Het HondenForum

Onze Truusje is 12 weken en doet het geweldig. Ze is zindelijk, gezellig, komt op commando en is gelukkig ook nog lekker stout op zijn tijd.

Het enige waarvan ik me afvraag of we het goed doen is het lijn happen. Madam is dol op trekspelletjes. Dat komt op zich mooi uit want wij zijn ook dol op trekspelletjes, maar wel graag met haar trektouw (en natuurlijk voorzichtig ivm haar gebit). Maar zij vind de riem ook erg geschikt ervoor en loopt graag graag buiten met haar riem in haar bekkie. Toch niet zo handig. In het begin haalden we die uit haar mond, maar dat werkt ongeveer 1 seconde, toen hebben we de riem ingesmeerd met anti-bijt spray (helaas, niet vies genoeg) en nu negeren we het maar. We houden de riem zo slap mogelijk in de hoop dat het saai wordt. Maar nee ook dan is het nog hartstikke leuk.

Mijn vraag is eigenlijk, gaat dit min of meer vanzelf over of moeten we hier wel wat mee doen? En als dat laatste zo is, wat dan?

Alvast bedankt!

t kost je af en toe een lijn als je er niets aan doet , ik deed en doe er wel iets aan, maar als ik even niet kijk dan doet ie t zo weer en er zit nogal een gebit in bij die van mij. je kunt iets meenemen waar ze dan wel in mag happen..

S@ndr@ schreef:t kost je af en toe een lijn als je er niets aan doet , ik deed en doe er wel iets aan, maar als ik even niet kijk dan doet ie t zo weer en er zit nogal een gebit in bij die van mij. je kunt iets meenemen waar ze dan wel in mag happen..

Nou dat, heel snel een alternatief meegenomen om in te happen als de behoefte daar was, maar niet in de lijn.
Het kan echt rap gaan zonder dat je beseft dat ze de lijn ook echt stuk knauwen.

Trekspelletje prima, maar niet met de lijn als inzet..

Mijn Abel is bijna 2 jaar oud en doet dit heel soms (hooguit eens per maand) ook nog. En dat is dan altijd wanneer ik de duur van een wandeling verkeerd heb ingeschat en te lang onderweg ben geweest. Bij Abel weet ik daarom zeker dat er sprake is van frustratie en vermoeidheid. Ik spreek 'm niet streng toe, maar laat het even gebeuren en las een korte pauze in. Hij kent ook de 'klaar' en weet dat ik dan even wat brokjes strooi. Abel komt daarna altijd even een knuffel vragen, dus tegenwoordig ga ik alvast op mijn hurken zitten Hij doet het echt niet om vervelend te doen, dus ik vind het dan mijn taak om 'm even door de laatste meters heen te helpen. En om de volgende keer de wandeling weer wat korter te houden.

Ik denk dat het goed is om er wat beter op te letten wanneer het precies gebeurt. Misschien kun je daar dan op anticiperen en ander gedrag van haar vragen of een leuk spelletje doen vóór ze de kans krijgt om weer in de riem te bijten. Daarmee voorkom je dat het iedere wandeling weer een issue is. Consequent het gedrag negeren zal uiteindelijk misschien ook wel werken, maar daar zou ik niet snel voor kiezen. Niet als het een spelletje is, maar ook zeker niet als er sprake is van frustratie. Naast het (proberen te) voorkomen dat het gedrag zich steeds voordoet, zou ik ook een alternatief bedenken voor het gedrag. Misschien kun je het flostouw in je jaszak kwijt en dat aanbieden als alternatief? Of, als het frustratie is, kun je wellicht ook wat voer strooien? Het ligt een beetje aan de achterliggende reden wat de beste oplossing is.

Ik zou 'het probleem' overigens niet groter maken dan het is. Voor een pup van 12 weken is dit helemaal geen vreemd gedrag.

Ik heb direct geïnvesteerd in 'laat maar los'.
Zazoe pakt makkelijk en vaak iets op buiten, maar een 'laat maar los' en in het begin dan vaak een koekje is toch wel fijn dat hij het kan.