Met veel geduld, en dan bedoel ik niet dagen of weken, maar maanden en jaren kun je soms nog een heel eind komen.
Ik heb ook een extreem angstige hond die negen jaar in een asiel heeft gezeten in een hok in Spanje.
Toen ze hier kwam in Februari, is ze in de bench gaan liggen, ze liep bijna kruipend door de kamer met haar staart tegen zich aan en was niet goed te benaderen. Ze heeft een maand in de bench gebivakkeerd. Normaal heb ik die helemaal niet in huis, maar ik had al ingeschat dat het voor haar een veilig gevoel zou geven. Plassen enzo deed ze heel snel in de tuin en dan snel weer in de bench waar ze haar eten en drinken ook kreeg.
Na een maand heb ik, wel heel gemeen, de bench opgeruimd. haar kussen wel op dezelfde plek als waar de bench stond neergelegd. Dus daar lag ze dan, veel beter te benaderen nu omdat de bench er niet omheen zat. Dus ik ben haar voorzichtig gaan borstelen en aaien. Nu ligt ze overal, op de stoelen, de bank op alle kleden en kussens. Zelfs op een doggybag die ze in het begin zo eng vond.
Aanlijnen was de volgende stap, met een halsband met riem en een tuig met riem ging ze naar buiten. ik heb haar bijna moeten sleuren maar er zat niet veel vooruitgang in dus je moet wat. Dat begon ze toch wel erg leuk te vinden. Nu 8 maanden laten stuitert ze naar de voordeur van pret als ze door heeft dat ze naar buiten gaat. Ze rent en ze springt, dat is zo leuk om te zien.
In de auto, zelfde verhaal. Ik moest haar van de straat af schrapen bijna om haar in de auto te krijgen. Nu zit ze als eerste in de auto want dan gaan we dus leuke dingen doen.

Dat kwartje is al gevallen dus ook vooruitgang.
Ze pakt nu af en toe iets aan van vreemden, wat een overwinning is voor haar. En ze gaat nog steeds vooruit. Heel langzaam. Ze hoeft ook eigenlijk helemaal niks. Af en toe passen we zachte dwang toe zoals met aanlijnen toendertijd en in de auto. maar we geven haar wel alle tijd om ergens aan te wennen.
Het is zeker nog wel de moeite waard, mits je wel hele kleine vooruitgangetjes ziet. Hoewel ik ook wel eens heel triest van haar werd, vooral in het begin.