Het HondenForum

Als ik wegben eet Bob niet
Hij kauwt ook niet op een bot
Kom ik binnen, dan rent ie naar zijn bot toe, of naar een speeltje en gaat ie eten of spelen
Wat zit hierachter?
heeft dit met een soort veiligheid te maken (roedel moet compleet zijn)??

Volgens mij is dit vrij normaal gedrag; hier nl exact hetzelfde.

Ik heb ooit eens begrepen dat het een vorm van verlatingsangst is, moeite om alleen te zijn. De honden gaan liggen en doen verder niks.

Ja, kan best hoor. Ik ken wel meer honden die dat doen. Die willen hun kluifje alleen maar eten als de baas ook in dezelfde ruimte is.
Maar wat het precies is.

Verlatingsangst. Helaas wel, honden die niet eten zijn er te gestressed voor en kunnen alleen maar liggen wachten op de baas. Daarom helpen congen bij die honden ook niet. Wuilus heeft dat ook gehad maar dat is over gelukkig. Nu kan ze ook echt goed alleen zijn en eerder had ze vreselijke verlatingsangst. In de tussenfase at ze niet als ik weg was maar nu dus wel. Weet zeker dat dat de reden is voor dat niet eten, het hoofd staat er niet meer naar want wachten op de baas is alles waar ze aan kunnen denken

Nu ze verder geen stressignalen meer heeft als ik wegga is dat dus ook over.

Oh dus toch. Tim zijn collega heeft zijn hond een weekje bij zijn moeder gezet tijdens zijn vakantie en daar had hondlief het helemaal niet naar haar zin (hond van de moeder was overleden dus geen vriendje meer aanwezig voor de afleiding) en toen hij terug kwam wilde zijn hond dus ook niet meer eten en niet meer kluiven. Tim heeft toen wel tegen zijn collega gezegd dat hij er gewoon even bij moet blijven, maar waar het nou precies aan lag wisten wij ook niet (we hebben er maar van gemaakt dat ze hem zo miste, maar dat komt dus aardig in de buurt)

MARC_S schreef:Verlatingsangst. Helaas wel, honden die niet eten zijn er te gestressed voor en kunnen alleen maar liggen wachten op de baas. Daarom helpen congen bij die honden ook niet. Wuilus heeft dat ook gehad maar dat is over gelukkig. Nu kan ze ook echt goed alleen zijn en eerder had ze vreselijke verlatingsangst. In de tussenfase at ze niet als ik weg was maar nu dus wel. Weet zeker dat dat de reden is voor dat niet eten, het hoofd staat er niet meer naar want wachten op de baas is alles waar ze aan kunnen denken Nu ze verder geen stressignalen meer heeft als ik wegga is dat dus ook over.

Ja, dat had ik dus ook begrepen dat het verlatingsangst is.
Hier dus hetzelfde, ook met twee honden (toen Kaya alleen was had ze het ook). Ze doen niks..... liggen alleen maar en that's it. Er wordt zelfs geen water gedronken.

Als ik ze naar ''oma'' breng, gaat het trouwens wel prima ondanks dat ik er niet bij ben. Daar eten, drinken en spelen ze gewoon.

Stang schreef:Volgens mij is dit vrij normaal gedrag; hier nl exact hetzelfde.

Ik heb ooit eens begrepen dat het een vorm van verlatingsangst is, moeite om alleen te zijn. De honden gaan liggen en doen verder niks.

Stang schreef:Volgens mij is dit vrij normaal gedrag; hier nl exact hetzelfde.

Ik heb ooit eens begrepen dat het een vorm van verlatingsangst is, moeite om alleen te zijn. De honden gaan liggen en doen verder niks.

Gaan liggen en doen verder niks????????? Oh god ik wou dat dat waar was!!! :cry2:

Marja schreef:
Stang schreef:Volgens mij is dit vrij normaal gedrag; hier nl exact hetzelfde.

Ik heb ooit eens begrepen dat het een vorm van verlatingsangst is, moeite om alleen te zijn. De honden gaan liggen en doen verder niks.
Gaan liggen en doen verder niks????????? Oh god ik wou dat dat waar was!!! :cry2:

Ja als je honden slopen (of blaffen) dan bid je hier bijna om he?!

Ik kan zelfs gewoon eten, leverworst ofzo, op de tafel laten staan als ik wegga (echt wegga dan, dus de deur uit). Ze doen helemaal niks

Waaaaaaaaatttt!!!
Waar heb jij training gedaan zeg???

Wuilus staat zodra ik wegga op om te kijken wat er te snaaien valt en Dapper en Cleo trekken gelijk de vuilnisbak om om eten te zoeken, geen verlatingsangst te bespeuren gelukkig. Maar dat is dus anders geweest bij Wuil en die is van gillen naar slopen en onzindelijkheid gegaan 4 jaar lang. Daarna was ze doodstil maar at en dronk niet voor 4 jaar en de laatste 5 jaar vindt ze alles best en eet en drinkt ze gewoon en doet haar ding. Als ik wat vergeten ben en ik kom terug kijkt ze op van ben je daar weer en kluift rustig verder op een bot. Ben daar heel blij mee met dit verleden van drama's bij die hond

Stang schreef:
Marja schreef:
Stang schreef:Volgens mij is dit vrij normaal gedrag; hier nl exact hetzelfde.

Ik heb ooit eens begrepen dat het een vorm van verlatingsangst is, moeite om alleen te zijn. De honden gaan liggen en doen verder niks.
Gaan liggen en doen verder niks????????? Oh god ik wou dat dat waar was!!! :cry2:
Ja als je honden slopen (of blaffen) dan bid je hier bijna om he?!

Ik kan zelfs gewoon eten, leverworst ofzo, op de tafel laten staan als ik wegga (echt wegga dan, dus de deur uit). Ze doen helemaal niks

nee, wij doen qyan geen plezier om een bak eten neer te zetten als we weggaan.
maar laten we etenswaren slingeren, zoals mijn brood ofzo

, dat is echt weg als ik thuiskom.
maar eet en drinkbak weet ie idd ook niet te vinden

Moos had dit in het begin met alleen zijn ook. Ik liet altijd kluifjes voor hem achter, maar die raakte hij niet aan. Daarnaast zat hij op een gegeven moment ook nog te janken, dus het was wel duidelijk dat het verlatingsangst was.
Toen ben ik weer opnieuw begonnen met heeeeel langzaam opbouwen, en nu eet hij wel als ik weg ben. Zijn Kong gaat helemaal leeg, verstopte snoepjes zijn verslonden, en ook drinkt hij als ik er niet ben.

Verlatingsangst. Er zijn volgens de deskundigen verschillende uitingen van verlatingsangst:

- niet willen eten als de baas weg is
- blaffen en huilen
- knagen aan deurposten en raamkozijnen
- overmatig kwijlen
- slopen (hoewel het meeste slopen voortkomt uit verveling)
- behoefte doen in huis (vaak diarree)
- zelfverwonding (met kop tegen deuren of bench bonken)

MARC_S schreef:Verlatingsangst. Helaas wel, honden die niet eten zijn er te gestressed voor en kunnen alleen maar liggen wachten op de baas. Daarom helpen congen bij die honden ook niet. Wuilus heeft dat ook gehad maar dat is over gelukkig. Nu kan ze ook echt goed alleen zijn en eerder had ze vreselijke verlatingsangst. In de tussenfase at ze niet als ik weg was maar nu dus wel. Weet zeker dat dat de reden is voor dat niet eten, het hoofd staat er niet meer naar want wachten op de baas is alles waar ze aan kunnen denken Nu ze verder geen stressignalen meer heeft als ik wegga is dat dus ook over.

De gedragsdeskundige Patricia McConnell heeft een aardige therapie bedacht voor honden met verlatingsangst (wordt uitgelegd in het boekje I'll be home soon).
Je moet de stress afbouwen in een aantal kleine stappen. Je gaat in de woonkamer zitten met je jas aan en geeft je hond iets lekkers. Als je je jas weer aan de kapstok hangt neem je het lekkers af. Je doet je jas weer aan en geeft het lekkers weer. Dat doe je ook met sleutels pakken, je haar fohnen en alle andere dingen die normaal een teken zijn dat je weggaat. Hond leert dat al die dingen niet eng zijn en zelfs iets goeds opleveren. Als dat werkt ga je een paar seconden weg terwijl je de hond een Kong of iets anders lekkers geeft. Omdat de eerste stress van het vertrek weg is werkt de Kong dan wel. Na een paar seconden kom je weer terug. Dat bouw je dan verder uit.
Het is een programma van een paar weken. Ik leg het hier wat beknopt uit.

Marja schreef:Waaaaaaaaatttt!!!
Waar heb jij training gedaan zeg???

Het klinkt misschien fantastisch, maar het is dus wel een vorm van verlatingsangst. Wat dus betekent dat de honden geheel niet lekker in hun vel zitten als ik weg ben

Maar goed, ik ben gelukkig niet veel weg en verder merk ik ook niet veel stress aan hun hoor, dus ik vind het wel best zo

en wij maar denken dat qyan dus zo goed alleen kan zijn

maar qyan wordt uitgelaten, springt dan vervolgens op mijn moeder haar bed en gaat slapen. dan heb ik nog geen jas of wat aan getrokken en zit dus gewoon in de woonkamer.
we hebben het weleens opgenomen, maar totdat mijn moeder thuiskomt, of ik als ik eerder ben, ligt ie echt in een coma op bed te slapen.
hij eet dus niet, drinkt niet, maar heb weleens mijn brood laten staan en dat was wel weg, de smiecht

is dat dan toch ene vorm van verlatingsangst, of valt het bij hem dan nog mee en zo en houdt ie van slapen?
want als ik vrij ben, ligt ie ook te 11 uur te slapen. eerder wil hij eigenlijk niet wakker worden.
maar had het eigenlijk nooit onder verlatingsangst gezocht, dacht altijd, die kan lekker slapen

qyan schreef:en wij maar denken dat qyan dus zo goed alleen kan zijn

maar qyan wordt uitgelaten, springt dan vervolgens op mijn moeder haar bed en gaat slapen. dan heb ik nog geen jas of wat aan getrokken en zit dus gewoon in de woonkamer.
we hebben het weleens opgenomen, maar totdat mijn moeder thuiskomt, of ik als ik eerder ben, ligt ie echt in een coma op bed te slapen.
hij eet dus niet, drinkt niet, maar heb weleens mijn brood laten staan en dat was wel weg, de smiecht
is dat dan toch ene vorm van verlatingsangst, of valt het bij hem dan nog mee en zo en houdt ie van slapen?
want als ik vrij ben, ligt ie ook te 11 uur te slapen. eerder wil hij eigenlijk niet wakker worden.
maar had het eigenlijk nooit onder verlatingsangst gezocht, dacht altijd, die kan lekker slapen

Ik had het ook nooit gekoppeld aan verlatingsangst. Dacht dat Kaya zo goed alleen kon zijn (net zoals jij dat dacht)

Totdat ik dus begreep dat dit er wel onder valt..... een hond schijnt gewoon dingen te ''moeten'' doen als hij alleen thuis is, zoals wat spelen, eten en drinken.

Stang schreef:
qyan schreef:en wij maar denken dat qyan dus zo goed alleen kan zijn

maar qyan wordt uitgelaten, springt dan vervolgens op mijn moeder haar bed en gaat slapen. dan heb ik nog geen jas of wat aan getrokken en zit dus gewoon in de woonkamer.
we hebben het weleens opgenomen, maar totdat mijn moeder thuiskomt, of ik als ik eerder ben, ligt ie echt in een coma op bed te slapen.
hij eet dus niet, drinkt niet, maar heb weleens mijn brood laten staan en dat was wel weg, de smiecht
is dat dan toch ene vorm van verlatingsangst, of valt het bij hem dan nog mee en zo en houdt ie van slapen?
want als ik vrij ben, ligt ie ook te 11 uur te slapen. eerder wil hij eigenlijk niet wakker worden.
maar had het eigenlijk nooit onder verlatingsangst gezocht, dacht altijd, die kan lekker slapen
Ik had het ook nooit gekoppeld aan verlatingsangst. Dacht dat Kaya zo goed alleen kon zijn (net zoals jij dat dacht)
Totdat ik dus begreep dat dit er wel onder valt..... een hond schijnt gewoon dingen te ''moeten'' doen als hij alleen thuis is, zoals wat spelen, eten en drinken.

ja qyan heeft als jonge hond wel hele erge verlatingsangst gekregen na een voorval met onze glazenwasser, waar die blijkbaar erg van was geschrokken.
we zijn toen ook weer overnieuw begonnen met alleen leren zijn.
maar dat was zeer herkenbare verlatingsangst, jankte de hele wijk bij elkaar

sloopte.
voordat dat met die glazenwasser gebeurde kauwde die dus wel op botjes, at ook gewoon, dronk, etc.
en nadat we hem weer opnieuw aan het alleen zijn hadden gewend, qyan niet meer jankte, gilde en sloopte maar gewoon ging liggen slapen dachten we eigenlijk, nou, dat is gelukkig weer helemaal goed gekomen.
maar toch een vorm van verlatingsangst dus, al lijkt ie niet bepaald gestressd te zijn

weer wat geleerd!

Als ik normaal aan het werk ben, heb ik ook eten en drinken voor Nieve staan. Dan eet ze en drinkt ze gewoon (kan ik zien aan de inhoud van de bakken). MAar als ik haar voor 1 dag naar een oppas breng dan wil ze niet eten (drinken doet ze wel als ze dorst heeft). Blijft ze echter langer bij de oppas dan gaat ze wel weer gewoon eten. Heeft dat er dan ook mee te maken????
Mijn oppas (akita en GJD kennel) verwennen haar tot en met. Ze mag gewoon in huis, mag op de bank (mag ze thuis niet) en wordt helemaal vertroeteld. Maar ze zeggen echt elke keer als ik een dag weg ben, dat ze niet heeft gegeten. Kom ik haar halen dan is ze helemaal enthousiast en thuis gekomen gaat ze gelijk eten.

Het is toch niet altijd verlatingsangst, of toch wel?

Ik dacht namelijk ook dat Doerak zo goed alleen kon zijn. Hij is stil (ook op het moment dat ik de deur uit ga), sloopt niet, jankt niet, blaft niet, ik zie verder geen tekenen van stress.
Maar hij kluift dus niet, daar begint hij mee als ik thuis kom

Is dat dan verlatingsangst?? Ik vind het wel heel rot als Doerak zich blijkbaar niet prettig voelt als ik weg ben. Wat kan ik daaraan doen?

Verlatingsangst is minder dramatisch dan het lijkt natuurlijk in zulke gevallen. Honden die niet eten als de baas weg is hebben wel verlatingsangst in bepaalde mate maar niet per definitie problemen met alleen zijn. Ze liggen misschien te slapen, nemen af en toe een slok water maar zijn niet zo op hun gemak dat hun hoofd naar eten staat.

Wuilus heeft dat jaren zo gehad en is daar zonder training helemaal uitgegroeid. Dus niet denken dat je hond helemaal in de stress is als hij niet eet, hij is gewoon niet 100% op zijn gemak, dat komt wel als het zo goed gaat

MARC_S schreef:Verlatingsangst is minder dramatisch dan het lijkt natuurlijk in zulke gevallen. Honden die niet eten als de baas weg is hebben wel verlatingsangst in bepaalde mate maar niet per definitie problemen met alleen zijn. Ze liggen misschien te slapen, nemen af en toe een slok water maar zijn niet zo op hun gemak dat hun hoofd naar eten staat.

Mee eens. Je moet ook niet de conclusie trekken dat je hond verrekt van de honger als ie dus gelijk gaat kluiven als jij thuis bent, want dat kan ook puur afreageren zijn van de opwinding dat de baas er weer is.
Niet eten en drinken is een critera van verlatingsangst als het ook gepaard gaat met een overmatige hechting aan de baas of onrust als de baas zich klaar maakt om te vertrekken of overmatig debiel gedrag als de baas weer thuiskomt. Alleen op basis van niet eten of drinken kan je niet per definitie zeggen dat de hond verlatingsangst heeft, al is wel duidelijk dat de hond misschien niet helemaal op zijn gemak is.

Eline* schreef:
MARC_S schreef:Verlatingsangst is minder dramatisch dan het lijkt natuurlijk in zulke gevallen. Honden die niet eten als de baas weg is hebben wel verlatingsangst in bepaalde mate maar niet per definitie problemen met alleen zijn. Ze liggen misschien te slapen, nemen af en toe een slok water maar zijn niet zo op hun gemak dat hun hoofd naar eten staat.

Mee eens. Je moet ook niet de conclusie trekken dat je hond verrekt van de honger als ie dus gelijk gaat kluiven als jij thuis bent, want dat kan ook puur afreageren zijn van de opwinding dat de baas er weer is.
Niet eten en drinken is een critera van verlatingsangst als het ook gepaard gaat met een overmatige hechting aan de baas of onrust als de baas zich klaar maakt om te vertrekken of overmatig debiel gedrag als de baas weer thuiskomt. Alleen op basis van niet eten of drinken kan je niet per definitie zeggen dat de hond verlatingsangst heeft, al is wel duidelijk dat de hond misschien niet helemaal op zijn gemak is.

Hmm.....maar voor mij leek het zo dat Doerak zich 100% op zijn gemak voelde, maar dit is dus misschien wel helemaal niet zo

Hij pakt zijn botje inderdaad ook om zijn opwinding af te reageren als ik thuis kom, dat klopt wel. Maar het komt weleens voor dat ik hem een nieuw bot geef op het moment dat ik wegga, 's avonds ligt dat bot dan nog zo goed als onaangeroerd op dezelfde plek. Terwijl een nieuw bot normaal gesproken toch altijd feest is....
Doerak is verder totaal niet onrustig als ik me klaar maak om te vertrekken of zo, dat niet.
Geen verlatingsangst dus misschien, maar toch niet 100% op zijn gemak. Dat vind ik toch vervelend, omdat ik 36 uur per week werk.
Kan ik er iets aan doen of moet dat echt vanzelf beter worden, of moet ik er gewoon geen drama van maken?

Hier eigenlijk exact hetzelfde Anique: geen paniek als ik van huis ga, maar wel veel enthousiasme (debiel gedrag

) als ik thuis kom. Wellicht is dat laatste ook aan mezelf te wijten, aangezien ik hun ook altijd heel enthousiast begroet.
Alles wordt erbij gesleept: botjes, ballen, doekjes. Soms duurt het wel 5 minuten voordat ze wat rustiger worden.

Een vers nieuw bot wordt ook hier niet aangeraakt als ik van huis ben, terwijl ze er normaal gesproken direct op beginnen te kluiven.

Tja, ik doe er eigenlijk niks mee

Weet ook niet wat ik eraan zou moeten doen

Maar ik ben natuurlijk wel veel meer thuis dan jij, dus is het niet zo'n probleem.

Precies, Caroline. Ik werk 4 dagen per week (helaas, zou het ook liever anders zien voor Doerak) en het was altijd een prettig gevoel te weten (of te denken...) dat Doerak goed alleen kon zijn, doordat hij zo lekker lag te slapen als ik thuis kwam dacht ik dat hij 100% op zijn gemak was. Als dat nu niet zo blijkt te zijn, ook al heeft hij dan misschien niet ernstige verlatingsangst, vind ik dat toch echt heel rot....

Niekie schreef:Precies, Caroline. Ik werk 4 dagen per week (helaas, zou het ook liever anders zien voor Doerak) en het was altijd een prettig gevoel te weten (of te denken...) dat Doerak goed alleen kon zijn, doordat hij zo lekker lag te slapen als ik thuis kwam dacht ik dat hij 100% op zijn gemak was. Als dat nu niet zo blijkt te zijn, ook al heeft hij dan misschien niet ernstige verlatingsangst, vind ik dat toch echt heel rot....

Joh lieve meid, maak je niet druk. Jij gaat ook naar je werk terwijl je misschien liever bloemetjes plukt op de hei. Hij slaapt gewoon, is niet bang of gestrest, maar slaapt gewoon.

Interessant om te lezen

Nanni heeft nooit eten staan als ze alleen is, er liggen namelijk geen kluiven en eten eet ze meteen op.
Drinken doet ze wel als ze alleen thuis is. Nou ja, vaak denkt ze alleen thuis te zijn, maar dan ligt diegene gewoon op bed

Nanni kan niet tellen, dus weet niet wie er allemaal weg zijn en wie niet :p:

Eline* schreef:
Niekie schreef:Precies, Caroline. Ik werk 4 dagen per week (helaas, zou het ook liever anders zien voor Doerak) en het was altijd een prettig gevoel te weten (of te denken...) dat Doerak goed alleen kon zijn, doordat hij zo lekker lag te slapen als ik thuis kwam dacht ik dat hij 100% op zijn gemak was. Als dat nu niet zo blijkt te zijn, ook al heeft hij dan misschien niet ernstige verlatingsangst, vind ik dat toch echt heel rot....
Joh lieve meid, maak je niet druk. Jij gaat ook naar je werk terwijl je misschien liever bloemetjes plukt op de hei. Hij slaapt gewoon, is niet bang of gestrest, maar slaapt gewoon.

Ik hoop het dan maar...

Niekie schreef:
Eline* schreef:
Niekie schreef:Precies, Caroline. Ik werk 4 dagen per week (helaas, zou het ook liever anders zien voor Doerak) en het was altijd een prettig gevoel te weten (of te denken...) dat Doerak goed alleen kon zijn, doordat hij zo lekker lag te slapen als ik thuis kwam dacht ik dat hij 100% op zijn gemak was. Als dat nu niet zo blijkt te zijn, ook al heeft hij dan misschien niet ernstige verlatingsangst, vind ik dat toch echt heel rot....
Joh lieve meid, maak je niet druk. Jij gaat ook naar je werk terwijl je misschien liever bloemetjes plukt op de hei. Hij slaapt gewoon, is niet bang of gestrest, maar slaapt gewoon.
Ik hoop het dan maar...

Geloof me nou maar.

Daarbij schiet je er geen hol mee op je lullig te gaan lopen voelen om iets waar je toch niks mee kan.

Het HondenForum

waarom eet hond niet als je wegbent?

waarom eet hond niet als je wegbent?