Schrikdraad en toen ging hij er vandoor.
Geplaatst: 28 nov 2003 13:02
Kom net uit het bos pfffffff.
Oberon was leuk aan het ravotten met 2 andere honden, hoor ik ineens jank, jank en daar gaat ie als een speer het bospad af. Had hij in het schrikdraad gezeten.
Ik zeg tegen de anderen; "hij gaat vast naar de auto". dus ik loop rustig terug richting auto en dat was behoorlijk ver.
Bij de auto aangekomen, geen Oberon, dus ik weer terug naar de paden waar wij anders wel eens lopen. Fluiten, roepen enz, enz.
Maar hij was nergens te bekennen. Toen ging ik hem wel een beetje knijpen, want stel je voor dat hij nu onderweg was naar huis.
Oversteken, langs drukke wegen lopen....ik begon me zorgen te maken.
Dus weer de bekende paden afgelopen en toch maar weer terug naar de auto met de bedoeling om eerst maar eens naar huis te rijden.
En vlak bij de parkeerplaats...ja hoor eindelijk, daar kwam hij aan.
Hij was, dunkt me, nog behoorlijk onder de indruk want hij kwam wel naar me toe, maar niet zo enthousiast blij als normaal en wilde ook gelijk teruglopen naar de auto.
Maar ik heb hem eerst doodgeknuffeld, zo blij was ik met het weerzien.
Jeetje wat ben ik opgelucht zeg.
2 dingen geleerd: Terugroepen in de buurt van schrikdraad en altijd in de buurt blijven, niet wegrijden, zoals ik eerst van plan was.
Oberon was leuk aan het ravotten met 2 andere honden, hoor ik ineens jank, jank en daar gaat ie als een speer het bospad af. Had hij in het schrikdraad gezeten.
Ik zeg tegen de anderen; "hij gaat vast naar de auto". dus ik loop rustig terug richting auto en dat was behoorlijk ver.
Bij de auto aangekomen, geen Oberon, dus ik weer terug naar de paden waar wij anders wel eens lopen. Fluiten, roepen enz, enz.
Maar hij was nergens te bekennen. Toen ging ik hem wel een beetje knijpen, want stel je voor dat hij nu onderweg was naar huis.
Oversteken, langs drukke wegen lopen....ik begon me zorgen te maken.
Dus weer de bekende paden afgelopen en toch maar weer terug naar de auto met de bedoeling om eerst maar eens naar huis te rijden.
En vlak bij de parkeerplaats...ja hoor eindelijk, daar kwam hij aan.
Hij was, dunkt me, nog behoorlijk onder de indruk want hij kwam wel naar me toe, maar niet zo enthousiast blij als normaal en wilde ook gelijk teruglopen naar de auto.
Maar ik heb hem eerst doodgeknuffeld, zo blij was ik met het weerzien.
Jeetje wat ben ik opgelucht zeg.
2 dingen geleerd: Terugroepen in de buurt van schrikdraad en altijd in de buurt blijven, niet wegrijden, zoals ik eerst van plan was.
Gelukkig hebben jullie elkaar weer teruggevonden! 