Als ik hier de laatste pagina's lees, heb ik eerlijk gezegd al geen zin meer om nog tijd te besteden om hier wat kanttekeningen te zetten bij de onderzoekspublicaties die ik kritisch gelezen heb (en niet alleen het abstract maar ook de wijze van onderzoek, de factoren die onderzocht zijn en welke niet, en welk deel van de data ook daadwerkelijk geleid heeft tot de conclusies, en hoe sterk die conclusies zijn) en waar een deel van de aangehaalde artikelen op gebaseerd zijn. Want ik denk zo maar dat het toch niet gelezen wordt.
Het blijft een feit dat de meesten die hier zo heftig reageren, zelf elk gevoel voor nuance kwijt zijn. Als iemand aangeeft dat hij of zij in
sommige gevallen kan besluiten een tt als hulpmiddel te gebruiken,
naast een hele riedel aan andere trainingsmethodieken en middelen, dat daarbij steeds gekeken wordt naar het effect op de hond, dat je het niet als eerste, standaard en enige middel gebruikt, dat je niet steeds met je hand op de knop zit, dat je niet met dat ding in je hand je hele training doet, dat je hond niet over het veld kruipt enzovoorts, dan wordt dat steevast ontkent want
iedereen die een TT wil gebruiken is dom, wil alleen maar vette punten halen, kan niks anders dan een TT knopje indrukken enz. En bovenal, als je een TT gebruikt, dan denk je dat je hond alles daarmee leert en dat er verder niks nodig is qua opbouw, uitbouwen, belonen....
Ik zie ook wel voorbeelden van hoe het niet moet. Toen ik zelf naar de PH1 keuring ging met mijn teefje (dat nu overigens met "pensioen" is, hier nog woont en nog steeds echt geen genoegen neemt met alleen bankhangen), was er iemand die zijn hond letterlijk bij iedere oefening uit de auto moest sleuren omdat ze niet naar de stellaan wilde. Die hond kromp inderdaad letterlijk ineen bij het horen van de stem van de trainingsmaat van die geleider. Denk maar niet dat daar lovend over gepraat werd. En daar mogen ze wat mij betreft best het reglement op aanpassen. Ik haalde overigens met mijn hondje hele nette punten (geen top natuurlijk), en ze liep er lekker bij, liet een enthousiast beeld zien en geen angstwerk. Fouten die ze maakte waren of mijn zenuwen, of het gevolg van trainingsfoutjes in het verleden (overigens zeker niet door TT correctie veroorzaakt).
Ik besef me nu dat ik blijkbaar continu hallucinerend van de frisse lucht buiten bezig ben met mijn hond, want ik zie andere dingen. Ik hoor andere dingen, ik zit elke trainingsavond of dag in discussies van hoe dingen het beste aangepakt zouden kunnen worden voor deze specifieke hond, met deze specifieke geleider en in deze specifieke trainingsfase, wat er de vorige keer gedaan is in die oefening, hoe de hond daarop reageerde, wat dat zou kunnen betekenen, welke alternatieve manieren er zijn, met welke voordelen en nadelen, en ik hoor iedere keer in de eerste plaats de geleider aangesproken worden op wat er niet goed gaat. En pas daarna wordt er over hulpmiddelen gesproken. Maar dat zal ik allemaal wel dromen dan.
Het gros van de honden afgericht in de KNPV gaan nog altijd naar een "baan", na africhting. Ga er dan alsjeblieft maar voor lobbyen dat die hondenbanen z.s.m. verdwijnen en dat de politie en andere mensen die met een hond werken voor mogelijke bijtinzetten, een goed alternatief krijgen voor hun diensthond. Want als ik het goed begrijp, is de weg naar zo'n baan en zo'n taak zelf voor een hond heel zielig.
Als ik dan denk aan Laika, die na haar PH1 bij een bewaker geplaatst is die er tot volle tevredenheid mee kan werken, en dan denk wat haar lot was geweest bij iemand als MG, dan ben ik toch blij dat ze nu zit waar ze zit en niet op jonge leeftijd een roze spuit heeft gekregen omdat ze volgens de deskundigen hier een "fokfout" zou zijn die niet met alleen koekjes af te richten was.
Maar ja, ik begrijp inmiddels dat ik bij de sectie onmensen zonder denkvermogen hoor, dus ik laat het er verder maar bij
