Praktijkervaring of theorie?

[Joyce]

Bij het kiezen van een trainer, dierenarts of gedragstherapeut vinden jullie dan één van de twee (praktijkervaring of theorie) belangrijker dan de ander, of hechten jullie aan beiden evenveel? En hoe belangrijk vindt je het dat iemand met praktijkervaring ook zijn theorie blijft updaten en op welke manier zou die dat dan moeten doen?

Naar aanleiding van een discussie die ik hier met Felix over had ben ik benieuwd naar jullie meningen. Mijn mening in deze is dat ik iemand wil die de theorie als basis heeft en van daaruit praktijkervaring opbouwt, maar ik wil ook iemand die jaar in, jaar uit zijn theorie blijft updaten. Dit hoeft misschien in de praktijk niet altijd veranderingen mee te brengen omdat je alleen gebruikt waar je je zelf goed bij voelt en waar je zelf waarde aan hecht, maar ik wil in ieder geval iemand die wel van ontwikkelingen op de hoogte is en ook aan kan geven waarom hij of zij wel of niet voor een bepaalde methode heeft gekozen.

Ik zou dus niet iemand willen die misschien 10 jaar praktijkervaring heeft, maar zich bijvoorbeeld nooit in de theorie van het leren verdiept heeft. Omdat mensen heel goed zijn in referentiekaders en self fulfilling prophecies vind ik praktijkervaring niet voldoende.

Andersom precies hetzelfde iemand die alleen maar theorie heeft mist bijvoorbeeld de ervaring van het werken met honden en het feit dat elke hond anders is en niet altijd volgens het boekje zal reageren. Zo iemand moet ook in de praktijk ervaring op kunnen doen (tijdens de opleiding of bijvoorbeeld door een soort meeloopstage).

Dan als laatste nog de vraag hoe vinden jullie dat iemand die in de praktijk werkt zijn theorie moet bijhouden? Boeken? Lezingen? Extra trainingen? Ik denk dat boeken en lezingen heel geschikt kunnen zijn om kennis een beetje op te poetsen of om nieuwe invalshoeken en ideeen te krijgen. Trainingen (helemaal als daar ook praktijk in voor komt) zijn natuurlijk ook een uitstekende manier om kennis op een hoog niveau te houden.

Eigenlijk vraag ik dus best veel van 'professionals' die zich met mijn honden bezig houden. Ik wil een papiertje dat een theoretisch niveau aan geeft, ik wil praktijkervaring en ik wil ook nog iemand die er tijd en moeite in steekt om beide op een hoog niveau te houden.

[Addy]

Tja wel een leuke vraag eigenlijk, binnen de training met mijn honden vond ik het heel belangrijk dat de trainster de honden aanvoelde op mijn manier en binnen mijn normen. Dat doet ze, ze houd gigantisch rekening met hoe ik erover denk waardoor ze dus ook regelmatig van de gemiddelde norm afwijkt, niet omdat ze mij een plezier doet maar omdat ze zich er helemaal in kan vinden. Theoretisch vind ik haar niet altijd even sterk, het is een praktijkmens en haar karakter en beleving sluiten gewoon geweldig aan bij de mijne
Dierenartsen, ja ik wil graag dat ze van de laatste behandelingsmethoden op de hoogte zijn maar ook hier geldt het verhaal, open staan voor andere mogelijkheden

[Suuz]

Eigenlijk vraag ik dus best veel van 'professionals' die zich met mijn honden bezig houden. Ik wil een papiertje dat een theoretisch niveau aan geeft, ik wil praktijkervaring en ik wil ook nog iemand die er tijd en moeite in steekt om beide op een hoog niveau te houden.

En terecht
Ik ben het helemaal met je eens, geloof ik
Alhoewel ik toch zelf wel altijd geneigd ben om wat meer waarde te hechten aan praktijk.
Hoe de omgang is met het dier en ook of de ideeen aansluiten op die van mij, dat vind ik ontzettend belangrijk.

Tja en voor een DA is een degelijke theoretische achtergrond toch wel zeer wenselijk ja :N:

[JBK]

Geweldige vraag, ben erg benieuwd naar de antwoorden
Ben zelf trainer namelijk en als ik vanuit mezelf redeneer, ik heb nu vier jaar ervaring als trainer maar ondertussen ook nog een andere module gedaan. Sowieso wil ik op de hoogte blijven van zoveel mogelijk ontwikkelingen.

Ik blijf met interesse meelezen!

[Ianthe]

Ik vind dat er eerst een goede basis moet zijn waardoor je de praktijk op een bepaalde manier ervaart. Als die basis (theorie) er dus niet is kan je nog zo veel praktijkervaring hebben maar zal dan echt niet opschieten. Andersom werkt het vaak nog beter, nog nooit praktijkervaring maar wel theorie kan best positief uitpakken.
Want je hebt het bijkomde probleem dat mensen met een verschillende theorie dezelfde praktijkervaring totaal anders gebruiken of interpreteren. Waardoor de theorie alleen nog maar meer versterkt wordt of zorgt voor een verandering in de theorie. Als voorbeeldje: Twee trainers waarvan 1 de opvatting heeft dat het gedrag van de hond te weiten valt aan zijn baasje en de ander de opvatting heeft dat je niet veel kan veranderen aan de genen en het dus aan de hond ligt. Ze hebben beide precies hetzelfde probleem namelijk baasjes die van geen toeten nog blazen weten en opspringende labradors hebben. De trainer die vind dat het aan de baasjes ligt zal dus zeggen dat het komt door de onverantwoordelijke bazen. De trainer die vind dat het aan de hond ligt zal zeggen dat het komt omdat labradors nou eenmaal van opspringen houden. Dus naar mijn mening gaat het zeker niet alleen maar om de praktijkervaring. Daartegenover staat weer dat je ook niet te veel in de theorie moet blijven hangen maar je wel naar het individu moet kijken

[*Linda*]

Absluut praktijkervaring, en daarbij héél veel hondengevoel. Ik heb niet zoveel met mensen die alles maar uit het boekje doen en blijven hangen in allerlei regeltjes omdat ze dat zo geleerd hebben Kijk met je gevoel en stel af op de individuele hond. Kijk naar het ras, karaktereigenschappen en bij oudere honden naar hun verleden. Dát is het belangrijkste. Daarom vind ik dus veel van die klasjes eng. Men kijkt niet meer naar de karaktereigenschappen, nee, een hond hoort zich op een bepaalde manier te gedragen en dat zal ie doen ook.

Voor dierenartsen geldt beide, veel ervaring maar ook op de hoogte zijn van de laatste snufjes. En natuurlijk open staan voor eigen ideeen van de baas Niet dat men probeert mij onnodige entingen ed. door mijn strot de duwen.

[flatcoat]

Absluut praktijkervaring, en daarbij héél veel hondengevoel. Ik heb niet zoveel met mensen die alles maar uit het boekje doen en blijven hangen in allerlei regeltjes omdat ze dat zo geleerd hebben Kijk met je gevoel en stel af op de individuele hond. Kijk naar het ras, karaktereigenschappen en bij oudere honden naar hun verleden. Dát is het belangrijkste. Daarom vind ik dus veel van die klasjes eng. Men kijkt niet meer naar de karaktereigenschappen, nee, een hond hoort zich op een bepaalde manier te gedragen en dat zal ie doen ook.

Voor dierenartsen geldt beide, veel ervaring maar ook op de hoogte zijn van de laatste snufjes. En natuurlijk open staan voor eigen ideeen van de baas Niet dat men probeert mij onnodige entingen ed. door mijn strot de duwen.

Helemaal mee eens

[Ennath]

Ik vind dat er eerst een goede basis moet zijn waardoor je de praktijk op een bepaalde manier ervaart. Als die basis (theorie) er dus niet is kan je nog zo veel praktijkervaring hebben maar zal dan echt niet opschieten. Andersom werkt het vaak nog beter, nog nooit praktijkervaring maar wel theorie kan best positief uitpakken.
Want je hebt het bijkomde probleem dat mensen met een verschillende theorie dezelfde praktijkervaring totaal anders gebruiken of interpreteren. Waardoor de theorie alleen nog maar meer versterkt wordt of zorgt voor een verandering in de theorie. Als voorbeeldje: Twee trainers waarvan 1 de opvatting heeft dat het gedrag van de hond te weiten valt aan zijn baasje en de ander de opvatting heeft dat je niet veel kan veranderen aan de genen en het dus aan de hond ligt. Ze hebben beide precies hetzelfde probleem namelijk baasjes die van geen toeten nog blazen weten en opspringende labradors hebben. De trainer die vind dat het aan de baasjes ligt zal dus zeggen dat het komt door de onverantwoordelijke bazen. De trainer die vind dat het aan de hond ligt zal zeggen dat het komt omdat labradors nou eenmaal van opspringen houden. Dus naar mijn mening gaat het zeker niet alleen maar om de praktijkervaring. Daartegenover staat weer dat je ook niet te veel in de theorie moet blijven hangen maar je wel naar het individu moet kijken

En de instructeur die gelijk heeft zegt dat opspringen diep in het gedrag van de Labrador verankert ligt en dat het aan de baas is om dit gedrag om te buigen. En daarna biedt deze instructeur verschillende mogelijkheden om dit probleem aan te pakken, rekening houdend met het gedrag en karakter van hond en baas. En mogelijkerwijs ook de mate van urgentie van het probleem.

Wat ik in mijn trainers wil zien: ervaring, ervaring, ervaring. Een goede instructeur heeft verschillende eigen honden afgericht tot op hoog niveau en heeft ruime ervaring met de mogelijkheden en problemen waar je tegen aan loopt als je op latere leeftijd met een hond met "een verleden" van start moet. En dan zou het erg mooi zijn als hij/zij z'n vakliteratuur bij houdt, zelf met een eigen hond traint bij één of meerdere conculega's en zich niet blind staart op de "flavour of the year" en niet denkt dat alles wat NU onderwezen wordt zalig makend is. Een goede instructeur onderzoekt alle methodes en behoud het goede (en herinnert zich het uitzonderlijke voor gebruik bij die ene uitzondering)

[Ennath]

Geweldige vraag, ben erg benieuwd naar de antwoorden
Ben zelf trainer namelijk en als ik vanuit mezelf redeneer, ik heb nu vier jaar ervaring als trainer maar ondertussen ook nog een andere module gedaan. Sowieso wil ik op de hoogte blijven van zoveel mogelijk ontwikkelingen.

Ik blijf met interesse meelezen!

En hoeveel ervaring heb je als hondengeleider ???
Hoeveel honden heb je zelf opgeleid ???
Tot op welk niveau?
Vanaf pup? Herplaatser?
welke rassen? Rasgroepen?
Met welke trainingsmethodes heb je ervaring?
Wat zijn de probleemgevallen geweest waar je mee gewerkt hebt?
Vanuit welke theorie heb je dit aangepakt, en hoe was je ervaring daarmee?

etc. etc.

[Zoek stok!]

Eigenlijk vraag ik dus best veel van 'professionals' die zich met mijn honden bezig houden. Ik wil een papiertje dat een theoretisch niveau aan geeft, ik wil praktijkervaring en ik wil ook nog iemand die er tijd en moeite in steekt om beide op een hoog niveau te houden.

Ik vraag ook best veel van trainers, maar dat zit meer in de manier waarop ze acteren. Het maakt mij niet zoveel uit of ze een papiertje hebben, als wat ze zeggen maar werkt voor mij en mijn hond. Een goede trainer kan heel goed inspelen op de hond/baas combi en komt ook met creatieve oplossingen. Dingen waar ik zelf dus nooit aan gedacht had. Of dat nou uit boekjes komt of uit eerdere ervaringen, dat maakt mij niks uit.

[Joyce]

Maar waar ik mee zit als mensen spreken van praktijkervaring is dat sommige mensen vinden dat zoals zij het doen al 10/20/30 jaar werkt en waarom zouden ze dan nog bijleren of veranderen? Ik ben het met iedereen eens dat theorie niet alles is, maar alleen praktijkervaring vind ik ook niet alles.

Ik vind dat praktijkervaring wel gebaseerd moet zijn op theorie, en ja, die theorie komt nu eenmaal vaak uit boekjes. Maar ik zou dan kiezen voor iemand die middels theorie de principes van het leren, hondengedrag, hondentaal e.d. heeft geleerd en op basis daarvan praktijkervaring op gaat doen. In tegenstelling tot iemand die vindt dat omdat hij het al 10 of 20 jaar zo doet, dat de juiste manier is.

Natuurlijk zijn er mensen die gewoon goed met honden zijn, die het misschien op een niveau aanvoelen waarvoor wij nog steeds boekjes moeten lezen, dvd's moeten kijken op fora moeten discusseren (:mrgreen:) Maar al die mensen die dat niet hebben, dan heb ik liever dat ze wat theorie onder de gordel hebben voordat ze de praktijk gaan gebruiken. In dat opzicht vind ik een papiertje wel belangrijk, omdat het een niveau aan geeft.

[Ianthe]

Ik vind dat er eerst een goede basis moet zijn waardoor je de praktijk op een bepaalde manier ervaart. Als die basis (theorie) er dus niet is kan je nog zo veel praktijkervaring hebben maar zal dan echt niet opschieten. Andersom werkt het vaak nog beter, nog nooit praktijkervaring maar wel theorie kan best positief uitpakken.
Want je hebt het bijkomde probleem dat mensen met een verschillende theorie dezelfde praktijkervaring totaal anders gebruiken of interpreteren. Waardoor de theorie alleen nog maar meer versterkt wordt of zorgt voor een verandering in de theorie. Als voorbeeldje: Twee trainers waarvan 1 de opvatting heeft dat het gedrag van de hond te weiten valt aan zijn baasje en de ander de opvatting heeft dat je niet veel kan veranderen aan de genen en het dus aan de hond ligt. Ze hebben beide precies hetzelfde probleem namelijk baasjes die van geen toeten nog blazen weten en opspringende labradors hebben. De trainer die vind dat het aan de baasjes ligt zal dus zeggen dat het komt door de onverantwoordelijke bazen. De trainer die vind dat het aan de hond ligt zal zeggen dat het komt omdat labradors nou eenmaal van opspringen houden. Dus naar mijn mening gaat het zeker niet alleen maar om de praktijkervaring. Daartegenover staat weer dat je ook niet te veel in de theorie moet blijven hangen maar je wel naar het individu moet kijken

En de instructeur die gelijk heeft zegt dat opspringen diep in het gedrag van de Labrador verankert ligt en dat het aan de baas is om dit gedrag om te buigen. En daarna biedt deze instructeur verschillende mogelijkheden om dit probleem aan te pakken, rekening houdend met het gedrag en karakter van hond en baas. En mogelijkerwijs ook de mate van urgentie van het probleem.

Wat ik in mijn trainers wil zien: ervaring, ervaring, ervaring. Een goede instructeur heeft verschillende eigen honden afgericht tot op hoog niveau en heeft ruime ervaring met de mogelijkheden en problemen waar je tegen aan loopt als je op latere leeftijd met een hond met "een verleden" van start moet. En dan zou het erg mooi zijn als hij/zij z'n vakliteratuur bij houdt, zelf met een eigen hond traint bij één of meerdere conculega's en zich niet blind staart op de "flavour of the year" en niet denkt dat alles wat NU onderwezen wordt zalig makend is. Een goede instructeur onderzoekt alle methodes en behoud het goede (en herinnert zich het uitzonderlijke voor gebruik bij die ene uitzondering)

Het was gewoon een voorbeeld om te laten zien dat je theorie je praktijkervaring kleurt. En ik vindt ook dat er in een theorieboek duidelijk vermeld moet worden dat ieder individu apart bekeken en apart behandeld moet worden.

[Rabecca]

Liever bekwaam dan bevoegd
Je kan nog zoveel in de theorie leren, wat heb je er aan als je het niet in de praktijk kan brengen?
Ik heb dus liever iemand die 10 jaar ervaring heeft, dan iemand die een goed papier heeft en weinig praktijkervaring

[Joyce]

Liever bekwaam dan bevoegd
Je kan nog zoveel in de theorie leren, wat heb je er aan als je het niet in de praktijk kan brengen?
Ik heb dus liever iemand die 10 jaar ervaring heeft, dan iemand die een goed papier heeft en weinig praktijkervaring

Maar hoe beoordeel je dan die bekwaamheid?

Wat ik altijd zo opvallend vind is dat we op sommige gebieden van een specialist vereisen dat deze een diploma heeft. Denk aan een arts, tandarts, chirurg of leraar. Deze mensen kunnen nog zoveel ervaring hebben, maar als je zou weten dat hij of zij geen diploma heeft dan zou je er geen seconde aan denken om zo'n persoon te vertrouwen. Waarom dan wel als het gaat om iemand die je hond traint of advies geeft om problemen op te lossen?

[Inge]

Ik vind praktijkervaring heel erg belangrijk, maar minstens zo belangrijk vind ik openstaan voor nieuwe ideeën, creatief kunnen denken en vooral naar het individu (zowel individu hond als individu geleider) kijken. Wat zijn de mogelijkheden, wat past bij mij, wat past bij mijn hond.

Ik train een discipline die als "hard" bekend staat. En er zijn inderdaad mensen met zogenaamd heel wat ervaring wiens methoden niet veranderd lijken te zijn in die jaren "praktijkervaring". Dat zijn dus niet de mensen die ik kies als ik begeleiding nodig heb.
De 2 mensen die mij begeleiden op mijn verzoek als ik tegen problemen aanloop bij bepaalde oefeningen, zijn óók mensen met die jaren praktijkervaring, maar tegelijkertijd ook mensen die met de tijd zijn meegegaan en nog steeds openstaan voor nieuwe ideeën en inzichten. Bovendien kennen ze mij goed en mijn hond ook.
1 van die personen is de fokker van Biène, die heeft haar moeder afgericht en heeft Biène vanaf dag 1 meegemaakt.
De ander heeft al 10-tallen honden afgericht, zowel zijn eigen honden als die van anderen en kijkt heel erg naar de mogelijkheden van de hond en de begeleider. Beide zijn doorzetters, geven niet direct op als het wat moeizamer gaat (en ik ben een lastige leerling haha)

[Felix]

Zonder de theorie is er geen goede praktijk mogelijk in mijn opinie, dus dat je de theorie bij dient te houden, dat leidt geen twijfel, maar dat wil niet zeggen dat je iedere lezing af hoeft te lopen om een verhaal aan te gaan zitten horen van iemand

Of niet topic startser!

[Joyce]

Inge zegt precies wat ik bedoel.

[Joyce]

Zonder de theorie is er geen goede praktijk mogelijk in mijn opinie, dus dat je de theorie bij dient te houden, dat leidt geen twijfel, maar dat wil niet zeggen dat je iedere lezing af hoeft te lopen om een verhaal aan te gaan zitten horen van iemand

Of niet topic startser!

Het gaat hier nergens specifiek over een lezing, maar over het bijhouden van je kennis en dat dat niet alleen via de praktijk is, maar ook zeker theoretisch. En ja, dat kan via lezingen zijn, maar ook boeken, of het volgen van extra theoretische cursussen.

[Ianthe]

Liever bekwaam dan bevoegd
Je kan nog zoveel in de theorie leren, wat heb je er aan als je het niet in de praktijk kan brengen?
Ik heb dus liever iemand die 10 jaar ervaring heeft, dan iemand die een goed papier heeft en weinig praktijkervaring

En wat nou als die 10 jaar lang 'verkeerde' ervaring heeft voor jou opvatting. (Ik wil nooit iemand als trainer die 10 jaar al lang herziene methodes handeert waar ik het niet mee eens ben. Ik heb veel liever iemand waarmee ik het theoretisch gezien eens ben die nog niet zo veel ervaring heeft)
Iemand zonder veel ervaring heeft ook nog eens het voordeel dat ze vaak niet zeggen: "Bij 10 andere honden werkte het ook dus moet het bij de jouwe ook maar werken "

[Gos]

Maar hoe beoordeel je dan die bekwaamheid?

Wat ik altijd zo opvallend vind is dat we op sommige gebieden van een specialist vereisen dat deze een diploma heeft. Denk aan een arts, tandarts, chirurg of leraar. Deze mensen kunnen nog zoveel ervaring hebben, maar als je zou weten dat hij of zij geen diploma heeft dan zou je er geen seconde aan denken om zo'n persoon te vertrouwen. Waarom dan wel als het gaat om iemand die je hond traint of advies geeft om problemen op te lossen?

In verreweg de meeste gevallen kun je de bekwaamheid van iemand niet goed van te voren helemaal beoordelen, of het nu een hondentrainer, arts of wat dan ook is. Een diploma zegt slechts iets over het op het moment van het behalen ervan te hebben voldaan aan de eisen, het is geen garantie over hoe iemand na het behalen ervan omgaat met opgedane kennis, vaardigheden en ervaring.

Voor mij is het totaalplaatje van belang, zowel de kennis als ervaring als manier van omgaan met individuen. Een theorie is een theorie (zie bijvoorbeeld http://nl.wikipedia.org/wiki/Theorie), niet "de waarheid". Als iemand met "zijn" theorie wel zo omgaat, heb ik er al geen zin meer in. Het allerbelangrijkste vind ik dat de persoon blijft kijken en zijn hypotheses blijft testen i.p.v. klakkeloos achter een theorie aanloopt.

[Ennath]

Maar hoe beoordeel je dan die bekwaamheid?

Wat ik altijd zo opvallend vind is dat we op sommige gebieden van een specialist vereisen dat deze een diploma heeft. Denk aan een arts, tandarts, chirurg of leraar. Deze mensen kunnen nog zoveel ervaring hebben, maar als je zou weten dat hij of zij geen diploma heeft dan zou je er geen seconde aan denken om zo'n persoon te vertrouwen. Waarom dan wel als het gaat om iemand die je hond traint of advies geeft om problemen op te lossen?

In verreweg de meeste gevallen kun je de bekwaamheid van iemand niet goed van te voren helemaal beoordelen, of het nu een hondentrainer, arts of wat dan ook is. Een diploma zegt slechts iets over het op het moment van het behalen ervan te hebben voldaan aan de eisen, het is geen garantie over hoe iemand na het behalen ervan omgaat met opgedane kennis, vaardigheden en ervaring.

Voor mij is het totaalplaatje van belang, zowel de kennis als ervaring als manier van omgaan met individuen. Een theorie is een theorie (zie bijvoorbeeld http://nl.wikipedia.org/wiki/Theorie), niet "de waarheid". Als iemand met "zijn" theorie wel zo omgaat, heb ik er al geen zin meer in. Het allerbelangrijkste vind ik dat de persoon blijft kijken en zijn hypotheses blijft testen i.p.v. klakkeloos achter een theorie aanloopt.

Helemaal mee eens
Met de aantekening dat ik denk dat je pas goed met je theorie om kan gaan als je de ervaring hebt.

Overigens heb ik aan gegeven dat ik het prettig zou vinden als mijn instructeur zelf ook nog altijd met een hond traint. Bij voorkeur bij een conculega. Want juist op die manier wordt je steeds weer met je neus op de praktijk gedrukt en uitgedaagd om je theorie aan de praktijk te toetsen.

[Inge]

Maar hoe beoordeel je dan die bekwaamheid?

Wat ik altijd zo opvallend vind is dat we op sommige gebieden van een specialist vereisen dat deze een diploma heeft. Denk aan een arts, tandarts, chirurg of leraar. Deze mensen kunnen nog zoveel ervaring hebben, maar als je zou weten dat hij of zij geen diploma heeft dan zou je er geen seconde aan denken om zo'n persoon te vertrouwen. Waarom dan wel als het gaat om iemand die je hond traint of advies geeft om problemen op te lossen?

In verreweg de meeste gevallen kun je de bekwaamheid van iemand niet goed van te voren helemaal beoordelen, of het nu een hondentrainer, arts of wat dan ook is. Een diploma zegt slechts iets over het op het moment van het behalen ervan te hebben voldaan aan de eisen, het is geen garantie over hoe iemand na het behalen ervan omgaat met opgedane kennis, vaardigheden en ervaring.

Voor mij is het totaalplaatje van belang, zowel de kennis als ervaring als manier van omgaan met individuen. Een theorie is een theorie (zie bijvoorbeeld http://nl.wikipedia.org/wiki/Theorie), niet "de waarheid". Als iemand met "zijn" theorie wel zo omgaat, heb ik er al geen zin meer in. Het allerbelangrijkste vind ik dat de persoon blijft kijken en zijn hypotheses blijft testen i.p.v. klakkeloos achter een theorie aanloopt.

Juist, helemaal mee eens.
In mijn geval vind ik een "papiertje/diploma" bij mijn begeleiders dus niet belangrijk, wel vind ik dat de interesse in het wezen hond zo groot moet zijn dat zij ook willen leren, dat ze dus extra kennis opdoen in discussies over trainingsmethodes, door te surfen op internet of door een boek over hondengedrag en leermethodes te lezen. Van de fokker van Marouck weet ik heel zeker dat die geen "papiertje" heeft, van de ander zou het me niet verbazen als hij dat wèl heeft, hij is ook degene bij wie zowat iedere clubgenoot om raad vraagt als ze ergens tegenaan lopen met hun hond.
Theorie is heel leuk, theorie is ook heel belangrijk, maar met alleen theorie richt je een hond niet af.
Theoretische kennis heb ik zelf voldoende denk ik, praktijkervaring in deze vorm van hondensport niet en dan ben ik heel blij met mensen die dat wel hebben en mij daarin kunnen helpen.

[malinois]

Theorie is heel leuk, theorie is ook heel belangrijk, maar met alleen theorie richt je een hond niet af.
Theoretische kennis heb ik zelf voldoende denk ik, praktijkervaring in deze vorm van hondensport niet en dan ben ik heel blij met mensen die dat wel hebben en mij daarin kunnen helpen.

juist... mijn instructeur heeft ook enorm veel praktijkervaring... met zijn eigen honden heeft hij heel veel en hoog gedraaid en mensen die 'onder hem trainen' ook... Een papiertje... geen idee, denk het niet, vind ik ook totaal niet belangrijk... wel als hij de hond in kan schatten, de combi geleider-hond en hoe hij samen met mij de honden moet africhten...

[JBK]

En hoeveel ervaring heb je als hondengeleider ???
Hoeveel honden heb je zelf opgeleid ???
Tot op welk niveau?
Vanaf pup? Herplaatser?
welke rassen? Rasgroepen?
Met welke trainingsmethodes heb je ervaring?
Wat zijn de probleemgevallen geweest waar je mee gewerkt hebt?
Vanuit welke theorie heb je dit aangepakt, en hoe was je ervaring daarmee?

etc. etc.

Ho maar
Ik beschouw mezelf al beginnend trainer, maar niet op hoog niveau. Ik ben trainer voor de Dierenbescherming en wij trainen niet voor prestaties maar oriënteren ons op de probleemhonden en problemen voorkomen.
Het heet tenslotte de Gehoorzame Huishond.

Wij hanteren de rugzakmethode, dat houdt in dat we van allerlei methoden op de hoogte moeten zijn.
En de probleemgevallen die we hebben variëren van trekken aan de riem (meest voorkomend en vinden we ondertussen al "normaal") maar ook extreem agressief gedrag naar andere honden en naar mensen (waarbij mensen met hechtingen op armen en gezicht op het trainingsveld staan). Rassen variëren van Ierse Wolfshond en chihuahua tot Duitse dog en Jack Russel en alles daar tussenin.....
Wat ik tijdens mijn praktijkervaring vooral heb geleerd, is dat er niet 1 weg naar Rome leidt (en dat er veel cursisten zijn die niet luisteren.... maar dat terzijde )

Waar ik persoonlijk een hekel aan heb, is een trainer die duidelijk zijn voorkeur voor een ras uitspreekt. Je kunt altijd je voorkeuren hebben maar benadeel andere rastypen daarbij niet.

[Carma]

De combinatie van beide vind ik belangrijk. Verder heb ik zelf ook bepaalde ideeen over een aantal zaken en die moeten uiteraard wel overeen komen met de betreffende persoon. Ik vind het zeker heel erg belangrijk dat mensen zich blijven nascholen en bijscholen, al is het alleen maar om andere theorieen te beluisteren, wat je er dan vervolgens mee doet is een tweede, zoals iemand hierboven al zei: het is een theorie, geen waarheid. Met alleen theorie of alleen praktijk kom je er volgens mij niet; ik lust geen warme melk en ik lust geen cacaopoeder, maar gooi het bijelkaar en ik vind het heerlijk!

[Joyce]

Voor mij gaat de vergelijking met een rijbewijs wel op. Alleen de theorie halen betekent nog niet dat je meteen auto mag rijden, daarvoor moet je ook praktijklessen volgen en een praktijkexamen halen. Pas dan mag je de weg op, en als autorijder ben je ook verplicht om jezelf op de hoogte te houden van wijzigingen en nieuwe afspraken/regels.

[Zoie]

Eigenlijk vraag ik dus best veel van 'professionals' die zich met mijn honden bezig houden. Ik wil een papiertje dat een theoretisch niveau aan geeft, ik wil praktijkervaring en ik wil ook nog iemand die er tijd en moeite in steekt om beide op een hoog niveau te houden.

ik zou het dan ook nog ideaal vinden als de trainer / gedragstherapeut mij als baas in samenwerking met mijn honden goed kan inschatten. Maar ik besef dat het een illusie is te denken dat daar een opleiding voor bestaat.

[Capivara]

Interessant onderwerp. Ik ben noch trainer, noch gedragstherapeut. Ondanks dat krijg ik hier de honden die op reguliere middelen (hondenschool, gedragstherapie) niet reageerden.

Vanaf het moment van aankomst kickt het ´gevoel´ in. Lekker vaag, nietwaar? Het werkt en het werkt tot op heden goed. Toch vergelijk ik het altijd met de aandelenmarkt: resultaten behaald in het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Ooit komt er een hond waar ook ik me geen raad mee weet.

Hoe 'gevoelig' je echter ook bent, enige theoretische kennis is onontbeerlijk. Je hoeft dan niet voor elk wissewasje het wiel opnieuw uit te vinden. Het nadeel van theorie alleen is dat deze vaak te algemeen is. Alleen theorie is afstandelijk en star. Sommige honden moet je veel persoonlijker en gerichter benaderen. Wat voor de ene hond werkt, werkt niet altijd voor de andere hond.

Hans

[Jaap*]

Een bepaald nivo van theoretische kennis moet zeker aanwezig zijn, maar ik ga overwegend voor ervaring. Een trainer moet iemand zijn die ook buiten de betreden paden kan treden om gedrag te interpreteren en vooral te beinvloeden.
Een heldere kijk op de baasjes is daarbij onontbeerlijk
Ik hou niet van het star aanhangen van één theorie, oogkleppen en stuisvogelpolitiek brengen je immers weinig over het algemeen.
Empathie met betrekking tot hond en baas gecombineerd met oplossend vermogen en een prettige wijze van communiceren en bijsturen, daar draait het eigenlijk om in mijn ogen.
Daarna komen de regeltjes waaraan de hond moet voldoen voor de betreffende training pas.

Ik heb overigens wel de schurft aan mensen die met gedragsproblemen zitten, daar hulp voor inschakelen en dan die hulp gaan ondermijnen omdat ze keer op keer gaan zeuren over de strategie en denken het zelf beter te weten. Als je het zelf echt beter weet was je niet zover in de problemen gekomen denk ik dan.
Als ik problemen heb kan ik daar schijnbaar zelf niet uitkomen en voer dan klakkeloos uit wat iemand die ik vertrouw mij voorschoteld, zonder vragen te stellen. Dat doe ik later wel, als is gebleken dat ik de juiste persoon om een oplossing heb gevraagd

[ranetje]

Een bepaald nivo van theoretische kennis moet zeker aanwezig zijn, maar ik ga overwegend voor ervaring. Een trainer moet iemand zijn die ook buiten de betreden paden kan treden om gedrag te interpreteren en vooral te beinvloeden.
Een heldere kijk op de baasjes is daarbij onontbeerlijk
Ik hou niet van het star aanhangen van één theorie, oogkleppen en stuisvogelpolitiek brengen je immers weinig over het algemeen.
Empathie met betrekking tot hond en baas gecombineerd met oplossend vermogen en een prettige wijze van communiceren en bijsturen, daar draait het eigenlijk om in mijn ogen.
Daarna komen de regeltjes waaraan de hond moet voldoen voor de betreffende training pas.

Ik heb overigens wel de schurft aan mensen die met gedragsproblemen zitten, daar hulp voor inschakelen en dan die hulp gaan ondermijnen omdat ze keer op keer gaan zeuren over de strategie en denken het zelf beter te weten. Als je het zelf echt beter weet was je niet zover in de problemen gekomen denk ik dan.
Als ik problemen heb kan ik daar schijnbaar zelf niet uitkomen en voer dan klakkeloos uit wat iemand die ik vertrouw mij voorschoteld, zonder vragen te stellen. Dat doe ik later wel, als is gebleken dat ik de juiste persoon om een oplossing heb gevraagd

Ik zat me suf te piekeren hoe ik het op moest schrijven
Zo ongeveer als Jaap het heeft neer gezet dus.

Een ding is voor mij wel ietsje anders.
Als ik hulp in roep voer ik niet helemaal klakkeloos uit.
Ik heb er graag wel meteen een uitleg bij over het waarom