Kennen jullie de verhalen van Kelev met zijn duitse herder? Hij heeft een tijd verhalen geschreven, zo ook dit stuk over dominantie, ik ben het volledig met zijn beschrijving eens:
KELEV
Iedere baas kent zijn eigen hond het best, dat is een stelregel die vaak opgaat. Maar niet altijd...
Soms blijkt het dat door ongegronde angst voor vechtpartijen , de baas helemaal geen gelegenheid heeft gekregen om zijn hond echt te leren kennen.
Om ieder risico uit te sluiten, is de hond nooit los, en bijgevolg niet in staat zich werkelijk te vertonen.
Als reden wordt dan vaak aangevoerd dat de hond zo dominant is.
Hier ontstaat dus al een misverstand. Dominantie=vechten!
Ik moet dat met klem tegenspreken. Dominantie heeft niets te maken met vechten. Een echte dominante hond roept tot de orde. Hij vecht niet, juist niet! Vechten kan alleen zijn status verlagen.
Een echte generaal vecht òòk niet zelf. Hij zet "zijn minderen" aan tot vechten...Zelf waagt hij zich niet aan een handgemeen.
Wat gebeurt er nu als twee generaals elkaar ontmoeten?? Kijk goed naar het journaal! Zie de begroeting tussen b.v. Jasser Arafat, en Ehud Barak! Beiden generaals, en elkaar niet vriendelijk gezind. Vliegen zij elkaar aan?
Nee, zij doen als twee dominante honden! Zij groeten elkaar minzaam en lopen wat stijfjes en ongemakkelijk met elkaar een eindje op. Voor de camera schudden zij elkaar de hand, zonder enig enthousiasme of hartelijkheid.
Er bestaat een filmfragment dat steeds opnieuw terugkeert. De "verzoening" tussen Arafat en wijlen "Itschak Rabin, onder leiding van Bill Clinton. Ook hier weer twee generaals, ook hier dezelfde lichaamstaal...
Maar er is een klein verschil. Men ziet Yasser Arafat als eerste heel spontaan breed lachend zijn hand uitsteken naar Rabin. En Rabin aarzelt...hij slikt iets weg...Hij lacht niet...Dan pas pakt hij koeltjes de hand van Arafat.
Wat is nu het verschil? Arafat wil graag iets hebben. Hij heeft nog niets. Rabin heeft iets te bieden, en degene met de meeste macht kan zich een stroeve houding veroorloven.
Gisteren had mijn dominante Baloe een ontmoeting met de hond van een meneer die mij bekend voorkwam. maar ik kon hem zo gauw niet plaatsen... Zijn hond zag eruit als een kruising labrador, met iets heel groots. En hij was dominant. Op grote afstand zag ik dat al aan de zelfverzekerde manier waarop die grote zwarte hond op mijn mini-roedel af kwam stevenen. Baloe de Duitse dog stapte hem even zelfverzekerd tegemoet, en legde als test zijn kop op de nek van de hond, die zich daar met een snauw aan onttrok. Geen flauwekul, ik ben je vriend niet!
De beide heren liepen wat stijfjes om elkaar heen te draaien, deden een plas, en met veel vertoon werd de plaats met de achterpoten grondig gemarkeerd. Beiden gaven met een flauwe zwaai van de staart te kennen dat alles in orde was, en liepen stijfjes terug.
Maar nu had de rotweiler een overwinning behaald op een hond waar hij in kon wonen. Grotere tegenstanders kom je niet zo snel tegen, dus die hond kreeg ten onrechte het foute beeld ingeprent. Namelijk:"Ik ben onoverwinnelijk"
Vanaf die dag kon hij dus ook niet meer los, want hij greep iedere reu die hij zag. Maar hij was niet dominant!
Hij liet zich nog steeds tot de orde roepen door mijn Duitse herder die ouder was, en wel dominant.
Zij verdroegen elkaar, hoewel mijn herder niets van hem door de vingers zag. Alsof die hond besefte dat als hij ook maar een beetje toe zou geven, hij daarmee zijn eigen positie in gevaar zou kunnen brengen.
Bij die terechtwijzingen die er behoorlijk grimmig uitzagen, is nimmer een druppel bloed gevloeid.
Ik wil u een ander voorval ook niet onthouden. Een paar weken geleden zie ik ineens Baloe naar een paar andere honden in de verte galopperen. Er kwam een wat boze mevrouw op mij toe, die zei dat ik die dominante hond aan de lijn moest houden, want een van haar honden was ook dominant. Zij had drie Ierse wolfshonden aan de lijn. die inderdaad behoorlijk tekeer gingen. Ik riep haar toe dat het in deze omstandigheden beter was als zij haar honden losliet, maar daar was geen sprake van. Ik zei dat er heus niet gevochten zou worden, maar zij hield vol, en riep: "Geen Discussie"!! Baloe zag ondertussen heus wel dat er van een aanval niet veel goeds te verwachten viel, dus liep hij braaf met mij mee. De mevrouw sputterde nog wat na, over dat haar honden wereldkampioenen waren, en dat eventuele schade geheel voor mijn rekening zou komen, maar daarna zag ik haar een hele tijd niet meer.
Tot ik diezelfde honden weer tegen kwam maar nu in handen van een meneer. Ik zag dat hij moeite had het span in de hand te houden, en riep, Laat maar los!!
Tot mijn opluchting deed hij dat. De dominante reu kwam naar voren, en zorgde er alleen maar heel efficiënt voor dat Baloe niet bij "zijn" teven kon komen, door hem steeds hinderlijk voor de voeten te lopen. en af en toe eens te dreigen met een prachtig indrukwekkend gebit.
En Baloe is wel dominant, maar niet achterlijk. Hij waagde zich dan ook niet binnen de onzichtbare kring.
Afsluitend durf ik dus wel te stellen dat dominantie binnen een sociale groep een "Goede" eigenschap is.
Zoals ook onderworpenheid een "Goede" hoedanigheid is. Zijn deze beide eigenschappen gezond en vrij ontwikkeld (Want ook de dominante moet wel eens zijn meerdere erkennen) dan kan je met zo'n dier zonder enig bezwaar los gaan wandelen.
Is je hond echter Kierewiet, noem het dan ook zo, en zeg niet dat hij dominant is. Daarmee voorkom je begripsverwarring. Als je er bezwaar tegen hebt je hond kierewiet te noemen, dan kan ik je zeggen dat ik ettelijke honden in mijn bezit heb gehad die sociaal niet gezond waren. Enkele daarvan konden inderdaad niet meer los.
Niet omdat zij dominant waren, maar geschift.
Ik ben nu net terug van een ommetje met mijn geschifte Nicky. Het leek erop alsof hij hoge nood had, en wat haast nooit voorkomt, Ik neem hem snel mee zonder de andere honden. Op de hoek van de straat komt een mevrouw met een zwarte dwergpoedel. Dat hondje woont ook bij mij in de straat, en is zo mogelijk nog gekker dan Nicky.
Het beestje rukt zich los, en vliegt in èèn rechte lijn naar mijn hond. Nicky woedend!!! Het poedeltje staat schijnaanvallen te doen, en maakt een heidense herrie, maar hij is toch niet zo gek dat hij echt durft te bijten.
Op de hei had ik Nicky gewoon losgelaten, dan wordt zo,n beestje slechts op de vlucht gejaagd, maar nu kon dat niet, want het poedeltje kon niet uitwijken. (Nog afgezien van het feit dat hij dan niet aangevallen zou hebben) De mevrouw was helemaal in paniek, en schaamde zich. Dat was natuurlijk nergens voor nodig, maar als ik ze alle drie bij mij had gehad, dan waren er echt problemen ontstaan.
Ik had ze in de eerste plaats al nooit kunnen houden op die gladde ondergrond. Mijn honden zouden zich ongetwijfeld met z'n drieën op dat beestje hebben gestort. Als hij het al had overleefd, zou hij er waarschijnlijk toch wel ernstig letsel aan hebben overgehouden. Drie joekels die een poedeltje om zeep helpen, dat wil je niet meemaken, en toch had het zomaar kunnen gebeuren...
Naschrift
De eigenaar van de hond aan het begin van dit relaas, was rustig toe komen lopen, (evenals ik) en riep de hond bij zich. Wij raakten aan de praat, en hij vertelde mij exact wat ik zojuist zelf had waargenomen. Leuk is dat vind ik. Hij was op een uiterst vriendelijke manier heel dominant. Een van mijn mede wandelaars zei, toen wij wat verder waren:"Dat was de rijdende rechter joh". Ik vond hem ook al zo'n bekende kop hebben, maar ik heb het programma maar èèn keer gezien. Zijn beroep verwonderde mij niet echt. Een rechter moet wel dominant zijn...
Kelev
(bron:
http://www.duitseherders.com/Dominantie.htm)
)
Ze deed ze niet echt wat aan maar kon ze niet in haar buurt verdragen.
smoel aan ze voorbij. 
hahahaha. 
