Het HondenForum

Mijn Boef is onzeker van aard.
Zijn spreekwoordelijke emmertje zit snel vol bij teveel prikkels, al gaat dat wel steeds beter.
Hij loopt vaak los en luistert prima.
Maar soms ruikt hij te lang op een bepaald stuk gras en dan word hij plots schrikkerig.
Dan is hij daarna gestrest en heeft hij de neiging om meer te reageren op de omgeving ( onzeker blaffen, nekharen omhoog).
Hij is absoluut niet kwaad, maar op dat moment is bijna alles even eng of spannend waar hij normaliter niet op reageert.
Het maakt hierbij niet uit of hij aangelijnd is of los, het is bij beide gebeurd dat hij te lang snuffelde ergens en toen schrok en onzeker werd.
Dit gebeurd overigens niet vaak hoor, ik denk gemiddeld 2 tot 3x per maand.


Ik denk dat hij het geurtje zo interessant vond dat hij er te lang in op ging en vervolgens zijn emmertje vol zat door dat geurtje?
Maar waarom snuffelt hij zo lang op een bepaalde plek?
Uit onzekerheid, omdat hij het niet kan thuisbrengen?
Maakt overigens niet uit waar, het is gebeurd op diverse plekken.
In het gras, aan een modderig wiel van een stilstaande kiepwagen, in de blaadjes....

Ik probeer hem nu dus niet te lang te laten ruiken op één plek als ik merk dat hij het té interessant vind.
Maar omdat ik hier-en daar lees dat snuffelen juist goed is vind ik het wel lastig soms om te bepalen op welk punt we dan door gaan lopen, dus dat hij daar lang genoeg heeft staan ruiken om te voorkomen dat hij gestrest raakt.

Hoe kijken jullie hier tegenaan?
Komt het jullie bekend voor/ervaring mee?

Het komt me niet bekend voor. Kan het niet zijn dat hij juist ergens zo lang gaat snuffelen omdat zijn stressemmer al vol zit? Om zichzelf te kalmeren. En dat het dus soms mislukt omdat hij al te gestresst was?

Hier betekent op zo'n manier snuffelen vaak dat er een loopse teef gepiest heeft. En dat kap ik inderdaad vrij snel af om de opwinding binnen de perken te houden. Snuffelen is goed, obsessief snuffelen niet. Elco kan overigens ook heel goed heel geïnteresseerd op 1 plek blijven snuffelen als hij een hond ziet naderen. Maar dan is hij vooral die andere hond aan het negeren en spanning door die hond aan het opbouwen. Je moet dus goed leren herkennen waarom hij zo op die ene plek aan het snuffelen is, en ook weten dat dat helemaal niet hoeft te betekenen dat het lekker ruikt op die plek, maar er ergens anders iets spannends is

Honden kunnen ook wel zo reageren als ze geurtjes bestuderen die ze spannend vinden, bijvoorbeeld als ze zwijnen of dassen ruiken, een andere hond die ze spannend vinden, etc.

Mila heeft het twee keer gehad op een plek waar ze echt gestrest aan het snuffelen was en daarna niet meer langs wilde. Later bleek dat op die plekken net daarvoor een vechtpartij tussen honden was geweest.
Op sporen van zwijnen reageert ze ook gestrest. Mijn andere honden vinden het alleen maar interessant juist.

Yuna heeft wel plekjes waarbij ze begint te piepen en te kwispelen, of waar ze verstart en per se niet langs wil. En soms gaat ze borstelen inderdaad. Los in het bos wil ze weleens hele blije rondjes gaan rennen door een geurtje.

Onze wijlen Buster, een reu, had dat in zijn jonge jaren een enkele keer. Niet dat hij er onzeker of bang van werd maar dan ging ie wel eens borstelen, omdat hij het spannend vond. Ik denk dat het een plas was van een volwassen en zekere reu. En hij daar wat geïntimideerd in werd. Gewoon een manier om je eigen positie in hondenland te bekijken, en andere reuen te leren kennen via geur. Zodra we door liepen was het ook klaar. Gewoon normaal gedrag daarna. Hij had het een enkele keer, en dat gedrag doofde uit toen hij volwassener werd.

Op een plasje van een loopse teef reageerde hij heel anders. Oplikken en beetje klappertanden.
Zodra we door liepen was zijn gedrag trouwens ook weer normaal.

Het kan zijn dat jouw hond het wat spannender vindt, en er nog een beetje mee zit, als hij verder loopt. Je kan het wat eerder afkappen, maar als het maar sporadisch voorkomt, zou ik me er geen zorgen over maken. Misschien kort houden als er een andere hond aankomt omdat hij dan evt. Frustratie kan uiten.

Toen onze hond jong was had hij soms zo'n reactie bij dode dieren. Kwam ik achter toen ik eens op de markt liep en hij ineens na gesnuffeld te hebben ineens achteruit deinsde, haren omhoog en grommen. Dat was bij het kraampje met echte schapenvachten.
Wellicht is dat bij jouw hond ook zo, dat er een dood dier op die plek heeft gelegen of dat die kar een over een dood dier is gereden?

Ik liet het hem overigens ontdekken en ging daarom niet snuffelen verbieden of zo. Wél vaak bij een reactie stapte ik in om te kijken waar zijn reactie vandaan kwam om vervolgens aan te geven dat er niets aan de hand was, en weer door.

sirene schreef: ↑04 jan 2021 07:04 Het komt me niet bekend voor. Kan het niet zijn dat hij juist ergens zo lang gaat snuffelen omdat zijn stressemmer al vol zit? Om zichzelf te kalmeren. En dat het dus soms mislukt omdat hij al te gestresst was?

Hij liep er doelgericht heen, een geurspoor leek het wel.
En maar blijven snuffelen, paar stapjes weer snuffelen etc.
Hij had echt een spoortje te pakken, een geur.

Dat hij zichzelf probeerd te kalmeren zou kunnen, maar daar leek het niet echt op.

Fotogravinnetje schreef: ↑04 jan 2021 08:02 Hier betekent op zo'n manier snuffelen vaak dat er een loopse teef gepiest heeft. En dat kap ik inderdaad vrij snel af om de opwinding binnen de perken te houden. Snuffelen is goed, obsessief snuffelen niet. Elco kan overigens ook heel goed heel geïnteresseerd op 1 plek blijven snuffelen als hij een hond ziet naderen. Maar dan is hij vooral die andere hond aan het negeren en spanning door die hond aan het opbouwen. Je moet dus goed leren herkennen waarom hij zo op die ene plek aan het snuffelen is, en ook weten dat dat helemaal niet hoeft te betekenen dat het lekker ruikt op die plek, maar er ergens anders iets spannends is

Loopse teef zou kunnen natuurlijk, maar dan reageert hij toch net wat anders dan hij nu deed.
Het werd idd obsessief snuffelen na een tijdje.
We waren alleen , in wijde omgeving niks te zien.
Daar had ik al naar gekeken toen.
Hij liep er heen en bleef ruiken op een bepaald stuk.

Is nog best lastig om uit te vinden waarom hij plots in de stress schoot.
Ik gok toch dat hij iets spannends geruikt heeft en er iets teveel in op ging.

Cleva schreef: ↑04 jan 2021 08:23 Of hij kan het prima thuis brengen en het is de geur van een hond die hij eng vindt.

Ja, zoiets denk ik dus ook.
Dat hij de geur herkende en omdat de spannende hond er niet was hij kon ruiken.
Er teveel in opging, toen afgeleid werd ofzo en toen in de stress schoot.

DeDiana schreef: ↑04 jan 2021 08:54 Honden kunnen ook wel zo reageren als ze geurtjes bestuderen die ze spannend vinden, bijvoorbeeld als ze zwijnen of dassen ruiken, een andere hond die ze spannend vinden, etc.

Mila heeft het twee keer gehad op een plek waar ze echt gestrest aan het snuffelen was en daarna niet meer langs wilde. Later bleek dat op die plekken net daarvoor een vechtpartij tussen honden was geweest.
Op sporen van zwijnen reageert ze ook gestrest. Mijn andere honden vinden het alleen maar interessant juist.

De keer van laatst was op een grasveld en ik vermoed idd een geur van een spannende hond ofzo.
Maar een vorige keer rook hij aan een groot modderig wiel van een kiepwagen.
Deze stond stil op straat, geparkeerd.
Misschien ook een geur wat hem aantrok, snuffelen, toen werd afgeleid en vervolgens schrikken.

Ik probeer er op te letten dat hij niet té lang ergens blijft ruiken.
Ook als hij plots ergens heen wil, kijk ik waarom hij dat wil.
Gelukkig is hij prima terug te roepen, hij luistert vrij goed gelukkig.
Heel enkel ben ik te laat, als hij dus zo'n geurtje ruikt.
Maar daar leer ik steeds beter op in te spelen om dus te voorkomen dat hij in de stress schiet, door hem eerder terug te roepen.

kooi schreef: ↑04 jan 2021 10:51 Yuna heeft wel plekjes waarbij ze begint te piepen en te kwispelen, of waar ze verstart en per se niet langs wil. En soms gaat ze borstelen inderdaad. Los in het bos wil ze weleens hele blije rondjes gaan rennen door een geurtje.

Die van mij heeft dat niet, dat hij piept of kwispelt bij een geur.
Boef ruikt intensief met staart omhoog, soms half hoog.
Je ziet hem duidelijk zoeken naar de bron van de geur.
Hij blijft op een bepaald stukje dan als hij de "geurplek" heeft gevonden.

Boef rent ook veel, speelt ook met andere honden.
Maar gewoon samen lopen ( Boef en ik) vind hij ook leuk.
Ik ga niet elke dag ver lopen met hem, één of twee keer per week doen we kleine rondjes.
Of een " bijna" rustdag als ik merk dat hij daar behoefte aan heeft.

Emma schreef: ↑04 jan 2021 11:40 Onze wijlen Buster, een reu, had dat in zijn jonge jaren een enkele keer. Niet dat hij er onzeker of bang van werd maar dan ging ie wel eens borstelen, omdat hij het spannend vond. Ik denk dat het een plas was van een volwassen en zekere reu. En hij daar wat geïntimideerd in werd. Gewoon een manier om je eigen positie in hondenland te bekijken, en andere reuen te leren kennen via geur. Zodra we door liepen was het ook klaar. Gewoon normaal gedrag daarna. Hij had het een enkele keer, en dat gedrag doofde uit toen hij volwassener werd.

Op een plasje van een loopse teef reageerde hij heel anders. Oplikken en beetje klappertanden.
Zodra we door liepen was zijn gedrag trouwens ook weer normaal.

Sommige honden herkent hij via geur.
Ik kan soms precies aan Boef zien welke hond er gelopen heeft.
Ik merk idd nu hij ouder wordt, steeds wat rustiger in z'n koppie wordt.

Emma schreef: ↑04 jan 2021 11:40 Het kan zijn dat jouw hond het wat spannender vindt, en er nog een beetje mee zit, als hij verder loopt. Je kan het wat eerder afkappen, maar als het maar sporadisch voorkomt, zou ik me er geen zorgen over maken. Misschien kort houden als er een andere hond aankomt omdat hij dan evt. Frustratie kan uiten.

Op zo'n moment lijn ik hem idd even aan tot hij weer relaxter is.
Boef wil aangelijnd idd wel eens blaffen op een andere hond als hij geschrokken is.

blondie schreef: ↑04 jan 2021 12:06 Toen onze hond jong was had hij soms zo'n reactie bij dode dieren. Kwam ik achter toen ik eens op de markt liep en hij ineens na gesnuffeld te hebben ineens achteruit deinsde, haren omhoog en grommen. Dat was bij het kraampje met echte schapenvachten.
Wellicht is dat bij jouw hond ook zo, dat er een dood dier op die plek heeft gelegen of dat die kar een over een dood dier is gereden?

Ik liet het hem overigens ontdekken en ging daarom niet snuffelen verbieden of zo. Wél vaak bij een reactie stapte ik in om te kijken waar zijn reactie vandaan kwam om vervolgens aan te geven dat er niets aan de hand was, en weer door.

Een dood dier zag ik niet liggen gelukkig.
Daar had hij dan waarschijnlijk lopen rollen ( dode vis of ganzenpoep is favoriet).
Het was de laatste keer op een grasveldje/parkje, waar soms vissers zitten, maar deze keer niet.

Dat hij een spoor had van een dood dier zou kunnen.
Maar dat moet dan vis of eend geweest zijn....andere wilde dieren komen daar niet op dat stukje.
Maar ik denk niet dat het dat was.
Ik gok toch op een spannende geur van een andere hond.

Boef mag gewoon snuffelen hoor van mij, maar ik moet beter opletten en de signalen eerder herkennen als hij wat spannends ruikt.
Moet goed komen
Dat gaat vast wel goedkomen.