Het HondenForum

Ik had laatst een discussie met mijn vader, want ik wil heel graag een eigen hondje, die ik kan opvoeden en waarmee ik kan gaan wandelen, want dat is mijn grootste hobby.
Maar onze hond wordt 14...en er mag bijna niet meer met hem gewandeld worden van de dierenarts.
Mijn vader zegt, dat als er een jong hondje bij zou komen, dat Ernie dat oneerlijk zou vinden en misschien zou voelen dat ie op de tweede plaats gezet wordt (wat natuurlijk helemaal niet waar is).
Mijn vader zegt dat we dat niet kunnen maken tegenover Ernie en dat Ernie dat ook niet fijn zou vinden als er een jonge hond bij zou komen.

Wat vinden jullie hiervan?

Mijn mening is dat als er een ander hondje te druk wordt voor Ernie, dat ie dan echt wel van zich af snauwt. En dat honden het volgens mij niet zo denken, dat ze dan op de tweede plaats gezet worden.

Bij de wolven leven toch ook oudere en jonge wolven bij elkaar, dat gaat toch ook prima?

En trouwens er is bij ons thuis een paar keer per week een jonge hond waar we op passen en dat gaat ook prima. Ernie is met dat betreft heel erg sociaal, alleen een tikkie jaloers als je de andere aanhaalt.

Wat vinden jullie van deze stelling?
Is het oneerlijk om een jonge hond te nemen, omdat de oudere het lichamelijk niet meer aan kan en omdat het oneerlijk is tegen over de oudere hond?

(Ik ben trouwens ontzettend gek op Ernie en ik houd ook heel erg veel van hem hoor, zou hem nog echt niet kunnen missen. Dat jullie niet de indruk krijgen dat ik hem nu afdank ofzo, omdat ie niet veel meer kan.)

tja het is een keus die je maakt wij hebben het niet gedaan toen onze airdale 13 jaar was en haar een rustige oude dag gegeven.
maar of het niet zou kunnen het kan denk ik wel maar mijn keus zou het niet zijn

Chiva was 13 toen Belle erbij kwam en dat is heel goed gegaan. Als Belle te druk was of te veel aandacht vroeg van Chiva, negeerde Chiva haar gewoon.
Maar Chiva is nog wel goed gezond en kan nog makkelijk mee op de lange wandelingen en Chiva is gewend aan meer honden in huis. Als Ernie altijd alleen is geweest, weet ik niet of het wel zo'n goed idee is. Je zou wel bereid moeten zijn Ernie nog net zoveel aandacht te geven als je nu doet, wat dus betekent dat het je met 2 honden ook 2x zoveel tijd kost.
Maar ik begrijp wel dat je het wil hoor, bij mij neemt het gevoel ook af en toe de overhand boven het verstand.

Denk dat het aan de combinatie ligt en hoe jij er als baas mee omgaat en inderdaad ja zorgen dat het oudje nu ineens niet veel minder aandacht gaat krijgen.
Tash van ons is negen en er komt ook een klein pupje bij maar dat gaat echt niet ten koste van haar hoor daar letten we wel op.

Hangt er allemaal erg vanaf. Ik ben wel van mening dat je geen pup neemt om je oudere hond een plezier te doen, want dat is vaak gewoon echt niet zo. ZOals opa's en oma's blij zijn als kleinkinderen weer weggaan na een dag visite zo is voor een oudere hond een jengelende pup ook een druk portret.
Ik heb toen ik nog thuiswoonde wel mijn eigen hond (een jack russel) genomen naast onze "gezinshond" die toen al 15 was. Maar Balou was mijn hond en dus bij mij en Katja had gewoon geen last van de pup. De pup was mijn schaduw en niet die van haar. Deze dames hadden ook werkelijk niets met elkaar. In die zelfde periode had ik een nest jonge katjes onder mijn hoede die de fles moesten krijgen en daar trok Balou weer veel mee op. Het is dus ook net hoe je daar zelf mee omgaat.

Eline* schreef:Hangt er allemaal erg vanaf. Ik ben wel van mening dat je geen pup neemt om je oudere hond een plezier te doen, want dat is vaak gewoon echt niet zo. ZOals opa's en oma's blij zijn als kleinkinderen weer weggaan na een dag visite zo is voor een oudere hond een jengelende pup ook een druk portret.
Ik heb toen ik nog thuiswoonde wel mijn eigen hond (een jack russel) genomen naast onze "gezinshond" die toen al 15 was. Maar Balou was mijn hond en dus bij mij en Katja had gewoon geen last van de pup. De pup was mijn schaduw en niet die van haar. Deze dames hadden ook werkelijk niets met elkaar. In die zelfde periode had ik een nest jonge katjes onder mijn hoede die de fles moesten krijgen en daar trok Balou weer veel mee op. Het is dus ook net hoe je daar zelf mee omgaat.

Ik denk niet dat leeftijd echt een rol speeld, een hond is tenallertijde een roedeldier, heel vaak hoor je mensen zeggen die een oudere hond hebben, en alsnog een pup hebben genomen dat ze het veel eerder hadden moeten doen, ze zagen het oudje zo opbloeien.
Mits natuurlijk dat het oudje vitaal is, want is het een oude stramme hond dan heeft de pup en het oudje niets aan elkaar.

Gr Bertus.

Mijn ervaring is positief, de oudere hond leefd erg op. Ik zal alleen geen hyperactieve hond bij een oudje plaatsen. En voor de rest is e toch afwachten.

ik heb ook een pup bij een oudere hond genomen (15½). Ik heb er wel goed over nagedacht en het er met andere over gehad, maar iedereen was eigenlijk positief. Ze heeft hem wel een paar keer goed afgesnauwd en voor zekerheid zat de pups 's nachts in de bench. Je moet ze natuurlijk wel appart uitlaten. De oudste kreeg een langzame langere wandeling dan de pup, toen hij nog klein was. Het hangt natuurlijk ook van de hond af, maar de meeste honden zetten de pup wel op z'n plaats en de pup heeft dan heilig ontzag voor het oudje.

Elvira

idorh schreef:

Eline* schreef:Hangt er allemaal erg vanaf. Ik ben wel van mening dat je geen pup neemt om je oudere hond een plezier te doen, want dat is vaak gewoon echt niet zo. ZOals opa's en oma's blij zijn als kleinkinderen weer weggaan na een dag visite zo is voor een oudere hond een jengelende pup ook een druk portret.
Ik heb toen ik nog thuiswoonde wel mijn eigen hond (een jack russel) genomen naast onze "gezinshond" die toen al 15 was. Maar Balou was mijn hond en dus bij mij en Katja had gewoon geen last van de pup. De pup was mijn schaduw en niet die van haar. Deze dames hadden ook werkelijk niets met elkaar. In die zelfde periode had ik een nest jonge katjes onder mijn hoede die de fles moesten krijgen en daar trok Balou weer veel mee op. Het is dus ook net hoe je daar zelf mee omgaat.

Ik denk niet dat leeftijd echt een rol speeld, een hond is tenallertijde een roedeldier, heel vaak hoor je mensen zeggen die een oudere hond hebben, en alsnog een pup hebben genomen dat ze het veel eerder hadden moeten doen, ze zagen het oudje zo opbloeien.
Mits natuurlijk dat het oudje vitaal is, want is het een oude stramme hond dan heeft de pup en het oudje niets aan elkaar.

Gr Bertus.

mee eens, de ene hond van bv 14 is de andere niet.

het hangt dus heel erg af van hoe de oudere hond is....

Ik denk dat het ook heel erg afhangt van de betreffende honden. De ene combi gaat wel goed, de andere niet. Een hele drukke pup plaatsen bij een oudere hond die rustig van zijn ouwe dag wil genieten zal waarschijnlijk niet zo'n succes worden

Het valt allemaal nog wel mee met Ernie, alleen hij heeft problemen met zijn hart. Hartruis, hartklep lekt, vocht achter hart en longen.
Alleen als hij zich veel inspant wordt ie heel erg benauwd.

Verder komen hier regelmatig ook andere honden. Oppas honden, de hond van de buren van 11 maanden en dat gaat ook allemaal uitstekend.

Maargoed, het gaat toch niet door, papa is de baas

Maar ik wou graag even weten hoe jullie er over dachten

Ik heb zelf een pup genomen bij een 11 jarige. Dat ging goed. Nu gaat het nog steeds goed. Vaak loop ik nu dubbel buiten. Want de oudste kan geen hele lange en intensieve wandelingen meer aan. En de jongste heeft daar wel behoefte aan. En dat maakt het best intensief om twee honden te hebben die zoveel van leeftijd verschillen. Maar die keus heb ik gemaakt en zal er dan ook alles aan doen om het beiden naar de zin te maken..................

Patries was 10 toen we Juul erbij namen, dat ging hartstikke goed. Patries is helaas een paar maanden geleden overleden (ruim 15 jaar). We hebben nu Sunny erbij, een asielhond uit Spanje van 2 jaar en hoe gek Juul en Patries ook op elkaar waren, je kan zien dat Juul veel speelser is geworden. Ze had zich toch een beetje aan het ritme van oude Patries aangepast. Nu doet ze niets anders als spelen omdat het toch meer bij elkaar past qua leeftijd. Dus het is niet zielig ofzo maar gewoon verschillend

Nou, onze Xoeba is nog niet zo héél oud maar toch. Het was een rustige hond die héél af en toe eens lekker uitgelaten deed, hoogstens een halve minuut en dan ging hij weer rustig liggen want begon te hijgen en was blijkbaar uitgeteld. Je moest hemel en aarde bewegen om hem ook maar een beetje te laten lopen en hij was zo goed als niet te motiveren voor een spelletje.

Nu hebben we sinds enkele maanden een pup erbij en onze Xoeba, die herken je niet meer. Die staat even erg te springen van enthousiasme als de pup als we thuiskomen. Die twee spelen ongeloflang lang met elkaar zonder dat onze Xoeba opgeeft en moe lijtk te worden. Regelmatig daagt hij de pup uit voor een rondje hardlopen in de tuin, ...

Xoeba heeft echt waar zijn tweede jeugd teruggevonden door de komst van de pup. Een vriend van mij had ook een "versleten hond" van 12 jaar die alleen nog maar lag te liggen. Ook zij hebben een pup erbij gehaald en die hond heeft terug energie gekregen en je ziet dat die gelukkig is. Dus volgens mij kan je een hondenleven aangenamer maken door een pup erbij te halen. Wel even uitkijken dat de pup net té energiek is en de oudere hond nog tijd heeft voor rust en kalmte.


Groetjes

Bruno was 9 toen er een pup bijkwam en eerlijk gezegd heb ik er wakker van gelegen of ik dat Bruno aan moest doen. Hij was nog gezond en actief maar had wel af en toe last van zijn gewrichten.Van hem hoefde het volgens mij ook niet, de reden dat de tweede hond kwam was puur egoïstisch, ik wilde het zelf graag.
Het is heel goed gegaan al heb ik de jonge hond wel moeten verbieden met Bruno te spelen omdat dat veel te wild ging, Bruno corrigeerde hem niet en jankte af en toe van de pijn.
Maar Tomas had dat snel door en nu gaat het perfect, ik moet er wel bij zegen dat Bruno totaal niet jaloers is anders had ik het geloof ik niet gedaan.

Ik kan me je teleurstelling heel goed voorstellen al geef ik je pa eigenlijk gelijk. Een pup vraagt gewoon zoveel aandacht dat je aan de oude hond veel minder toekomt en als die dan ook nog jaloers is vind ik dat erg sneu.Ook een hond verdient een rustige oude dag.
Gewoon nog wat geduld hebben tot je op jezelf woont, heb ik ook moeten doen

Ook ik heb er wel eens over na gedacht ,maar mijn 11 jarige cocker is geloof ik zo vewend dat ze daar niet heel blij mee zal zijn.Ik pas ook vaak op mijn moeder haar hond ,dat gaat echt prima hoor ,samen spelen enz maar Esther weet dan dat hij ook weer weggaat,en dat ze dan weer het enigste hondekind hier is.

Het hangt inderdaad van de hond af.
Wij hadden 2 bejaarden van 13 en 14 toen we er een pup bij namen.
Voor die oude herder is het allemaal wat druk, maar de pup heeft een diep respect voor haar....ze laat haar dan ook redelijk met rust, alleen begroeten gaat wat onstuimig.
Die ouwe is toch ook wel gek op de pup.

De Jack Russel was wat aan het inkakken, maar is helemaal opgeleefd.
Hij wilde er eerst niet aan en deed steeds heel ge-iriteerd, maar het zijn nu dikke vrienden en vaak rollen ze over elkaar heen het huis door.

Toen onze inmiddels 17 jaar oude hond 11 jaar was is er een tweede hond bij gekomen.
Jolly was toen tussen 1 en 2 jaar.
4 Jaar later is er weer een hond bij gekomen, Beach was toen ong. 9 maanden.
Ik kan alleen maar zeggen dat hij er heel goed mee kon omgaan en volgens mij heeft het hem jong gehouden. En als hij geen zin in drukte heeft gaat hij

nb. toen hij 11 was, was hij nog heel erg fit en speels maar wel altijd de enige hond in huis geweest.