Het HondenForum

Nou eens even geen probleem, maar een positief puntje.
Tommie is een onwijs makkelijk hondje die nog nooit echt ruzie heeft gehad. Hij probeert bij andere honden wel eens wat uit, maar krijgt hij een snauw dan ligt hij als een speer op zijn rug en probeert het niet meer.
Wat ik met tommie merk is dat hij helemaal niet gericht is op 'de baas spelen' of reuen en teven verhoudingen. Het lijkt hem geen donder uit te maken, ALS de hond maar wil spelen.
Alles draait bij Tommie om spelen, komt hij een andere hond tegen, dan is het uitdagen tot een spelletje en dan lekker sjezen. Beetje stoeien is ook ok, maar vooral het met elkaar mee rennen vind hij blijkbaar heerlijk.
Nu hoop ik natuurlijk dat hij zo zal blijven, want het is heerlijk om zo met hem te gaan wandelen. Maar nu vraag ik me af in hoeverre dit speelse gedrag met zijn leeftijd te maken heeft (hij is net 1 jaar).
Is hij gewoon nog niet 'volwassen'?
Of is dit gewoon omdat het hem verder weinig kan schelen wie er de baas is zolang de hond maar wil spelen?

Herkennen jullie dit?

Hmmm, nou Moos was ook altijd zo. Wilde altijd alleen maar spelen, probeerde nooit de baas te zijn ofzo. Vanaf dat hij zo'n 1 1/2 is merk ik toch wel een beetje een verschil. Hij wil nog steeds bijna altijd spelen, maar heel soms heeft ie gewoon geen zin. Dan geeft hij de opdringerige hond heel netjes een klein snauwtje om te laten merken dat hij niet wil
Ook merk ik dat het spelen nu toch wel allemaal soms wat 'serieuzer' is. Met sommige honden speelt hij tegenwoordig veel wilder, wat dan gepaard gaat met wat gesnuif en geblaf van beide partijen, en flink wat rollebollen. Dit doet hij niet met alle honden, met veel speelt hij ook gewoon zoals hij altijd deed, heel zachtjes en zonder geluid.

Een man van mijn vaste wandelgroepje merkte laatst ook al op dat Moos een echte man aan het worden was. Hij heeft tegenwoordig toch wat meer de neiging om even te laten zien wie hij wel niet is (of denkt te zijn, haha). Ik heb steeds meer het gevoel dat dat echte 'pupperige' er toch wel af aan het gaan is.

Maar goed, dit hoeft natuurlijk niet ook voor Tommie te gaan gelden.

Moos schreef:Hmmm, nou Moos was ook altijd zo. Wilde altijd alleen maar spelen, probeerde nooit de baas te zijn ofzo. Vanaf dat hij zo'n 1 1/2 is merk ik toch wel een beetje een verschil. Hij wil nog steeds bijna altijd spelen, maar heel soms heeft ie gewoon geen zin. Dan geeft hij de opdringerige hond heel netjes een klein snauwtje om te laten merken dat hij niet wil
Ook merk ik dat het spelen nu toch wel allemaal soms wat 'serieuzer' is. Met sommige honden speelt hij tegenwoordig veel wilder, wat dan gepaard gaat met wat gesnuif en geblaf van beide partijen, en flink wat rollebollen. Dit doet hij niet met alle honden, met veel speelt hij ook gewoon zoals hij altijd deed, heel zachtjes en zonder geluid.

Een man van mijn vaste wandelgroepje merkte laatst ook al op dat Moos een echte man aan het worden was. Hij heeft tegenwoordig toch wat meer de neiging om even te laten zien wie hij wel niet is (of denkt te zijn, haha). Ik heb steeds meer het gevoel dat dat echte 'pupperige' er toch wel af aan het gaan is.

Maar goed, dit hoeft natuurlijk niet ook voor Tommie te gaan gelden.

Volgens mij zijn tommie en moos qua karakter wel te vergelijken. Als ik je zo hoor klinkt het in ieder geval wel hetzelfde. Wordt dus nog even afwachten (en nog even genieten) tot het zo ver is.

Bij Jurek veranderde het toen hij 13 maanden was.
Tot die tijd hadden we nog nooit wat meegemaakt met hem. Hij kon heel goed overweg met alle honden. Op die leeftijd heeft hij een soortgenootje van 7 maanden op zijn plek gezet en daarna is hij omgeslagen als een blad aan een boom wat andere reuen betreft.

Diesel is met 15 maanden ook best verandert.
Teven vind hij altijd leuk, ook als ze hem willen opeten.
Maar reuen, dat is inmiddels stoer doen.
Niet leuk stoer doen, maar willen domineren.
Of gewoon de hele tijd blijven 'grommelen'
En aangelijnd gromt hij naar elke hond.
Juist na een jaar is hij enorm verandert.
Los is geen enkel probleem.
Hij snauwt, en laat zich wegsnauwen.
Hoe groot of klein dan ook, dat maakt echt niet uit.
Hij blijft toch een hond.
Ik hanteer hetzelfde idee als caroline (stang)
Mijn hond kan er ook wel tegen.