uit zicht
Geplaatst: 31 jul 2004 21:29
Ik ben vanavond met Buck onze loge van zes maanden, naar het bos geweest. Hij is gek op door het water spetteren en daar is een heel leuk meertje.
Hij loopt redelijk los. Komt niet direct als hij geroepen wordt maar ik roep hem dus alleen maar als ik zeker weet dat hij ook echt naar me toe komt. Hij blijft wel altijd in mijn buurt. Dus als ik verder loop hobbelt hij altijd mee.
Vanavond zag hij twee honden waar hij mee ging spelen. De jongens die hierbij hoorden liepen op een gegeven moment verder. Zij hadden wat moeite om hun ene hond mee te krijgen maar uiteindelijk lukte dit. Maar Buck ging er achteraan. En zij renden gewoon door met hun honden. Hun goed recht natuurlijk, maar ik vond het wel een beetje asociaal om een pup van zes maanden op die manier mee te laten lopen, met kan op kwijtraken want hij liep dus een heuvelachtig iets op met hele dichte bossen.
Toen ik dus eindelijk boven op die heuvel was, was Buck in geen velden of wegen te bekennen. Ik moet je zeggen dat de minuten dat hij weg was wel een kwartier leek. Echt helemaal nergens te bekennen. Uiteindelijk kwam hij aanrennen. Dus wel zelf terug gekomen.
Niks gezegd, eventjes aangehaald, en verder laten spelen in het water. Komt er weer een andere hond aan en Buck is weer oostindisch doof toen hij mee moest omdat de hond de andere kant op ging.
Wat is nou verstandig. Ik heb nog een 20 meter lijn, zal ik hem daar maar aan laten totdat hij echt goed hierkomt. Of moet ik hem juist maar het vertrouwen geven en toch losl laten.
Het is weliswaar een loge maar hij is bijna net zo vaak hier als bij zijn baas. En die laat toch de opvoeding wel een beetje aan mij over, moet ik helaas zeggen.
Het is ook echt niks voor mij, een hond uit het zicht, ben wel rustig maar van binnen een en al paniek en ik zie er tegen op om hem dan los te laten. Ik neem hem al expres apart mee, want anders gaat Dino er ook nog achteraan. Dan kun je me helemaal opvegen.
Maak ik me te druk en hoort dit er gewoon bij, of moet ik het anders aan gaan pakken.
Hij loopt redelijk los. Komt niet direct als hij geroepen wordt maar ik roep hem dus alleen maar als ik zeker weet dat hij ook echt naar me toe komt. Hij blijft wel altijd in mijn buurt. Dus als ik verder loop hobbelt hij altijd mee.
Vanavond zag hij twee honden waar hij mee ging spelen. De jongens die hierbij hoorden liepen op een gegeven moment verder. Zij hadden wat moeite om hun ene hond mee te krijgen maar uiteindelijk lukte dit. Maar Buck ging er achteraan. En zij renden gewoon door met hun honden. Hun goed recht natuurlijk, maar ik vond het wel een beetje asociaal om een pup van zes maanden op die manier mee te laten lopen, met kan op kwijtraken want hij liep dus een heuvelachtig iets op met hele dichte bossen.
Toen ik dus eindelijk boven op die heuvel was, was Buck in geen velden of wegen te bekennen. Ik moet je zeggen dat de minuten dat hij weg was wel een kwartier leek. Echt helemaal nergens te bekennen. Uiteindelijk kwam hij aanrennen. Dus wel zelf terug gekomen.
Niks gezegd, eventjes aangehaald, en verder laten spelen in het water. Komt er weer een andere hond aan en Buck is weer oostindisch doof toen hij mee moest omdat de hond de andere kant op ging.
Wat is nou verstandig. Ik heb nog een 20 meter lijn, zal ik hem daar maar aan laten totdat hij echt goed hierkomt. Of moet ik hem juist maar het vertrouwen geven en toch losl laten.
Het is weliswaar een loge maar hij is bijna net zo vaak hier als bij zijn baas. En die laat toch de opvoeding wel een beetje aan mij over, moet ik helaas zeggen.
Het is ook echt niks voor mij, een hond uit het zicht, ben wel rustig maar van binnen een en al paniek en ik zie er tegen op om hem dan los te laten. Ik neem hem al expres apart mee, want anders gaat Dino er ook nog achteraan. Dan kun je me helemaal opvegen.
Maak ik me te druk en hoort dit er gewoon bij, of moet ik het anders aan gaan pakken.