Het HondenForum

Abel is nu 7 maanden oud. Hij is 2 maanden geleden bij ons komen wonen en ik vind het een heel sociaal hondje die gemakkelijk meedraait. Hij gaat af en toe naar een dagopvang toe waar hij buiten rond kan scharrelen, maar ook in huis mag komen. Op een dag zijn er zo'n 10 a 12 honden aanwezig en mijn grootste zorg was dat het goed zou gaan met die andere honden. Dat blijkt geen enkel probleem. Abel spreekt de hondentaal goed en past zich uitstekend aan. Waar ik niet bij stilgestaan heb, is dat er ook veel mensen over de vloer komen. Niet alleen andere hondeneigenaren die hun hond komen brengen/ophalen, maar ook kennissen die meehelpen in en om huis. Of een buurvrouw die inspringt als de eigenaresse even van huis is. Daar blijkt Abel wel wat moeite mee te hebben.

Hij houdt er ab-so-luut niet van als iemand zomaar een hand naar hem uitsteekt. Dan deinst hij achteruit. Hij heeft even de tijd nodig om (op afstand) te snuffelen en te kijken, voor hij toenadering zoekt. Uiteindelijk wint zijn nieuwsgierigheid wel en komt hij toch kennismaken. Tenminste: als je een vrouw bent. Bij mannen besluit hij al gauw om wat afstand te nemen en vooral niet dichtbij te komen.

Ik vind het geen probleem dat Abel geen allemansvriend is. Dat hoeft ook niet. Maar vanuit de opvang hoor ik nu dat hij zich angstig en onrustig gedraagt als er mannen in of om huis aanwezig zijn. Ze vroeg aan mij of ik het verstandig vind om hiermee verder te gaan.

Ik heb nu besloten om de dagen bij de opvang wat korter te houden. Het lijkt 's ochtends namelijk beter te gaan dan 's middags. Waarschijnlijk zit later op de dag zijn vermoeidheid hem in de weg en lukt het hem (nog) niet om zelf wat rust te pakken. Maar is dit inderdaad een oplossing? Ik hoop dat hij een beetje went aan het (mannelijke) gezelschap om hem heen, maar dat ik hem hier aan bloot stel kan misschien ook averechts gaan werken. Dat is absoluut niet de bedoeling.

Wie herkent deze specifieke "achterdochtigheid" richting mannen en hoe zijn jullie daarmee om gegaan? Wat zouden jullie in mijn situatie doen?

tja als het ingebakken is vraag ik me af of je er helemaal vanaf komt. individuele gevallen zou je best kunnen laten wennen, maar zomaar vreemden zal misschien wel altijd een probleem blijven- tenminste als je het een probleem wilt noemen...... vraag is natuurlijk waarom zou hij er wat mee moeten... gebruiksaanwijzing meegeven dat vreemden hem niet gelijk proberen aan te halen zodat de hond de tijd krijgt... is toch helemaal niet zo vreemd

S@ndr@ schreef:tja als het ingebakken is vraag ik me af of je er helemaal vanaf komt. individuele gevallen zou je best kunnen laten wennen, maar zomaar vreemden zal misschien wel altijd een probleem blijven- tenminste als je het een probleem wilt noemen...... vraag is natuurlijk waarom zou hij er wat mee moeten... gebruiksaanwijzing meegeven dat vreemden hem niet gelijk proberen aan te halen zodat de hond de tijd krijgt... is toch helemaal niet zo vreemd

Hij hoeft er niks mee. Ik vind het ook geen probleem dat hij vreemden ontwijkt. Wat ik wel een probleem zou vinden, is dat ik mijn hond naar de opvang breng met als resultaat dat hij daar wellicht de hele dag onrustig is. Dat is niet de bedoeling. Dan regel ik liever iets anders. En daarom vraag ik mij af: zou het een kwestie van gewenning (kunnen) zijn, of is het inderdaad iets dat 'ingebakken' zit? En als het ingebakken zit, is er dan een risico dat ik het vererger door hem toch naar de opvang te brengen?

Ik zou er niet direct actief mee aan de gang gaan. Te veel forceren kan het misschien alleen erger maken. En je hebt er zelf geen last van zo lijkt het?
Wat doen mensen in die opvang met hem? Moeten ze hem ook kunnen vasthouden of hebben ze weinig met hem van doen en heeft hij voldoende mogelijkheid om afstand te houden? In het laatste geval zou ik het denk ik gewoon laten gaan. Dan bemoeien die mannen zich niet met hem en heeft hij wel afleiding van de andere honden. Met de tijd kan hij dan misschien leren dat het niks is om bang voor te zijn. Maar als die mannen zich wel met hem moeten bemoeien, dan zou ik dat toch liever zelf begeleiden.

dat zou kunnen, dan zou je een particuliere oppas kunnen overwegen, vaak dooft gedag dat je niet hoeft te vertonen.. langzaam maar zeker uit..dus misschien wel een goed idee

veertje schreef:Ik zou er niet direct actief mee aan de gang gaan. Te veel forceren kan het misschien alleen erger maken. En je hebt er zelf geen last van zo lijkt het?
Wat doen mensen in die opvang met hem? Moeten ze hem ook kunnen vasthouden of hebben ze weinig met hem van doen en heeft hij voldoende mogelijkheid om afstand te houden? In het laatste geval zou ik het denk ik gewoon laten gaan. Dan bemoeien die mannen zich niet met hem en heeft hij wel afleiding van de andere honden. Met de tijd kan hij dan misschien leren dat het niks is om bang voor te zijn. Maar als die mannen zich wel met hem moeten bemoeien, dan zou ik dat toch liever zelf begeleiden.

Ja, daar worstel ik ook mee. Ik ben er niet bij en weet niet wat er gebeurt. Forceren wil ik inderdaad niet, maar misschien forceren zij het (onbewust) wel door te hem te lokken o.i.d. In principe heeft Abel voldoende ruimte. Die ruimte neemt hij ook. Maar het kan best zijn dat de honden op een bepaald moment even naar binnen moeten, en dat Abel dan toch gedwongen wordt om langs "die enge meneer" te lopen. Ze hoeven hem niet vast te houden, dus echt fysiek contact zal er niet of nauwelijks zijn.

Maar dankjewel, ik ga toch nog eens vragen of er echt wel voldoende mogelijkheden voor Abel zijn om gewoon zijn eigen gang te gaan. Ik wil voorkomen dat hij misschien toch iets moet wat voor hem wellicht nog een stap te ver is.

Hier 1 hond die niet van vreemde houd en met name mannen spannend vind, maar van mij moeten ze haar negeren. Doen ze dat niet horen ze het ook snel genoeg van haar haha. Ook als ze wel toenadering zoekt moeten ze haar nog negeren. Vraagt enige begeleiding als je erbij bent, maar ze is hierdoor wel makkelijker in de buurt van vreemden geworden de afgelopen jaren. Ze weet nu dat ze de keuze heeft, bv ook geen contact. Moet wel zeggen dat een hond echt negeren zeeeeeer moeilijk is voor mensen.

Keetje is ook terughoudend naar sommige mensen, vooral mannen. Sommige mensen vindt ze meteen prima en sommige vindt ze echt niet leuk. Mensen die haar aaien vindt ze nog minder eng dan mensen die haar lokken. Die zijn echt stom. Ze ontwijkt maar gaat nooit sneppen ofzo. En bij de da moet het gewoon een dan is het prima. Ik probeer alles op haar tempo te doen en ik merk dat het steeds beter gaat.

Ik zou er nu niet een te groot probleem van maken, hond is 7 maanden en vaak zie je rond die leeftijd toch wel weer wat angstgedrag richting het 1 of ander. Daarbij is hij pas net bij jullie en is de boel gewoon nog allemaal wat nieuw en onwennig.

Torn Ik Lou 2,5 jaar terug kreeg moest ze, op een enkeling na, niks van vreemde mannen weten. Inmiddels is ze zo gegroeid dat ze vanavond op het trainingsveld in het donker een onbekende man ging begroeten en om knuffels ging vragen. (en Lou komt echt wel uit een andere situatie hoor, maar om maar aan te geven hoe dingen nog kunnen veranderen)

Shib had trouwens tussen 7 en 18 maanden een schurfthekel aan bejaarden, donkergetinte mensen, vrouwen met hoofddoek, mensen met beperking, etc. Is allemaal goed gekomen in de loop der tijd.

Miezemuis schreef:Keetje is ook terughoudend naar sommige mensen, vooral mannen. Sommige mensen vindt ze meteen prima en sommige vindt ze echt niet leuk. Mensen die haar aaien vindt ze nog minder eng dan mensen die haar lokken. Die zijn echt stom. Ze ontwijkt maar gaat nooit sneppen ofzo. En bij de da moet het gewoon een dan is het prima. Ik probeer alles op haar tempo te doen en ik merk dat het steeds beter gaat.

Haha, herkenbaar. En Abel weet er zelf ook prima mee om te gaan, in ieder geval op de momenten dat ik erbij ben. Hij neemt afstand en geeft duidelijk aan dat het te snel gaat voor hem. Maar bij de opvang ben ik er niet bij. Dat is misschien mijn grootste zorg. Hij schijnt zich daar dus onrustig en zelfs wat angstig te gedragen soms. En dát herken ik niet. Ik weet dat hij er niet van houdt om snel benaderd te worden, maar een angstige hond heb ik nog niet gezien.

Ik wil even een heel ander punt aantikken want ik lees dat de opvang eigenlijk zegt dat het niet werkt. Dat geeft aan dat het best wel een fiks probleem lijkt te zijn en dat geeft weer aan dat je je inderdaad af moet vragen of je hond daar wel goed zit.
Jij zegt hij is terughoudend naar mannen. De opvang zegt eigenlijk "zou je hier wel mee doorgaan?" Dus dat klinkt voor mij super heftig. Want eigenlijk vinden ze het niet gezond voor de hond wat hij moet doormaken of lijkt het alsof ze hem kwijt willen daar. Als een oppas vraagt of je dit nog wel moet willen dan vraag ik me af of ik mijn hond überhaupt nog zou brengen of ik zou willen weten waarom precies die vraag kwam. Hoe erg is het? Want een hand uitsteken en terugdeinzen is van totaal andere orde als totaal over de stress gaan als er een man in of om het bijbehorende huis is. En hoe uit zich die stress? Heeft iedereen daar last van?

Vraag eens door.

laeken schreef:Ik wil even een heel ander punt aantikken want ik lees dat de opvang eigenlijk zegt dat het niet werkt. Dat geeft aan dat het best wel een fiks probleem lijkt te zijn en dat geeft weer aan dat je je inderdaad af moet vragen of je hond daar wel goed zit.
Jij zegt hij is terughoudend naar mannen. De opvang zegt eigenlijk "zou je hier wel mee doorgaan?" Dus dat klinkt voor mij super heftig. Want eigenlijk vinden ze het niet gezond voor de hond wat hij moet doormaken of lijkt het alsof ze hem kwijt willen daar. Als een oppas vraagt of je dit nog wel moet willen dan vraag ik me af of ik mijn hond überhaupt nog zou brengen of ik zou willen weten waarom precies die vraag kwam.

Precies Laeken, om die reden ben ik dit topic gestart. Dat hij terugdeinst voor mensen die hem te snel benaderen, is het probleem niet. Dat ik vanuit de opvang hoor dat Abel in zijn schulp kruipt op het moment dat er mannen rondlopen, vind ik wel zorgwekkend. Ik krijg veel updates hoor, tijdens zijn verblijf. En over het algemeen zie ik een blije, ontspannen hond die leuk contact heeft met andere honden. Meestal blijft het de hele ochtend zo goed gaat. Ergens in de middag is er een omslag. Dan wordt het drukker met mensen in en om huis. En tegen die tijd zit bij Abel zijn koppie misschien ook al vol. Vandaar mijn besluit om hem al (vroeg) in de middag weer op te halen. In de hoop dat het dan wel leuk blijft. Maar misschien is dat wel een suffe gedachte en kan ik er beter helemaal mee stoppen.

laeken schreef: Hoe erg is het? Want een hand uitsteken en terugdeinzen is van totaal andere orde als totaal over de stress gaan als er een man in of om het bijbehorende huis is. En hoe uit zich die stress? Heeft iedereen daar last van?

Vraag eens door.

Ga ik doen.

Izzy was van de 1 op de andere dag (toen ze een jaar was ofzo) doodsbang voor sommige mannen, zonder dat er iets gebeurd was Als ze naar haar toekwamen sprong ze uit reflex 2 meter achteruit, ze weigerde erbij in de buurt te komen en als ze tóch te dicht naar haar toe kwamen en ze kon geen kant op, durfde ze ook wel te grommen. Gewoon oprecht doodsbang dus. Heb er heel opvoedkundig niks mee gedaan. Ze hoefde niks met mannen en ik zorgde dat ze uit haar buurt bleven/geen oogcontact maakte. Na 1,5 jaar is het eigenlijk gewoon overgegaan.

Wat doet die opvang met het gedrag?
Maken ze er een punt van (moet de hond "kennismaken" met de mannen) of mag hij ze negeren?
En negeren die mannen hem dan ook?

Door er een punt van te maken kan de stress omhoog schieten.
Als hij nu 7 maanden is zit hij toch al in een "angstfase" dus dan moet er niets geforceerd worden vind ik.

ranetje schreef:Wat doet die opvang met het gedrag?
Maken ze er een punt van (moet de hond "kennismaken" met de mannen) of mag hij ze negeren? En negeren die mannen hem dan ook?

Door er een punt van te maken kan de stress omhoog schieten.
Als hij nu 7 maanden is zit hij toch al in een "angstfase" dus dan moet er niets geforceerd worden vind ik.

Abel hoeft helemaal niets met de mensen die over de vloer komen. Die mensen zijn er gewoon, om hun hond op te halen, om een kop koffie te drinken of om te helpen in de tuin. Abel kan er (in de meeste gevallen) zelf voor kiezen om een rustig plekje te kiezen. Dus Abel mag ze negeren ja. Of die mensen/mannen hem dan ook negeren? Nee, ik denk het niet. Het schijnt erg verleidelijk te zijn om zo'n hondje als Abel tóch even bij je te roepen en (proberen) te lokken. Maar er wordt vanuit de opvang niets geforceerd en er wordt geen druk op gelegd. Daarom ben ik ook geneigd te denken dat deze ervaring goed voor hem kan zijn. Kán zijn. Maar als er per ongeluk toch een grens bij Abel overschreden wordt, dan werkt het wellicht averechts.

Zoals ik als vermeldde, krijg ik updates over hoe het gaat. De eigenaresse van de opvang bekommert zich namelijk echt wel om Abel. Ze gunt hem een fijne, ontspannen dag. Hij heeft het ook echt leuk met de andere honden samen. Maar er zijn dus ook momenten dat het minder goed gaat. En omdat vorige week de "slechte momenten" overheerste, sprak ze haar twijfels uit over of we hiermee wel door moesten gaan. En tja, dan ga ik ook twijfelen..

We kijken het nog even aan. Ik haal hem eerder op, zodat de dagen minder lang zijn. Dat lijkt al enorm te schelen.

natalie schreef:

ranetje schreef:Wat doet die opvang met het gedrag?
Maken ze er een punt van (moet de hond "kennismaken" met de mannen) of mag hij ze negeren? En negeren die mannen hem dan ook?

Door er een punt van te maken kan de stress omhoog schieten.
Als hij nu 7 maanden is zit hij toch al in een "angstfase" dus dan moet er niets geforceerd worden vind ik.

Abel hoeft helemaal niets met de mensen die over de vloer komen. Die mensen zijn er gewoon, om hun hond op te halen, om een kop koffie te drinken of om te helpen in de tuin. Abel kan er (in de meeste gevallen) zelf voor kiezen om een rustig plekje te kiezen. Dus Abel mag ze negeren ja. Of die mensen/mannen hem dan ook negeren? Nee, ik denk het niet. Het schijnt erg verleidelijk te zijn om zo'n hondje als Abel tóch even bij je te roepen en (proberen) te lokken. Maar er wordt vanuit de opvang niets geforceerd en er wordt geen druk op gelegd. Daarom ben ik ook geneigd te denken dat deze ervaring goed voor hem kan zijn. Kán zijn. Maar als er per ongeluk toch een grens bij Abel overschreden wordt, dan werkt het wellicht averechts.

Zoals ik als vermeldde, krijg ik updates over hoe het gaat. De eigenaresse van de opvang bekommert zich namelijk echt wel om Abel. Ze gunt hem een fijne, ontspannen dag. Hij heeft het ook echt leuk met de andere honden samen. Maar er zijn dus ook momenten dat het minder goed gaat. En omdat vorige week de "slechte momenten" overheerste, sprak ze haar twijfels uit over of we hiermee wel door moesten gaan. En tja, dan ga ik ook twijfelen..

We kijken het nog even aan. Ik haal hem eerder op, zodat de dagen minder lang zijn. Dat lijkt al enorm te schelen.

Als dat eerder ophalen helpt is dat natuurlijk een optie.
In ieder geval mist hij dan een deel van de 'mannen" die hun hond op komen halen denk ik?
Juist dat wèl negeren is zo belangrijk
Abel is zo nog niet vrij in zijn keuze als er wel op hem wordt gereageerd (gelokt e.d.)
Dan wordt er toch een punt gemaakt van iets waar je nou juist geen punt van moet maken.
Kan de opvang het die bazen niet duidelijk maken?

ranetje schreef: Als dat eerder ophalen helpt is dat natuurlijk een optie.
In ieder geval mist hij dan een deel van de 'mannen" die hun hond op komen halen denk ik?
Juist dat wèl negeren is zo belangrijk
Abel is zo nog niet vrij in zijn keuze als er wel op hem wordt gereageerd (gelokt e.d.)
Dan wordt er toch een punt gemaakt van iets waar je nou juist geen punt van moet maken.
Kan de opvang het die bazen niet duidelijk maken?

Vanuit de opvang zijn ze er nu inderdaad alert op. Uit haar reacties blijkt (gelukkig) echt wel dat ze er alles aan doet om alle honden een fijne dag te bezorgen. Vandaag ging het perfect. Voor mij is het verre van ideaal want ik sta absurd vroeg op, breng Abel naar de opvang, begin om 07.30 aan mijn werkdag en werk dan 6 uur. Daarna kan ik Abel weer ophalen. Het kost mij 2 'vakantie-uren' per dag die ik eigenlijk al niet meer heb. Niet iedere dag natuurlijk! Abel komt er 1 en soms 2 keer in de week.

Maar voor nu is het een oplossing, die zijn vruchten lijkt af te werpen Voor we besloten dat Abel bij ons kwam wonen, wisten we al dat van onze vakantiedagen niets over zou blijven. En dat we eind van het jaar in de min staan Maar zo worden ze goed besteed

Oh en dank iedereen voor de reacties! Het stelt wel gerust.