Het HondenForum

Kennissen van mij die op het Friese platteland wonen adopteren binnenkort een verwilderde Friese Stabij van 7 maanden. De hond is in een wei bij een boer in de buurt van Amersfoort geboren. Het nest is nooit binnen geweest. Toen de pups 6-7 weken waren heeft de boer ze aan een dierenwinkel verkocht.

Daar heeft een man een van de pups gekocht voor zijn dochter. Hij komt met de pup thuis, zet hem in de woonkamer en de pup vlucht via de open keukendeur de tuin in en is sindsdien niet meer binnen geweest. Hij is sindsdien zwervend. Iemand uit de buurt heeft zich over hem ontfermd. Hij slaapt bij haar in de achtertuin en krijgt eten van haar. Hij brengt zijn tijd zwervend door de buurt door, wat heel veel klachten oplevert. De dierenbescherming wil hem afschieten. Nu hij een adres heeft doen ze dat niet. De vrouw die voor hem zorgt wil hem met behulp van de dierenarts verdoven (middel in voer) en dan vangen. Ze willen hem dan in een bench doen en mijn kennissen nemen hem dan mee.
Ze laten nu een extra stal bij bouwen waar de hond de eerste tijd zal verblijven.

Volgens de vrouw die hem nu verzorgt is hij extreem angstig voor mensen (voor mannen is hij extra bang), handen, auto's enz. Zij is nu zover dat ze hem een beetje kan benaderen. Als ze in haar keuken zit komt hij wel eens binnen.

Mijn kennissen hebben hem gezien in de tuin van die vrouw. De vrouw en volwassen dochter konden hem op 6 meter naderen, voor de man was hij erg bang. De man is klein van stuk (ongeveer 1.65 meter) en vrij rustig van karakter.

Ze willen hem de eerste tijd in de stal laten. Het is een ruime stal, die ze extra hoog laten maken zodat hij niet over het hek (of hoe dat heet in een stal) heen kan springen. Ze zetten een bench en een mand neer en willen zelf veel bij de hond gaan zitten met eten en lekkere dingen. Ontlasting ruimen ze op.

Ik vraag me af hoe ze het laten wennen aan mensen het beste kunnen aanpakken. De eerste dagen/weken zullen voor de hond ontzettend moeilijk zijn. Uit wat ik heb gelezen wennen honden die als pup niet in aanraking zijn geweest met mensen niet of nauwelijks aan mensen.

Dit is het bericht waarop ze hebben gereageerd:

In mijn leventje is weer veel gebeurd dit afgelopen jaar en ook nu is er enige consternatie ....in de vorm van een zwaar verwaarloosde, en waarschijnlijk mishandelde hond. Een pup eigenlijk nog van 7 maanden, een Friese Stabij die nu ca. drie maanden geleden hier in de buurt los rondloopt.

Drie maanden geleden belde ik al de nodige instanties Dierenbescherming, Dierenambulance, Amivedi ach je kent het wel, van het kastje naar de bekende muur....niemand stak een vinger uit.

Dus wie helpt dat beest de winter door: ik zei de gek.

Probleem is natuurlijk dat dit de nodige overlast voor de buurtbewoners oplevert en die klagen dus ook steen en been. Inmiddels is gebleken dat er een eigenaar is c.q. was (hij heeft inmiddels onder dwang afstand gedaan) die het beest gewoon aan zijn lot overliet.

Voor het knallende einde van vorig jaar heb ik in samenwerking met dierenbescherming / ambulance getracht Charlie met pilletjes in z'n eten te verdoven zodat hij in het Dierenhotel in ieder geval een veilig plekje zou hebben tijdens het geknal. Totdat er een permanente plek voor hem was ...ergens.....bij mensen die over veel tijd, liefde en geduld beschikken om Charlie de lieve vriend te laten worden die hij beslist kan zijn.

Helaas het is allemaal niet gelukt (door allerlei factoren gestuntel hier gestuntel daar, en bij een 2e poging een erg slimme Charlie die gewoon geen hap van zijn eten nam). Charlie heeft inmiddels Oud & Nieuw overleefd en slaapt weer op zijn plekkie voor mijn achterdeur, binnen slapen durft hij nog niet echt.....hij loopt nu af en toe naar binnen, en heeft zelfs al heel even op een deken binnen gelegen ....maar hij vertrouwt de boel nog niet genoeg.

Het is een kwestie van geduld en tijd... dan wordt het beslist weer een leuke, gezonde & lieve hond, en daar wringt hem nu juist de schoen, de buurt wil van Charlie af, ik heb niet genoeg tijd omdat ik mijn eigen brood ook nog moet verdienen en dus kan ik Charlie niet bieden wat hij nodig heeft.

Wie van jullie kent iemand of wil zelf deze uitdaging aangaan?

Wat heeft Charlie nodig:

- veel ruimte liefst een boerderij of huis met tuin

- heel veel liefde, geduld en tijd

- een plek met andere dieren, hij is gek op katten - honden vindt hij een beetje eng geloof ik...

- een mensenvriend of vriendin voor het leven, misschien zelfs met mensenkinderen....die hebben vaak de golden touch...

Dit schrijven is misschien een vreemde zet, maar ik ben wanhopig om een adres voor Charlie te vinden en jullie zitten door het hele land ....dus ik hoop op deze manier de kans op succes te vergroten. Stuur dit verhaal voor mijn part door naar iedereen in jouw adresboek als je zelf geen alternatief weet.

Ik word onder druk gezet om mee te werken aan een volgende vangpoging die naar zeggen van de dierenarts (de pessimist) er waarschijnlijk uiteindelijk toe zal leiden dat Charlie - zoals hij nu is niet of moeilijk plaatsbaar zal zijn - hij moet met heel veel andere makkelijkere (lees niet mishandelde) honden concurreren....en dus eerst in een hok in het asiel moet zitten om daarna dan een spuitje te krijgen. Charlie verdient beter op zijn minst een echte kans.....!

Jullie begrijpen wel: ik kan onmogelijk meewerken aan wat in feite Charlie's doodvonnis zou zijn.....dus alsjeblieft denk erover na of je niemand kent die Charlie een goed leven zou kunnen bieden.

Ik ben heel eerlijk het zal niet makkelijk zijn om Charlie te socialiseren, hij is superbang voor van alles.

Maar hij is absoluut niet agressief, hij loopt liever overal voor weg...bang voor handen, bang voor mensen, bang voor auto's, hij weet niet hoe je moet spelen omdat er nog nooit iemand met hem gespeeld heeft.

Charlie heeft duidelijk mijn hart gestolen, en god weet dat dat ik zelf Charlie graag zou kunnen bieden wat hij nodig heeft.

Ik heb gemerkt dat Charlie in de paar weken dat ik me nu wat intensiever met hem bemoei gigantische stappen vooruit is gegaan, hij begint mij te vertrouwen dus ik denk dat

Charlie straks iemands BESTE vriendje kan zijn.....denk erover na en laat me het weten als je een oplossing denkt te weten.

Mijn telefoonnummer is nog steeds onverandert:

Begin het jaar goed met het redden van Charlie!

Heel veel liefs en alvast bedankt voor het lezen van dit verhaal....!

G
_________________

Wow, dat is pittig waar die mensen aan beginnen, knap hoor en ik denk dat de manier waarop ze het in de eerste instantie willen proberen wel goed is. Eerst rust, vaste plek, eten en veel bij hem gaan zitten. Net zolang tot hij uit zichzelf hen gaat benaderen en dan heel langzaamaan het contact opbouwen. Hoe reageert hij op andere honden? Hebben die mensen nog meer honden? Wellicht een lieve goede contactuele hond ook mee de stal in nemen als de hond zich wat veiliger voelt, zo van: de andere hond een voorbeeldfunctie laten zijn.

Wel knap van die mevrouw die hem in de eerste instantie heeft opgevangen. Heel knap.

De plek waar de Charlie terrecht komt is ideaal. Ik weet ook zeker dat deze mensen erg hun best zullen doen. Maar ik denk dat het niet makkelijk gaat worden. Ze hebben gelukkig de ruimte.
Ik denk dat het heel lang gaat duren. Ik hoop dat ze een beetje weten waaraan ze gaan beginnen. Lijkt mij een moeilijke opgave.
Ik hoop dat het goed gaat met Noor en dat Charlie zich daar een beetje aan kan optrekken.

Roelfien schreef:Wow, dat is pittig waar die mensen aan beginnen, knap hoor en ik denk dat de manier waarop ze het in de eerste instantie willen proberen wel goed is. Eerst rust, vaste plek, eten en veel bij hem gaan zitten. Net zolang tot hij uit zichzelf hen gaat benaderen en dan heel langzaamaan het contact opbouwen. Hoe reageert hij op andere honden? Hebben die mensen nog meer honden? Wellicht een lieve goede contactuele hond ook mee de stal in nemen als de hond zich wat veiliger voelt, zo van: de andere hond een voorbeeldfunctie laten zijn.

Wel knap van die mevrouw die hem in de eerste instantie heeft opgevangen. Heel knap.

Ze hebben inderdaad nog een andere hond, Nora, een teefje van een jaar of 6. Een kruising schapendoes-bouvier die ze ongeveer een jaar geleden uit het asiel hebben gehaald. Nora is een normale hond die in het asiel terecht gekomen is toen haar baasje was overleden. Ze zijn ook van plan Nora mee te nemen de stal in. (Niet meteen, want dan wordt het wel erg veel voor Charlie.)

Ze hebben gisteravond bij ons gegeten. Ik heb ze ook aangeraden Charlie veel met Nora te laten optrekken als het klikt of als ze elkaar verdragen.

Ze realiseren zich heel goed dat ze voor een heel moeilijke hond hebben gekozen. ze hebben alle tijd en geduld en ook de ruimte voor Charlie.
Ze wonen aan een doodlopende zandweg in een heel erg rustig gebied. Ze willen hem voorlopig niet loslaten, eerst in de stal, laten wennen tot ze hem ook kunnen aanraken en dan langzaam aan halsband en riem wennen en dan aangelijnd uitlaten. Maar zelfs als 'ie een keer zou ontsnappen is de kans dat hij onder een auto komt miniem.

Nora is niet hun eerste hond. Ze hebben vaker (oudere) herplaatsers gehad. Ze hebben ook 2 paarden. Zij traint al heel lang moeilijke paarden. Een van hun huidige paarden is ook een erg moeilijk beest, maar het gaat heel goed met hem. Van honden weten ze niet zoveel af, maar ze kunnen allebei erg goed met dieren omgaan en houden zielsveel van dieren. Ze zijn ook bereid te leren en bij te lezen.
Ze wonen nu bijna 2 jaar op hun woonboerderij en hebben inmiddels 7 katten (3 van zichzelf die ze al hadden en 4 die ze hebben opgevangen van boeren uit de buurt en mensen uit Leiden).

Maartje schreef:Ik denk dat het heel lang gaat duren. Ik hoop dat ze een beetje weten waaraan ze gaan beginnen. Lijkt mij een moeilijke opgave.

Dat denk ik ook. Daar heben we het gisteravond ook over gehad. Het is een goed teken dat hij wel al in staat is een beetje contact te maken met mensen, gezien de berichten van de vrouw die nu voor hem zorgt.

Sypke Je hebt een PB

Rataplan schreef:Sypke Je hebt een PB

Dank je wel! Ze zullen zeker iets hebben aan de ervaringen en kennis van mensen die al eens slecht gesocialiseerde en getraumatiseerde honden hebben opgevangen!

Bij het lezen van dit verhaal, moest ik gelijk denken aan een verhaal dat ik ooit eens ergens op internet had gelezen over clickertraining bij een angstige hond. Ik heb het weer gevonden en misschien hebben ze er wat aan: http://www.dogweb.nl/gedrag/colin.html

Belle schreef:Bij het lezen van dit verhaal, moest ik gelijk denken aan een verhaal dat ik ooit eens ergens op internet had gelezen over clickertraining bij een angstige hond. Ik heb het weer gevonden en misschien hebben ze er wat aan: http://www.dogweb.nl/gedrag/colin.html

Dank je. Dat ga ik uitprinten en opsturen naar ze. HOS is ook niet zover bij hun vandaan. Ik zal ze ook het telefoonnummer geven.

Ik vind het jammer dat ze zelf nauwelijks op internet zitten! Ze checken een keer per 2 weken hun mail en dat is het eigenlijk.

Ik ben misschien nogal nuchter, maar ik vind het allemaal nogal barbaars.
Die hond heeft dus zijn totale socialisatie gemist en je mag er dus vanuit gaan dat dit geen normale hond meer kan worden, maar een hond die gedoemd is een angstig leven te leiden. Mooi bericht van die mensen, maar voorlopig vind ik het een stelletje grml's omdat ze een pup gewoon hebben laten verpieteren in zijn eentje.
Eerlijk gezegd...persoonlijk denk ik dat de hond een hoop lijden wordt bespaard door hem netjes op de plek die hij kent te laten inslapen. Ik denk dat een verhuizing op zich al traumatisch is. Verder mag je er redelijkerwijs vanuit gaan dat de hond een kennelsyndroom heeft en dat het perspectief om uit te groeien tot een hond die enigszins vrij van angsten kan leven minimaal is.
Ik vraag me af of je dat een hond mag aandoen.

Eline* schreef:Mooi bericht van die mensen, maar voorlopig vind ik het een stelletje grml's omdat ze een pup gewoon hebben laten verpieteren in zijn eentje.

Welke mensen?

Er worden ontzettend veel buitenlandse honden naar Nederland gehaald met een vergelijkbare achtegrond als Charlie. Dat vindt iedereen geweldig, maar als mensen een Nederlandse zwerfhond opvangen is het opeens niet goed?

sypke schreef:

Eline* schreef:Mooi bericht van die mensen, maar voorlopig vind ik het een stelletje grml's omdat ze een pup gewoon hebben laten verpieteren in zijn eentje.

Welke mensen?

De mensen waar de pup vandaan komt...die de pup hebben laten ontsnappen op 7 weken oud en in de tuin hebben laten verkommeren. Die mensen.

Eline* schreef:Welke mensen?

De mensen waar de pup vandaan komt...die de pup hebben laten ontsnappen op 7 weken oud en in de tuin hebben laten verkommeren. Die mensen.[/quote]

Die hebben heel erg verkeerd gehandeld. Die vrouw die hem nu in haar tuin opvangt doet heel erg haar best voor hem.

sypke schreef: Er worden ontzettend veel buitenlandse honden naar Nederland gehaald met een vergelijkbare achtegrond als Charlie. Dat vindt iedereen geweldig, maar als mensen een Nederlandse zwerfhond opvangen is het opeens niet goed?

Het gros van die zwervers waar jij het over hebt komen niet eens deze kant op omdat het een reddeloze zaak is. De zwervers worden in het land van herkomt bekeken of de hond zich aan kan passen hier en als dat het geval is komt de hond pas deze kant op. Ik vind dat dus niet te vergelijken. Daarbij heeft een zwerfhondenpup een heel ander leven dan in een garage in een tuin. Die pups leven op straat en komen in contact met veel mensen. Pups zijn ook in landen als Spanje leuk. Ze worden dus wel degelijk gesocialiseerd met mensen, met verkeer en allerlei andere zaken die je in een hondenleven tegenkomt.

Tja, ik vind ook dat deze hond gewoon een kans moet krijgen. 'T is gewoon een zwerver, waarom zou hij een kennelsyndroom hebben? Misschien heb ik dat in het verhaal over het hoofd gezien, maar dat haal ik uit het verhaal niet naar voren. Wellicht lukt het om die hond toch een goed leven te geven. Ookal zal het hondje angstig blijven voor bepaalde dingen. Een warme mand, lekker eten en buiten op een erf kunnen scharrelen is al heel wat en als het dan ook nog zal lukken om hem te laten wennen aan aan de lijn lopen en ze krijgen wat vertrouwen van hem, nou daar zie ik niets barbaars in.

Roelfien schreef:Tja, ik vind ook dat deze hond gewoon een kans moet krijgen. 'T is gewoon een zwerver, waarom zou hij een kennelsyndroom hebben? Misschien heb ik dat in het verhaal over het hoofd gezien, maar dat haal ik uit het verhaal niet naar voren. Wellicht lukt het om die hond toch een goed leven te geven. Ookal zal het hondje angstig blijven voor bepaalde dingen. Een warme mand, lekker eten en buiten op een erf kunnen scharrelen is al heel wat en als het dan ook nog zal lukken om hem te laten wennen aan aan de lijn lopen en ze krijgen wat vertrouwen van hem, nou daar zie ik niets barbaars in.

Hij heeft nooit in een kennel gezeten. Hij is buiten geboren en heeft een paar dagen in een dierenwinkel gezeten. Hij verblijft nu voor een groot deel in de tuin van de vrouw die dat bericht in blauw heeft geschreven in mijn eerste bericht. hij durft ook bij haar naar binnen te lopen, maar blijft dan niet lang in huis. Zij heeft nu al anderhalve maand haar keukendeur steeds openstaan en loopt met dikke vesten in huis rond vanwege de kou.

Zij kan hem niet houden omdat ze ook een baan heeft.

Roelfien schreef:Tja, ik vind ook dat deze hond gewoon een kans moet krijgen. 'T is gewoon een zwerver, waarom zou hij een kennelsyndroom hebben? Misschien heb ik dat in het verhaal over het hoofd gezien, maar dat haal ik uit het verhaal niet naar voren. Wellicht lukt het om die hond toch een goed leven te geven. Ookal zal het hondje angstig blijven voor bepaalde dingen. Een warme mand, lekker eten en buiten op een erf kunnen scharrelen is al heel wat en als het dan ook nog zal lukken om hem te laten wennen aan aan de lijn lopen en ze krijgen wat vertrouwen van hem, nou daar zie ik niets barbaars in.

De hond moet verdoofd worden om hem te vangen..hallo? Vanaf pup af aan geen normaal contact gehad met mensen. Als ik het zo lees is er in die 7 maanden tijd dus nog niemand die de hond normaal heeft kunnen aaien. Dan mag je er redelijkerwijs vanuit gaan dat je te maken hebt met een hond met een kennelsyndroom. Een hond, die bang is voor alles waarmee hij als roedeldier normaal contact zou moeten kunnen hebben om een normaal gelukkig leven te kunnen hebben.
Dat vind ik dus barbaars.

sypke schreef:Hij heeft nooit in een kennel gezeten. Hij is buiten geboren en heeft een paar dagen in een dierenwinkel gezeten. Hij verblijft nu voor een groot deel in de tuin van de vrouw die dat bericht in blauw heeft geschreven in mijn eerste bericht. hij durft ook bij haar naar binnen te lopen, maar blijft dan niet lang in huis. Zij heeft nu al anderhalve maand haar keukendeur steeds openstaan en loopt met dikke vesten in huis rond vanwege de kou.

Zij kan hem niet houden omdat ze ook een baan heeft.

Kennelsyndroom heeft niks met kennels te maken, maar staat voor een enorme angst voor bepaalde dingen/mensen die ook niet meer trainbaar is, omdat het in de socialisatie mis is gegaan.

Ja, de basis is barbaars geweest, daar ben ik het mee eens. En dat ie eerst verdoofd moet worden om hem te vangen, dat is natuurlijk ook een paardenmiddel. Maar als het lukt, als hij de kans krijgt om zich wat te ontspannen, te wennen aan een nieuw leven. Die kans is toch de moeite waard van het proberen.... Lukt het niet, dan kan je altijd nog voor de definitieve oplossing kiezen. Het wordt ook hartstikke moeilijk, maar volgens mij niet onmogelijk.

Mijn kennissen doen een poging Charlie te laten wennen en te socialiseren. Afmaken kan altijd nog. Als het echt niet lukt, d.w.z. als hij altijd bang en ongelukkig blijft, vind ik afmaken geen slechte oplossing.

Roelfien schreef:Ja, de basis is barbaars geweest, daar ben ik het mee eens. En dat ie eerst verdoofd moet worden om hem te vangen, dat is natuurlijk ook een paardenmiddel. Maar als het lukt, als hij de kans krijgt om zich wat te ontspannen, te wennen aan een nieuw leven. Die kans is toch de moeite waard van het proberen.... Lukt het niet, dan kan je altijd nog voor de definitieve oplossing kiezen. Het wordt ook hartstikke moeilijk, maar volgens mij niet onmogelijk.

Dat zal de tijd moeten leren, maar ik vind de basis zo enorm niks als ik het zo lees, dat ik de kans nihil acht dat de hond ooit tot normaal contact in staat is met mensen/andere honden, wat in mijn ogen een voorwaarde is voor een hondenleven wat de moeite waard is.
Een roedeldier wat door angsten gedwongen is in isolatie te leven vind ik geen leven. En ik vind het een afweging om er dan dus inderdaad voor te kiezen de hond nog een trauma te besparen door een verhuizing en een opsluiting in een garage. Dat vind ik barbaars..een doodsbange hond opsluiten in een garage..mensen, waar hebben we het over?
De hond merkt er niks van als ie er niet meer is...je bespaart hem alleen een enorme angst en paniektoestand.

Soms is geen ervaring met mensen beter dan wel ervaring met mensen.
De honden die wij hebben opgevangen bij een inbeslagname hadden gewoon geen ervaring met mensen. Toen ik de 60 honden zag dacht ik ook dat komt nooit meer goed. Ze kropen weg onder de vlonders. De reis van de half vergane schuur naar het tijdelijke asiel moet vreselijk zijn geweest voor ze.
Niet te vergeten het hele mediacircus erom heen. Jonge honden pikten de draad eerder op dan oudere honden die als fokteven dienden De luiken dichtdoen (voordat je ze allemaal binnen had 8O ) kon wel een uur duren. Roepen of op je knieen lokken met lekkers dat kon je wel vergeten. Ze waren meer op elkaar gericht dan op mensen of op eten. Na een paar weken waren ze zo goed als zindelijk. En konden ze een stukje wandelen aan een tuigje. Soms gingen ze wel enorm op de rem maar ik moet zeggen dat ik honden uit een "normaal" gezin soms veel moeilijker in de omgang vond dan deze verwaarloosde honden. De honden zijn geplaatst de een wat sneller dan de ander.
Ik heb Charlie niet gezien dus ik weet niet of hij hetzelfde reageert als deze honden maar in het Pbtje heb je geloof ik wel alle informatie die je nodig hebt.

sypke schreef:

Eline* schreef:Mooi bericht van die mensen, maar voorlopig vind ik het een stelletje grml's omdat ze een pup gewoon hebben laten verpieteren in zijn eentje.

Welke mensen?

Er worden ontzettend veel buitenlandse honden naar Nederland gehaald met een vergelijkbare achtegrond als Charlie. Dat vindt iedereen geweldig, maar als mensen een Nederlandse zwerfhond opvangen is het opeens niet goed?

Nee! Dit is niet waar!

Zwerfhonden uit het buitenland zijn op straat geboren en getogen en ontwikkelen zich daardoor tot SOCIALE honden! Alleen die honden die SOCIAAL zijn overleven!! Charlie is een heel ander verhaal. Bij Charlie is er sprake van verwaarlozing en al dan niet (geestelijke) mishandeling, dat is echt iets heel anders dan de buitenlandse zwerfhonden meekrijgen!

Ik ben zelf onlangs naar Turkije geweest en ben daar echt geen enkele hond tegen gekomen die overeen komt met Charlie.

De stelling die jij nu hebt gelanceerd is nergens op gebaseerd.

Het enige wat buitenlandse honden en Charlie gemeen hebben is dat ze op straat zwerven maar daar is dan ook alles mee gezegd!

Rataplan schreef:Soms is geen ervaring met mensen beter dan wel ervaring met mensen.

Niet mee eens. Een hond socialiseert gewoon weg niet zonder contact met mensen.

De honden die wij hebben opgevangen bij een inbeslagname hadden gewoon geen ervaring met mensen. Toen ik de 60 honden zag dacht ik ook dat komt nooit meer goed. Ze kropen weg onder de vlonders. De reis van de half vergane schuur naar het tijdelijke asiel moet vreselijk zijn geweest voor ze.
Niet te vergeten het hele mediacircus erom heen. Jonge honden pikten de draad eerder op dan oudere honden die als fokteven dienden De luiken dichtdoen (voordat je ze allemaal binnen had 8O ) kon wel een uur duren. Roepen of op je knieen lokken met lekkers dat kon je wel vergeten. Ze waren meer op elkaar gericht dan op mensen of op eten. Na een paar weken waren ze zo goed als zindelijk. En konden ze een stukje wandelen aan een tuigje. Soms gingen ze wel enorm op de rem maar ik moet zeggen dat ik honden uit een "normaal" gezin soms veel moeilijker in de omgang vond dan deze verwaarloosde honden. De honden zijn geplaatst de een wat sneller dan de ander.
Ik heb Charlie niet gezien dus ik weet niet of hij hetzelfde reageert als deze honden maar in het Pbtje heb je geloof ik wel alle informatie die je nodig hebt.

Ikwil niet lullig doen, maar hoezo geen contact met mensen als je het over fokteven hebt? Liepen de reuen los in de roedel en dekten te pas en te onpas de loopse teven? Die vervolgens hun nest wierpen op de vuilnishopen , waar de boer de pups na 7 weken wegving om ze te verkopen? Eten werd over de hekken gegooid? Leg me dat eens uit?
Daarbij vind ik het een groot verschil of een hond nog normaal gesocialiseerd is met soortgenoten. Dat maakt ieder geval dat een dier tegenmoed wordt gekomen in zijn sociale behoeftes en je hebt iets meer ingang omdat je er vanuit mag gaan dat ze nog iets oppikken van hun roedelgenoten en andere honden.

Persoonlijk had ik een hele sociale roedel op het oog voor deze hond. Iets geheel anders dan dat jullie nu voor hem aan het plannen zijn. Helaas zien deze mensen het door bepaalde (tijdelijke) omstandigheden niet zitten. Deze roedel heeft menig getraumatiseerd hondje op de rit gekregen. Ik denk dat het geen goed zal doen om de hond zo zwaar te isoleren. Ik ben er eigenlijk behoorlijk van geschrokken van dat wat jullie met hem van plan zijn

Ik snap wel de essentie van het idee maar ik denk dat je met een aantal zeer sociale soortgenoten beter werk kunt doen. De eerste dagen zal je hart breken want het zal voor Charlie niet gemakkelijk zijn om in een roedel een plekje te vinden als hij zo bang is maar naar mijn ervaring werkt dat vele malen beter dan isolatie.

Erica schreef:Persoonlijk had ik een hele sociale roedel op het oog voor deze hond. Iets geheel anders dan dat jullie nu voor hem aan het plannen zijn. Helaas zien deze mensen het door bepaalde (tijdelijke) omstandigheden niet zitten. Deze roedel heeft menig getraumatiseerd hondje op de rit gekregen. Ik denk dat het geen goed zal doen om de hond zo zwaar te isoleren. Ik ben er eigenlijk behoorlijk van geschrokken van dat wat jullie met hem van plan zijn

Ik snap wel de essentie van het idee maar ik denk dat je met een aantal zeer sociale soortgenoten beter werk kunt doen. De eerste dagen zal je hart breken want het zal voor Charlie niet gemakkelijk zijn om in een roedel een plekje te vinden als hij zo bang is maar naar mijn ervaring werkt dat vele malen beter dan isolatie.

Dit is geen getraumatiseerd hondje, dit is een niet gesocialiseerde hond. Een hond, die vanaf 7 weken een zwerversbestaan heeft geleden, waarschijnlijk in zijn hele leven nog nooit achter zijn oren is gekroeld of gespeeld heeft met een andere hond!
Wake up!

Eline* schreef:

Erica schreef:Persoonlijk had ik een hele sociale roedel op het oog voor deze hond. Iets geheel anders dan dat jullie nu voor hem aan het plannen zijn. Helaas zien deze mensen het door bepaalde (tijdelijke) omstandigheden niet zitten. Deze roedel heeft menig getraumatiseerd hondje op de rit gekregen. Ik denk dat het geen goed zal doen om de hond zo zwaar te isoleren. Ik ben er eigenlijk behoorlijk van geschrokken van dat wat jullie met hem van plan zijn

Ik snap wel de essentie van het idee maar ik denk dat je met een aantal zeer sociale soortgenoten beter werk kunt doen. De eerste dagen zal je hart breken want het zal voor Charlie niet gemakkelijk zijn om in een roedel een plekje te vinden als hij zo bang is maar naar mijn ervaring werkt dat vele malen beter dan isolatie.

Dit is geen getraumatiseerd hondje, dit is een niet gesocialiseerde hond. Een hond, die vanaf 7 weken een zwerversbestaan heeft geleden, waarschijnlijk in zijn hele leven nog nooit achter zijn oren is gekroeld of gespeeld heeft met een andere hond!
Wake up!

Toch zou ik hem die kans willen geven voor het op te geven.
Maar goed, ik heb Charlie niet gezien en wil hier verder geen uitspraken meer over doen. Dit is wat in mijn gedachten speelt en de kans is groot dat ik tot een heel andere mening kom als ik de hond zie. Ik wil gewoon niet een hond die ik niet zelf gezien heb zo al ter dood veroordelen!

Erica schreef: Toch zou ik hem die kans willen geven voor het op te geven.
Maar goed, ik heb Charlie niet gezien en wil hier verder geen uitspraken meer over doen. Dit is wat in mijn gedachten speelt en de kans is groot dat ik tot een heel andere mening kom als ik de hond zie. Ik wil gewoon niet een hond die ik niet zelf gezien heb zo al ter dood veroordelen!

Ik ben met je eens dat niemand iets echt zeker kan weten of kan beslissen naar aanleiding van mailtjes, maar dat hoeven we hier ook niet.
Als ik alleen op het verhaal afga en wat er bekend is over het verleden van de hond vind ik het gesleep met het dier hartverscheurend.
Het verhaal alleen geeft gewoon al te denken..Hond laat zich door niemand benaderen of aanraken, hond moet verdoofd in een bench vervoerd worden, heeft vanaf pups af aan alleen geleefd en ze gaan hem opsluiten in een stal. Hemeltje, wat een verdriet.
Ik ben overigens wel met je eens dat als je deze hond nog iets zou willen geven dat je hem het beste in een kleine sociale roedel zou moeten plaatsen. Vraag is alleen of de hond iets van hondentaal begrijpt, waardoor hij de kans heeft zich daarin te voegen.
Voorlopig vind ik het ieder geval in en in triest!

Nog even 1 reactie van de vriendin met de roedel die ik op het oog had en die door (tijdelijke) omstandigheden Charlie niet kunnen opvangen:

Hoi Erica

Ik volg de discusie over Charly op honden forum

Ik kan helaas niet reageren maar wat ze vergeten is dat hij de eerste 6 weken van zijn leven gesocialiseerd is door de moederhond en zijn nestgenoten en mede daarom heeft hij een kans in een roedel.

Groetjes S.

Erica schreef:Nog even 1 reactie van de vriendin met de roedel die ik op het oog had en die door (tijdelijke) omstandigheden Charlie niet kunnen opvangen:

Hoi Erica

Ik volg de discusie over Charly op honden forum

Ik kan helaas niet reageren maar wat ze vergeten is dat hij de eerste 6 weken van zijn leven gesocialiseerd is door de moederhond en zijn nestgenoten en mede daarom heeft hij een kans in een roedel.

Groetjes S.

6 weken is echt minimaal hoor. Echt socialiseren begint pas vanaf een week of 4 en het is bekend dat pups, die voor hun 7e week het nest verlaten al een behoorlijke achterstand hebben in het spreken van hun eigen taal. De bijtrem ontbreekt niet zelden en er kunnen problemen ontstaan met andere honden. Daarbij bestaat er ook nog zoiets als desocialisatie.
Ik acht het niet onmogelijk dat deze hond zich in een roedel kan handhaven, maar in een "verkeerde" roedel zal de hond zonder pardon verscheurd worden. Ik vraag me uberhaupt af of deze hond zijn soortgenoten nog herkend.
Ik vind het gewoon niet kies om met een hond met zo weinig perspectief te gaan lopen slepen. Plaats hem op een plek met de meeste kansen (en dat zou dus in mijn ogen in een kleine sociale roedel zijn die van mijn part buiten op een terrein lopen) of gun hem een menswaardige dood.
Ik vind het echt barbaars om met een hond, die zo weinig perspectief heeft te gaan lopen slepen. Ik word er erg verdrietig van.