twee die in aanvang niet zo lekker met elkaar gingen.

Waarom moet er voor de al aanwezige hond iets veranderen? Die doet toch niks fout?

Thijs&Pim schreef:Ik negeer de honden zoveel mogelijk.

Hier breekt mijn hart van.

Honden houden doe je met buikgevoel. Iedereen heeft het en toch wordt het zo snel opzij geschoven voor opvoedkundig advies van mensen die nooit een stap over je drempel hebben gezet.
Vergeet het praktische en luister eens naar je gevoel.
Vijfentwintig huisregels moeten hanteren om gewoon samen te kunnen leven is in deze voor alle partijen ongezond.

Dit is de uitgebreidere versie van je welkomsttopic en daar heb je ook wat tips gekregen. Heb je die gelezen?

Ik word al moe als ik lees wat voor kunstgrepen je uit haalt met je honden. Re-lax...Ik denk dat een goede GT geen overbodige luxe is zodat die jullie verstoorde dynamiek live kan beoordelen en hier nog wat tips op los kan laten. Honden houden moet leuk zijn, geen dagelijkse oorlog. In jouw geval had ik de Chihuahua herplaatst en me weer lekker gefocust op m'n ouwetje.

Budkes schreef:Ik vind het niet zo vreemd dat Thijs zo reageert. Het is een angstige hond die die je 6 jaar geleden hebt gekregen en waar je in 6 jaar tijd een routine mee hebt opgebouwd. Je vermoed dat hij niet gesocialiseerd is vroeger en jullie hebben je in de afgelopen 6 jaar naar elkaar gevoegd, wat voor hem waarschijnlijk niet eenvoudig is geweest gezien je beschrijving van hem.
En nu ineens worden hem alle privileges, en voor hem zekerheden, ontzegd. Hij mag niet meer op de bank, mag niet meer bij je in bed, moet ineens van alles anders doen. Zelfs een zelfverzekerd hondje zou van minder van slag zijn.
Medische oorzaken moet je natuurlijk altijd uitsluiten, maar ik zou Thijs zijn wereld heel snel herstellen en als daarvoor in het uiterste geval het terugbrengen van Pim nodig is zou ik dat, met pijn in mijn hart doen.

Ook eens. Ik zou Thijs weer lekker op je bed laten en ook op de bank als dat vroeger mocht.
Pim zou ik die privileges nog niet geven. Het is onmogelijk om te beoordelen vanaf een schermpje, maar het zou me niks verbazen als Pim subtiele intimiderende signalen afgeeft naar Thijs. Een blik is al voldoende.
Ik hoop voor jullie dat jullie weer lekker in het vel gaan zitten.

Beste allemaal,

Bedankt alvast. De rede dat ik er zo "krampachtig" mee omga (nouja.. om ging want ik voel meer voor jullie adviezen) is omdat ik allerlei strenge regels meekreeg van het asiel waarvan ze zeiden dat het uiterst belangrijk was dat ik me daaraan zou houden.

Ook werd mij door meerdere hondeneigenaren en de dierenarts aangeraden de honden gelijk te behandelen qua regels. De gedachte daar achter was om geen conflicten uit te lokken door de een "voor te trekken" op de ander.


Met Thijs heb ik het helemaal zelf gedaan (samen met Thijs) en ik krijg veel complimenten van iedereen om mij heen over hoe braaf en rustig hij is (geworden) en wat een vrolijk hondje het is terwijl hij, toen ik hem net kreeg helemaal niet zo "leuk" en " vrolijk " was. Ik heb met hem helemaal geen regels ofzo opgezocht en dat ging ons prima af.

De dringende adviezen van "de experts" hebben mij ernstig doen twijfelen aan mezelf en omdat ik het graag goed wil doen en de hondjes gelukkig wil maken ben ik gevallen voor de regels die we opgelegd kregen. (Zoals de honden mogen niet meer op bed of bank).

Thijs heeft zijn privileges terug en ik heb Pim thuis grote delen aan de riem. Dat vindt hij niet vervelend want hij mag overal mee naartoe.
Ik email ook het asiel om hen op de hoogte te stellen van hoe het gaat (dat heb ik al een aantal keer gedaan met gewoon een leuk verhaaltje). Als het niet beter gaat binnen afzienbare tijd zal Pim helaas inderdaad herplaatst moeten worden maar we hopen vooralsnog van niet.

Nogmaals bedankt alvast allemaal, ik ga er wat mee doen !

Inmiddels heb ik 20 opvanghonden over de vloer gehad. Zij hebben zich allemaal moeten schikken in de regels die ik ze oplegde. Voor mijn eigen honden verandert er niets als er een nieuwe opvanger is. Mijn honden hebben privileges, de opvangers beginnen onderaan de ladder. Met voer ben ik in het begin altijd voorzichtig. Pas als alles in goede harmonie verloopt, mag de opvanger net als mijn eigen honden op de bank en eet hij met de rest mee in de keuken.
Wie er eerst eet of eerst door een deur gaat maakt echt niets uit. Deze ideeën zijn allang achterhaald. En waarom zou je Thijs niet optillen en op je bed zetten als hij het zelf even niet meer weet? Laat hem maar weten dat zijn vrouwtje er voor hem is. Geef Thijs ook wat één op één aandacht en maak gezellige wandelingen met ze als het buiten wel goed gaat tussen die twee.
Niet zo krampachtig doen en kijk het even aan. Het duurt voor beiden even om aan de nieuwe situatie te wennen.

Johnny Jones schreef:Inmiddels heb ik 20 opvanghonden over de vloer gehad. Zij hebben zich allemaal moeten schikken in de regels die ik ze oplegde. Voor mijn eigen honden verandert er niets als er een nieuwe opvanger is. Mijn honden hebben privileges, de opvangers beginnen onderaan de ladder. Met voer ben ik in het begin altijd voorzichtig. Pas als alles in goede harmonie verloopt, mag de opvanger net als mijn eigen honden op de bank en eet hij met de rest mee in de keuken.
Wie er eerst eet of eerst door een deur gaat maakt echt niets uit. Deze ideeën zijn allang achterhaald. En waarom zou je Thijs niet optillen en op je bed zetten als hij het zelf even niet meer weet? Laat hem maar weten dat zijn vrouwtje er voor hem is. Geef Thijs ook wat één op één aandacht en maak gezellige wandelingen met ze als het buiten wel goed gaat tussen die twee.
Niet zo krampachtig doen en kijk het even aan. Het duurt voor beiden even om aan de nieuwe situatie te wennen.

Inderdaad, helemaal mee eens en zo gaat het hier ook.
Ik ruim ook altijd preventief kluifjes en speeltjes op en geef de nieuwkomer gescheiden van de rest eten om te voorkomen dat daar de eerste tijd spanningen of strijd om ontstaat - ook omdat ik zelf twee honden heb die daar fel op kunnen zijn. Maar als ze allemaal aan elkaar en aan de nieuwe situatie zijn gewend, weten wat ze aan elkaar hebben en de harmonie is weer terug, kunnen ze ook gewoon samen kluiven, eten en met speelgoed spelen zonder toestanden.
Verder bemoei ik me er niet te veel mee en dan valt het allemaal vanzelf op z'n plek.

Ik ga mee met de rest en ik ben blij om te lezen dat dat ook beter past bij je eigen gevoel en je daar weer naar gaat handelen .

Update :

Het gaat goed sinds gisteravond. Ik lijk, mede dankzij jullie advies, de sleutel tot de rust te hebben gevonden.
Ik moet met pijn in mijn hart toegeven dat ik helemaal verkeerd zat door Thijs plotseling die nieuwe regels op te leggen. Nu ik Thijs zijn oude vertrouwde gangetje laat gaan merk ik per uur verschil.
Hij gaat de trap weer op. Niet van harte, maar hij gaat.
Ook zie ik hem weer een stuk meer kwispelen.

Nu Pim zijn halsband binnen draagt, en op sommige momenten de riem (zoals wanneer we net thuiskomen of al voordat we uit gaan omdat Thijs schrikt van het mega enthousiaste gedrag van Pim) is iedereen een stuk kalmer en geruster.
Thijs moet duidelijk even het vertrouwen terugvinden dat hij veilig is in zijn eigen huis.
Ook Pim zelf gedraagt zich beter. Hij vraagt veel meer sturing en leiderschap. Ik merk dat Pim veel rustiger is met zijn halsband om en dat hij zich ook veel minder dominant opstelt.
Hij accepteert dat Thijs dingen mag, die hij niet mag zoals op bed. In de eerste 2 weken merkte ik dat hij veel weerstand boodt en "wraak" op Thijs leek te nemen wanneer Thijs dan uiteindelijk uit zichzelf van het bed kwam.


Nu ik duidelijker ben, accepteert hij dat.
Ze liggen nu naast elkaar te slapen, Thijs is de mand en Pim ernaast.



Bedankt allemaal voor jullie lieve hulp en advies !

Thijs&Pim schreef:Update :

Het gaat goed sinds gisteravond. Ik lijk, mede dankzij jullie advies, de sleutel tot de rust te hebben gevonden.
Ik moet met pijn in mijn hart toegeven dat ik helemaal verkeerd zat door Thijs plotseling die nieuwe regels op te leggen. Nu ik Thijs zijn oude vertrouwde gangetje laat gaan merk ik per uur verschil.
Hij gaat de trap weer op. Niet van harte, maar hij gaat.
Ook zie ik hem weer een stuk meer kwispelen.

Nu Pim zijn halsband binnen draagt, en op sommige momenten de riem (zoals wanneer we net thuiskomen of al voordat we uit gaan omdat Thijs schrikt van het mega enthousiaste gedrag van Pim) is iedereen een stuk kalmer en geruster.
Thijs moet duidelijk even het vertrouwen terugvinden dat hij veilig is in zijn eigen huis.
Ook Pim zelf gedraagt zich beter. Hij vraagt veel meer sturing en leiderschap. Ik merk dat Pim veel rustiger is met zijn halsband om en dat hij zich ook veel minder dominant opstelt.
Hij accepteert dat Thijs dingen mag, die hij niet mag zoals op bed. In de eerste 2 weken merkte ik dat hij veel weerstand boodt en "wraak" op Thijs leek te nemen wanneer Thijs dan uiteindelijk uit zichzelf van het bed kwam.


Nu ik duidelijker ben, accepteert hij dat.
Ze liggen nu naast elkaar te slapen, Thijs is de mand en Pim ernaast.



Bedankt allemaal voor jullie lieve hulp en advies !

klinkt goed!

nu nog één ding: tuin, glas koele drank en even gewoon alleen maar ademhalen

M@scha schreef:

Thijs&Pim schreef:Update :

Het gaat goed sinds gisteravond. Ik lijk, mede dankzij jullie advies, de sleutel tot de rust te hebben gevonden.
Ik moet met pijn in mijn hart toegeven dat ik helemaal verkeerd zat door Thijs plotseling die nieuwe regels op te leggen. Nu ik Thijs zijn oude vertrouwde gangetje laat gaan merk ik per uur verschil.
Hij gaat de trap weer op. Niet van harte, maar hij gaat.
Ook zie ik hem weer een stuk meer kwispelen.

Nu Pim zijn halsband binnen draagt, en op sommige momenten de riem (zoals wanneer we net thuiskomen of al voordat we uit gaan omdat Thijs schrikt van het mega enthousiaste gedrag van Pim) is iedereen een stuk kalmer en geruster.
Thijs moet duidelijk even het vertrouwen terugvinden dat hij veilig is in zijn eigen huis.
Ook Pim zelf gedraagt zich beter. Hij vraagt veel meer sturing en leiderschap. Ik merk dat Pim veel rustiger is met zijn halsband om en dat hij zich ook veel minder dominant opstelt.
Hij accepteert dat Thijs dingen mag, die hij niet mag zoals op bed. In de eerste 2 weken merkte ik dat hij veel weerstand boodt en "wraak" op Thijs leek te nemen wanneer Thijs dan uiteindelijk uit zichzelf van het bed kwam.


Nu ik duidelijker ben, accepteert hij dat.
Ze liggen nu naast elkaar te slapen, Thijs is de mand en Pim ernaast.



Bedankt allemaal voor jullie lieve hulp en advies !

klinkt goed!

nu nog één ding: tuin, glas koele drank en even gewoon alleen maar ademhalen

En dat "wraak nemen bij van bed af komen" kan ook opwinding zijn hé. Als hier een kat van de bank af sprong, of als de hond eens van de bank af sprong kon de nieuweling ook ineens uitschieten, niet uitvallen, maar puur reageren op de beweging van het andere dier om weer contact te maken.
Dat het soms oogt als ineens uitvallen kan ik inkomen, wij reageerden dan ook vaak met "Héee, nee!" terwijl er eigenlijk niet veel aan de hand was.
Maar aangeven dat zoiets ook niet geheel gewenst is kan geen kwaad natuurlijk

Fijn dat de rust weer een beetje terugkeert in ieder geval

Super