Het HondenForum

Echt, Noa vindt kinderen verschrikkelijk. Ze gromt en loopt snel weg met haar staart tussen de benen. In dezelfde ruimte als een kind is een marteling voor haar (zelfs op schoot en kind aan de andere kant op de laptop, ze blijft schichtig kijken, nul ontspanning).
In ons vorige huis was dat geen probleem, broertjes en zusje van m'n vriend kwamen zelden op bezoek en ze kon makkelijk weg (groot huis). Maar nu wonen we bij m'n schoonpa ( ) en het zusje komt elke weekend langs. Nu met de vakantie zelfs 2 weken aan een stuk (en straks om de week een week).

Als pupje vond Noa iedereen lief, ook kinderen en op straat, overal. Toen kwam de puberteit en werd ze onderdanig voor iedereen en alles. Aandacht vragen bij onbekenden zal ze niet snel doen.
Broertjes en zusje van vriend zijn vrij rustige kinderen, zitten toch maar de hele dag op de laptop of Ipad. Ze kijken haar nog niet aan. Maar zelfs als het zusje opstaat voor wat te drinken, een ramp Meteen grommen en wegkruipen. Laat staan als zusje een enthousiast verhaal vertelt of speelt met een pop.
Noa heeft werkelijk nooit een slechte ervaring opgedaan met kinderen, daar let ik streng op. Ze mogen zich niet opdringen, alleen aaien als ze rustig blijft staan, niet achterna lopen etc.

Uiteraard heb ik samen met zusje al flink wat (extra lekkere) snoepjes gevoerd aan Noa, waarbij we haar niet vasthouden of forceren. Laten schuilen achter mijn benen, niet laten schuilen. Ze pakt het aan en rent weg, en na 5 keer blijft ze even staan. Maar zodra er beweging komt in het kind, hup weg. Een dag later kunnen we weer van voren af aan beginnen, laat staan na een week
Bijna elke avond loopt zusje mee met de laatste ronde. Noa loopt of strak aan m'n been, of aan het uiteinde van de lijn zo ver mogelijk weg van zusje. Als het kind eens huppelt (het is een kind), meteen die vluchtreactie. Ook na al 15x zijn meegewandeld.

Ik vind het zo sneu voor Noa, ik wil dat ze zich meer op haar gemak voelt. We wonen hier nog zeker een half jaar, dat zijn vele weekenden met het zusje. Ze hoeft echt geen dikke vrienden te worden en verplicht op schoot, maar gewoon ontspannen liggen als er een kind rondloopt is al goed. Tips?

Je zegt kinderen, maar je schrijft alleen over het zusje. Reageert ze ook op de andere kinderen zo? En over welke leeftijd van kinderen praat je?
En ook niet onbelangrijk, jullie zijn dus verhuisd en bij je schoonvader in huis gaan wonen, is dat recent gebeurd?

Counterconditioning, veilige afstand creëren en veilige plek voor haar maken. Maar vooral niet meer het contact zo opdringen, dus niet meer haar snoepjes laten geven.

Ik zou juist niks opdringen, snoepjes geven en meewandelen vind ik al opdringen eigenlijk. Ik zou zusje (of elk ander kind/ mens wat ze eng vindt) Noa totaal laten negeren en haar een plekje geven waar ze zich kan terugtrekken.
Rani moest ook lang niks van bezoek hebben. Dan stuurde ik haar naar haar plaats, daar moest iedereen haar met rust laten.
Ook niet op schoot of op de bank laten als daar iemand zit die ze eng vindt. Noa is niet zo groot dus er zal vast wel ergens een rustig hoekje te vinden zijn.

Misschien kun je een eigen afgeschermd plekje voor haar maken in huis, bijvoorbeeld met puppypanelen, waar het meisje niet mag komen? Zou kunnen dat ze zich daardoor veiliger voelt en beter kan ontspannen.
Verder sluit ik me aan bij mijn voorgangers. Je merkt zelf ondertussen ook al wel dat het snoepjes geven en samen wandelen blijkbaar niet werkt. Ik zou haar ook niet laten aaien door kinderen, ook al blijft ze stil staan. Dat wil niet zeggen dat ze het ook leuk vindt. Tenzij ze natuurlijk zelf echt om knuffels vraagt.

Misschien ben je zelf te alert en met het "probleem" bezig waardoor je de hond eigenlijk met het probleem opzadelt waar je eigenlijk vanaf wil.
Angsten , zielig vinden en onzekerheid word snel opgepikt door de juiste toeschouwer.

Het gaat om elk kind, van peuter tot een jaar of 16 (wandelleeftijd tot ze een volwassen lijf krijgen zegmaar). Zusje komt nu eenmaal veel hier, maar de broertjes zijn ook eng en kinderen op straat worden ook weggegromd.
Zusje en broertje zijn 9 en 10.

Het is dikwijls als ik achter de pc zit, Noa naast me ligt en ineens grommend wegloopt. Dan pas heb ik door dat zusje de kamer binnen wandelt. Of als ze zusje naar de wc hoort gaan terwijl we slapen (hondjes slapen tijdelijk op onze slaapkamer). Dan schrikken we ineens wakker van haar lawaai
De verhuizing is nu 2 maanden geleden en vrij hectisch geweest. Gek genoeg vond ze alle hulp die toen kwam niet eng (was wel bekend volk).

Is het bij counter conditioning niet de bedoeling dat de prikkel (het kind) niet wordt gegeven in die mate wanneer de hond er niet klaar voor is? Ik lees dat ik begin met de minste intensieve prikkel (kind zien op grote afstand) en daar "blijf" met lekkers strooien tot er geen stress-reactie meer is. Daarna pas dichterbij/spannender maken. En nooit een sessie moeilijker begin dan de vorige geeindigd is? Maar ook dat Noa geen kind ziet of hoort tenzij we oefenen? Dan zou Noa naar boven moeten om de te grote prikkel (kind in de huiskamer) te vermijden en het counter conditioning te laten werken? Kind niet op bezoek is geen optie, het is niet mijn huis

Qua veilige plekken: ze is vrij om te gaan en staan waar ze wilt, ik pak haar niet extra op schoot. Meestal kruipt ze weg tussen m'n benen of vlucht achter de bank langs. Ze hebben een bench waar ze met rust worden gelaten, maar liggen ook dikwijls onder een tafel.

Niet onbelangrijk misschien: in de straat zit een basisschool. Rond de middag en om 4 uur hordes kinderen. We gaan niet wandelen op zo'n moment, maar ze ziet en hoort ze wel natuurlijk. Gelukkig schoolvakantie nu, maar zeker iets om rekening mee te houden, denk ik? Hoe kan ik die prikkel verminderen eventueel?