Om maar even on topic te blijven: castratie heeft sowieso effecten op de gezondheid en welbevinden van een hond. Zowel positief als zeker negatief. In de link die ik gaf in mijn eerdere antwoord, staan wetenschappelijke bronnen vermeld van onderzoeken vanaf 1977-2004. Me dunkt, dat is een behoorlijk lange tijd van diverse universiteiten.
Niet bepaald onderzoekjes van een stel zweverige homeopaten. Een andere link naar een artikel over de effecten van vroegcastratie (d.i. < 6 maanden) die er zeker ook niet om liegen: https://schotseherdervrienden.nl/wp-con ... honden.pdf.
Overigens ook van gerenommeerde onderzoeksinstituten en bestrijken de jaren 2000 - 2010.
Redelijk recent dus.
Ik ben overigens niet principieel tegen castratie omdat ik van mening ben dat als iemand 'last' heeft van zijn ongecastreerde hond beter kan kiezen voor castratie dan in het asiel donderen.
Wat ik wél belangrijk vind is dat mensen moeten weten dat het een operatie is die wel degelijk negatieve gevolgen kan hebben. Ik heb op dit moment twee gecastreerde teven. De ene teef was een 6- of 7-jarige ex-straathond uit Roemenië en, zoals de meeste stichtingen, komen die gecastreerd en wel naar Nederland. Dat weet ik en al hoeft het voor mij niet, begrijp ik wel de filosofie erachter.
De andere, een langharige collieteef van 9, heb ik afgelopen augustus met spoed moeten castreren vanwege een gesloten baarmoederontsteking. Ze had geen 3 uur later op de operatietafel moeten liggen want dan had ze het niet overleefd. Niet echt een leeftijd waarop zo'n ingrijpende operatie aan te raden is.
Blij ben ik er ook niet mee want mijn ras 'ontploft' qua vacht. En dat is zeker geen sinecure. Mijn vorige twee collieteven heb ik om dezelfde reden moeten laten castreren. Hun vacht is werkelijk verschrikkelijk geworden. Zowel voor mij qua onderhoud als voor hen omdat het verviltte waar je bijstond, de enorme vacht een enorme last was qua gewicht en warmte. Hotspots waren eerder regel dan uitzondering en de kans op huideczeem lag altijd op de loer. En mijn oudste teef heb ik uiteindelijk een jaar voor haar dood moeten scheren omdat het onderhoud geen doen meer was.
Daarnaast: hormonen doen meer dan alleen maar loops worden. Hormonen zijn ook nodig voor andere lichaamsfuncties. Het wegvallen van hormonen maakt een lichaam kwetsbaar voor andere ziektes. Net als bij mensen. Vrouwen na de overgang hebben een veel grotere kans op osteoperose, hart- en vaatziekten en botbreuken. Aangezien mensen net als honden zoogdieren zijn, kan je gevoeglijk aannemen dat dit voor honden ook opgaat.
Liggen ze depressief huilend in hun stalletje?
Hebben ze daar nadeel van ondervonden? Beslist niet. Ze bleven slank, vrolijk en gingen op een keurige leeftijd dood aan longkanker.
