Moderator: moderatorteam
Wie o wie heeft de gouden tip?
Op de hondenschool oefenen we nu met op de grond blijven staan als mensen je begroeten. Dan kan je je volledige aandacht bij de hond houden ipv je te moeten bemoeien met de persoon. Als het om bezoek gaat, kan je ook een gevulde kong bij de deur leggen. Zodra het bezoek er is geef je hem de kong en laat je daarna het bezoek binnen. Of je strooit een hand met voer op de grond. Op de grond is het leuk 
Opspringen is iets dat bij veel honden als ze ouder worden vanzelf ook wel minder wordt. En als de puppige enthousiastme begint te verdwijnen (en ja dat kan best nog 2 jaar duren) en de gehoorzaamheid wat beter wordt omdat ie nu eenmaal ouder en braver wordt en er minder onstuimige puppenprikkelafleidingen zijn, dan dringt het vanzelf een keer tot hem door als je dan weer een keer goed met hem gaat oefenen. Je kunt stug volhouden, dat werpt vast vruchten af op den duur, maar het is gewoon een kwestie van een hele lange adem. Of je kunt er voor kiezen om het voorlopig even te laten en er later nog weer eens naar te kijken als ie wat rustiger is. Zelf ben ik er een beetje tussenin gaan zitten, ik probeerde het wel te verhinderen als het ff kon en licht te corrigeren (knie omhoog trekken als je het aan ziet komen), maar ik heb er geen ding van gemaakt en het is allemaal prima in orde gekomen.
We hadden gehoopt dat duidelijk te maken door hem enkel aandacht te geven wanneer hij met zijn vier poten op de grond staat, maar dat kwartje lijkt maar niet te vallenbouvierpoedel schreef:Wat te denken van je grenzen aan geven. ? Hoe moet dat beest nu weten dat wat voor hem leuk is niet mag.Maar aan de andere kant kun je er van alles op loslaten zolang andere mensen het schattig vinden houd het zich ook in stand. Hij word namelijk beloond .
Die lichaamshouding kan zeker interessant zijn! Jammer genoeg doet hij het niet enkel bij begroeting, maar ook als je bijvoorbeeld een praatje staat te maken en hij aandacht wil... Thuis is hij eigenlijk rustiger bij bezoek dan buitenZivaNomi schreef:Heel veel ligt aan je lichaamshouding. Onze podenco Nomi springt ook heeeeel graag tegen ons op vanaf dag 1. Maar nu doet ze het nog maar nauwelijks bij mij en bij mijn man nog steeds heel veel. Als ik naar binnen kom, draag ik mijn armen wat wijd van mijn lichaam af met mijn handen open en weg van me gericht. Ik ben niet zo van het negeren, ik doe alsnog blij en piepend haaaaaaaaaiiiii meiiisjes waar zijn mijn lieverds ohhhh hebben jullie mij gemisten kijkt mij lelijk aan
Ik denk echt dat lichaamshouding veel verschil maakt. Er wordt namelijk nauwelijks gesprongen op mensen die honden gewend zijn en binnen komen, en heel veel op mensen die piepend laaaaaaag bliiiijven denken wat voor elkaar te krijgen. Als het vreemden zijn dan zorg ik ervoor dat ik de honden onder controle heb. Als het mensen zijn waarbij ik al 20 keer heb gezegd wat ze moeten doen, doe ik dat niet meer en maak ik me niet meer gek erom.
Op de hondenschool oefenen denk ik dat voor hem echt heel nuttig zou kunnen zijn. We zijn momenteel op vakantie in Italië tot december, maar als het probleem nog niet is opgelost tot dan zal ik het daar zeker eens aankaarten. Goede tip!veertje schreef:Bij Finn heb ik het opgegeven. Ik kon trainen wat ik wilde, maar als mensen hem aandacht blijven geven omdat hij oh zo schattig is, dan kan ik daar niet tegenop. En hij is maar 7 kg en springt niet echt tegen je, maar land zachtjes tegen je been, daarbij piepend of kusjes gevend als je op je hurken zit
Bij Tess snapt men vaak wel dat het niet zo wenselijk is
Ik vind niet opspringen persoonlijk niet echt te veel gevraagd van een pup, het is een vrij eenvoudige beleefdheidsregel, toch? Ik vind vuil worden in het bos heus niet erg, maar nog twee jaar elke keer moeten vrezen voor vuile poten? Nee, dankje. Ik denk dat andere mensen mij dat ook niet in dank zullen afnemenmijke schreef:Joh, je hebt die hond net twee maanden, het is nog een pup! Leg je de lat misschien niet wat te hoog?
Goede tip, bedankt! Ik denk dat dat ook wel eens kan helpen voor het aandacht vragen, als ik hem daarbij niet aankijk of aanspreek tot hij beneden blijft.Hippo schreef:Ik vind opspringen ook niet prettig. Bij een pup of jonge hond pak ik de halsband en zet ik de hond vrij resoluut weer met de poten op de grond. Erna ga ik weer verder met begroeten. Dit werkt heel effectief en het opspringen is binnen een week of 2-3 zo goed als over.
Mijn laatste pup had ook een handje van opspringen bij vreemden, dus die lijnde ik dan even aan bij het passeren van mensen en visite gaf ik wat snoepjes. Dan was ze afgeleid en sprong ze sowieso niet op.
Precies dit. Onze hond van anderhalf vindt het in sommige situaties nog steeds erg lastig om niet tegen mensen op te springen. Het vraagt inderdaad om veel zelfbeheersing, en dat is voor een hele enthousiaste hond soms nog iets te veel gevraagd. Omdat we (het gedrag van) Jip inmiddels goed kennen, kunnen we het in de meeste gevallen wel voorkomen. Ik vind het juist heel goed dat je de pup negeert op het moment dat hij opspringt. Maar vergeet 'm vooral ook niet te belonen op het moment dat hij met vier pootjes op de grond staat. Hij leert dan dat dat hem uiteindelijk veel meer oplevert. Dat kwartje valt echt wel een keer.Fotogravinnetje schreef:Gait springt buiten tegen mij op als ik stil blijf staan omdat hij graag verder wil. Vaak vindt hij de situatie dan ook gewoon een beetje spannend, dus ik probeer te voorkomen dat we in zo'n situatie komen.
Niet opspringen vraagt zelfbeheersing. Dat kan zeker te veel gevraagd zijn voor zo'n jonge hond.
Wat dat happen betreft: mogelijk is je hond op zo'n moment gewoon overprikkeld, dan zou verplichte rust kunnen helpen
Jij begrijpt het niet en je verwacht wel dat je hond met het verstandelijk vermogen van een 2 jarig kind het wel begrijpt.georges schreef:We hadden gehoopt dat duidelijk te maken door hem enkel aandacht te geven wanneer hij met zijn vier poten op de grond staat, maar dat kwartje lijkt maar niet te vallenbouvierpoedel schreef:Wat te denken van je grenzen aan geven. ? Hoe moet dat beest nu weten dat wat voor hem leuk is niet mag.Maar aan de andere kant kun je er van alles op loslaten zolang andere mensen het schattig vinden houd het zich ook in stand. Hij word namelijk beloond .
Heb het boos worden ook wel echt gemeend, daar hij bij het happen eens een stuk huid mee had... Maar zelfs dat lijkt niet door te dringen.
Die lichaamshouding kan zeker interessant zijn! Jammer genoeg doet hij het niet enkel bij begroeting, maar ook als je bijvoorbeeld een praatje staat te maken en hij aandacht wil... Thuis is hij eigenlijk rustiger bij bezoek dan buitenZivaNomi schreef:Heel veel ligt aan je lichaamshouding. Onze podenco Nomi springt ook heeeeel graag tegen ons op vanaf dag 1. Maar nu doet ze het nog maar nauwelijks bij mij en bij mijn man nog steeds heel veel. Als ik naar binnen kom, draag ik mijn armen wat wijd van mijn lichaam af met mijn handen open en weg van me gericht. Ik ben niet zo van het negeren, ik doe alsnog blij en piepend haaaaaaaaaiiiii meiiisjes waar zijn mijn lieverds ohhhh hebben jullie mij gemist
Ik denk echt dat lichaamshouding veel verschil maakt. Er wordt namelijk nauwelijks gesprongen op mensen die honden gewend zijn en binnen komen, en heel veel op mensen die piepend laaaaaaag bliiiijven denken wat voor elkaar te krijgen. Als het vreemden zijn dan zorg ik ervoor dat ik de honden onder controle heb. Als het mensen zijn waarbij ik al 20 keer heb gezegd wat ze moeten doen, doe ik dat niet meer en maak ik me niet meer gek erom.
Op de hondenschool oefenen denk ik dat voor hem echt heel nuttig zou kunnen zijn. We zijn momenteel op vakantie in Italië tot december, maar als het probleem nog niet is opgelost tot dan zal ik het daar zeker eens aankaarten. Goede tip!veertje schreef:Bij Finn heb ik het opgegeven. Ik kon trainen wat ik wilde, maar als mensen hem aandacht blijven geven omdat hij oh zo schattig is, dan kan ik daar niet tegenop. En hij is maar 7 kg en springt niet echt tegen je, maar land zachtjes tegen je been, daarbij piepend of kusjes gevend als je op je hurken zit
Bij Tess snapt men vaak wel dat het niet zo wenselijk is
Ik vind niet opspringen persoonlijk niet echt te veel gevraagd van een pup, het is een vrij eenvoudige beleefdheidsregel, toch? Ik vind vuil worden in het bos heus niet erg, maar nog twee jaar elke keer moeten vrezen voor vuile poten? Nee, dankje. Ik denk dat andere mensen mij dat ook niet in dank zullen afnemenmijke schreef:Joh, je hebt die hond net twee maanden, het is nog een pup! Leg je de lat misschien niet wat te hoog?
Goede tip, bedankt! Ik denk dat dat ook wel eens kan helpen voor het aandacht vragen, als ik hem daarbij niet aankijk of aanspreek tot hij beneden blijft.Hippo schreef:Ik vind opspringen ook niet prettig. Bij een pup of jonge hond pak ik de halsband en zet ik de hond vrij resoluut weer met de poten op de grond. Erna ga ik weer verder met begroeten. Dit werkt heel effectief en het opspringen is binnen een week of 2-3 zo goed als over.
Mijn laatste pup had ook een handje van opspringen bij vreemden, dus die lijnde ik dan even aan bij het passeren van mensen en visite gaf ik wat snoepjes. Dan was ze afgeleid en sprong ze sowieso niet op.
Iemand tips voor het kleren happen? Of is dat ook een puppy-ding dat vanzelf over gaat?
Ik heb er wat op gelet deze week en ik denk dat het inderdaad een uiting van spanning kan zijn: we zijn momenteel op vakantie in Toscane op een boerderij waar ook drie ferme boxerteven rondlopen. Als hij op zo'n moment tegen me aan komt springen stuur ik de boxerteven weg en bedaart hij zich ook wel. Als hij in zijn hyper-puppy-modus is probeer ik het opspringen te ontwijken en als hij met zijn vier pootjes op de grond blijft wordt hij rijkelijk beloond! Bedankt voor het inzicht!Fotogravinnetje schreef:Gait springt buiten tegen mij op als ik stil blijf staan omdat hij graag verder wil. Vaak vindt hij de situatie dan ook gewoon een beetje spannend, dus ik probeer te voorkomen dat we in zo'n situatie komen.
Niet opspringen vraagt zelfbeheersing. Dat kan zeker te veel gevraagd zijn voor zo'n jonge hond.
Wat dat happen betreft: mogelijk is je hond op zo'n moment gewoon overprikkeld, dan zou verplichte rust kunnen helpen
Dat happen kan inderdaad echt heel frustrerend zijn. In huis doet hij het eigenlijk niet, maar juist veel vaker op wandeling, dus ook als hij overprikkeld is. Daar vind ik het soms nog moeilijk hem gerust te stellen, zonder het negatieve gedrag (kleren happen) te belonen... Ik voel namelijk dat hij soms mijn steun nodig heeft, maar het op een (voor mij) verkeerde manier vraagtnatalie schreef:Precies dit. Onze hond van anderhalf vindt het in sommige situaties nog steeds erg lastig om niet tegen mensen op te springen. Het vraagt inderdaad om veel zelfbeheersing, en dat is voor een hele enthousiaste hond soms nog iets te veel gevraagd. Omdat we (het gedrag van) Jip inmiddels goed kennen, kunnen we het in de meeste gevallen wel voorkomen. Ik vind het juist heel goed dat je de pup negeert op het moment dat hij opspringt. Maar vergeet 'm vooral ook niet te belonen op het moment dat hij met vier pootjes op de grond staat. Hij leert dan dat dat hem uiteindelijk veel meer oplevert. Dat kwartje valt echt wel een keer.
Dat happen (in handen en kleding) herken ik ook. Radeloos was ik soms! Maar inderdaad bleek Jip dan vaak vermoeid te zijn. Stuurden wij hem dan naar zijn bench, dan lag hij meestal binnen een minuut al te slapen. Een jonge hond heeft iedere dag weer veel prikkels te verwerken en dat vreet echt energie. Onderschat dat niet.
Ik probeer het uiteraard voor te zijn, maar dat lukt niet altijd...Zijn papa is echter net wél zo'n grote allemansvriend, die liefst meteen bij vreemden op schoot kruiptNanna schreef:Het is een Peruaan. Dat zijn doorgaans vriendelijke honden maar niet echt allemansvrienden á la Labrador.
Dat springgedrag tegen vreemden dooft vanzelf uit als hij ouder wordt.
Bij jezelf is het een kwestie van je knie omhoog doen en NEE bullebakken. Dat kwartje valt in één of twee keer.
Wil natuurlijk niet zeggen dat Georges ook zo wordt, maar daardoor ga ik er iets minder van uit dat het vanzelf wel volledig zal uitdoven. Super tip! Georges is nogal gevoelig, dus ik pak het liever niet te hardhandig aan, dus deze methode past perfectBranka schreef:Golden-pupjes zijn nogal schattig als ze klein zijn. Dus vonden mensen het ook nooit erg als ze tegen hun opsprongen. Zeiden we er wat van dan was de reactie dat ze nog zo klein waren en het wel mocht. Onze standaard reactie was dan vragen of ze het ook niet erg vonden als de honden een kilo of 30 tot 35 wogen en modderpoten hadden. Dat vonden mensen wel erg.
Tja, als ze volwassen zijn dan zijn ze zo groot. Dus als het dan niet mag, dan nu ook niet.
Ik ben wat dat betreft wel kort door de bocht: onze hond dus bepalen wij wat hij wel of niet mag. Niet de omgeving.
De hardnekkigste (en ook zachtaardigste en knuffeligste) van het stel hebben we op een gegeven moment niet gecorrigeerd, maar als hij opsprong poten vastpakken en heel verhaal ophangen tegen hem. Stond hij dus langer dan verwacht op 2 poten en dat vond hij toch minder. Hielp bij hem wel waardoor het op een gegeven moment ophield. Hij leerde ook om op te springen als we het vroegen. Vond hij een mooi kunstje omdat dat even knuffelen met de baas inhield.
Bedankt!Uhmbouvierpoedel schreef:Jij begrijpt het niet en je verwacht wel dat je hond met het verstandelijk vermogen van een 2 jarig kind het wel begrijpt.
Negeren jij en je partner elkaar ook en komt het dan vanzelf goed dat je elkaar dan eindelijk begrijpt.?
Het negeren van slecht gedrag en belonen van goed gedrag is toch een beetje waar het bij pups om draait? Als ik kon communiceren met mijn pup zoals ik dat kan met mijn partner had ik dit topic niet hoeven openen 
Binnen kan ik bezoek ook richtlijnen geven over hoe of wat, buiten is dat jammer genoeg wat moeilijker... Maar we komen er wel!Lanavandevledders schreef:het tegen mensen opspringen, heb ik vanaf pup niet geaccepteerd, [vindt het zelf ook erg vervelend als ik ergens kom en er springt een hond tegen mij omhoog]
niet door boos te worden, maar in te grijpen als het stond te gebeuren,
in het begin deed ik haar even in de bench als er visite kwam, totdat ze kalmeerde,
later en nu nog bezoek altijd toegeroepen om haar te negeren en gewoon door te lopen, totdat ze normaal doet. zelf geef ik haar in tussen wat lekkers of een speeltje, zodat ze even is afgeleid, en dat werkt,
wat niet wil zeggen dat het soms niet mislukt, omdat ik gewoon even niet snel genoeg ben. maar inmiddels is ze 11 maand en het gaat 9 van de 10 keer goed.
Lana is altijd dol enthousiast, maar is wel 45 kilo en 70 cm groot, en dat is geen pretje als dat tegen je op gaat springen, een beetje teer en broos geval gaat van de benen.
Hij doet het eigenlijk zo goed dat ik af en toe wel eens lijk te vergeten dat het echt nog maar een jong hondenkind is...DeDiana schreef:Het is een normaal begroetingsritueel voor honden (in het gezicht willen snuffelen/likken), dus wat jij een eenvoudige beleefdheidsregel noemt, kan voor de hond best iets heel moeilijks zijn. Zeker voor een hond die nog zo jong is, zich nog niet zo goed kan beheersen en misschien nog niet helemaal snapt hoe het dan wel 'hoort'.
Ik heb er zelf nooit zo'n punt van gemaakt, omdat het inderdaad voor een groot deel vanzelf wat uitdooft. Ik heb wel rustig het commando 'laag' aangeleerd (en dat doe je dus niet door 'laag' te zeggen op het moment dat een hond niet vier pootjes op de grond heeft, maar juist als hij dat wel heeft) en dat niet meteen ook gevraagd in moeilijke situaties. In moeilijke situaties koos ik dan eerder voor afleiden, bijvoorbeeld even samen een trekspel doen.
Mila en Amy springen nog steeds wel eens op als ik thuiskom of mensen op bezoek komen die ze héél leuk vinden, maar daar maak ik niet zo'n punt van, dat doen ze één of twee keer in hun opwinding en daarna stopt het vanzelf ook weer. Bij vreemde mensen doen ze het absoluut niet.
We blijven er rustig op doortrainen, en als hij af en toe eens in z'n puppengeweld de beleefdheidsregels vergeet is dat ook het einde van de wereld niet 
Dit vind ik heel erg interessant, al zie ik niet goed wat het verschild tussen het aanleren van "ja" en "nee", in tegenstelling tot "goed zo" en "foei"? En nog belangrijker, hoe leer je hen dan wat je er mee bedoelt?Cleva schreef:Met Mira hielp het heel goed om ja en nee, hoog en laag, vast en los aan te leren.
Dan kun je gewoon zeggen wat je wil dat je hond doet en dat is altijd duidelijker dan alleen maar "foei".
Pups worden nu eenmaal vreselijk vaak opgepakt en natuurlijk vinden ze dat leuk dus die willen bijna allemaal omhoog.
Er zit niets anders achter. Je moet er dus ook geen conflict van gaan zitten vouwen. Gewoon aanleren dat ze opgetild worden als ze netjes gaan zitten.
Aan kleding trekken is een andere kwestie. Dat gelul met die bek hoort er gewoon bij. Een hond gebruikt zijn bek zoals wij onze handen gebruiken en je kunt niet verwachten dat een hond altijd overal vanaf blijft.
Dan moet je dus echt gaan differentiëren en broeken verboden maken.
Als je je hond gedegen Ja en Nee aanleert en dat raad ik je sterk aan, dan is dat meestal voldoende.
Mensen trekken heel snel naar onbeleefd/stout/dominant maar meestal wordt de boodschap dat het gewoon niet de bedoeling is overgeslagen. De hond denkt zelf dat het wel de bedoeling is en dat jij "nee" staat te roepen gaat volledig langs hem heen want je hebt hem niet geleerd wat dat betekent en dat je het tegen hem hebt.
Als je je hond de betekenis van ja en nee aanleert dan heb je veel minder ruis. Je pup is vast en zeker veel minder enthousiast over dat springen en bijten dan je zelf denkt. Als je uitlegt dat je liever dat gedrag niet en een ander gedrag wel ziet is dat bijna altijd genoeg.
Heldere uitleg. Maar wij als eigenaar geven natuurlijk de betekenis aan een woord. Ik zou het commando 'appel' kunnen gebruiken om een hond te laten zitten, alleen is dat voor mijzelf wat lastiger te onthouden dan een 'zit' als commando. Hetzelfde geldt voor het woord dat als bekrachtiger gebruikt wordt. Ik gebruik een 'goedzo' als bevestiging van goed gedrag. Zonder dat heel blij te zeggen of er een feestje van te maken. Daarnaast ben ik van mening dat een strenge 'foei' voor de meeste honden helemaal niet nodig is. Ik maak helemaal geen gebruik van stemverheving. Een neutrale 'niet doen' werkt hier prima.Cleva schreef:Het klinkt allemaal vreselijk ingewikkeld maar dat is het echt niet. Waar "goed zo"een feest hoort te zijn en "Foei" voldoende kracht moet hebben om echt onmiddellijk een eind aan een gedrag te maken zijn "ja" en "nee"geschikt als hulp zonder de baas uit te hangen. Dan laat je je hond op zijn eigen denkbenen lopen en dat is net zo handig als gezag.
Dat zeker, helemaal mee eens.Cleva schreef:Het maakt inderdaad niet uit welk woord je gebruikt. Ik denk echter wel dat het in de meeste gevallen loont om veel aandacht te stoppen in het bewust meegeven van die betekenis.natalie schreef:Heldere uitleg. Maar wij als eigenaar geven natuurlijk de betekenis aan een woord. Ik zou het commando 'appel' kunnen gebruiken om een hond te laten zitten, alleen is dat voor mijzelf wat lastiger te onthouden dan een 'zit' als commando. Hetzelfde geldt voor het woord dat als bekrachtiger gebruikt wordt. Ik gebruik een 'goedzo' als bevestiging van goed gedrag. Zonder dat heel blij te zeggen of er een feestje van te maken. Daarnaast ben ik van mening dat een strenge 'foei' voor de meeste honden helemaal niet nodig is. Ik maak helemaal geen gebruik van stemverheving. Een neutrale 'niet doen' werkt hier prima.Cleva schreef:Het klinkt allemaal vreselijk ingewikkeld maar dat is het echt niet. Waar "goed zo"een feest hoort te zijn en "Foei" voldoende kracht moet hebben om echt onmiddellijk een eind aan een gedrag te maken zijn "ja" en "nee"geschikt als hulp zonder de baas uit te hangen. Dan laat je je hond op zijn eigen denkbenen lopen en dat is net zo handig als gezag.
Spraakverwarring is de grootste oorzaak van probleemgedrag.
Heel heldere uitleg, enorm bedankt!Cleva schreef: Goed en foei zijn inderdaad hetzelfde als ja en nee met een toegevoegde betekenis. Zo kun je een hond vanuit jouw gezagspositie laten weten wat jij er van vindt.
Daarnaast kun je ook ja en nee aanleren zonder die waarde. Gewoon als ja en nee. Als instructie zonder oordeel.
Ik vind dat zelf erg handig als je bijvoorbeeld op bezoek bent en je hond wil daar op de bank. Dat mag hij thuis ook en misschien nog wel bij anderen maar hier niet. Dan wil je je hond niet corrigeren want hij doet in feite niets fout en je houdt hem liever in een kalme, positieve stemming. Dan is "nee" als je ziet dat hij aanstalten maakt om op de bank te springen echt iets heel anders dan foei.
