ranetje schreef:Maar net als Marloes heb ik een hekel aan het neerbuigende toontje van iemand die zeer duidelijk zijn hond niet mee krijgt terwijl de mijne wel komt als ik haar heb geleerd dat er iets lekkers tegenover staat.
Ik zie wel eens mensen die nul overwicht hebben op hun hond, zoeentje die thuis teveel privileges heeft en neemt, en dat zo'n eigenaar dan met snoepjes loopt te zwaaien. En dan wordt een hulpmiddel een kruk, wat niet de bedoeling is. Misschien dat daar een beetje de kritiek vandaan komt. Maar dan nog ben ik iemand die daar geen opmerkingen over ga lopen maken.
Dat snoepje is overigens niet iets wat ik eeuwig hoef te blijven doen. Mijn volwassen hond staat al bij me als ik de riem van mijn schouder pak om haar aan te lijnen als ik haar heb geroepen.
Ik hoef haar dus doorgaans niet eens te roepen als we het bos uit gaan
Bij mijn pup begint zich dat gedrag nu ook al te ontwikkelen. Maar zij krijgt nog wel iets lekkers
(en de oudste hond tegenwoordig dus ook weer iets omdat ik het anders tegenover haar niet eerlijk vind
)
Dat is dus ongeveer zoals het met mijn honden gaat. Ze komen, wel een enkele keer met lange gezichten, maar, ze komen. Verder komen ze uit zichzelf vaak even bij me 'buurten' als ze loslopen, dat heb ik hen niet hoeven leren, al beloon ik het wel met een knuffel en wat aandacht.
Rami schreef:Mja, maar ik roep mijn honden niet alleen voor het naar huis gaan. Het kan zijn omdat ze even aan de kant moeten (als er fietsers of paarden aankomen) of omdat we vreemde honden passeren (dan moeten ze naast) of omdat ze brood voor de eendjes hebben gespot en ze dat niet mogen opeten (oh, ik ben zo streng
) of wanneer een van mijn honden achter een fazant aan wil (mag ook al niet
).
Maar je hebt er dan wel altijd een goede reden voor. In vergelijking, even deze situatie: gisteren in het hondenlosloopgebied zag ik wat dat betreft iets frappants. Vanaf de parkeerplaats is er een onofficiële route door een weide, richting hondenvijver. Ik liep achter drie vrouwen met hun honden. Mijn honden liepen een heel eind vooruit, de eerste sloot daar is favoriet bij hen en bij andere honden, om water te drinken en in de zomer pootje te baden. En om de luchtjes te ruiken van andere honden. Van mij mag het, het is wel een eind vooruit, maar ze lopen nog in het zicht, bovendien wachten ze daar op me tot ik weer bij hen ben.
Daarbij stormde een zwarte labrador, horend bij één van die drie vrouwen, met mijn honden mee, om zielstevreden samen met mijn twee dobertjes te gaan lopen snuffelen. Van mij zou dat mogen, waarom niet, daar kom je in een losloopgebied voor, en daarvoor laat je je hond los, voor dat stukje vrijheid. Maar nee hoor, het fluitje klonk, de labrador moest komen. Dat deed ze niet, want ze voelde zich in de nabijheid van mijn honden veilig, dus voor haar was het een buitenkansje om eens even lekker op haar gemak te snuffelen en te doen.
Niet lang daarna had ik die drie vrouwen en mijn honden ingehaald, en liepen we verder richting hondenvijver. Ik kon het echter niet laten om om te kijken naar de zwarte labrador die netjes bij de sloot op haar vrouwtje had gewacht. Eén van de drie vrouwen stormde op haar af, en gaf het dier een forse klap op het achterwerk. Terugkerend naar de andere twee vrouwen, zei ze zoiets als: 'ze komen toch zo slecht als je in zo'n gebied rondloopt.' Ik heb haar maar even strak aangekeken.
Maar dat is zo'n beetje wat ik bedoel als het gaat om de momenten kiezen dat je verwacht dat een hond komt als je roept. In dit geval had die labrador in mijn ogen het goed recht om even haar gang te gaan. Dan vind ik het dwingelandij om te verwachten dat ze meteen komt. 't Beestje was nog maar pas uit de auto, nog maar tien minuten los. En doe je zoiets te vaak, dan gaat een hond je ook negeren.
ranetje schreef:Wat je vertelt over je eerste trainingservaringen met snoepjes en je hond Christo vind ik wel jammer. Daar is verkeerd uitgelegd en verkeerd begeleidt
Maar als je het zo goed voor elkaar hebt prima toch?
Goed voor elkaar is iets te veel eer
Ik zou het niemand aanraden om drie honden op te voeden zonder ooit een cursus ermee te doen
Commando's erin trainen is alleen maar handig, en soms voel ik me best wel eens onthand. Ik ben nu ook aan het overwegen om met mijn dobers toch eens een training te doen.
Wel vind ik nog steeds dat de mate waarin een hond jou gehoorzaamt voor 90% bepaald wordt door de relatie die je met het dier hebt. En als die 90% niet in orde is, dan heb je i.m.o. niets op het trainingsveld te zoeken. En om dan weer on topic te gaan, present company excluded!, om standaard met snoepjes te moeten wapperen omdat je hond anders lak aan je heeft, vind ik dan een beetje een zwaktebod.
), en niet 'omdat ik het zeg'.
Hmm... volgens mij zou een combi tussen Bill en Sil een geweldige hond opleveren, zelfstandig en baasgericht tegelijk!
