Het HondenForum

Indy is echt het állerliefste hondenmeisje dat er is. Dat staat vast.
Heel aanhankelijk, komt regelmatig voor een knuffel en als ze de kans heeft, lebbert ze je helemaal af. En natuurlijk een schattig koppie Ze zal ook nooit weglopen en luistert 99,99 % van de keren als ik haar roep. Wat wil ik nog meer?
Maar nu heb ik toch een probleempje. Ze gedraagt zich een beetje té afhankelijk van mij.
Als ik haar naar mijn ouders of één van mijn zussen breng als ik even weg moet, gaat ze dus bij de deur zitten en gaat zitten piepen. Ze doet dat ook als Mykos erbij is. Toen ze nog niet helemaal zindelijk was, plaste ze ook steevast binnen als ik net weg was. Ook als ze net uitgelaten was.
Thuis loopt ze met niet de hele tijd achterna maar komt wel zeer regelmatig bij mij kijken en zoekt dan even bevestiging. Ze is ook flink onderdanig en heel stemgevoelig.
Als ik haar alleen uitlaat en we komen een vreemde hond tegen, gaat haar staart naar beneden en kruipt ze het liefste achter me. Ik negeer dat gedrag. Als Mykos erbij is, doet ze alsof ze heel stoer is en gaat al blaffend op de honden af.
Ik zou haar zo graag iets zelfstandiger zien. Misschien zit het er bij haar gewoon niet in hoor maar wie weet kan het toch iets beter worden.
Iemand een idee?

Eigenlijk heel simpel..je moet gewoon verhinderen dat je hond je overal achterna loopt. Deuren achter je dicht doen als je even iets pakt uit de keuken of naar het toilet gaat. Vaste plek geven in de kamer die een meter of wat van je vandaan ligt.
Zoekspelletjes en andere spelletjes waarbij ze wint kunnen haar zelfvertrouwen opkrikken en kan haar iets zelfstandiger maken.
Het gedrag wat je beschrijft tijdens het alleen zijn valt onder de noemer scheidingsangst. Het is dus wel verstandig eraan te werken, want voor de hond is het niet gezond.

Zoekspelletjes en andere spelletjes waarbij ze wint kunnen haar zelfvertrouwen opkrikken en kan haar iets zelfstandiger maken.

Oké, dus een hond als Indy mag wel een trekspelletje of zo winnen? Ik heb altijd geleerd dat je de hond niet mag laten winnen maar dat geldt dus niet voor een hondje als Indy.

Het gedrag wat je beschrijft tijdens het alleen zijn valt onder de noemer scheidingsangst. Het is dus wel verstandig eraan te werken, want voor de hond is het niet gezond.

Maar ze doet het dus als er wel andere mensen zijn maar ik niet.
Hoe werk ik daar aan? Steeds langer opbouwen om bij andere mensen alleen te zijn zonder mij, net als je een hond normaal leert helemaal alleen te zijn?

stefanie schreef:Oké, dus een hond als Indy mag wel een trekspelletje of zo winnen? Ik heb altijd geleerd dat je de hond niet mag laten winnen maar dat geldt dus niet voor een hondje als Indy.

Spelletjes laten winnen vergroot het zelfvertrouwen. Bij honden die al voldoende vertrouwen hebben is dat dus niet nodig en soms zelfs af te raden, omdat de hond praatjes kan gaan krijgen. Bij onzekere honden echter is het winnen van spelletjes helemaal niet verkeerd.
In tegendeel..ze groeien wat in vertrouwen en dat kan ze wat zelfstandiger maken.

Maar ze doet het dus als er wel andere mensen zijn maar ik niet.

Daarom heet het scheidingsangst. Ze raakt in paniek als JIJ wegbent.

Hoe werk ik daar aan? Steeds langer opbouwen om bij andere mensen alleen te zijn zonder mij, net als je een hond normaal leert helemaal alleen te zijn?

Dat is stap 2. Stap 1 begint bij het losser maken van de band tussen jullie samen gewoon als je thuis bent. Indy is nu waarschijnlijk je schaduw..dat moet je gaan veranderen. Wat ik al schreef, verhinder dat ze je overal kan volgen, train haar te liggen op plekken een eindje bij je uit de buurt.
Ze moet eerst leren dat het helemaal niet nodig is om binnen die straal van een meter of 2 in je omgeving te zijn. Pas als je zover bent dat je je vrij in huis kan bewegen zonder hond op je hielen kun je gaan denken aan het opbouwen van het alleen zijn..en waarschijnlijk ben je dan al een heel eind.

Bedankt voor je advies Eline!
We gaan er aan werken.

Succes!

Molli (mijn DH uit het asiel) was in het begin ook zo. Als het kon dan liep ze zelfs mee naar de wc. Ik heb toen ook bewust deuren achter me dicht gedaan zodat ze niet meer mee kon lopen. Met trekspelletjes e.d. laat ik haar soms winnen en soms ook weer niet. Aan het einde van het spelletje moet ze altijd het speeltje loslaten en als ze dat gedaan heeft geef ik het meteen weer terug.

Ik moet zelfs zeggen dat ik het nu jammer vind dat ze niet meer zo aanhankelijk is. Vooral als ik lekker op de bank tv aan het kijken ben en mevrouw vindt het veel leuker om in de gang te liggen. Het is toch minder gezellig.