Het gaat best aardig, al is hij erg onzeker en soms wat schrikkerig. Hij is bijvoorbeeld bang voor fietsen, auto's en brommers. En ook van vreemde mensen en hardlopers schrikt hij. In huis is hij wat meer ontspannen en hij lijkt zich op zijn gemak te voelen.
Even voor de duidelijkheid: van mij hoeft hij niks. Hij zet geen stap verkeerd en hij moet sowieso eerst wennen voordat ik dingen van hem ga vragen. Ik ben eigenlijk sowieso niet van het fanatieke trainen; mijn stabij heeft daar geen zin in en ik derhalve ook niet. Maar ik merk aan Eise dat hij het werkelijk práchtig vindt om iets goed te doen. De dingen die hij heeft afgekeken van mijn stabij, zoals zitten op commando, daar wordt hij helemaal blij van. Ook bij het 'hier' komen zie je hem bijna glunderen

Nu ben ik op zoek naar oefeningen die hem dat blije gevoel geven zónder dat er druk op ligt. Ik heb natuurlijk al geprobeerd om hem sommige dingen aan te leren, zoals 'af' liggen, maar ik merk aan hem dat hij er dan nerveus van wordt. Dus als ik echt met hem bezig ben. Wat kan ik doen? Minder oogcontact? Andere houding aannemen? Andere oefeningen? Mijn ongemotiveerde stabij erbij betrekken? Nogmaals, het hoeven dus geen oefeningen te zijn voor mijn eigen gemak, puur ter vergroting van zijn zelfvertrouwen.