Het HondenForum

Ik heb gister kwaad geroepen dat de hond weg moet, dat ik dit al eerder aangegeven heb, maar dat hij nooit heeft willen luisteren.

Wat gebeurde er? M’n dochter lag lekker in de box, wakker te zijn, terwijl ik hoopte dat ze in slaap zou vallen. Want ze wreef in haar oogjes. Tot de hond het nodig vond om luid blaffend naar de achterdeur te rennen. Gevolg: M’n dochter geschrokken en overstuur. Ik heb: “Godverdomme, kuthond!!” geroepen en heb daarna huilend m’n dochter opgepakt om haar te troosten. Daarna riep ik naar m’n partner dat ik hem niet meer in huis wil hebben, dat ik dit al eerder heb aangegeven, maar dat hij nooit heeft willen luisteren. Hij riep vervolgens geïrriteerd boos zoiets als: “Weet je wat? Het is goed met je, ik ga (naam hond) uitlaten!” Ik moest hem dimmen, want dochter raakte alleen nog maar meer overstuur.

Denk je dat hij hier op terug is gekomen? Dat hij nu eindelijk heeft beseft dat het menens is bij mij? Nope! Uiteraard niet. Hij heeft er bij terugkomst en tot nu toe geen woord meer over gezegd. Want hij wil hem niet kwijt, hij wil hem niet wegdoen, hij wil dat verdriet niet. En wat hij wil is vele malen belangrijker dan wat ik ervan vind, hoe ik me voel, of hoe de hond zich voelt. Het is een enorme arrogante egoïst.

En ik durf er niet meer over te beginnen. Bang dat ik hem weer kwaad maak, omdat ik aan z’n vriendje kom, en hij hem absoluut niet kwijt wil en bang dat hij hierom bij me weg wil. Als hij nou gewoon gelijk naar me geluisterd had! Als hij zich niet gelijk aan hem gehecht had, gezien we de afspraak hadden dat als het niet zou gaan (ik was geen honden gewend), hij naar familie zou gaan. Maar hij hechtte zich meteen aan de hond, en ontkende daarna de afspraak die we hadden. En ik heb al vrij snel aangegeven dat het niet ging. Ik heb meerdere noodkreten geuit. En daar heb ik ook bewijs van dmv WhatsAppscreenshots.

Wat voor ernstigs moet er dán gebeuren voor meneer beseft dat het menens is?!

Ja makkelijker gezegd dan gedaan je niet hechten dat is soms zo gebeurd.
En sorry als ik bij alles wat ik zou zeggen bang zou moeten zijn dat mijn Man boos wordt en bij me weg gaat dan was ik als snel klaar leven met zulke spanning is niet fijn
Maar dat is makkelijk gezegd misschien ik ben ook jaren bij mijn ex gebleven om stomme redenen

Die laatste vraag moet je aan je partner stellen en niet hier op het forum

Ik heb meteen een advertentie voor ogen die als "grapje" wel eens op internet wordt geplaatst.

Ik vind het diep triest dat je geen enkele moeite doet om je hond te begrijpen.
En kennelijk begrijp je je man en zijn behoefte aan een hond ook niet
Je kunt helemaal niet "afspreken" om nog even niet te hechten aan een hond.

Dat de hond weg moet, moet je trouwens helemaal niet gaan gillen in een boze bui.
Dit soort dingen moet je met elkaar bespreken zonder de ander iets te verwijten.
En dus samen naar een oplossing zoeken.
Daarbij kom je natuurlijk niet met maar één oplossing

Ga samen met man, kind en hond naar buiten en van de zon genieten.
Werkt veel beter.

Ik ga even overleggen of we dit ook maar sluiten. Dit is geen onderwerp voor een hondenforum maar voor een relatieproblemenforum.

ranetje schreef: ↑16 apr 2022 16:02 Ik heb meteen een advertentie voor ogen die als "grapje" wel eens op internet wordt geplaatst.

Ik vind het diep triest dat je geen enkele moeite doet om je hond te begrijpen.
En kennelijk begrijp je je man en zijn behoefte aan een hond ook niet
Je kunt helemaal niet "afspreken" om nog even niet te hechten aan een hond.

Dat de hond weg moet, moet je trouwens helemaal niet gaan gillen in een boze bui.
Dit soort dingen moet je met elkaar bespreken zonder de ander iets te verwijten.
En dus samen naar een oplossing zoeken.
Daarbij kom je natuurlijk niet met maar één oplossing

Ga samen met man, kind en hond naar buiten en van de zon genieten.
Werkt veel beter.

Ik weet niet waar ik zou hebben gezegd dat ik de hond helemaal niet begrijp? Want dat is hier nml niet het geval.

Mijn partner begrijpt mij niet, dat is het punt. En ik heb hem niet gezegd dat hij zich niet zou mogen hechten. Het was slimmer van hem geweest als hij dat zélf bedacht had, omdat de kans groot was dat het niet zou gaan omdat ik dus geen honden gewend was. Áls hij zich dus niet meteen gehecht had, dan viel erover te praten, wat ik heb aangegeven. Nu is dat geen optie, hij heeft zich aan hem gehecht en wil hem absoluut niet kwijt. Terwijl de hond beter ergens anders af is dan bij mij. Ik heb niets met hem, geen band, ik vind hem vaker irritant dan leuk, ik erger me kapot aan hem. En ik ben degene die de hele dag bij hem is, partner werkt fulltime.

Maar nu valt er dus niet over te praten met mijn partner. Hij wil niet naar me luisteren, hij wil me niet begrijpen, hij beseft niet hoe ernstig het is en hij wil absoluut niet horen dat hij weg moet. Ook wil hij niet horen dat hij - als hij écht naar me geluisterd had - allang had kunnen weten dat de hond beter af is ergens anders dan bij mij. Want dan is het zijn fout, ipv de mijne. (Het is ook zijn fout, daar niet van. Ik heb echt ECHT ÉCHT wel héél erg duidelijk gemaakt dat het niet ging tussen de hond en mij. Dus aan mij ligt het niet.)

Samen tot een oplossing komen? Er is mijn inziens maar 1 oplossing, die wil mijn partner niet, en ik wil zijn oplossing niet. Want welke andere oplossing zie jij nog meer?

Grappig dat je dat laatste zegt, want zodra de hond in mijn ogen niet goed luistert naar de baas, en hij de hond in mijn ogen niet goed corrigeert, dan ben ik al geërgerd. Leuk genieten hoor. Samen wandelen is niet bepaald leuk voor mij. Mijn partner doet het gewoon niet goed, vind je het gek dat hij zo slecht luistert soms?

Ik hoop iig dat de keuze voor mij gemaakt wordt…

Ik ga dit topic sluiten. Ik vind het onbehoorlijk dat je partner hier op zo'n denigrerende manier besproken wordt.