Nieuwe hond op late leeftijd, ja of nee?

[Marion.]

Mijn moeder is in maart 75 geworden, en heeft 2 maanden later een pupje gekocht. Ik kan niet schatten hoeveel kilometers ze dagelijks fietst, maar het zal vaker meer dan 25 zijn dan maar 10. Vierdaagse loopt ze ook nog rustig mee, en haar tred is net zo snel als de mijne. Ze is is elk geval erg blij met Pien, nu heeft ze een doel met lopen. En ja, Pien krijgt dus genoeg beweging.

En mocht mijn moeder sterven dan staan denk ik als eerste de kleinkinderen op rij dat Pien daar in huis moet, en anders komt ze hier of bij mijn tante. Ik zie geen redenen waarom mijn moeder niet aan een hondje had mogen beginnen.

[Dee]

Ik vind dat je, ongeacht hoe oud je bent, altijd bij aanschaf van een dier altijd moet kijken naar wat jij het dier te bieden hebt, en daar de afweging op moet laten wegen.

Daarnaast neem ik die verantwoordelijkheid heel serieus en wil ik ook dat het duidelijk is wat er met mijn dieren moet gebeuren wanneer mij iets zou overkomen.
Als je oud(er) bent hoeft het niet perse een no go te zijn, mits je zorgt dat je het dier kan bieden waar hij recht op heeft en ik vind dat je moet zorgen dat duidelijk is dat het dier ( ik zeg expres dier i.p.v. hond ) goed terecht komt, mocht je niet meer in staat te zijn dat zelf te kunnen regelen.

Nou en dan komt zo'n hond/kat toevallig in het dierenasiel terecht als het ouwe baasje niet meer kan of dood gaat.?
Belofte en afspraken worden ook niet altijd nagekomen.
Hoe vaak niet ruzie dat niemand die stinkhond of dat kutbeest wil hebben van pa of ma en hij uiteindelijk toch na zoveel afspraken in het asiel beland.

Dat is helaas waar

[h a n s]

Aan de andere kant...: als je een hond uit het asiel haalt met de doelstelling om er voor te zorgen
dat je die hond (zolang als het kan) nog een beter leven kan geven dan in het asiel, wat is daar mis mee?
Een pup op hoge leeftijd aanschaffen vind ik dan persoonlijk weer een ander verhaal.

[Lunatic]

Mijn schoonmoeder van dik in de 70 heeft 3 jaar geleden ook een hondje uit het asiel gehaald, er werd toen wel gevraagd wat er met het hondje zou gebeuren, mocht er iets met schoonmoeder gebeuren, gezien haar leeftijd....dan komt hij bij mij wonen.
Ze geniet enorm van het beestje, maar ze is verre van gezond, verder als kleine rondjes om het huis komt ze dan ook niet, maar dat is simpel op te lossen door hem gewoon mee te nemen naar het bos met mijn honden, geniet hij echt van. Ook als ze weer eens in het ziekenhuis ligt komt hij hier.
Ik ben dus van mening dat het gewoon moet kunnen, mits je een goede achterban heb!

[dagmar88]

Ik vind dat je, ongeacht hoe oud je bent, altijd bij aanschaf van een dier altijd moet kijken naar wat jij het dier te bieden hebt, en daar de afweging op moet laten wegen.

Daarnaast neem ik die verantwoordelijkheid heel serieus en wil ik ook dat het duidelijk is wat er met mijn dieren moet gebeuren wanneer mij iets zou overkomen.
Als je oud(er) bent hoeft het niet perse een no go te zijn, mits je zorgt dat je het dier kan bieden waar hij recht op heeft en ik vind dat je moet zorgen dat duidelijk is dat het dier ( ik zeg expres dier i.p.v. hond ) goed terecht komt, mocht je niet meer in staat te zijn dat zelf te kunnen regelen.

Nou en dan komt zo'n hond/kat toevallig in het dierenasiel terecht als het ouwe baasje niet meer kan of dood gaat.?
Belofte en afspraken worden ook niet altijd nagekomen.
Hoe vaak niet ruzie dat niemand die stinkhond of dat kutbeest wil hebben van pa of ma en hij uiteindelijk toch na zoveel afspraken in het asiel beland.

Met een beetje plaatsbare hond zie ik ook niet in dat dat zo vreselijk zou zijn.
Wij hebben zelf nog jaren plezier gehad van onze middenslag schnauzer.
Van een oud vrouwtje en toen ze er niet meer voor kon zorgen naar het asiel gegaan.
Niks mis mee, behalve dan dat er geen tand meer in haar smoel stond van alle toetjes en bonbons

[bouvierpoedel]

Ik vind dat je, ongeacht hoe oud je bent, altijd bij aanschaf van een dier altijd moet kijken naar wat jij het dier te bieden hebt, en daar de afweging op moet laten wegen.

Daarnaast neem ik die verantwoordelijkheid heel serieus en wil ik ook dat het duidelijk is wat er met mijn dieren moet gebeuren wanneer mij iets zou overkomen.
Als je oud(er) bent hoeft het niet perse een no go te zijn, mits je zorgt dat je het dier kan bieden waar hij recht op heeft en ik vind dat je moet zorgen dat duidelijk is dat het dier ( ik zeg expres dier i.p.v. hond ) goed terecht komt, mocht je niet meer in staat te zijn dat zelf te kunnen regelen.

Nou en dan komt zo'n hond/kat toevallig in het dierenasiel terecht als het ouwe baasje niet meer kan of dood gaat.?
Belofte en afspraken worden ook niet altijd nagekomen.
Hoe vaak niet ruzie dat niemand die stinkhond of dat kutbeest wil hebben van pa of ma en hij uiteindelijk toch na zoveel afspraken in het asiel beland.

Met een beetje plaatsbare hond zie ik ook niet in dat dat zo vreselijk zou zijn.
Wij hebben zelf nog jaren plezier gehad van onze middenslag schnauzer.
Van een oud vrouwtje en toen ze er niet meer voor kon zorgen naar het asiel gegaan.
Niks mis mee, behalve dan dat er geen tand meer in haar smoel stond van alle toetjes en bonbons

Heeft ook weer voordelen als ze zou bijten.

[dagmar88]

Heeft ook weer voordelen als ze zou bijten.

2 hoektanden had ze, waar ze je venijnig mee bij je oorlel pakte als het allemaal niet naar haar wens ging.

[_Leonie]

Zo kwam ik bij een man van 85 die een puberende Dobermann teef op de rit heeft gezet. Lopen lukt hem niet goed, fietsen des te meer en fietste bijna elke dag 15 kilometer met haar. Zo zie je maar!

Daarnaast hoor ik ook wel dat ze het fijn vinden dat ze niet alleen thuis zijn en de hond aan slaat. Gewoon, het idee, je hoort genoeg tegenwoordig.
Aanspraak, enigzins beweging, en de honden hebben vaak nooit aandacht tekort. Als het maar goed geregeld is daarna is er niks mis mee en ben er alleen maar voor!

[Plumeau]

Op hogere leeftijd moet er nog meer aandacht naar 'wat als ik niet tot het einde toe voor de hond kan zorgen' dan op jongere leeftijd: de kansen liggen gewoon anders. Maar rekening houden met andere kansen betekent niet dat je geen hond kan nemen

Bij ouderen die niet meer fit doorstappen vind ik een rustige hond op leeftijd ook beter passen dan een jong springpupje. Zo'n stel dat samen met de rollator door de buurt banjert, dat vind ik toch wel erg schattig...

[Antonetta]

Ik heb een buurman van in de tachtig, die de hond van zijn overleden dochter in huis heeft genomen. Kort geleden is zijn vrouw overleden en de hond is inmiddels 17 en ziek en zal het ook niet lang meer maken. Laatst had hij het over een oudere herplaatser nemen, na het overlijden van zijn hond. Hij had in tweestrijd gezeten, een hond helpt tegen de eenzaamheid en hij moet wel naar buiten om hem uit te laten. Maar de kans dat hij met de tijd afhankelijk word voor de verzorging van de hond van anderen word ook groter, ook zou hij iets voor de hond moeten regelen voor na zijn eigen overlijden. Hij word een dagje ouder en de kans op ziekte groter. Ondanks dat dit nu nog niet aan de orde is, heeft hij hier goed over nagedacht. Deze afhankelijkheid ziet hij niet zitten, er komt na het overlijden van zijn hond dus geen herplaatser. Jammer, maar ik heb er alle begrip voor.

[Noes]

Mijn oom is nu 85, woont in de Franse bergen, gaat 's ochtends zn krantje halen op de motor, heeft een jonge herder en een jonge golden en sjouwt daar elke dag mee door de bossen, ondanks hun enorme tuin waar ze ook nog de hele dag kunnen rondsjezen... Rest my case ...

[nomo]

Mijn oma is 80 en ik zou het toejuichen als ze een hond zou willen. Helaas heeft ze een hekel aan honden en gaat dat dus niet gebeuren . Maar ze is zo fit als een hoentje. Fietst hele stukken, wandelt veel. Een hondje zou daar echt een geweldig leven hebben! Ze zouden echt heel veel aan elkaar kunnen hebben.
Terwijl ik mijn moeder die nog geen 60 is toch echt geen hond zou aanraden. Die kan door haar versleten knieen, dubbele rughernia en een nekhernia echt niet met een hond uit. Nu vind ze het zelf ook niet kunnen dus geniet ze ervan dat Morris elke week bij hen is (dan is mijn vader ook thuis en die kan hem dan uitlaten). Voor ons allebei een perfecte oplossing. Mijn ouders een hond zonder de lasten en ik kan een hond hebben naast mijn fulltime baan.
Dus wat dat betreft zegt leeftijd niks. Zou wel een achterban willen hebben. Als je 80 bent is de kans natuurlijk iets groter dat je hond jou overleeft. Maar aan de andere kant... er kan zo ook wat met mij gebeuren... niets is zeker natuurlijk. En alleen maar geen hond nemen omdat je te oud zou zijn... nee, dat vind ik te zwart wit.

[Minhie]

Ook hier heeft de opa van mijn vriend nog een heel fit leven. Hij wandelt elke dag nog 2 uur en op een flink tempo zelfs, en dat voor een man van 87, bijna 88.
Dat doet hij al járen zo.

[Mit]

Je kan zelf ook ineens dood neervallen op je 28ste.
Ik zou aan een dame die niet zo vitaal meer is geen pup verkopen maar er zitten genoeg ouwe besjes in het asiel die nog een heerlijk verwend leven kunnen leiden vol met snoepjes en kaas en ommetjes met de rollator.

[Valerie]

Ook hier heeft de opa van mijn vriend nog een heel fit leven. Hij wandelt elke dag nog 2 uur en op een flink tempo zelfs, en dat voor een man van 87, bijna 88.
Dat doet hij al járen zo.

Dat deed mijn opa ook hoor. Tot hij op zijn 89ste een herseninfarct kreeg. Daarna was hij een schim van zichzelf. Hij is net aan 90 geworden...

[HillieS]

Een vrouw van 2de helft 70 is in een paar maanden tijd haar man en daarna haar hondje verloren.
Ze heeft nu af en toe het hondje van haar dochter te logeren als troost.
En ze denkt erover om weer een hondje te nemen over een tijdje, maar dan een van een jaar of 5.

Als mensen het zelf nog zien zitten, waarom niet?

[Kiki1986]

Eens een bepaalde leeftijd (ik vind het nu wel moeilijk om daar exact een getal op te plakken ) vind ik wel dat je bij de eventuele keuze om een nieuwe hond in huis te halen, het aan die hond verplicht bent om er rekening mee te houden dat de kans groot is dat jij als zijn eigenaar eerder zal sterven dan hem..

Mijn vader is ondertussen 60+er (al zou je hem zo oud absoluut niet schatten!) en mijn moeder een paar jaar jonger, maar als hun boxers (10jr en 11jr) er niet meer zullen zijn, en ik ben met mijn Kiara ook (éindelijk ) het huis uit, zou ik hun net aanmoedigen om toch opnieuw een hond in huis te halen! Die mensen hebben al hun hele leven al honden, dus ik kan me goed voorstellen dat er een leegte in hun leven zou zijn zónder hond.. Maar ze mogen dan ook op hun 2 oren slapen dat als hun dan ooit iets zou overkomen, ik ervoor zal zorgen dat hun hond NIKS tekort zal komen!!
(Liefst natuurlijk door de hond zélf in huis te nemen! Het enige dat ik op dit moment kan bedenken waardoor dat eventueel niet zou kunnen, is door érnstige problemen met de hond(en) die ik op dat moment zelf bezit.. Maar dan zal ik er ook wel voor zorgen dat de hond met 100% zekerheid een gouden mandje zal vinden! )

[S@ndr@]

nah, oud en moeilijk ter been, dan kan een hond juist een stimulans zijn om een beetje in beweging te blijven, zitten ook best old timers in het asiel, alle dagen die ze niet hoeven zitten weg te rotten in een hok, lijkt me meegenomen, en kameraadschap kan ook op oudere leeftijd een hoop goed doen en buiten lopen ook al zijn het maar kleine stukjes is goed voor de sociale contacten.
dus ik zou zeggen gewoon doen, maar dan wel zorgen dat er opvang is mocht je komen te overlijden dat verdient een vriend

[DjockPuck]

Ik werk bij oudere mensen en zou het bij sommige toejuigen dat er een hondje zou komen.
Mits er een goede backup zou zijn.
Maar aan de andere hand . wie van jullie (jongeren) heeft een backup geregeld toen jullie aan de honden begonnen?
Ik heb het niet gedaan, maar weet inmiddels dat mijn honden ( als het nodig is) een goed pleke krijgen.
Net zoals de hond en katten van mijn dochters bij mij zouden komen.
Maar ik denk maar zo dat de meeste mensen bij aanschaf van een hond, daar niet over nadenken.

[S@ndr@]

Gil gaat terug naar de fokster als ik nu dood neerval, heel makkelijk - ik heb daar wel over nagedacht, net zo goed als over de kinderen . als je ergens voor verantwoordelijk ben, dan moet je dat ook regelen dat het goed gaat als je er niet meer bent

[Jaap*]

Ik vind eigenlijk alleen dat je wat zaken beter op voorhand moet regelen, als je redelijkerwijs kunt verwachten dat een hond je gaat overleven.
Verder zie ik er geen problemen in die specifiek met leeftijd te maken hebben. Beetje mobiel is wel handig, maar uitlaten gaat met een scooter ook prima.

[grover]

Ja weet je wat het is, er kan ALTIJD wel wat gebeuren, dus ik vind het zo stom om te zeggen "nou mevrouw, u bent al op leeftijd en de hond kan nog wel 14 jaar mee, en tegen die tijd bent u er misschien wel niet meer dus dit kunnen we beter laten.." Ik bedoel, mijn paps is afgelopen juni op 63jarige leeftijd heel plotseling overleden. Met pinksteren zat ie nog gezellig met m'n moeder op de fiets en een week later is ie gestorven. Dat gebeurt gewoon. Moet je dan tegen mensen van rond de 50 al gaan zeggen dat ze beter geen hond meer kunnen nemen? Nee ik vind dus van niet.

En als we het dan toch over leeftijden hebben; Mijn behendigheidstrainer is 70. Jawel. De beste man is zo fit als een hoen, en mobieler dan bijvoorbeeld mijn schoonmams van halverwege de 50 Ook dát gebeurt gelukkig

[iones]

Ik heb er allemaal al over nagedacht. Er vanuitgaande dat ik ook oud word, en altijd een hond zou willen hebben. maar ik begin dan niet meer aan een jonge hond. En de leeftijd waarom ik er niet meer aan een jonge hond zou beginnen.... ik weet het eigenlijk nog niet. Ik denk vanaf de 70 sowieso niet meer. Misschien vanaf de 60 niet meer... ik weet het nog niet.
Maar dan ga ik naar het asiel en neem een oudere of een oude hond. En als die dood mocht gaan, ga ik weer voor een andere. Mijn moeder kent een mevrouw op leeftijd die dat ook altijd deed.

Verder ben ik lid van de hondenbescherming en zet ik die dan in mijn testament en verzoek om mijn oude hond op te nemen en een goede oude dag te bezorgen als ik er zelf niet meer ben.
Zo ga ik het regelen. Want ik zou niet rustig kunnen sterven als ik niet zeker wist dat mijn hond in goede handen achter zou blijven.

Mijn moeder is nu 81 en durft het allang niet meer aan. Ze is veel ziek en ze kan de hond dan niet uitlaten. Ik zelf woon bepaald niet in de buurt.
Zij zou wel verzekerd zijn van een thuis voor haar hond als ze mocht te komen overlijden. En dat weet ze wel. Maar ze durft het gewoon niet meer.

[iones]

Verder zie ik er geen problemen in die specifiek met leeftijd te maken hebben. Beetje mobiel is wel handig, maar uitlaten gaat met een scooter ook prima.

Hier een oude man met een scootmobiel! Ik heb hem in totaal 2x gezien en hij viel me meteen op.
Hij had 2 jack russels bij zich en één afghaanse windhond. Soms houdt hij even stil en aait hij zijn honden. Ze zijn wel aangelijnd. Maar hij is er overduidelijk gek mee.

Ik vraag me af hoe hij aan die honden gekomen is. Hij lijkt mij een heel groot hondenliefhebber en het is typisch dat een man op leeftijd die op een scootmobiel rondrijdt niet 1 maar 3 honden heeft. Zou hij die hondjes zelf allemaal gekozen hebben, of heeft hij ze op zich genomen?
Als ik hem nog eens tegenkom, dan vraag ik het hem.

[kipo]

ik vind dat iemand dat helemaal zelf moet beslissen.
ik ga er nog steeds vanuit dat je niet automatisch dement, achterlijk en onverantwoordelijk bezig bent als je boven een bepaalde leeftijd komt.
jonge mensen gaan scheiden, krijgen kinderen, ander werk of komen onder een bus: allemaal redenen waarom een hond gedumpt wordt, maar dat hoor je nooit als reden om maar geen hond te nemen.

het is toch van de gekken dat je op een bepaalde leeftijd maar achter je geraniums op de dood moet gaan zitten wachten, alleen omdat de goegemeente voor je beslist dat je voor een hond te oud bent

dit

[Loek]

Ik vind dat oma en opa dat lekker voor zichzelf moeten bepalen of ze het al dan niet aankunnen, wat een bemoeizucht om voor een ander te bepalen wat die wel of niet moet doen

[ranetje]

ik vind dat iemand dat helemaal zelf moet beslissen.
ik ga er nog steeds vanuit dat je niet automatisch dement, achterlijk en onverantwoordelijk bezig bent als je boven een bepaalde leeftijd komt.
jonge mensen gaan scheiden, krijgen kinderen, ander werk of komen onder een bus: allemaal redenen waarom een hond gedumpt wordt, maar dat hoor je nooit als reden om maar geen hond te nemen.

het is toch van de gekken dat je op een bepaalde leeftijd maar achter je geraniums op de dood moet gaan zitten wachten, alleen omdat de goegemeente voor je beslist dat je voor een hond te oud bent

Kijk maar op marktplaats hoe oud de mensen meestal zijn die hun honden herplaatsen?

[Jacq]

Mijn ouders hebben een hondje van 12 overgenomen van een klant van mij. zij moest naar een verpleegtehuis.
Ikzelf juich het ook toe hoor dat oudere mensen een hondje nemen als ze dat graag willen, maar dan wel met een
back-up. dat zou voor mij belangrijk zijn als ik oud ben, dat ik weet dat het hondje niet naar het asiel hoeft als
ik overlijdt.