Het HondenForum

Wij hebben een probleem met onze vullisbak Luna. Ze is nu 3 jaar (zeggen ze...) Anderhalf jaar geleden hebben we haar uit een asiel in Amsterdam gehaald. Ze vertelden ons dat het ene makkelijke en lieve hond was. Dat is in principe ook zo, echter is ze als pup nooit gesocialiseerd. Ze bleek in Turkije te zijn geboren, en als straathond te hebben geleefd. We hebben de afgelopen anderhalf jaar alles geprobeert met haar. Bij cursussen sta je voor *** met haar, want ze heeft in het geheel geen intresse.
De laatste paar maanden begint ze ook angst-bijtgedrag te vertonen, en volgens een gedragsdeskundige zord dat in de toekomst alleen maar erger. Ik ben bang dat ze eerdaags iemand bijt, en dat wil ik koste wat kost voorkomen.

Heeft iemand ervaring met soortgelijk gedrag en evt goed advies? Ik weet niet goed meer wat ik met haar aanmoet. Tegen ons is het een schat, alleen merk je dat ze geen band met ons heeft zoals onze andere hond heeft, die we van pup af aan al hebben.

Kun je iets meer vertellen over haar gedrag?
Waarin uit zich de angst? En hoe is jullie reactie daarop?
Wat bedoel je met je band met deze hond is anders dan met diegene die je van pup af hebt?

Luna is in principe bang voor alles wat zich in een straal van 250 meter van haar bevind. Toen we haar nog vertrouwde en haar los lieten lopen op bepaalde stukken, is ze wel eens achter bv joggers of fiesters aangerend, op een hele agressieve wijze, kammen van kop tot kont. Ook is het een hielebijter als er visite is. Als ze voorbij lopen hapt ze uit het niets naar de hielen.
Ook is ze naar andere honden heel erg agressief. Onze andere hond is haar gabbertje, maar ze vertouwd in principe niets of niemand.
Onlangs is ze bijna een kind aangevlogen die gewoon voorbij liep. Echt, het word steeds erger.

Onze andere hond heeft echt een band met ons. Hij komt bij ons liggen, en zoekt ons op. Luna ligt het liefst de hele dag in de gang om de voordeur in de gaten te houden.

Dus: Ze imponeerd, hapt naar mensen (tot nu toe zonder echt resultaat gelukkig) en is niet te vertrouwen.

Ik vind het een groot probleem wat je niet zomaar op een forum oplost.
Misschien is het een idee om een erkende gedragsdeskundige (te vinden bij alpha)erbij te halen.
Als je hebt uitgesloten dat het niet een probleem is dat ze minder gaat zien.

We hebben al advies gehad van een gedragsdeskundige, en zijn mening loog er niet om. Ik hoopte wellicht op iemand die ook een soortgelijk geval heeft meegemaakt, en die wat tipjes zou hebben....
Ik weet dat het een moeilijk geval is, en ze word ook niet beter, niets lijkt te helpen. Ik ben bang dat we haar niet kunnen houden als het blijft verslechteren.. Maar ja, we doen ons best, meer kunnen we niet doen nietwaar? Bedankt voor de reactie!

Ik kan je niet adviseren, maar wil je even een pluim geven voor de moeite die je onderneemt om dit gedrag gecorrigeerd te krijgen.
Hopelijk zit hier op het forum een ervaringsdeskundige voor je.

Dank je Trina, we hebben inderdaad al heel wat bloed zweet en tranen in de hond gestopt, en nog veel meer euries , maar ik vind dat alleen maar normaal. We houden erg veel van haar, en ze verdient een mooi bestaan. Helaas lukt het niet altijd met een dosis liefde en aandacht...

Ik heb weinig tips voor je omdat wij zelf ook een 'probleemhond' hebben, maar ik wil je wel even aanmoedigen! En knap hoor dat je er voor wilt gaan!

Annekeet schreef:We hebben al advies gehad van een gedragsdeskundige, en zijn mening loog er niet om.

Wat was zijn advies dan? Inslapen?

Advies van een gedragsdeskundige is leuk, maar heeft diegene je ook praktische tips van de hand gedaan over hoe je om moet gaan met deze hond? En trainingsideeen gegeven?
Ik heb zelf een slecht gesocialiseerde angstbijter en sommige dingen zijn bij te schaven en bij sommige dingen moet je je richten op het voorkomen van ongelukken en dus kiezen voor veiligheid.
Laika is een heel stuk beter dan 5 jaar terug en ik vind het okee zo. Zij voelt zich veilig hier en al is haar leven in mijn ogen beperkt tot het huis hier en 2 keer per dag bos en dr rommeltjeswandelingen in de buurt hier, voor haar is het denk ik het meest ontspannen leven waarbij ze zich okee voelt.

hoi annekeet,
ik heb je een pm gestuurd. misschien heb je wat aan mijn tip voor een gedragstherapeut die veel ervaring heeft met agressieve honden. Veel succes in elk geval, het is niet niks waar je mee zit.

Als ik het goed begrijp begon de hond als makkelijk en loopt het almaar meer uit de hand? Je zegt geen band te krijgen met de hond oa. Is de hond dan wel op zijn plaats bij jullie? De hond bouwt geen goede band op dus iets in de onderlinge verhoudingen loopt mis, zeker aangezien de problemen groter en groter worden en we het niet hebben over een jonge hond die volwassen wordt.

Houden jullie hem overal bij weg toevallig? Of zijn jullie altijd geergerd op de hond? Ik weet het niet hoor, maar hij gaat weg als makkelijke hond, de eerste tijd loopt het redelijk en nu is hij onhandelbaar aan het raken

Ik hoop dat jullie met hem aan het werk kunnen gaan en ook misschien de omgang met de hond wat kunnen veranderen.

Ik heb ergens gelezen dat wel meer eigenaren van turkse honden het opvalt dat de band minder hecht is en/of dat ze meer gehecht zijn aan plaats dan aan de mensen op zich. Ik heb ook een turkse mix en ze is ook een beetje zo. plaats is belangrijker dan mensen op zich. Ze zijn wat afstandelijker zegt men. Toch zijn ze wel aan je gehecht maar tis anders dan dat je gewend bent van bijvoorbeeld een baasgerichte werklustige mechelse herder. Een ander soort band bedoel ik. maar dat herken ik wel in je stukje.
Dat ergens anders slapen herken ik wel, als ik ergens op visite ben wil mijn andere hond altijd in de buurt zijn, die turkse niet die gaat rustig in een ander vertrek liggen. Ze wil ook altijd naar huis of ik er nu bij ben of niet omdat ik het vaker heb gelezen zou het best gewoon een eigenschap kunnen zijn. Cursus was ook niets met haar maar ik ben toen gaan clickeren voor voer dat werkte wel en met een bal krijg ik wel aandacht.
De mijne was in het begin wel bangig maar dat trok weg en angstbijten heeft ze nooit gedaan, heb helaas geen tips voor je. Succes met het vinden van iemand die je op weg kan helpen. Bijvoorbeeld van kenners van turkse herders misschien herkennen zij wat. Die van mij is ook niet dat ras maar er van ver weg best wat in zitten.

www.sivaskangal.nl
http://home.wxs.nl/~komsrohd/vhbanatool.html

hallo annekeet, ik lees wat je met je hond doormaakt en ook hier hebben we zo'n moeilijk opvoedbare hond zoals ze dat netjes zeggen!
de manier van doen zijn in veel opzichten herkenbaar bij onze arco maar hij doet zulke dingen zeker niet uit angst!!
hij werd van de hondenschool getrapt omdat hij een gevaarlijke hond zou zijn, die er niet voor terug zou deinzen om mij ook eens flink te grazen te nemen ( toen was hij nog geen jaar oud!!)met het advies van hem " maar vlug te laten inslapen!! hij viel inderdaad uit naar iedereen die wat te dicht in mijn buurt kwam, kinderen, fietsers, andere honden, alles wat bewoog!! in samenspraak met de dierenarts zijn we naar een goede psygoloog gegaan, en stap voor stap zijn we hem terug gaan opvoeden
dit lukt niet op een paar maanden hoor, ondertussen is arco drie jaar en nu begint hij een beetje "normaal "op vreemden te reageren!
ik kan er terug mee onder de mensen komen zonder dat hij op iedereen reageerd! dat hij nooit een hond zal worden die lekker overal los en zonder problemen onder de mensen zal kunnen komen weet ik wel, maar zoals hij nu is, lukt het voor mij al aardig!
naar mij of mijn kinderen en kleinkinderen heeft hij nog nooit één grommetje gelaten, hij speelt graag met de kleinkinderen enz.
daarom zou ik je echt aanraden om een GOEDE!! therapeut te raadplegen, die hebben oplossingen en voorstellen waar jij nog nooit aan gedacht hebt, overweeg ook eens om hem een muilkorf aan te doen tijdens het wandelen, bij ons deed dat wonderen omdat je dan geen angst meer hebt dat hij iemand kan bijten en dan ben je zelf ook véél rustiger, wat je dan weer doorgeeft aan je hond! dit was het eerste wat onze therapeut zei toen hij mij en arco bezig zag! als ik er nu aan denk dat hij, als ik naar die rothondenschool had geluisterd, er al lang niet meer zou zijn dan wordt ik ontzettend boos, want voor mij is hij de liefste schat die je je kunt indenken. ook al had ik het anders gewild, ik blijf oefenen en proberen want arco is mijn hondekind!!

Wij hebben dit probleem ook bij Roan gehad.
Alleen, wij hadden wel een band met hem.
Hij viel uit naar alles wat op straat bewoog, hij heeft zelfs 2x iemand gebeten. Dit gebeurde alleen als hij aangelijnd was.
We hebben een hele tijd gehad dat we hem met 2 pers moesten uitlaten, hij had dus 2 riemen om.
Verder hebben we hem in en om het huis overal aan laten wennen. Want het meeste kende hij toch niet ( wat wil je als je uit een stil zeeuws dorpje komt ) en wij denken dat hij is geslagen, want als je bijv je sleutelbos voor m liet vallen dook hij in elkaar.
Het heeft ons heel veel bloed zweet en tranen gekost, en op een gegeven moment zaten wij ook op het punt dat we het niet meer aankonden. Gelukkig hebben we doorgezet, en na een half jaar intensief bezig zijn met hem is het gedrag verbetert.

Het juiste gedrag belonen, dat is het belangrijkste.

Wat je kan proberen om een band te krijgen is haar een simpel oefeningetje dmv de clicker aan te leren
.
Je houd de clicker met het snoepje in je rechterhand, je laat de hond eraan ruiken, en bied dan je linkerhand aan. De bedoeling is dat ze met haar neus die hand raakt. Doet ze dat, dan click je en geef je iets lekkers.
Op een gegeven moment kan je er het commando "touch"aankoppelen.

Hier een aantal foto's van wat ik bedoel
http://www.forum.duitseherders.com/foru ... ing+carool


Als ze dit oefeningetje doorheeft, kan je het strax ook als afleiding op straat gebruiken.

Wat ik nog als tip wil geven, zorg dat je hele goede begeleiding van bijv een gedragstherapeut krijgt. Dus niet alleen maar met hem/haar praten en de hond laten observeren. Maar laat de gedragstherapeut maar s met jullie eraan werken.
In een groep, maar het kan ook prive.
Wij zijn met Roan naar het CVAB gegaan, en dankzij hun begeleiding en de cursussen die we daar gevolgd hebben is het met Roan helemaal goed gekomen.

We kunnen hem nu overal mee naar toe nemen zonder dat er wat gebeurt. Hij zal hooguit een xtje uitvallen naar een andere reu.
Er kan nu met hem gefietst worden enz.

Echt alle dingen waarvan wij 6 jr geleden dachten het nooit te kunnen doen met hem, konden we binnen een jaar wel.

Natuurlijk is iedere hond verschillend, en de een pikt het sneller op dan de ander. Het kan je een paar maanden kosten, maar ook een jaar.

Ik wil jullie heel veel suc6 wensen, en ik hoop dat je hier wat aan hebt.

oja, dit is de site van het CVAB : http://www.cvab.net/

heb geen ervaring met dat soort honden maar wil jullie wel even veel succes wensen!

Misschien is het goed om ook naar een andere gedragstherapeut te gaan, voor een zogenaamde 'second opinion' .

Kan nooit kwaad om met elkaar te vergelijken.