om weer ontopic te gaan....
voor sommige is een hond een maatje te groot. Ik zie het hier in het park en in de buurt ook, vaak ligt het aan baasjes die niet weten hoe ze ermee om moeten gaan, het gevolg is dat ze altijd aan de lijn zitten en bijna altijd hetzelfde rondje krijgen voorgeschoteld.
En van sommige kan ik het ook goed begrijpen dat ze hun hond niet los laten lopen, maar als de hond genoeg beweging krijgt en op verschillende plekken kan lopen, vind ik er niets mis mee.
Nino is een hond die niet los kan met andere honden, hoewel hij niets zomaar grijpt is de kans op knokken te groot omdat hij simpelweg van een dominante grote reu niets pikt.
Ik vermijd die plekken, maar rij dus wel naar afgelegen gebieden om hem daar los te kunnen laten, in dat opzicht komt hij niets te kort.
Goed het is idd verteld toen we aan de sbt begonnen, maar wist niet dat dit zo verschrikkelijk lastig kon zijn.
Met zo'n soort hond moet je ogen en oren overal hebben en dat loopt absoluut niet releaxed. Met opvoeding heeft het niet veel te maken, hij kon tot zijn 4,5 jaar heel goed los en met veel honden overweg en we liepen elke dag 2 tot 3 uur in bos, strand of natuurgebied.
Maar na de geboorte van romy dulde hij weinig tot geen hond in haar buurt en controleerde voortdurend of alles goed met Romy was.
En dat is dan weer de andere kant van Nino, hij is idolaat van kinderen, en zeker van Romy.
Overigens kan hij nu helemaal niet meer los, omdat hij stokdoof is en handgebaren hoort hij niet op afstand
Ik zal hierna ook niet meer aan een soortgelijk ras beginnen, simpelweg omdat ik het niet prettig vind lopen om ogen en oren overal te moeten hebben, en alle loslopende honden met gebrul op afstand te moeten houden (en dat gewoon in een drukke stad).
in die zin zou mijn hond ook een maatje te groot zijn, maar wij konden er gelukkig goed mee omgaan en nino een goed (honds) leven geven
