(met dank aan Little-Wolf)
De Dandie Dinmont Terriër; de hond die werd genoemd naar een romanfiguur
Land van herkomst: Engeland (de schotse grensstreek)
Oorspronkelijke taak: Jachthond
Huidige taak: Jacht en gezinshond
Gemiddelde levensverwachting: 12 à 14 jaar (hierbij zijn uitzonderingen)
Gemiddelde schofthoogte: 20- 25 cm zowel voor reuen als voor teven
Welk dier lijkt op een pluchen knuffel maar heeft het hart van een leeuw? Juist ja, een Dandie Dinmont Terriër! Met zijn uiterlijk wekt hij vertedering, met zijn karakter waardering. Moedig, levendig, intelligent en een tikje gereserveerd is deze hond, die in eerste instantie zijn bekendheid en later zelfs zijn naam te danken heeft aan "Sir Walter Scott". Deze auteur, die onder andere de klassieker Ivanhoe op zijn naam heeft staan, was namelijk een groot liefhebber van deze aparte terriërs.
Historie
Rond het begin van de negentiende eeuw reisden in het bordergebied, de streek rond de grens van Schotland en Engeland, diverse zigeunerfamilies rond. Zij woonde in woonwagens en verdiende onderweg de kost als muzikant of ketellapper. Daarnaast zorgde de jacht en de stroperij voor voldoende voedsel. Tijdens die jacht maakten de zigeuners gebruik van zeer felle terriers, die het met gemak konden opnemen tegen dassen en vossen.
Enkele keren per jaar kwamen de verschillende zigeunerfamilies bij elkaar in de Cheviot Hills waar ze de beste honden in jachtwedstrijden tegen elkaar uit lieten komen. De terriers van de zigeuners verwierven hierdoor een zekere faam in de omgeving en op een gegeven moment wekten zij de interesse van de hertog van Northumberland. Koste wat het kost wilde deze edelman twee uiterst befaamde exemplaren, Hitchem en Phoebe genaamd, overnemen van hun eigenaar, de doedelzakspeler Piper Allan.
De hertog ging zo ver dat hij de zigeuner een boerderij aanbood in ruil voor de twee hondjes, maar deze weigerde. Wat moest hij als rondtrekkende zigeuner met een boerderij?
Is dit verhaal de waarheid of een legende?
Niemand die het weet, maar het zou wel een verklaring kunnen zijn voor het feit dat de Dandie Dinmont Terriër in het begin bekend stond onder de naam Piper Allan Terriër. Uit welke andere rassen deze terrier is voortgekomen is niet goed vast te stellen. Er wordt onder andere gesproken over kortbenige brakken, waar de Dandie Dinmont Terriër inderdaad wel wat van wegheeft. Zijn wat wezelachtige lichaamsbouw veschilt duidelijk van elke andere terrier. De Otterhound komt ter sprake, wat minder waarschijnlijk lijkt omdat deze een hoogte heeft van zo'n vijfenzestig centimeter. Ook zou kunnen zijn dat de dashonden een inbreng hebben gehad en tevens is het mogelijk dat honden van buiten Engeland van invloed zijn geweest op het ontstaan van de Dandie Dinmont Terriër. Tenslotte kwamen diverse zigeuners in Engeland van oorsprong van het vaste land van Europa.
Ook lijkt er een vrij duidelijke verwantschap te bestaan met de Bedlington Terriër. Ondanks het feit dat die veel hoger op de benen staat. Dit wordt bevestigd door het feit dat er in 1886 twee honden uit een nest op een tentoonstelling wonnen. De een werd uitgebracht als Dandie Dinmont Terriër en de andere als Bedlington Terriër.
Romanfiguur
De Dandie Dinmont Terriër heeft bekend gestaan onder diverse benamingen, waaronder Guy Mannering Terriër, Catleight Terriër en Otter Terriër. Zijn uiterlijke naam heeft hij te danken aan Sir Walter Scott (1771 - 1832), de schrijver die in zijn roman Guy Mannering als hoofdpersoon een boer opvoerde die zich omringde met kortbenige terriërs en de naam Dandie Dinmont had.
De honden in het boek luisterden allemaal naar dezelfde twee namen: Pepper en Mustard, naar de kleur die ze hadden, met een voorvoegsel dat verwees naar de kenmerken van de hond. Zo waren er Old Pepper en Young Pepper, Old Mustard en Young Mustard, Big Pepper en Little Pepper. Het is waarschijnlijk dat Scott het karakter uit zijn boek heeft gebaseerd op een zekere James Davidson, een fokker van Cheviot Dinmont schapen uit de omgeving, die ook in het bezit was van een aantal van de Piper Allan Terriers. Uiteindelijk kreeg het ras ook officieel de naam Dandie Dinmont Terrier. Hoewel de eerste tentoonstelling waarop Dandies uitkwamen niet bepaald een succes voor het ras te noemen was ( de keurmeester vond het maar een stelletje bastaarden) werd het ras toch erkend door de Britse Kennelcub en werd in 1876 de eerste rasstandaard opgesteld. Vanaf dat moment steeg de populariteit van de Dandie Dinmont Terrier in het land van herkomst gestaag en stond de hond rond de eeuwwisseling zelfs op de lijst van twintig populairste rassen. Toch duurde het nog tot na de tweede wereldoorlog voor de eerste Dandie Dinmonts ook in ons land bekendheid kregen. Zijn populariteit is hier echter nooit groot geworden.
Gezondheid en verzorging
De Dandie Dinmont Terrier is over het algemeen een gezond ras dat gevrijwaard is van de meest voorkomende erfelijke kwalen. Een enkele keer komen er rugklachten voor.
De Dandie is een harde hond en vrij ongevoelig voor pijn. Daardoor moet hij regelmatig goed gecontroleerd worden op verwondingen, omdat hij zelf pas laat zal aangeven dat er wat aan de hand is. Sommige Dandie Dinmonts zijn wat moeilijk zindelijk te krijgen.
De Dandie moet regelmatig geborsteld worden en 2 of 3 keer per jaar is het noodzakelijk de dode haren uit de vacht te laten plukken.
De grote ogen moeten regelmatig gecontroleerd worden omdat ze door hun formaat vrij kwetsbaar zijn. Ook dienen de oren goed schoon gehouden te worden en doet men er goed aan de haren uit de gehoorgang te verwijderen.
Uiterlijk
De Dandie Dinmont is de droom van iedere speelgoedfabrikant. Met zijn grappige lange lijf, korte pootjes en in verhouding buitensporig groot lijkende hoofd vertederd hij enorm. Voeg daarbij zijn warrelige vacht en zijn grote, expressieve ogen die onder een zijdeachtige kuif: de zogenaamde "topknot"- op een grappige, ernstige manier naar de buitenwereld lijken te kijken, en je hebt een hond die eruit ziet als het perfecte pluchen knuffeldier. Zijn uiterlijk heeft iets wat op de lachspieren werkt. En dat is zeker niet negatief bedoeld. Kijk naar een Dandie en je wordt vanzelf vrolijk.
Kijk je wat beter, dan vallen er meer dingen op. De intelligentie in zijn grote ogen bijvoorbeeld, en het feit dat die warboel van een vacht uiterst doelmatig en waterdicht is. De kracht die dat kleine lijfje in zich herbergt en de tanden die qua formaat een Duitse Herder niet zouden misstaan. Want de Dandie mag er dan wel uit zien als een speelgoedhond, hij is het zeer beslist niet. Het is een kleine hond met een hoogte van om en nabij de drieëntwintig centimeter. Hij heeft een lang, laag en een beetje wezelachtig lichaam dat bedekt is met een dubbele vacht, die bestaat uit een zachte onder- en een hardere bovenvacht. De kleuren van een Dandie zijn "pepper" (varërend van donker, blauwachtig zwart tot licht zilvergrijs) en "mustard"( variërend van roodachtig bruin tot bleek beige). Het gewicht van de hond ligt tussen de acht en elf kilo.
Karakter
De Dandie Dinmont Terrier is een hond met karakter en een echte persoonlijkheid. Uiteraard bezit dit ras een behoorlijke jachtpassie, want in de eerste plaats is het een echte terrier met alle bijbehorende karaktertrekken. Ooit gefokt om het op te nemen tegen roofwild zoals de vos, de das en de otter, moet dit hondje wel over een grote dosis moed en doorzettingsvermogen beschikken. Het zijn dan ook geduchte tegenstanders.
De Dandie Dinmont is een van de slimste terriers die onze aarde bewandelen. Hij leert razendsnel en heeft een groot vermogen om ingewikkelde problemen op te lossen. Dat maakt hem niet alleen tot een goed op te voeden hond, maar ook tot een hond die een natuurtalent is in het "opvoeden" van zijn baas. Voor je het weet ben je er met open ogen ingetrapt en doe je precies wat de hond van je verlangt. Een beetje inzicht in hondengedrag is dus wel nodig om de Dandie steeds die ene stap voor te kunnen blijven. Over het algemeen heeft hij binnen en mum van tijd door wat u van hem verlangt. Dat wil overigens niet zeggen dat hij dan ook altijd direct doet wat hem gezegd wordt, want de Dandie heeft een eigen willetje en kan nog wel eens eigenwijs zijn. Ook kan de Dandie Dinmont zijn baas uitdagen door expres ongehoorzaam te zijn of door voorwerpen te gaan bewaken. Een beetje rangordestrijd zal deze zelfbewuste hond niet uit de weg gaan. Maar wat wil je ook; de Dandie heeft in zijn werk met name op zijn eigen gezonde verstand moeten vertrouwen.
De Dandie is erg gesteld op zijn eigen mensenfamilie, maar hij is geen allemansvriend. Het hart van een Dandie Dinmont moet je winnen, hij zal het niet zomaar weggeven. Tegen vreemde kan hij zich daarom nog wel eens wat gereserveerd opstellen. Visite wordt meestal op waardige wijze ontvangen: van het jollige gespring en de omstuimigheid die veel andere terriers ten aanzien van Jan en alleman vertonen, moet hij over het algemeen niks hebben. Die terughoudendheid heeft natuurlijk meer nuttige kanten. De Dandie Dinmont is een eersteklas waakhond. Ruikt hij onraad, dan zal hij een stemgeluid laten horen dat zijn formaat veruit overstijgt. Hij heeft een diepe blaf, die een eventuele onverlaat doet vermoeden dat er minstens een hond van meer dan een halve meter achter de deur staat. Toch is de Dandie geen blaffer, hij slaat aan als het nodig is en zal verder weinig lawaai veroorzaken. Nou ja, als je zijn snurken niet meetelt dan, want snurken kan hij als een volwassen kerel!!
In huis is de Dandie Dinmont een rustige hond die zich zeer beheerst gedraagt. Dat betekent niet dat het een saaie hond is. Hij is opgewekt en levendig en zal door roeien en ruiten gaan voor dat gene wat hij op dat moment belangrijk vindt. Als rechtgeaarde jachthond houdt de Dandie van lichaamsbeweging: hij heeft niet genoeg aan drie keer tien minuten per dag. Er zal echter met hem gewandeld moeten worden. Maar als aan die voorwaarde wordt voldaan, is de Dandie ook heel goed op een bovenwoning in de stad te houden.
De Dandie is over het algemeen een zeer sociale hond die op straat geen ruzie zal zoeken met andere honden. Ook andere huisdieren worden meestal snel geaccepteerd, zeker als de hond er van jongs af aan mee opgroeit. Uiteraard blijft het een beetje uitkijken met kleine knaagdieren: het is tenslotte een jager. De meeste Dandies zijn vriendelijk voor kinderen. Mits ze de hond goed behandelen, want door zijn speelgoedhondenkoppie zouden kinderen per ongeluk wel eens te ver kunnen gaan.
Vreemd genoeg zijn er in onze contreien niet zoveel Dandie Dinmont Terriers te vinden. Je zou verwachten dat een hond met zo'n magnifiek uiterlijk en zo veel goede kwaliteiten zich zou mogen verheugen in een wat hogere mate van populariteit. Niet dat hij nu meteen een modehond zou moeten worden, alsjeblieft niet, want daar is een ras nu niet bepaald bij gebaat-, maar wat meer waardering voor dit leuke en aparte ras zou zeker op zijn plaats zijn.
Hoofd
Het hoofd is stevig gebouwd en groot , maar in goede verhouding tot het formaat van de hond. De schedel is breed en versmalt naar de ogen toe. Het voorhoofd is goed gewelfd. De wangen lopen geleidelijk toe naar de snuit, die diep is en stevig gebouwd.
Ogen
De ogen zijn groot, helder, vol en rond en staan ver uiteen, De kleur is diep hazelnootbruin
Nb. De ogen zijn een belangrijk punt in dit ras
Neus
De neus is zwart
Mond en Gebit
Sterke kaken meteen perfect, regelmatig en kompleet schaargebit. De haaktanden zijn buitengewoon groot voor zo'n kleine hond. De binnenzijde van de mond is zwart of donker gekleurd.
Oren
De oren zijn laag aan de schedel geplaatst, staan ver naar achteren en wijd uit elkaar. Ze hangen dicht tegen de wangen en staan onderaan licht af. Ze zijn breed van vorm bij aanzet en lopen bijna puntig toe.
Hals
De hals is goed op de schouders geplaatst, zeer gespierd, goed ontwikkeld en sterk.
Lichaam
Het lichaam is lang sterk en lenig. De ribben zijn rond en goed gevormd, de borst is goed ontwikkeld en hangt laag tussen de voorbenen. De rug is vrij laag bij de schouder, loopt met een lichte boog omhoog over de lendenen en ten slotte een weinig afbuigend naar de staartwortel. Het gewicht van het lichaam is acht tot elf kilo.
Vacht
De Dandie heeft een dubbele vacht met een zachte ondervacht en een hardere bovenvacht, die niet draadachtig maar bros aanvoelt. De voorbenen zijn bevederd. De bovenzijde van de staart is bedekt met draadachtig haar en het hoofd met zeer zacht, zijdeachtig haar.
De kleur is pepper of mustard.
Voeten
De voeten wijzen naar voren of staan iets naar buiten. Ze zijn rond en voorzien van goede voetzolen. De achtervoeten zijn kleiner dan de voorvoeten. De nagels zijn donker.
Staart
De staart is vrij kort 20 tot 25 centimeter, tamelijk dik aan de wortel, eerst toenemend in dikte en daarna uitlopend in een punt. Hij dient in de vorm van een kromzwaard gedragen te worden.
Benen
De voorbenen zijn recht me teen geweldige spierontwikkeling en botten. Ze staan wijd uit elkaar, met de borst er goed laag tussen.
De achterbenen zijn iets langer dan de voorbenen. Deze staan nogal ver uit elkaar, maar niet op onnatuurlijke wijze. De dijen zijn goed ontwikkeld, de knie gewricht gehoekt en de spronggewricht goed laag.
Gangwerk
Het gangwerk is krachtig met een goede voorstuwing waardoor een vloeiende, vrije, gemakkelijke pas onstaat.
Rasgroep 3