nogmaals corrigeren / ingrijpen

[Zoie]

ja, ik doe het dus echt wel, belonen na bij me roepen en met me mee lopen, ook al is geklier daar aan vooraf gegaan. De "straf" zit dan in de manier waarop ik ze bij me roep. Spok heeft daar even aan moeten wennen, maar hij snapt het nu ook, geloof ik.

Komen ze niet, dan is het een ander verhaal.

Tja, Moos is ontzettend goed in het verband leren leggen tussen wat hij fout deed-ik roep-koekje. Zo kan hij soms meters achterblijven, ik roep hem, hij komt, koekje. En dat herhaalt hij dan een keer of 30 als ik niet oppas. Hij heeft ook een periode gehad dat hij steeds terugliep naar iets te vreten op straat om daar te gaan wachten tot ik hem weer bij me riep want dan werd hij weer beloond

Daarnaast is Moos gewoon een zelfverzekerd kereltje, die heel veel kan hebben. Als ik even een boze stem opzet voelt hij zich daar niet bepaald door gestraft. Hij luistert dan wel, maar zijn hele houding is nog super-zeker en hij kijkt dan met zo'n blik van "ach ja, mocht geloof ik niet, nou dan ga ik wel wat anders doen, pomtiedom"
Als ik Moos in zijn kladden grijp (wat misschien 2 keer per jaar voorkomt hoor) dan blijft hij me eerst nog aan staan kijken, en draait uiteindelijk wel zijn kop weg. Laat ik hem dan los, dan rent hij weer verder het bos in. Geen oortjes plat, geen staart laag, geen kruiperig gedrag naar de baas toe; niks.
Hij luistert dan wel, net zoals hij luistert naar een barse stem. Maar ik heb het idee dat dat meer komt door een bepaalde verstandhouding die wij hebben dan doordat hij daar nou zo van schrikt of van onder de indruk is.

En dus ga ik hem niet jubelend staan belonen als ik hem met barse stem heb weggebrult bij een andere hond.
Ik beloon hem wel weer als hij daarna netjes met mij meeloopt en volgt, dan weer wel, maar niet als hij stopt met etterbakken vanwege mijn gebrul.

dus, wat ik begrijp, is dat je denkt dat belonen op zo'n moment het gedrag zelfs uit kan lokken. Dat Moos als het ware een hond ziet en denkt laat ik eens even gaan klooien, dan krijg ik zo een koekje ( of : laat ik eens even achterop raken, dan roept de baas me en krijg ik een koekje. )

Ik vraag me af of een hond zo'n link kan leggen. Misschien weet iemand hier iets zinnigs over te vertellen.

Zelf denk ik dat het bij mijn honden niet zo werkt, omdat er een vorm van afkeuring, tot de orde roepen, correctie zo je wilt tussen zit. Ik vind belonen dan juist weer goed om de spanning er af te halen.

Ik merk wel dat mensen dit raar of irritant vinden. Nou ja, jammer dan, zo doe ik het gewoon, tenzij iemand me echt er van kan overtuigen dat het de verkeerde manier is.

[Zoie]

nog zoiets. Hond klooit. Moet bij de baas komen. Krijgt donderpreek. Wordt weggestuurd. Arm hondje bedrukt, dus ik haal hem aan. Toen kreeg ik op mijn kop

In deze aanpak geloof ik dus ook niet.

[Zoie]

Het is hier dus wel eens voorgekomen dat ik tommie bij me riep en daarna even mijn ongenoegen liet blijken. Het helpt geen reet, uiteindelijk ben ik de gene die zich klote voelt.

nou, dat is hier ook wel eens voorgekomen

Maar ik ben ook wel eens heel blij geweest dat ik Luna uit een knokpartij kon terugroepen.

[Moos]

dus, wat ik begrijp, is dat je denkt dat belonen op zo'n moment het gedrag zelfs uit kan lokken. Dat Moos als het ware een hond ziet en denkt laat ik eens even gaan klooien, dan krijg ik zo een koekje ( of : laat ik eens even achterop raken, dan roept de baas me en krijg ik een koekje. )

Ik vraag me af of een hond zo'n link kan leggen. Misschien weet iemand hier iets zinnigs over te vertellen.

Zelf denk ik dat het bij mijn honden niet zo werkt, omdat er een vorm van afkeuring, tot de orde roepen, correctie zo je wilt tussen zit. Ik vind belonen dan juist weer goed om de spanning er af te halen.

Ik merk wel dat mensen dit raar of irritant vinden. Nou ja, jammer dan, zo doe ik het gewoon, tenzij iemand me echt er van kan overtuigen dat het de verkeerde manier is.

Ik weet niet of Moos die link met andere honden zou kunnen leggen, daarvoor klooit hij ook te weinig. Dat wegbrullen moet ik zelden doen, meestal is hij gewoon vriendelijk weg te roepen en komt hij met me mee.
Maar die link legt hij wel met hierkomen, of met iets te vreten op straat. Ik kan geen andere reden bedenken waarom hij, als ik hem bij me roep voor een koekje nadat hij achterblijft staan (hij staat dan me aan te kijken), dit nog 30 keer herhaalt als ik hem zijn gang laat gaan. Moos is trouwens ontzettend, vreselijk, verschikkelijk gefixeerd op eten.

Verder beloon ik dus niet omdat ik niet vind dat hij dat nodig heeft op dat moment. Moos is echt type 'geef hem een vinger en hij neemt je hele hand'. Als ik hem dus echt weg moet brullen dan ben ik pisnijdig, en laat hem dat maar even voelen ook dan. Als ik hem 10 seconden later weer ga belonen dan maakt die brul voor mijn gevoel helemaal geen indruk op hem. En dat brullen gebeurt dus nogmaals zelden, maar als het gebeurt dan zal hij het weten ook. (heeeeel soms ben ik niet zo'n softie )

Maar ik beloon dan dus wel als hij vrolijk mij volgt i.p.v. de andere hond, dan wel (dus vrij snel na de brul volgt wel een beloning, maar om het volgen, niet vanwege het stoppen met etterbakken). Maar ik beloon niet voor stoppen na een brul; dan ben ik gewoon nog even pissig, en mag Moos dat best weten vind ik
Ik beloon trouwens ook als hij een andere reu laat snuffelen op een overheersende manier zonder wat te doen. En jaag dan dus zelf die reu weg.

[corason del perro]

Ik denk zelf niet dat het een verkeerde manier is. Als je wilt dat hij ophoudt dus je roept hem bij je en hij komt is hij gehoorzaam dus mag je hem belonen. En als je zeker wilt weten dat je hem voor het goede en niet het foute gedrag beloont kun je er voor zorgen dat er iets duidelijk hoor baar is op het juiste moment waar natuurlijk je hond het idee koekje achter ziet. Bv een klicker of een woordt als yes noem maar op wat is niet zo belangrijk maar als hij dit dan hoort weet hij dta ie ene koeje krijgt en komt ook direct.

Ik zelf zou mijn hond ook heel goed belonen als ze eens terug kwam haha maar ik moet op het moment de situatie nog maar even voorkomen. Ze is een lieverd hoor daar niet van maar erg dominant en natuurlijk vooral bij onderdanigere honden want dan heeft ze succes:S en ja eigenaren kunnen dan een vervelende reactie geven heb ook geen zin in altyd ruzie dus laat ik haar alleen gaan bij honden en eigenaren die ik ken en die mijn hond kennen.

[Zoie]

[ Als ik hem dus echt weg moet brullen dan ben ik pisnijdig, en laat hem dat maar even voelen ook dan. Als ik hem 10 seconden later weer ga belonen dan maakt die brul voor mijn gevoel helemaal geen indruk op hem. En dat brullen gebeurt dus nogmaals zelden, maar als het gebeurt dan zal hij het weten ook. (heeeeel soms ben ik niet zo'n softie )

.

om dit er nog even uit te pikken, het gaat me nu even niet om soft of hard, maar wat denk je ermee te bereiken, c.q. wat is effectief ?

Ik hoop vooral te bereiken dat ik mijn hond bij me kan roepen als ik dat nodig vind. Voor mijn gevoel doen allerlei vormen van de hond een onaangenaam gevoel geven nadat hij gedaan heeft wat ik van hem vraag afbreuk aan dat streven.

Natuurlijk hoop ik ook dat mijn uh, uh of gebrul ( net wat van toepassing is ) bij mij hond overkomt als dit is niet goed wat ik doe, of zoiets, maar eerlijk gezegd verwacht ik daar niet zoveel van.

Zou ik het in die richting zoeken, dan zou ik eerder flink gaan corrigeren en niet commando's gaan geven.

Dan even over de tijdsduur, hier al eerder aangestipt. Ik betwijfel ook weer of dat een hond liefst lang onder de indruk moet zijn van een correctie. Ik denk dat het eerder omgekeerd is: een stroomstoot - nee, ik propageer het niet - duurt ook maar even en is zeer effectief, en ik denk niet dat iemand die het toepast graag ziet dat z'n hond na een minuut nog de bibberatie heeft. Dat is helemaal niet nodig om effectief te zijn volgens mij.

[miekmiek]

Ik weet alleen dat ik tijdens zo'n frustratie-aanval niet ga staan bedenken of mijn correctie ook daadwerkelijk zin heeft. Op zo'n moment is mijn geduld gewoon op en mijn lontje erg kort. Het gekke is dat juist op die momenten mijn honden besluiten om toch maar braaf te gaan luisteren. Als ik net die grens van mijn geduld over gegaan ben. Rotbeesten.

[Moos]

om dit er nog even uit te pikken, het gaat me nu even niet om soft of hard, maar wat denk je ermee te bereiken, c.q. wat is effectief ?

Het is geen diep over nagedacht plan hoor Het is ook grotendeels een gevoel. Saar zou ik wel meteen belonen, Moos niet. Puur omdat mijn gevoel is dat Moos dan te snel weer positieve aandacht krijgt, en dan glimlachend loopjes met me gaat nemen.

Ik hoop vooral te bereiken dat ik mijn hond bij me kan roepen als ik dat nodig vind. Voor mijn gevoel doen allerlei vormen van de hond een onaangenaam gevoel geven nadat hij gedaan heeft wat ik van hem vraag afbreuk aan dat streven.

En dat is een beetje een verschil denk ik met een hond die vaak etterbakt en Moos. Ik kan Moos namelijk in 95% van de gevallen prima bij me roepen. Als ik zie dat de andere hond een zelfverzekerde reu is roep ik Moos vriendelijk weg, krijgt hij een koekje en lopen we samen verder. Het is echt maar die andere 5 % dat ik moet gaan brullen, en dat gebeurt dus zeer zelden. Maar als ik dat dus moet doen heeft Moos mijn vriendelijk roepen al genegeerd, mijn "kijk eens!!" al genegeerd, en stopt dan uiteindelijk pas na een brul van mijn kant. En dat is dan net als met hierkomen na 30 keer roepen, dan straf ik niet, maar negeer ik. Ik ga dus niet belonen als hij na allehande vriendelijkere pogingen pas luistert naar een brul, net zoals ik niet beloon als hij pas na 30 keer roepen nog eens komt. Zo iets duidelijker uitgelegd misschien?

een stroomstoot - nee, ik propageer het niet - duurt ook maar even en is zeer effectief, en ik denk niet dat iemand die het toepast graag ziet dat z'n hond na een minuut nog de bibberatie heeft.

Maar Moos is dus amper onde de indruk. Hij staat niet te bibberen, is niet zwaar gestraft, heeft alleen zoiets van "hmm, mocht zeker niet, jammer dan"

[Zoie]

om dit er nog even uit te pikken, het gaat me nu even niet om soft of hard, maar wat denk je ermee te bereiken, c.q. wat is effectief ?

Het is geen diep over nagedacht plan hoor Het is ook grotendeels een gevoel. Saar zou ik wel meteen belonen, Moos niet. Puur omdat mijn gevoel is dat Moos dan te snel weer positieve aandacht krijgt, en dan glimlachend loopjes met me gaat nemen.

Ik hoop vooral te bereiken dat ik mijn hond bij me kan roepen als ik dat nodig vind. Voor mijn gevoel doen allerlei vormen van de hond een onaangenaam gevoel geven nadat hij gedaan heeft wat ik van hem vraag afbreuk aan dat streven.

En dat is een beetje een verschil denk ik met een hond die vaak etterbakt en Moos. Ik kan Moos namelijk in 95% van de gevallen prima bij me roepen. Als ik zie dat de andere hond een zelfverzekerde reu is roep ik Moos vriendelijk weg, krijgt hij een koekje en lopen we samen verder. Het is echt maar die andere 5 % dat ik moet gaan brullen, en dat gebeurt dus zeer zelden. Maar als ik dat dus moet doen heeft Moos mijn vriendelijk roepen al genegeerd, mijn "kijk eens!!" al genegeerd, en stopt dan uiteindelijk pas na een brul van mijn kant. En dat is dan net als met hierkomen na 30 keer roepen, dan straf ik niet, maar negeer ik. Ik ga dus niet belonen als hij na allehande vriendelijkere pogingen pas luistert naar een brul, net zoals ik niet beloon als hij pas na 30 keer roepen nog eens komt. Zo iets duidelijker uitgelegd misschien?

ja, ik probeer het moment van brullen uiteraard ook zoveel mogelijk te voorkomen en het lukt me misschien niet zo vaak als jij, maar toch ook wel in 90 % van de gevallen.

Als een hond pas na lang roepen komt, en na van alles en nog wat genegeerd te hebben, ga ik uiteraard ook niet uitgebreid belonen. Dus dat snap ik wel.

Maar als zoals van de week een spelletje plotseling lijkt om te slaan in ruzie, en Spok komt na een brul, dan vind ik hem echt wel heel knap hoor ( andere hond bleef spelen, maar te bedreigend voor Spok die begon te grommen en z'n tanden liet zien. )

een stroomstoot - nee, ik propageer het niet - duurt ook maar even en is zeer effectief, en ik denk niet dat iemand die het toepast graag ziet dat z'n hond na een minuut nog de bibberatie heeft.

Maar Moos is dus amper onde de indruk. Hij staat niet te bibberen, is niet zwaar gestraft, heeft alleen zoiets van "hmm, mocht zeker niet, jammer dan"

Ja, het gaat mij even om het technische punt: kan je het aanvankelijk weinig onder de indruk zijn als het ware compenseren door de tijdsduur te verlengen ? Ik denk het niet.

We weten iets over de de relatie tussen de effectiviteit van een correctie na een bepaalde tijdsduur ( en die is dus al na een paar seconde nul ), ik zou het ook wel interessant vinden om te weten of er iets bekend is tussen de effectiviteit en de duus van de correctie.

ik gok op kort maar hevig is veel effectiever dan lang maar zwak.

[Moos]

ja, ik probeer het moment van brullen uiteraard ook zoveel mogelijk te voorkomen en het lukt me misschien niet zo vaak als jij, maar toch ook wel in 90 % van de gevallen.

Als een hond pas na lang roepen komt, en na van alles en nog wat genegeerd te hebben, ga ik uiteraard ook niet uitgebreid belonen. Dus dat snap ik wel.

Maar als zoals van de week een spelletje plotseling lijkt om te slaan in ruzie, en Spok komt na een brul, dan vind ik hem echt wel heel knap hoor ( andere hond bleef spelen, maar te bedreigend voor Spok die begon te grommen en z'n tanden liet zien. )

Oke, daar zou ik ook voor belonen, als Moos dan in 1 keer zou komen. Maar in zo'n situatie kom ik eigenlijk nooit met Moos. Als hij eenmaal gaat spelen zal hij nooit degene zijn die meedoet aan het laten omslaan van het spel. Zou een andere hond dat wel opeens doen, dan geeft Moos zich over, of probeert weg te komen. Maar eigenlijk is dit nog nooit gebeurt, als Moos vroeger (voor Saar) ging spelen was dat met een teefje, of met een doedelige reu, en dan gingen ze samen rennen en duikelen. Spelen met wat krachtmeting erin deed hij eigenlijk niet echt aan.

Ja, het gaat mij even om het technische punt: kan je het aanvankelijk weinig onder de indruk zijn als het ware compenseren door de tijdsduur te verlengen ? Ik denk het niet.

We weten iets over de de relatie tussen de effectiviteit van een correctie na een bepaalde tijdsduur ( en die is dus al na een paar seconde nul ), ik zou het ook wel interessant vinden om te weten of er iets bekend is tussen de effectiviteit en de duus van de correctie.

ik gok op kort maar hevig is veel effectiever dan lang maar zwak.

Dat denk ik ook ja. Maar ik ben als baas voor Moos niet 'dominant' genoeg om een korte maar flink heftige correctie te geven. Dan zou ik hem echt flink pijn moeten doen, en loeihard in de kladden grijpen, en dat kan ik niet
Dus ik heb in zo'n geval niet veel keus. Het is of redelijk zwak EN kort, of redelijk zwak maar dan iig zonder meteen weer jubelen en vrolijk doen daarna.

[Zoie]

[Oke, daar zou ik ook voor belonen, als Moos dan in 1 keer zou komen. Maar in zo'n situatie kom ik eigenlijk nooit met Moos. .

ja, ik met Spok toch wel met enige regelmaat, dus er is mij echt wel wat aan gelegen dat ik op zo'n moment het spel kan afkappen.

[Moos]

[Oke, daar zou ik ook voor belonen, als Moos dan in 1 keer zou komen. Maar in zo'n situatie kom ik eigenlijk nooit met Moos. .

ja, ik met Spok toch wel met enige regelmaat, dus er is mij echt wel wat aan gelegen dat ik op zo'n moment het spel kan afkappen.

En dan zou ik dus ook belonen inderdaad
Maar bij mij komt zo'n brul dus vrijwel altijd pas na eerst een aantal keren vriendelijk geroepen te hebben.

[stefanie]

Ik weet alleen dat ik tijdens zo'n frustratie-aanval niet ga staan bedenken of mijn correctie ook daadwerkelijk zin heeft. Op zo'n moment is mijn geduld gewoon op en mijn lontje erg kort. Het gekke is dat juist op die momenten mijn honden besluiten om toch maar braaf te gaan luisteren. Als ik net die grens van mijn geduld over gegaan ben. Rotbeesten.

Heel herkenbaar. Ik heb de laatste tijd een erg kort lontje en sta dan echt vuur te spuwen. (gelukkig lopen er geen andere mensen op de plek waar ik ze uitlaat) Vooral op die momenten dat ze echt hun middelvinger naar je opsteken en vrolijk weg lopen.
Achteraf baal ik dan wel van mezelf dat ik me zo heb laten gaan. Vaak gebeurt het tegen het eind van de wandeling en ik ga dan dus met een rotgevoel naar huis met een stel honden dat eigenlijk helemaal niks snapt van mijn uitbarsting.

[Inge]

Ik weet alleen dat ik tijdens zo'n frustratie-aanval niet ga staan bedenken of mijn correctie ook daadwerkelijk zin heeft. Op zo'n moment is mijn geduld gewoon op en mijn lontje erg kort. Het gekke is dat juist op die momenten mijn honden besluiten om toch maar braaf te gaan luisteren. Als ik net die grens van mijn geduld over gegaan ben. Rotbeesten.

Hahaha.....als ik écht boos begin te worden op Marouck roep ik niet meer Marouck maar MAROUCK VAN DE VASTENOW!!!!! en dan weet ze niet hoe snel ze bij me moet komen in een onderdanige houding

[Baily]

Ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk om me te beheersen wanneer ik een dikke middelvinger van tommie krijg. Dat is puur mijn eigen frustratie, op dat moment voel ik me zo tekort schieten als hondenbaas.

Tommie heeft er een handje van eerst nog even uitgebreid te staan vlaggen wanneer ik hem bijvoorbeeld bij me roep. Daarna komt hij wel hoor, maar kalmpjes aan. Als ik op hem af loop om hem te straffen, dan zorgt hij er wel voor dat hij net buiten mijn handbereik blijft. De etter.
Ook is hij niet echt onder de indruk van een schop onder zijn kont, het is een hard hondje met een grote ego.

Tja, ik schiet op dat gebied een beetje tekort af en toe. Het is hier dus wel eens voorgekomen dat ik tommie bij me riep en daarna even mijn ongenoegen liet blijken. Het helpt geen reet, uiteindelijk ben ik de gene die zich klote voelt.

Niet om vervelend te doen, want ik begrijp je probleem en je boosheid af en toe, maar dit lijkt me ook typisch een cursus, "hoe leer ik de hond om vooral niet in mijn buurt te komen".

[@idoo]

[miekmiek]

Niet om vervelend te doen, want ik begrijp je probleem en je boosheid af en toe, maar dit lijkt me ook typisch een cursus, "hoe leer ik de hond om vooral niet in mijn buurt te komen".

Vertel mij wat! Kan ik daar examen in doen, want ik weet zeker dat ik zal slagen!

Even serieus; het heeft er natuurlijk alles mee te maken dat Rob en ik de laatste tijd nogal chronisch moe zijn van al die gebroken nachten en van alles wat er de laatste tijd gebeurd is. Dat reageer ik (heel onterecht) af op mijn honden, door weinig geduld met ze te hebben. 't Is sneu, maar op dat soort momenten geef ik daar geen drol om. Achteraf wel natuurlijk, dan weet ik donders goed dat ik er geen reet mee opgeschoten ben; sterker nog, dat ik het alleen maar erger maak.

[miekmiek]

Ik weet alleen dat ik tijdens zo'n frustratie-aanval niet ga staan bedenken of mijn correctie ook daadwerkelijk zin heeft. Op zo'n moment is mijn geduld gewoon op en mijn lontje erg kort. Het gekke is dat juist op die momenten mijn honden besluiten om toch maar braaf te gaan luisteren. Als ik net die grens van mijn geduld over gegaan ben. Rotbeesten.

Hahaha.....als ik écht boos begin te worden op Marouck roep ik niet meer Marouck maar MAROUCK VAN DE VASTENOW!!!!! en dan weet ze niet hoe snel ze bij me moet komen in een onderdanige houding

Ik gebruik niet hun kennelnaam, bij mij is het nog erger. Ik gebruik onze eigen achternaam. Sta ik daar te brullen: TOMMIE AALDERS, KOM HIER!!!'

[Inge]

Ik gebruik niet hun kennelnaam, bij mij is het nog erger. Ik gebruik onze eigen achternaam. Sta ik daar te brullen: TOMMIE AALDERS, KOM HIER!!!'

Jij wint!

[Zoie]

nog zoiets. Hond klooit. Moet bij de baas komen. Krijgt donderpreek. Wordt weggestuurd. Arm hondje bedrukt, dus ik haal hem aan. Toen kreeg ik op mijn kop

In deze aanpak geloof ik dus ook niet.

nee, ik geloof ook niet in deze aanpak, maar je had in deze situatie van mij vast ook wel op je kop gekregen .

ja, daar was ik al bang voor Ik vind het altijd zo zielig die bedrukte hondjes.

Maar hoezo heb je een gat in je hoofd ? Heb het nergens gelezen.

[Zoie]

http://www.hondenforum.nl/phpBB2/viewtopic.php?t=78755

auw, pijnlijk ! Snap niet hoe je het elkaar hebt gekregen, maar ik zal niet lachen. Gaat het weer een beetje ?

[Caro.]

nog zoiets. Hond klooit. Moet bij de baas komen. Krijgt donderpreek. Wordt weggestuurd. Arm hondje bedrukt, dus ik haal hem aan. Toen kreeg ik op mijn kop

In deze aanpak geloof ik dus ook niet.

nee, ik geloof ook niet in deze aanpak, maar je had in deze situatie van mij vast ook wel op je kop gekregen .

en wanneer ik corrigeer (en beloon) ? uit het verhaal van het gat in mijn kop hebben de meesten al kunnen opmaken dat ik wil kunnen straffen terwijl het fout gaat, niet daarna.

daarom doe ik in grote lijnen ook ongeveer wat eline doet : brullen terwijl ze op afstand in de fout gaan, en meteen een andere intonatie/lichaamshouding aannemen wanneer het verkeerde gedrag stopt.

wat ik wel regelmatig doe is na een verkeerde aktie de hond even bij me roepen (of hij komt al uit zichzelf) en even met een diepe stem toespreken. ik bedoel dat niet als preek, het is ook geen ongeduldige of boze aktie, en zo ervaart de hond het naar mijn gevoel ook niet. hij is gekomen, dus mijn stem klinkt wel vriendelijk - maar dan het soort vriendelijk waarbij ook duidelijk tussen de lijntjes te lezen is dat IK bepaal wat er gebeurt, voor mochten ze dat vergeten zijn . ik sluit ook nooit af, nooit, vooraleer de hond even met een vriendelijke onderdanige houding (vooral mét contact naar mij) heeft aangegeven dat hij deze laatste boodschap helemaal onderschrijft.

dat laatste punt liep dus laatst bij kwiebusje even fout - vandaar het gat in mijn kop .

Zo ongeveer als het laatste gedeelte doe ik het dus ook: gaat Kaya op afstand de fout in, dan geef ik een enorme brul. Hierop komt ze naar me toe en afhankelijk van de situatie kan ik dan nog een heel streng commando eraan toevoegen, bv 'volg', op het moment dat het weer helemaal goed gaat krijgt ze met een vriendelijke stem weer vrij.

Maar gaat ze dus echt ernstig de fout in, dan beloon ik niet voor het hierkomen. Hooguit, als ze mazzel heeft, zal ik het negeren.

En toch komt ze als ik die brul geef en ook als ik gewoon aardig 'hier' roep. Dus ik geloof niet dat de aanpak nu zo erg fout is en ergens geloof ik ook best dat ze het nog koppelt aan haar etterige actie daarvoor.

[Zoie]

[en ergens geloof ik ook best dat ze het nog koppelt aan haar etterige actie daarvoor.

ja, dat geloof ik dus niet, maar hoe zou je het kunnen weten ?

Als ik Luna of Spok op barse toon bij me roep omdat hij of zij loopt te klieren, en ik beloon met goedzo, denk jij dan dat ze dat opvatten als een beloning voor wangedrag ?

Of als ik tegen Luna zeg : uh, uh, en ze stopt, en ik zeg goedzo, dan snapt ze toch wel dat dat voor dat stoppen is, en niet voor de actie daarvoor ?

[Zoie]

[
nee, ik vind deze aanpak ook best kunnen, maar dan voornamelijk bij 'gehoorzame' honden. daarmee bedoel ik dan de honden die uit zichzelf relatief makkelijk en graag gehoorzamen.

.

Het heeft een tijd geduurd voordat Spok begreep dat hij bij me kon komen als ik brulde zonder dat z'n kop eraf ging, bij wijze van spreken. Deze manier zou bij hem zeker niet werken.

Ik geloof overigens wel dat er honden zijn die je zo kunt aanpakken, maar ik blijf betwijfelen of dit werkelijk een effectieve methode is om het oorspronkelijke wangedrag voor de toekomst in te dammen.

[Caro.]

[en ergens geloof ik ook best dat ze het nog koppelt aan haar etterige actie daarvoor.

ja, dat geloof ik dus niet, maar hoe zou je het kunnen weten ?

Als ik Luna of Spok op barse toon bij me roep omdat hij of zij loopt te klieren, en ik beloon met goedzo, denk jij dan dat ze dat opvatten als een beloning voor wangedrag ?

Of als ik tegen Luna zeg : uh, uh, en ze stopt, en ik zeg goedzo, dan snapt ze toch wel dat dat voor dat stoppen is, en niet voor de actie daarvoor ?

Ik weet het niet Jan want ik snap wel heel goed wat jij bedoelt: hierkomen is (moet) altijd goed zijn.
Op zich is dat ook mijn principe, alleen breng ik daar dus wat 'nuance' in aan: roep ik en Kaya komt in 1 keer dan is het prima (dat gebeurt dus bijna altijd), roep ik 2 of 3 keer en komt ze dan is de beloning al wat afgezwakt en geef ik een brul vanwege een etterige actie dan beloon ik niet.
Ik geef haar ook niet enorm op haar donder als ze komt, maar maak ook nadat ze gekomen is nog even duidelijk (?) dat haar actie niet gewenst was.
Naar mijn idee begrijpt ze dat, heeft ze dat vermogen om dat nog te koppelen en denkt ze absoluut niet dat ze nog een barse mond van mij krijgt omdat ze naar me toegekomen is. Daarbij heb ik daar dan ook bijna nooit het commando voor gegeven (doet ze wat etterigs dan is het een brul, bv 'genoeg!!!' of 'heeeeeeeee' heel boos).

Maar ik denk dat het per hond zal verschillen. Moritz pak ik ook totaal anders aan dan Kaya

[Zoie]

[
nee, ik vind deze aanpak ook best kunnen, maar dan voornamelijk bij 'gehoorzame' honden. daarmee bedoel ik dan de honden die uit zichzelf relatief makkelijk en graag gehoorzamen.

.

Het heeft een tijd geduurd voordat Spok begreep dat hij bij me kon komen als ik brulde zonder dat z'n kop eraf ging, bij wijze van spreken. Deze manier zou bij hem zeker niet werken.

mij zal je ook zelden of nooit 'hierrrr' horen brullen, niet naar 'makkelijke', en niet naar 'moeilijkere' honden. het gebrul of de barse stem slaat op de foute aktie - het hierkomen staat daar voor mij in principe helemaal los van. hier leren ze eigenlijk het tegenovergestelde : als het baasje héél boos is, is er maar één manier om haar boosheid acuut te stoppen : naar haar toe rennen. en geloof me, dat zou ook bij spok kunnen werken hoor, eens hij dat doorheeft .

Aan elk commando gaat bij mij de naam van de hond vooraf, dus ik brul eerst de naam : SPOK en dan als hij kapt volgt het commando " kom hier . "

Is het niet iets heel onnatuurliks voor een hond om op een woedende roedelleider af te lopen ? Denk toch dat je hem dat moet leren ?

[Caro.]

[
nee, ik vind deze aanpak ook best kunnen, maar dan voornamelijk bij 'gehoorzame' honden. daarmee bedoel ik dan de honden die uit zichzelf relatief makkelijk en graag gehoorzamen.

.

Het heeft een tijd geduurd voordat Spok begreep dat hij bij me kon komen als ik brulde zonder dat z'n kop eraf ging, bij wijze van spreken. Deze manier zou bij hem zeker niet werken.

mij zal je ook zelden of nooit 'hierrrr' horen brullen, niet naar 'makkelijke', en niet naar 'moeilijkere' honden. het gebrul of de barse stem slaat op de foute aktie - het hierkomen staat daar voor mij in principe helemaal los van. hier leren ze eigenlijk het tegenovergestelde : als het baasje héél boos is, is er maar één manier om haar boosheid acuut te stoppen : naar haar toe rennen. en geloof me, dat zou ook bij spok kunnen werken hoor, eens hij dat doorheeft .

Ja precies, 'hierrrrr' is bij mij ook (bijna) nooit gekoppeld aan een foute actie van haar.
Hooguit dat ze iets fouts doet, ik dit afkap met een ander woord en ze er nog bij staat als een zoutzak; dan kan ik wel hierrrrr roepen om haar duidelijk te maken wat ze verder nog moet doen. Maar dan volgt ook geen barse stem meer.

[Moos]

Is het niet iets heel onnatuurliks voor een hond om op een woedende roedelleider af te lopen ? Denk toch dat je hem dat moet leren ?

Ik denk dat dat heel erg aan de hond ligt ook. Moos kan prima op een woedend baasje af komen rennen. Juist dan wil hij vaak wel even slijmen, en die goedkeuring weer verdienen. Als hij dan een aai krijgt is hij helemaal blij weer.

Saar zal ik nooit woedend roepen. Ik roep Saar weleens op zeer luide toon als ze vertikt te komen in 1 keer omdat haar allergrootste vriend in het bos loopt en ze daarnaartoe wil. Maar nooit echt boos. Ik weet dat als ik Saar woedend zou gaan roepen dan ze dan inderdaad waarschijnlijk niet meer durft te komen.
Maar ik heb het idee dat de Saar-types het dus ook meestal niet nodig hebben om woedend geroepen te worden

[Caro.]

Is het niet iets heel onnatuurliks voor een hond om op een woedende roedelleider af te lopen ? Denk toch dat je hem dat moet leren ?

Ik denk dat dat heel erg aan de hond ligt ook. Moos kan prima op een woedend baasje af komen rennen. Juist dan wil hij vaak wel even slijmen, en die goedkeuring weer verdienen. Als hij dan een aai krijgt is hij helemaal blij weer.

Saar zal ik nooit woedend roepen. Ik roep Saar weleens op zeer luide toon als ze vertikt te komen in 1 keer omdat haar allergrootste vriend in het bos loopt en ze daarnaartoe wil. Maar nooit echt boos. Ik weet dat als ik Saar woedend zou gaan roepen dan ze dan inderdaad waarschijnlijk niet meer durft te komen.
Maar ik heb het idee dat de Saar-types het dus ook meestal niet nodig hebben om woedend geroepen te worden

Inderdaad: Op Moritz zal ik ook nooit woest worden en zeker niet als hij bij mij moet komen. Hij is veel en veel gevoeliger en veel sneller angstig.

[Zoie]

Is het niet iets heel onnatuurliks voor een hond om op een woedende roedelleider af te lopen ? Denk toch dat je hem dat moet leren ?

Ik denk dat dat heel erg aan de hond ligt ook. Moos kan prima op een woedend baasje af komen rennen. Juist dan wil hij vaak wel even slijmen, en die goedkeuring weer verdienen. Als hij dan een aai krijgt is hij helemaal blij weer.

Saar zal ik nooit woedend roepen. Ik roep Saar weleens op zeer luide toon als ze vertikt te komen in 1 keer omdat haar allergrootste vriend in het bos loopt en ze daarnaartoe wil. Maar nooit echt boos. Ik weet dat als ik Saar woedend zou gaan roepen dan ze dan inderdaad waarschijnlijk niet meer durft te komen.
Maar ik heb het idee dat de Saar-types het dus ook meestal niet nodig hebben om woedend geroepen te worden

Ja, maar Spok is geen Saar-type, maar hij heeft toch echt wel een tijd iets gehad van baasje is boos, mooi uit z'n buurt blijven. Natuurlijk verandert alles een beetje als de band zich opbouwt, en het vertrouwen groeit, maar dat een hond uit zichzelf naar een boze baas toeloopt is m.i. onnatuurlijk, al geloof ik wel dat de ervaring opdoen dat de baas zijn woede dan zakt op zich belonend genoeg kan zijn om het gedrag uit te lokken. Hoe ver je daar dan in moet gaan zal idd van de hond afhankelijk zijn, de een heeft genoeg aan een beetje tempering, de ander moet een koekje en opluchting. Zoiets. Maar wat het ook is, wat heeft het te maken met de terugkoppeling naar het aanvankelijke ongewenste gedrag ? M.i. zo goed als niets.

Maar ik kan er naast zitten.