Het HondenForum

Ik weet dat er eerder ooit wel discussies en gesprekken over geweest zijn.

Maar ik vind het -ook na het gebruik van de zoekfunctie- niet terug.



Er zijn mensen die echt voor teef of reu gaan.
Ik zelf heb eigenlijk áltijd teef gezegd.

Maar waaróm eigenlijk?
En is het verschil écht zo groot, of doet individueel karakter meer dan geslacht?
En is er nog verschil bij rassen?


Ik ken de échte connectie meer bij teven dan bij reuen.
Net als een stukje 'zorgzaamheid' en oog voor de omgeving. Dat ken ik meer bij teven dan bij reuen.

Reuen ken ik als stabieler door het jaar heen.
Maar wel minder op de baas ingezoomd/ingetuned. En minder 'zorgend'.


Maar ís dat eigenlijk wel zo?
Zelf heb ik alleen teven gehad. Mijn vader had ooit een reu, en dat vond ik nogal een pestbeest. Komt mijn (voor)oordeel niet daarvandaan?

Of is er wél echt verschil.


Ik ben benieuwd naar jullie ideeën hierover.

Bij Markiesjes zijn de reuen vaak aanhankelijker aan de baas. Qua zorgzaamheid doen de reuen naar mijn idee echt niet onder voor de teven. Ik heb in ieder geval 2 heel zorgzame heren die meteen bezorgd komen kijken als er iets gebeurt of we wel in orde zijn. Een oom van Gait heeft heel actief geholpen bij de verzorging van verweesde heel jonge kittens. Als hij ze melk had kunnen geven, had hij dat ook gedaan, nu hielp hij vooral met schoonhouden en het stimuleren van de ontlasting.
Ik denk dat er best veel afhangt van karakter en hoe je zelf met de hond om gaat.
Zelf heb ik wel graag een hond die gewoon recht door zee is. En dat hebben reuen meer dan teven, volgens mij

Ik ben begonnen met reuen en de laatste 20 jaar heb ik teven.
Reuen van het zelfde ras, maar stuk voor stuk totaal verschillend in karakter.
(Geen van de reuen heeft zijn ballen ingeleverd, dus daar geen onderscheid).
Enkele zeer gehecht aan mij een een die liefst zijn eigen gang ging.

Daarna verandering van ras en over gegaan op teven (na een paar jaar wel gecastreerd).
Ook daarbij zie ik meer verschil in karakter dan dat er aanwijsbaar verschil is tussen de geslachten.

Van mij word je dus niet veel wijzer?

edit: toevoeging

Het is puur op gevoel, maar hier voorkeur voor een reu. Eigenlijk zijn/waren alle dieren die ik heb (gehad) van mannelijk geslacht. Katten en paarden wel gecastreerd. Meeste katers gaan toch sproeien en bij buitenkatten wil je een ander niet met een nest opschepen. Paarden ruin omdat een hengst lastiger is om te houden. En honden waren altijd reu en bij de volgende zal ik ook op zoek gaan naar een reu. Ik heb geen zin in loopsheden of castratie, dus dat maakt de keus al makkelijker. Verder is het gewoon onverklaarbaar gevoel en voorkeur.
Overigens heb ik nooit gemerkt dat reuen minder zorgzaam zijn voor de baas dan teven. Het tegendeel eigenlijk.

Ik heb een voorkeur voor teven, maar mijn reuen zijn mij net zo lief natuurlijk. Als ik maar één hond zou kunnen hebben, zou het een teef zijn.
Dat is puur gevoelsmatig, ik heb sneller echt iets met teven dan met reuen en ik kan enorm genieten van gehaaid tevengedrag - hoewel ik het met twee gehaaide teven ook heerlijk vind om er twee goedmoedige, lieve reuen bij te hebben voor de balans.
Natuurlijk zijn het enorme generalisaties en zijn er tussen teven onderling net zo veel verschillen als er tussen reu en teef kunnen zijn. Maar mijn ervaring met reuen is dat ze wat simpeler zijn, wat minder gelaagd, constanter en gematigder qua gedrag. Die twee van mij zijn echt doetjes met een klein hartje vergeleken bij mijn teven Mijn teven hebben een veel sterkere mening, zijn veel opportunistischer, fanatieker, meer uitgesproken en ook wisselvalliger.

lor1_1984 schreef: ↑14 jul 2021 15:14 Als ik kijk naar mijn tweetal dan is de reu zo stabiel als een huis en de teef absoluut niet.

Dat, maar dan heb ik een gecastreerde reu en een intacte teef.

Victor is aanhankelijker naar mij, maar absoluut geen knuffelaar. Bella is niet aanhankelijk, maar wilt als het haar uitkomt wel even op schoot gekroeld worden.

Zorgzaam vind ik ze beiden niet. Bella is ook veel ondeugender maar dat kan ook een karakterding zijn.
Teven vind ik doorgaans ook slimmer, uitgekookter.

Persoonlijk vind ik het ook aan de rassen liggen. Van sommige rassen vind ik intacte reuen gewoon nooit gezellig, zoals ridgebacks bijvoorbeeld.

Ik heb wel een lichte voorkeur voor reuen.

Ooit heb ik me op de mouw laten spelden door een heuse pliesiehondentrainer dat reuen beter naar vrouwen luisteren en teefjes beter naar mannen. Al klopte het wel, met zijn teef kon ik helemaal niks en met de reu wel

Ik dacht dat ik totaal geen voorkeur had en met die mededeling kwamen we ook bij de fokker van Jip. Tot ik hoorde dat er maar drie reuen geboren waren, waarvan één heel zwak (en later overleden). Toen zag ik mijn kans op een reu ineens heel klein worden en dat vond ik tegen eigen verwachting in heel erg jammer. Bij Abel gebeurde opnieuw zoiets; Abel zat met zijn zusje samen in de opvang. Ik zat al drie weken te twijfelen omdat ik eigenlijk nog een jaar wilde wachten met een tweede hond. Tot ik zag dat zijn zusje gereserveerd was en ik bijna in "paniek" raakte omdat dat ook Abel had kunnen zijn. Toen heb ik direct actie ondernomen om te voorkomen dat Abel niet van mij zou zijn
Maar waarom ik dan die voorkeur heb? Geen idee eigenlijk. Bij een volgende hond stap ik er overigens wel weer neutraal in. Het gaat er dan vooral om dat het niet alleen een goede match met mij is, maar ook met de hond(en) die ik al heb. En ik denk dat bij Abel toch een teefje een beter idee is.

DeDiana schreef: ↑14 jul 2021 15:36 Maar mijn ervaring met reuen is dat ze wat simpeler zijn, wat minder gelaagd, constanter en gematigder qua gedrag. Die twee van mij zijn echt doetjes met een klein hartje vergeleken bij mijn teven Mijn teven hebben een veel sterkere mening, zijn veel opportunistischer, fanatieker, meer uitgesproken en ook wisselvalliger.

Dat bedoelde ik eigenlijk maar heb altijd zoveel woorden nodig

Mijn voorkeur is een teef. Dat gehaaide en dubbele bodems hebben vind ik lollig. Ik vind ze ook aanhankelijker maar volgens mij zijn er ook reuen die zorgzaam en knuffelig zijn.

Buitenshuis meer de neiging met jou bezig te zijn ipv ook veel willen snuffelen, pissen en patsen, vind ik ook prettig. Al is dat natuurlijk ook niet altijd waar, Flora van mijn moeder markeert meer dan de gemiddelde reu volgens mij als je het niet binnen de perken houdt. Patsen doet ze dan weer niet: teven zijn gezellig en met reuen is ze altijd aan het flirten

Maar, ondanks mijn voorkeur heb ik altijd een teef samen met een reu gehad omdat dat zo uitkwam. En ik hield/houdt echt niet minder van mijn reuen

Reuen of niks.
Omdat ik geen zin heb in wijvengedoe.

Ik heb aangegeven liever reuen maar een passende teef is ook ok. Ik heb 4 intacte reuen en 1 intacte teef. Frank de Corgi is de 1ste teef die ik ooit heb gehad, tot Frank alleen maar reuen.
Ik ben een reuenmens ik houd van hun onbenullige oprechtheid. Wat je ziet is wat je krijgt. Geen vileine maniertjes om hun doel te bereiken. Ik kan oprecht plezier hebben om Franks trukendoos. Wat die allemaal bedenkt om op slinkse wijze haar zin te krijgen, prachtig. De mannen gooien gewoon de kop ervoor en gaan. En dat past gewoon beter bij mij. En Franks "jaloezie" is volgens mij ook een tevendingetje. Ik bedoel als ik haar nodig heb roep ik gewoon 1 van de mannen en ze staat onmiddellijk vooraan. Roep ik haar naam dan beweegt ze alleen 1 oor verder niets.
De mannen brommen wel eens op elkaar en als ik daar genoeg van heb dan bleer ik er een keer tussendoor, dan is het klaar. Frank kruipt verongelijkt op de bank en bromt binnensmonds nog een tijdje na. Misschien is het de Corgi in haar ipv haar sexe, dat zou ook kunnen, maar al met al heb ik toch liever een reu. Ook al vind ik haar superleuk, reuen passen beter bij mij.

Edit, mijn reuen zijn juist altijd enorm op mij ingezoomd. Zijn veel meer met mij bezig dan dat Frank dat is.

Ik ben begonnen met een teef, een geweldige hond maar ik ben toch meer van de reuen. In principe dus reuen maar stel dat er ooit eens een nakomeling van een van mn honden herplaatst moet worden en t is een teef en t past bij de mannen mag ze ook blijven. Liever niet ook om de onderlinge verstandhouding maar nood breekt wet.

Vroeger hadden we thuis altijd reuen, later kreeg ik teefjes en reutjes.
Eigenlijk maakt het me niks uit en vind ik het beide leuk.
Karakters vind ik belangrijker.

Mellow schreef: ↑14 jul 2021 15:44

DeDiana schreef: ↑14 jul 2021 15:36 *knip*
Maar mijn ervaring met reuen is dat ze wat simpeler zijn, wat minder gelaagd, constanter en gematigder qua gedrag. Die twee van mij zijn echt doetjes met een klein hartje vergeleken bij mijn teven Mijn teven hebben een veel sterkere mening, zijn veel opportunistischer, fanatieker, meer uitgesproken en ook wisselvalliger.

Dat heb ik met mijn roedel dus helemaal nu niet.
Mijn teven zijn niet gehaaid, opportunistischer etc en mijn reuennzijn geen doetjes.
Puck is hoogst in rang, Semmy denkt dat hij erna komt maar dat is niet zo
Hij staat laagst volgens mij, ze tolereren meer van hem ivm zijn handicap denk ik.
Daisy kan soms wat vocaal zijn tijdens spelen met vreemde honden maar daar houd haar fanatiekere haaibaaierigheid wel mee op.
Nikki is nu nog het doetje maar denk dat bij volwassenheid zij wel de alfateef wordt van de 4tal.

Het zegt denk ik verder ook niet zo veel over rangorde, als je die al zo strak vast wilt pinnen. Mila is hier duidelijk in alle situaties de hond die het meest te zeggen heeft, maar zij heeft die behoefte ook het meest Amy en Arlo hebben het minst te zeggen (niets), maar dat zijn beide ook gewoon onderdanige honden die die behoefte totaal niet hebben en het wel prima vinden zo. Zij zullen bijvoorbeeld nooit Mila of Amoz corrigeren en andersom gebeurt dat wel af en toe. Maar evengoed is Amy veel gehaaider en opportunistischer dan Amoz
We hebben hier eigenlijk de dynamiek van een strenge moeder (Mila), een lieve vader die zelden op zijn strepen staat (Amoz) en twee ondeugende kinderen

Ik heb liever teven. Maar een passende reu kan ook.
Zou ik er een hond bij nemen, dan zou ik beter voor een reu kunnen gaan omdat dat beter combineert met Yuna. Als een teef ook maar een beetje dominant is, wil ze er mee aan de knok.
En de meest stabiele hond die ik ooit gekend heb was mijn eerste herplaats-berner en dat was een teef.

Ik vind dames zorgzamer maar ook zooo gecompliceerd en bazig af en toe. En die mening
Ik vind ze makkelijker en sneller op te voeden dan reuen.

Maar zou het hier ooit op 1 hond aankomen dan absoluut een reu.
Ik vind ze stouter maar ook zachter.
Later volwassen, dat wel maar dat vind ik juist leuk.

Een sterke dame in de roedel vind ik een zegen.
De rest graag reu.
Wat iemand al zei... dat wijvengezeik

Cash is trouwens echt een geweldige dame... lekker zelfverzekerd en soms net een halve kerel.

Een paar jaar terug zou ik echt gezegd hebben een reu. Om die reden trainde ik ook met m’n reuen voor certificaten en wedstrijden en met mijn teven voor de fun.
Teven en ik hadden vaak onoverkoombare conflicten als het om de puntjes op de i ging.
Sinds ik anders train is dat conflict er niet meer en daarom nu ook voor de certificaten/wedstrijden de overstap naar teven gemaakt.

Maar weet wel dat ik er altijd minimaal 1 reu bij wil hebben. Ze zijn gewoon relaxter, minder conflict zoekend en meer maatjes. Al heeft dat natuurlijk ook met de keuzes die ik maak in het nest te maken.

Net als Dediana eigenlijk. Voorkeur toch echt wel voor teven. Mijn reuen zijn mij lief, maar ik vind teven interessanter in de omgang en ik snap ze beter. Het rechtlijnige van reuen vind ik best wel makkelijk, maar niet per se leuker. Het eeuwige gepats en gepies overal tegen aan vind ik vreselijk. Ik zou mijn reuen niet ongecompliceerd willen noemen, maar dat zijn meer gedragsdingetjes dan karakter. Mara bv is zeer makkelijk overal mee naar toe te nemen en luistert van nature, maar heeft echt wel een complex karakter. Super bitchy en inderdaad gehaaid, maar er zit geen kwaad in. Moeilijk uit te leggen, maar bij een teef heb ik meer het gevoel van tweezijdige communicatie. Een reu is meer dat ie het wel of niet uitvoert en daar blijft het bij. Ja, dat onderhandelen, dàt vind ik leuk .
Precies hetzelfde heb ik met merries. Die zijn niet voor één gat te vangen, maar als je een modus hebt gevonden, maak je echt een connectie. Ruinen doen het of doen het niet. Daar zit niet veel tussen.

Ik ben echt een teven mens. Heb wel reuen gehad maar ik vind het karakter van teven beter bij mij passen.

reuen als Runar wil ik er wel 1000 van. 100% betrouwbaar en stabiel. Maar goed, geen idee of hij een referentie is voor alle reuen natuurlijk.
Het maakt mij zoveel niet uit, wat er geboren wordt en wat er op die moment het beste bij past. Een volgend hondje wil ik wel een teef. Een lief, leuk en braaf, dat moet lukken
Maar goed, voor hetzelfde geld wordt dat een lief leuk en braaf reutje.

De individuele verschillen zijn hier thuis in mijn beleving veel groter dan geslachtsgebonden verschillen. Ik herken wat hier geschreven wordt niet echt, al heb ik maar één teef gehad. Lucca is niet gehaaid of wisselvallig. Ze is stabiel, en niet al te vlot of slim. Ze is wel heel gevoelig voor stemmingen en geeft niet om andere teven. Ze is erg aanhankelijk maar niet knuffelig - ligt gewoon altijd in mijn buurt te kijken wat ik doe.

Dalí is juist gehaaid en wisselvallig maar die telt niet mee met z'n balloze leven

Zorro was relaxed, opgewekt en onafhankelijk. Taro is blij, knuffelig en maakt heel graag heel veel contact. Beide reuen deden en doen niet aan conflicten en agressie al is Taro natuurlijk nog geen jaar. En ze waren/zijn allebei druk en enthousiast en altijd klaar voor actie. Zorro kon wel erg opdringerig zijn bij andere honden en Taro laat dat nu soms ook zien - echt hormonaal. Al moet ik zeggen dat Lucca dat ook wel eens is als ze weer eens met haar oren in standje geil aan een volle reu staat te ruiken.

Al met al heb ik geen voorkeur. Ik denk wel dat ik een intacte reu leuker vind dan gecastreerd, al is het alleen al om het uiterlijk. Maar een roedeltje met zowel reu als teef bevalt me wel erg goed.

Ik heb nooit een reu gehad, dus zou het niet weten of ik liever een reu had gehad, als er alleen maar reuen waren had ik wel een reu genomen.
Er loopt hier in Capelle twee Duitse Pinscher reuen, en ik vind wel die wat grovere kop mooier.

Maar op Duitse Pinscher wandelingen zie ik toch wel dat reuen eerder knokken.

Ik vind het allebei leuk. Een reu vind ik vaak mooier om te zien, ze zijn ook vaak wat liever is mijn ervaring tot nu toe. Teven vind ik leuk als ze een sterk karakter hebben en een beetje gehaaid zijn op een eerlijke manier.

Met teven is het wandelen wel veel meer ontspannen want reuen patsen wat meer onderling. Een pittige teef hoeft alleen maar te kijken en de andere hond druipt af. Dat vind ik net wat makkelijker

Voor mij maakt het niet uit, ik kijk altijd vooral wat op dat moment bij de rest past.
We hebben altijd meerdere honden gehad van beide geslachten en natuurlijk de opvangers. Daarbij ben ik nooit een teefje tegengekomen die zich ten opzichte van andere honden de kaas van het brood laat eten. Bij de reuen zitten echt wel eens watjes. Kan toeval zijn natuurlijk.

Ik heb liever een reu, ik vind ze veel aanhankelijker en baasgerichter.

Ik heb liever reuen en heb nu voor de 2 keer een teef en als het passend is kan het wel hoor, maar ik vind reuen vaak mooier liever

Ik vind reuen echt een stuk leuker dan teven, maar de combi reu-teef vind ik het fijnste dus tsja

pioenroos schreef: ↑14 jul 2021 15:44 Mijn voorkeur is een teef. Dat gehaaide en dubbele bodems hebben vind ik lollig. Ik vind ze ook aanhankelijker maar volgens mij zijn er ook reuen die zorgzaam en knuffelig zijn.

Buitenshuis meer de neiging met jou bezig te zijn ipv ook veel willen snuffelen, pissen en patsen, vind ik ook prettig. Al is dat natuurlijk ook niet altijd waar, Flora van mijn moeder markeert meer dan de gemiddelde reu volgens mij als je het niet binnen de perken houdt. Patsen doet ze dan weer niet: teven zijn gezellig en met reuen is ze altijd aan het flirten

Eigenlijk dit wel. Ik heb nu een reu en een teef, maar zodra er een van de 2 niet meer is komt er een teefje bij. Ik hoef na Jamie geen reu meer, al mag dat nog wel even duren hoor, ik wil niet van hem af . Maar dat gepats enzo hoeft niet meer hierna.

Ik ben 100% een reuen mens. In de eerste plaats omdat ik ze veel mooier vind bij de rassen die ik zou willen.
Maar ook omdat ik hun karakter prettiger vind. Ik val over het algemeen voor de wat pittigere rassen en ook daarbij vind ik een reu makkelijker dan een teef.

Ik heb ook eigenlijk altijd reuen gehad. Alleen mijn eerste hond was een teef, maar dat was noodzaak.
Toen had ik een vriendin die ik bijna dagelijks zag en zij had een Rottweiler reu, de combinatie met een Akita reu zou onmogelijk geweest zijn.
Mijn Akita teef en haar reu waren vrienden voor het leven.

Tux is weer een heel ander verhaal, maar dat weten jullie wel
(zou ook never een reu bij Bronco gezet hebben).

Liever reuen. We hebben nu een reu en teef dat vond ik gezelliger voor Dex. Maar toch ben ik kennelijk meer een reuen mens.