Loop ik vanmiddag een ronde met Bo, zie ik aan de overkant van het water verdorie een hondje het ijs opschieten op precies dezelfde plek waar dat andere hondje is verdronken. Juist ja, achter de eendjes aan en ook dit hondje glijd pardoes het water in. Baasje staat vanaf de kant te roepen dat het hondje moest komen maar dat ging natuurlijk niet. Gelukkig kwam ze zelf ook snel tot die conclusie en is ze het water in gegaan, dat was nog best lastig want ze zakte direct door het ijs en stond er dus tot haar middel in maar het was toch nog een behoorlijke klus om het ijs te breken. Maar het is haar gelukt met al haar kracht, ik heb echt bewondering voor haar doortastendheid. Maar wat voel je je dan hulpeloos, op zo'n afstand. Helpen kan je niet maar weglopen doe je ook niet dus sta je daar dom te staan en een beetje aan te moedigen

Ik hoop dat het goed gaat met die twee na zo'n koud bad.