Het HondenForum

Weet iemand of er wetenschappelijke onderzoeken of onderbouwingen zijn waarin duidelijk wordt of autisme onder honden bestaat ?
Heb zelf wel summier iets gevonden op google, maar is dat betrouwbaar ?

Heb namelijk zelf een zwaar vermoeden dat mijn hond echt autistisch is. Heb zoveel honden gehad, en ook niet de gemakkelijkste (herplaatsers, zwaar getraumatiseerd) maar zo'n hond als hij is, heb ik nog niet veel meegemaakt.

Heb zelf best heel veel ervaring met honden en sta altijd open om bij te leren, heb echt alle kennis en trucjes gebruikt die in in mijn "macht heb, toch kom ik er bij hem niet "door".

Vandaar mijn vraag

Heavy schreef:Waar loop je tegen aan ? Kijkt hij je wel aan ?

Zo moeilijk om contact met hem te krijgen

Cleva schreef:Nee, autisme komt niet voor bij dieren.
Er zijn wel gelijkende aandoeningen maar omdat autisme bij mensen al amper te definiëren valt omdat het van persoon tot persoon al zo verschilt is de overstap naar een andere diersoort een flink aantal bruggen te ver.

Wat natuurlijk allemaal niet wil zeggen dat je op je achterhoofd gevallen bent en geen gebreken bij je hond kunt zien.
Wat merk je precies aan je hond?

Geen contact mee te krijgen.... affectie vind hij soms best eng
Het is wel een poedel en die zijn soms best eigenaardig.
Heb er al eerder gehad, maar nog nooit zo eentje zoals hij is.
Zo moeilijk om hem iets aan te leren.

Met wandelen is het wel aan te raden om dezelfde route te wandelen, anders is hij helemaal niet om aan te pakken.
Als ik het "autisten-rondje" wandel, dan is het een goed begin van de dag.
Soms heb je dan een klein beetje contact. Dan moet je het zo zien, dat er even een "blink" van oogcontact is.
Structuur en vastigheid daar heeft hij wat aan. Wijk daar niet vanaf, want dan klopt er iets niet in zijn ogen.

Daarom lijkt mij hij echt een "voorbeeld van"...., maar nu blijkt het niet te bestaan..... dus wat zou het dan kunnen zijn ?

Cleva schreef:Waarom ga je niet een keer met iemand wandelen? Dan kan er een andere kenner meekijken.
Waar woon je ongeveer?
Wat is het eigenlijk voor rastype?

Ben bij een heerlijke hondenschool.
Wordt geen druk op de hond gelegd en er wordt gekeken naar wat hij aankan, maar dat is niet heel veel.
Denk je een kleine vooruitgang geboekt te hebben, om dan daarna heel veel stappen achteruit te moeten doen.

Uiteindelijk zal de stijgende lijn er misschien wel zijn, maar zit momenteel in zo'n dip.

Noa, ook een poedel, wordt door een heel handje mensen/trainers (en door mijzelf) ook als autist gezien. Het gaat tegenwoordig heel goed, maar ze heeft me heel wat uitdagingen opgeleverd en heeft ontzettend veel moeite gehad om de wereld een beetje te gaan begrijpen. Ik heb haar echt een periode niet meer dan het paadje op en neer kunnen uitlaten (8 min, midden in de polder dus vergeleken met de stad zeer prikkelarm) en dan nog ging het lang niet altijd goed. Ze vocaliseerde rustig 80% van de wandeling als dat langere wandelingen waren en kon ook compleet op tilt slaan bij te veel prikkels. Ze is ook een vreselijke klepperaar, zeker als ze stress heeft. Ze heeft een tijd eten van een bord gehad en zodra ze klaar was met eten deed ze haar neus eronder, liet het uitklepperen, blafte ertegen en dan opnieuw, en dat kon ze rustig een half uur of langer volhouden. Haar huidige voerbak (en waterbak) is dusdanig van vorm dat ze haar neus er niet meer onder kan krijgen. Nu ze doordeweeks bij mijn moeder logeert, staat daar ook een "juist" gevormde waterbak, want ze gooide hem rustig 3-4x per dag om omdat ze toch even ging klepperen (daar is ze sinds 3 weken).

Hoe is hij in contacten met andere honden en mensen ?
Misschien is het gewoon een domme hond die niet veel begrijpt.?

Van Niko heb ik dat ook wel gezegd ja. Hij was gewoon dom, van de strakke routines en had weinig interesse in mij of contact in het algemeen.
Wel in de bal en de mens die die gooide. En stiekem was hij ook wel erg gesteld op me, vooral als onderdeel van zijn routine

Je kunt nu eenmaal niet van iedere hond hetzelfde vragen en bij sommige minder bedeelden heb je je verwachtingen maar aan te passen.
Intelligentie en gericht zijn op communicatie zijn wel eigenschappen die ik graag zie in een hond. Er alle kanten mee op kunnen ook.
Zit dat er niet in dan neem ik graag genoegen met oerstomme die hartstikke gelukkig is in z'n eigen wereldje.

Op het laatst was die routine opeens weg omdat hij zelf het draadje kwijt was. Was niet mijn hobby, maar ik miste het nog ook

Wellicht zullen honden ook psychische afwijkingen hebben die in gradatie kunnen verschillen.

Als ik google vind ik dit:
https://www.maxvandaag.nl/sessies/thema ... ij-dieren/
alsook
https://dier-en-natuur.infonu.nl/huisdi ... ingen.html

Ik zeg weleens dat Elco nog autistischer is dan ikzelf. Hij is in ieder geval heel erg prikkelgevoelig en houdt graag vast aan wat hij als 'normaal' ziet (routines enzo). Hij is slim, maar niet flexibel, bang om fouten te maken en sociaal niet heel handig. We moeten hem er echt actief bij trekken, anders kruipt hij in z'n eigen wereld weg. Is het echt autisme? Who knows. Zelfs bij mensen is er geen waterdichte manier om autisme aan te tonen of niet. En er zijn diagnostische tools voor die je gewoon niet op honden kunt toepassen.
Ik zou het liever veel pragmatischer bekijken: de hond is zoals ie is en je zult een manier moeten vinden om wat hij kan en wat jouw verwachtingen zijn bij elkaar te brengen. Waarschijnlijk zul je dus je verwachtingen aan moeten passen

Wat veel reacties !!!! Ga straks uitgebreid antwoorden ..... wordt vervolgd

Fotogravinnetje schreef:Ik zeg weleens dat Elco nog autistischer is dan ikzelf. Hij is in ieder geval heel erg prikkelgevoelig en houdt graag vast aan wat hij als 'normaal' ziet (routines enzo). Hij is slim, maar niet flexibel, bang om fouten te maken en sociaal niet heel handig. We moeten hem er echt actief bij trekken, anders kruipt hij in z'n eigen wereld weg. Is het echt autisme? Who knows. Zelfs bij mensen is er geen waterdichte manier om autisme aan te tonen of niet. En er zijn diagnostische tools voor die je gewoon niet op honden kunt toepassen.
Ik zou het liever veel pragmatischer bekijken: de hond is zoals ie is en je zult een manier moeten vinden om wat hij kan en wat jouw verwachtingen zijn bij elkaar te brengen. Waarschijnlijk zul je dus je verwachtingen aan moeten passen

Dit dus.
Waarom zitten morrelen aan iets wat buiten je macht ligt, doe je ook niet met de mensen om je heen. Of je doet hem weg omdat je er niet mee kunt leven.

Tara schreef:Ik heb meerdere verstandelijk beperkte honden gekend.
Een zo'n hond was echt autistisch, geen contact mee te krijgen, maar tot bepaalde hoogte leerbaar, eindeloze onrust en vreselijk in haar eigen wereld. Niet zindelijk te krijgen ook.
Wat je er ook voor naam aan wilt geven, ik denk dat het lastig is om het echt te labelen, maar dat ook bij dieren beperkingen voorkomen lijkt mij geen twistpunt.

Dat klinkt precies als Maddie
Daar heb ik trouwens na 4 jaar best enig resultaat mee bereikt. Lange adem, maar ze kan nu, heel beperkt, loslopen.

Heavy schreef:

Charlie schreef:

Cleva schreef:Nee, autisme komt niet voor bij dieren.
Er zijn wel gelijkende aandoeningen maar omdat autisme bij mensen al amper te definiëren valt omdat het van persoon tot persoon al zo verschilt is de overstap naar een andere diersoort een flink aantal bruggen te ver.

Wat natuurlijk allemaal niet wil zeggen dat je op je achterhoofd gevallen bent en geen gebreken bij je hond kunt zien.
Wat merk je precies aan je hond?

Geen contact mee te krijgen.... affectie vind hij soms best eng
Het is wel een poedel en die zijn soms best eigenaardig.
Heb er al eerder gehad, maar nog nooit zo eentje zoals hij is.
Zo moeilijk om hem iets aan te leren.

Met wandelen is het wel aan te raden om dezelfde route te wandelen, anders is hij helemaal niet om aan te pakken.
Als ik het "autisten-rondje" wandel, dan is het een goed begin van de dag.
Soms heb je dan een klein beetje contact. Dan moet je het zo zien, dat er even een "blink" van oogcontact is.
Structuur en vastigheid daar heeft hij wat aan. Wijk daar niet vanaf, want dan klopt er iets niet in zijn ogen.

Daarom lijkt mij hij echt een "voorbeeld van"...., maar nu blijkt het niet te bestaan..... dus wat zou het dan kunnen zijn ?

lijkt op mijn Jip en die noem ik inderdaad ook weleens autist
Heel onzeker en elke dag hetzelfde geeft hem duidelijkheid en rust . Wijk ik daar van af ( wat natuurlijk niet te voorkomen is) dan is het onrust ,stress en soms zelfs paniek

Gevoelige hond die ook heel gevoelig is voor mijn emotie en gevoelens .
Oogcontact zou je kunnen oefenen met clicker . Even wat lekkers in je hand en kijken wat hij doet en dan zodra hij je aan kijkt klik koekje erin

Vandaar kan je eigenlijk pas verder gaan met iets aanleren .Zonder oogcontact en aandacht lukt dat eenmaal niet .

Oogcontact oefenen met clicker hebben we al geprobeerd. Probleem is dat hij niet voergericht is. Het interesseert hem geen barst of hij iets lekkers krijgt of niet. Heb al de lekkerste dingetjes bij hem geprobeerd. Het zegt hem gewoon niets. Dus dat maakt het ook niet makkelijker. Heb het daarna met de bal of een speeltje geprobeerd.... daar zag hij het nut niet van in. Misschien is hij gewoon te slim, dat hij zoiets heeft van "mens doe normaal"

Domor schreef:Noa, ook een poedel, wordt door een heel handje mensen/trainers (en door mijzelf) ook als autist gezien. Het gaat tegenwoordig heel goed, maar ze heeft me heel wat uitdagingen opgeleverd en heeft ontzettend veel moeite gehad om de wereld een beetje te gaan begrijpen. Ik heb haar echt een periode niet meer dan het paadje op en neer kunnen uitlaten (8 min, midden in de polder dus vergeleken met de stad zeer prikkelarm) en dan nog ging het lang niet altijd goed. Ze vocaliseerde rustig 80% van de wandeling als dat langere wandelingen waren en kon ook compleet op tilt slaan bij te veel prikkels. Ze is ook een vreselijke klepperaar, zeker als ze stress heeft. Ze heeft een tijd eten van een bord gehad en zodra ze klaar was met eten deed ze haar neus eronder, liet het uitklepperen, blafte ertegen en dan opnieuw, en dat kon ze rustig een half uur of langer volhouden. Haar huidige voerbak (en waterbak) is dusdanig van vorm dat ze haar neus er niet meer onder kan krijgen. Nu ze doordeweeks bij mijn moeder logeert, staat daar ook een "juist" gevormde waterbak, want ze gooide hem rustig 3-4x per dag om omdat ze toch even ging klepperen (daar is ze sinds 3 weken).

Wat je beschrijft met die prikkelarme omgeving, dat herken ik wel bij hem. Dat andere met dat klepperen komt me niet bekend voor.
Idd het geeft heel wat uitdaging en een hele creatieve benadering

Cleva schreef:

Charlie schreef:

Cleva schreef:Waarom ga je niet een keer met iemand wandelen? Dan kan er een andere kenner meekijken.
Waar woon je ongeveer?
Wat is het eigenlijk voor rastype?

Ben bij een heerlijke hondenschool.
Wordt geen druk op de hond gelegd en er wordt gekeken naar wat hij aankan, maar dat is niet heel veel.
Denk je een kleine vooruitgang geboekt te hebben, om dan daarna heel veel stappen achteruit te moeten doen.

Uiteindelijk zal de stijgende lijn er misschien wel zijn, maar zit momenteel in zo'n dip.

Het zal je bedoeling niet zijn maar je houdt het erg vaag. Op deze manier is er weinig zinnigs over te zeggen.
Maar misschien vraag je ook wel helemaal niet om advies. Dat kan natuurlijk ook.

Hihi oké, wist niet dat ik vaag bezig
Je hebt wel gelijk, in eerste instantie was het niet het idee om advies te krijgen, en stelde ik alleen maar de vraag over autisme bij honden. Maar aan de andere kant nu dat er veel reactie is, is het wel fijn om te lezen dat hij (en ik) niet de enige zijn met dit soort dingen.
Het geeft de burger weer enigszins moed

bouvierpoedel schreef:Hoe is hij in contacten met andere honden en mensen ?
Misschien is het gewoon een domme hond die niet veel begrijpt.?

Met andere honden is hij heel erg enthousiast. Hij ziet het allemaal als een feestje...
Wel begrijpt hij heel goed wat een andere hond bedoelt.
Mensen zeggen hem niet veel. Soms willen ze contact met hem. Dat wil hij gewoon niet. Dan gaat hij zijn eigen ding doen, bijvoorbeeld van :
"jaaaaaa........ik zie daar een vlieg of een vogeltje, of een blaadje dat wegwaait. Daar ga ik even achteraan"

Heavy schreef:Ik weet het niet hoor maar zou het kunnen dat hij bewust geen oogcontact maakt omdat hij dan het gevoel heeft dat hij weer wat van je moet doen ?

Wat zou er gebeuren als je hem een dag negeert ? Komt hij dan om eten vragen of duidelijk maken dat hij uitgelaten wil worden ?

Ook al gedaan..... dan komt hij na een tijd kijken van : hee, hier klopt iets niet. Ze doen anders dan anders. Ja en dan wijk je ook weer van de routine af, dan wordt hij erg onrustig van het ongewone

Heavy schreef:Ik heb het ook niet over autisme ik heb het over een hond die geen oogcontact maakt . Zijn er nog meer honden aanwezig en is hij daarmee opgegroeid ?

Tot juni van dit jaar had ik 3 honden. Helaas heb ik er toen eentje moeten laten inslapen.
Nu heb ik ook nog 1 andere hond.

Ik laat ze vaak ieder apart uit, ook wel eens samen maar niet het merendeel van de wandelingen.
Onze oudste hond vindt het ook altijd heerlijk om even tijd alleen met de "baas" door te brengen
Had ook gehoopt dat hij het fijn zou vinden.

Maar nu moet ik rennen : duty calls

Vraagje aan Cleva; Heb je een link of een voorbeeld van die mooie beschrijvingen van wat autisme wel altijd betekent? (Sorry voor het zijspoor).

Hij is beperkt autistisch dus. Wel met mensen maar niet met soortgenoten. Zou een hulphond voor hem aanschaffen .

Domor schreef:Noa, ook een poedel, wordt door een heel handje mensen/trainers (en door mijzelf) ook als autist gezien. Het gaat tegenwoordig heel goed, maar ze heeft me heel wat uitdagingen opgeleverd en heeft ontzettend veel moeite gehad om de wereld een beetje te gaan begrijpen. Ik heb haar echt een periode niet meer dan het paadje op en neer kunnen uitlaten (8 min, midden in de polder dus vergeleken met de stad zeer prikkelarm) en dan nog ging het lang niet altijd goed. Ze vocaliseerde rustig 80% van de wandeling als dat langere wandelingen waren en kon ook compleet op tilt slaan bij te veel prikkels. Ze is ook een vreselijke klepperaar, zeker als ze stress heeft. Ze heeft een tijd eten van een bord gehad en zodra ze klaar was met eten deed ze haar neus eronder, liet het uitklepperen, blafte ertegen en dan opnieuw, en dat kon ze rustig een half uur of langer volhouden. Haar huidige voerbak (en waterbak) is dusdanig van vorm dat ze haar neus er niet meer onder kan krijgen. Nu ze doordeweeks bij mijn moeder logeert, staat daar ook een "juist" gevormde waterbak, want ze gooide hem rustig 3-4x per dag om omdat ze toch even ging klepperen (daar is ze sinds 3 weken).

Wat maf, dat klepperen doet Mila ook met de voer- en drinkbak, de wc-bril en de deksel van de wasmand. Soms een paar keer om iets aan te geven, maar soms blijft ze erin hangen en gaat er maar mee door.
Mila heeft ook wel wat trekjes die aan dwangneuroses doen denken, maar autistisch is ze zeker niet. Ze maakt heel makkelijk en veelvuldig contact en hangt ook niet aan vaste routines in het algemeen. Ze is wel erg prikkelgevoelig, maar blijft altijd in contact met mij en ik kan ook altijd goed tot haar doordringen.

Ik noemde Maylo ook altijd autist. Vreselijk snel afgeleid, veranderingen waren bizar (maar met wat begeleiding kon hij daar prima mee overweg), sommige mensen vond hij ook maar raar (tenzij ik, en alleen ik aangaf dat het goed was) en hij hield ook van orde en duidelijkheid, maar af en toe wat anders ging hij niet volledig van over de rel.

Als ik zo die dingen hier lees viel Maylo nog best mee, buiten het feit dat alleen ik hem kon begeleiden bij dit soort zaken.

Cleva schreef:Nee, autisme komt niet voor bij dieren.
Er zijn wel gelijkende aandoeningen maar omdat autisme bij mensen al amper te definiëren valt omdat het van persoon tot persoon al zo verschilt is de overstap naar een andere diersoort een flink aantal bruggen te ver.

Wat natuurlijk allemaal niet wil zeggen dat je op je achterhoofd gevallen bent en geen gebreken bij je hond kunt zien.
Wat merk je precies aan je hond?

Waar komt die stelligheid vandaan?

Waarom zou autisme bij dieren niet voorkomen? Dat het bij mensen moeilijk te definiëren valt wil, naar mijn mening, niet zeggen dat het bij dieren niet voorkomt. Misschien nog moeilijker te definiëren, maar niet uit te sluiten.
Er werd ook heel lang gedacht dat homoseksualiteit iets onnatuurlijks was en alleen bij mensen voorkomt. Is dus ook niet zo.

Het brein van de hond werkt echt op heel veel manieren hetzelfde als dat van mensen. Waarom zou het dan niet op dezelfde manier kunnen disfunctioneren, of iig afwijken van de norm?

mijke schreef:Het brein van de hond werkt echt op heel veel manieren hetzelfde als dat van mensen. Waarom zou het dan niet op dezelfde manier kunnen disfunctioneren, of iig afwijken van de norm?

Oh, vandaar dat zappa vanmorgen de krant zat te lezen. Oh nee, wacht, dat was mijn man. Zappa lag zichzelf te likken. Wat een nonsens.

Cleva schreef:

Liesbeth schreef: Waar komt die stelligheid vandaan?

Waarom zou autisme bij dieren niet voorkomen? Dat het bij mensen moeilijk te definiëren valt wil, naar mijn mening, niet uitsluiten dat het bij dieren niet voorkomt. Misschien nog moeilijker te definiëren, maar niet uit te sluiten.
Er werd ook heel lang gedacht dat homoseksualiteit iets onnatuurlijks was en alleen bij mensen voorkomt. Is dus ook niet zo.

Homoseksualiteit zoals bij mensen komt ook niet bij dieren voor. Er zijn wel pinguins en zebra's met een voorliefde voor hetzelfde geslacht maar zodra je een millimeter verder gaat dan de basis wordt het bij een andere soort iets anders.
Homopinguins zijn niet ineens extra grappig met een voorliefde voor mooie steentjes.
Autistische honden verliezen zich niet in extreem lastige staartdelingen of spoorboekjes.
Er is vast wel een hondse variant maar je moet dat gewoon anders noemen want het is ook iets anders. Omdat het een hond is.

Ik hoef mijn stelligheid niet te verdedigen. Het is de aanname dat alles wat menselijk is ook te vertalen is naar huisdiersoorten dat verdediging behoeft.
Net zoals trisomie-21 en borderline niet bij honden voorkomt is het onzin om te doen alsof autisme een soort integraal fenomeen is dat bij alle diersoorten kan bestaan.
Mensen zijn mensen, honden zijn honden. Separate eenheden.

Het verstandelijk functioneren van de mens is uniek. De afwijkingen daarop dus ook.
Ik ben best georiënteerd op de overeenkomsten met de andere dieren maar je kunt ook overdrijven.

Er zijn ook andere vogels waar twee vogels van het zelfde geslacht samen leven.

Aangezien autisme nog steeds op basis van gedrag gediagnosticeerd wordt, kun je niet aantonen dat autisme wel of niet voorkomt bij dieren. Er is te weinig bekend van de basis van autisme om daar iets zinnigs over te kunnen zeggen. Daarbij kunnen verschillende oorzaken hetzelfde gedrag veroorzaken. Het zou mij niet verbazen als er ooit ontdekt wordt dat er een x aantal verschillende 'afwijkingen' zijn die autisme veroorzaken. En ja, mogelijk zijn er vormen die ook bij dieren voorkomen (en hun eigen set gedragingen met zich meebrengen). Maar zoals autisme momenteel gedefinieerd is, is het niet te onderzoeken bij dieren

Fotogravinnetje schreef:Aangezien autisme nog steeds op basis van gedrag gediagnosticeerd wordt, kun je niet aantonen dat autisme wel of niet voorkomt bij dieren. Er is te weinig bekend van de basis van autisme om daar iets zinnigs over te kunnen zeggen. Daarbij kunnen verschillende oorzaken hetzelfde gedrag veroorzaken. Het zou mij niet verbazen als er ooit ontdekt wordt dat er een x aantal verschillende 'afwijkingen' zijn die autisme veroorzaken. En ja, mogelijk zijn er vormen die ook bij dieren voorkomen (en hun eigen set gedragingen met zich meebrengen). Maar zoals autisme momenteel gedefinieerd is, is het niet te onderzoeken bij dieren

Is er eigenlijk wel onderzoek naar "autisme" bij dieren gedaan? Al dan niet met een eigen definitie.

Ik ben niet onbekend met (vormen van) autisme bij mensen. En dieren steken wat anders in elkaar dan wij.
Maar zoals ik autisme bij mensen ervaar/bezie, heb ik toch echt het idee dat onze eerste hond een vorm van (honds)autisme had.

https://face4pets.wordpress.com/2017/06 ... r-in-dogs/

Dus wel iets.

Liesbeth schreef:

Fotogravinnetje schreef:Aangezien autisme nog steeds op basis van gedrag gediagnosticeerd wordt, kun je niet aantonen dat autisme wel of niet voorkomt bij dieren. Er is te weinig bekend van de basis van autisme om daar iets zinnigs over te kunnen zeggen. Daarbij kunnen verschillende oorzaken hetzelfde gedrag veroorzaken. Het zou mij niet verbazen als er ooit ontdekt wordt dat er een x aantal verschillende 'afwijkingen' zijn die autisme veroorzaken. En ja, mogelijk zijn er vormen die ook bij dieren voorkomen (en hun eigen set gedragingen met zich meebrengen). Maar zoals autisme momenteel gedefinieerd is, is het niet te onderzoeken bij dieren

Is er eigenlijk wel onderzoek naar "autisme" bij dieren gedaan? Al dan niet met een eigen definitie.

Ik ben niet onbekend met (vormen van) autisme bij mensen. En dieren steken wat anders in elkaar dan wij.
Maar zoals ik autisme bij mensen ervaar/bezie, heb ik toch echt het idee dat onze eerste hond een vorm van (honds)autisme had.

Ik ben even aan het zoeken op de bibliotheek van de uni. Vooralsnog geen onderzoeken gevonden dat direct gaat over autisme bij dieren, maar wel een aantal onderzoeken gevonden waarbij ze een diermodel gebruiken om de genetische basis van autisme te onderzoeken. Ik kijk nog even verder.