castratie ter voorkoming van problemen?

[Tamara.]

Ik denk dat iedereen die goed weet wat hij/zij doet een staffreutje kan kopen van 8 weken en die zo kan trainen dat hij aangelijnd zonder blikken of blozen door een groep reuen kan lopen, dat hij niet mag reageren als er aan hem gesnuffeld wordt en dat hij zich alles moet laten gevallen als de baas dat wil. Dat denk ik inderdaad absoluut. De eerste keer vechten kan alleen als jij dat toe staat of als jij hem die vrijheid hebt gegeven. Het is niet voor niets dat trainers vrijwel alles in een hond kunnen trainen. Ik kan het niet hoor, maar de grootste monsters van reuen kunnen hun kunstje en het afliggen naast een ander monster leren als je je best doet. Voorbeelden te over

Ik kan het ook niet hoor, laten we dat voorop stellen Maar hopelijk ben je het wel met me eens dat de agressie zoals bij de Collie wél erfelijk kan zijn en dat dit gedrag echt vanuit de hond kan komen, hormoon gestuurd ja of nee, dat even terzijde. Stel, je hebt een moeilijke Collie reu maar door je ervaring, kennis en weet ik veel wat weet je het gedrag nog behoorlijk binnen de perken te houden, iedereen ziet alleen maar die leuke hond die zo goed luistert naar de baas, dus wordt voor een dekking gevraagd, Collie reu dekt teef en zijn agressie, die dát specifieke baasje wel onder controle heeft gekregen blijkt erfelijk te zijn.... Nouuuu, dan ben je als gemiddelde pupkoper van een Collie niet blij, want een pupkoper van een Collie heeft dít soort gedrag niet in gedachten bij de aanschaf van een Collie

Het gedrag zit wel in de hond, hoe de baas dit recht weet te breien is een tweede, het zit er in, hoe je het dan ook went of keert

[laeken]

Maar zie jij de gemiddelde hondeneigenaar gemene trucjes uithalen en naar middelen grijpen die ook gemeen zijn? De gemiddelde africhter heeft standaard een tt om de nek van z'n hond hangen, als ik zoiets om m'n nek had hangen liet ik het ook wel uit m'n hoofd om naar een andere hond toe te rennen en voerde ik maar het 'kunstje' uit zoals de baas vraagt

Die trucjes heb je ook niet altijd nodig maar een notoire hondenkiller met een verleden mag wel even wat duidelijkheid krijgen natuurlijk. Met de juiste motivatie en een goede investering kom je al een heel eind. Dat weet je toch zelf ook wel. Ik neem aan dat Bowie vast en zeker wel eens neigde naar ontsporen en dat jij toen even je licht hebt laten schijnen over hoe en wat te doen. Dan even goed de tijd erin steken, precies doen wat je moet doen en je probleem verdwijnt als sneeuw voor de zon zonder TT.
Wuilus kon ook al heel braaf voor een stok komen, langs een hond lopen met een frolic en braaf bezoek binnen laten als ik haar meteen afkocht met een varkensoor. Wat denk je dat een baasje zonder inzicht met veel geschreeuw van die hond had gemaakt? Een kronkel enkeltje asiel want de hond was gek

Zomaar agressief, zomaar waaks en zomaar bijten geloof ik nl niet zo in. Daarmee pleit je vooral jezelf vrij.

[laeken]

Ik denk dat iedereen die goed weet wat hij/zij doet een staffreutje kan kopen van 8 weken en die zo kan trainen dat hij aangelijnd zonder blikken of blozen door een groep reuen kan lopen, dat hij niet mag reageren als er aan hem gesnuffeld wordt en dat hij zich alles moet laten gevallen als de baas dat wil. Dat denk ik inderdaad absoluut. De eerste keer vechten kan alleen als jij dat toe staat of als jij hem die vrijheid hebt gegeven. Het is niet voor niets dat trainers vrijwel alles in een hond kunnen trainen. Ik kan het niet hoor, maar de grootste monsters van reuen kunnen hun kunstje en het afliggen naast een ander monster leren als je je best doet. Voorbeelden te over

Ik kan het ook niet hoor, laten we dat voorop stellen Maar hopelijk ben je het wel met me eens dat de agressie zoals bij de Collie wél erfelijk kan zijn en dat dit gedrag echt vanuit de hond kan komen, hormoon gestuurd ja of nee, dat even terzijde. Stel, je hebt een moeilijke Collie reu maar door je ervaring, kennis en weet ik veel wat weet je het gedrag nog behoorlijk binnen de perken te houden, iedereen ziet alleen maar die leuke hond die zo goed luistert naar de baas, dus wordt voor een dekking gevraagd, Collie reu dekt teef en zijn agressie, die dát specifieke baasje wel onder controle heeft gekregen blijkt erfelijk te zijn.... Nouuuu, dan ben je als gemiddelde pupkoper van een Collie niet blij, want een pupkoper van een Collie heeft dít soort gedrag niet in gedachten bij de aanschaf van een Collie

Het gedrag zit wel in de hond, hoe de baas dit recht weet te breien is een tweede, het zit er in, hoe je het dan ook went of keert

En waarom zit dit gedrag in de hond? Als ik zenuwachtig wordt van een brommetje of uitval en daar als een gek op ga reageren bij een doodnormale puberhond wordt hij ook gek. In aanleg was er niks mis met de hond alleen baasje had een muppet verwacht of een teefje toen de reu kwam. Elke hond kan je leren uitvallen, happen en vechten. Ik ga er dus zeker niet zomaar vanuit dat de hond in aanleg zo was.

Ik heb laatst een verhaal gehoord van een ontspoorde herder die nu bij de juiste baas zit en een therapiehond is. Dus zo'n aaihond die alles ok vindt. Geschiedenis van de hond was echter dat hij iedereen aanviel en geen vreemden kon tolereren. De hond was gewoon een zenuwlijer die geen baas had. Nu heeft hij wel een baas en is dus helemaal relaxed. En nee, dit is geen vaag van horen zeggen want ik heb het uit eerste hand

[lieke]

Martijn, je bekijkt het wel erg zwartwit. Ten eerste was het geen 'pubergedrag' bij Cody maar begon het toen hij begon te puberen. Ik heb daarna bijna 2 jaar doorgemodderd. Zoals ik al zei continue trainen: met clicker, zonder clicker, met voertjes, zonder voertjes, afleiden/belonen, met stem, met - halfcheck - correcties, bach bloesem, noem maar op. Maar géén tt-band of andere -in mijn ogen - barbaarse methoden.
En ik ben geen zenuwelijer en mijn hond weet echt wel wie de baas is. Cody kreeg gewoon een waas voor de ogen en probeerde er echt vol in te gaan. En die waas bedoel ik letterlijk: ik zag aan zijn ogen dat hij helemaal 'weg' was. Totaal onbereikbaar. Ik kon het ook zien aankomen, dan kreeg hij een hele vreemde blik in zijn ogen en dan greep hij iedereen die voor zijn poten liep. En zelfs niet eens altijd een levend wezen, ik heb één keer meegemaakt dat hij terwijl hij omkeek tegen een eetkamerstoel aanliep. Zijn eerste reactie? Luid grommend in de poot bijtend tot hij een paar seconden later tot zijn positieven kwam, met zijn kop schudde en losliet.
Na zo'n aanval kwam hij ook altijd heel deemoedig naar me toe alsof hij sorry wilde zeggen.
Hij heeft trouwens nog meer maffe dingen die mij doen denken aan lichtelijke zwakbegaafdheid : hij verdwaalt rustig op een plaats waar hij al jaren komt en als hij verder dan 10 meter van me af is, kan hij me niet meer vinden en loopt hij al zoekend de verkeerde kant uit en ik kan merken dat hij in paniek raakt. Ik loop dus naar hem toe tot ik vlak bij hem ben en roep hem nog eens en dan wordt hij dol van vreugde en springt me zowat in de armen alsof hij me al jáááren niet heeft gezien .
Zijn oren en ogen zijn in de Wagenrenk nagekeken en in orde bevonden, dus daar ligt het niet aan.
Ik grap dus nu altijd dat hij maar één hersencel heeft en die gebruikt hij nog maar zelden. Nee, Cody is nou niet bepaald een schoolvoorbeeld van een rastypische collie .
Laat overigens onverlet dat ik gek ben met dit maffe beest, ondanks (of misschien wel dankzij) al die gekke trekjes van hem.

[Caro.]

Als het niet aan de baas lag maar aan zijn genen dan zou castratie geen zier helpen......

Dat zeg je, maar het lijkt mij precies het omgekeerde. Wat verandert er ineens aan de baas/opvoeding als de hond gecastreerd is? helemaal niets lijkt mij en toch helpt de castratie vaak

Dat de hond zijn pit verliest en dus door de baas onder de duim gehouden kan worden. Als je je ongecastreerde hond de baas bent pakt hij geen andere honden meer. Ik zeg niet dat ik ben zoals ik schrijf maar ik weet wel dat als Eva nu hond-agressief wordt dat aan mij ligt en niet aan haar. Dat ligt niet aan haar genen maar aan mijn manier van haar behandelen en haar vrij laten of juist beperken. Dat is teveel gevraagd voor veel mensen om zoiets in te kunnen zien. Dat is jammer en oneerlijk naar hun honden toe Als je puberreutje gewoon goed onder appel staat en gecontrolleerd hondencontact heeft dan kan hij niet eens een killerinstinct ontwikkelen. Het is altijd de baas die daar de steken heeft laten vallen en niet de hond die in en in agressief aangelegd zou zijn of andere onzin. Daar waar diezelfde honden met andere honden leven is er nooit een probleem op een uitzondering na. Ze bestaan wel, maar ze zijn zeldzaam.

Dus er bestaan helemaal geen honden die in basis niet met andere honden kunnen of niet met reuen? Het rasonderscheid hierin is dus volkomen onzin eigenlijk.

Als je een Stafford reu gewoon gecontroleerd bij andere reuen laat, dan ontwikkelt zich geen killer instinct.

Ik vind het een hele aparte redenatie. Ook apart omdat Kaya bijvoorbeeld als jonge hond juist heel leuk met andere honden was, geen nare aanvaringen of niks. Toen ze loops werd, veranderde dit.
Maar dat was dit niet onder invloed van hormonen begrijp ik. Overigens luistert zij uitstekend, zal ook niet uitvallen aan de lijn of niks, dus het appél is prima.
Alleen als een andere hond op haar afstormt, dan zou ze die inderdaad wel een kopje kleiner willen maken (let op 'zou willen' ook daar steek ik een stokje voor, maar de basis (!) is dus wel aanwezig).

Natuurlijk zie ik ook wel enig verband en uiteraard zijn er eigenaren die een hond totaal niet kunnen handelen, laat staan bepaalde reuen.

Maar om alles af te schuiven op de eigenaar, vind ik dus absoluut niet kloppen. Je vergeet het hele wezen hond hierbij, het karakter en toch zeker ook een deel eigen wil, hormonen, en ga zo maar door.

Ik denk dat iedereen die goed weet wat hij/zij doet een staffreutje kan kopen van 8 weken en die zo kan trainen dat hij aangelijnd zonder blikken of blozen door een groep reuen kan lopen, dat hij niet mag reageren als er aan hem gesnuffeld wordt en dat hij zich alles moet laten gevallen als de baas dat wil. Dat denk ik inderdaad absoluut. De eerste keer vechten kan alleen als jij dat toe staat of als jij hem die vrijheid hebt gegeven. Het is niet voor niets dat trainers vrijwel alles in een hond kunnen trainen. Ik kan het niet hoor, maar de grootste monsters van reuen kunnen hun kunstje en het afliggen naast een ander monster leren als je je best doet. Voorbeelden te over

O, dat zou best kunnen, maar dat is op zich de discussie toch niet?

O.a. jij stelt dat agressie komt door de opvoeding. Daarmee ontken je het hele karakter van honden en bepaalde rasen die dit meer in zich hebben en dat karakter dus erfelijk is.

Of en in welke mate de agressie tot uiting mag worden gebracht, dat ligt voor een heel groot deel weer bij de baas natuurlijk. Is ook een hele andere discussie.
Ik heb een tijd bij de Rottweilerwerkgroep getraind en ook veel trainingen voor IPO meegemaakt. Daar lopen prima onder appél alle reuen op het veld, maar vraag niet wat er gebeurt als dat appél er niet is en dát zit dus wel in de hond. Het karakter van de hond, wat dus deels erfelijk is.

[ranetje]

Martijn, je bekijkt het wel erg zwartwit. Ten eerste was het geen 'pubergedrag' bij Cody maar begon het toen hij begon te puberen. Ik heb daarna bijna 2 jaar doorgemodderd. Zoals ik al zei continue trainen: met clicker, zonder clicker, met voertjes, zonder voertjes, afleiden/belonen, met stem, met - halfcheck - correcties, bach bloesem, noem maar op. Maar géén tt-band of andere -in mijn ogen - barbaarse methoden.
En ik ben geen zenuwelijer en mijn hond weet echt wel wie de baas is. Cody kreeg gewoon een waas voor de ogen en probeerde er echt vol in te gaan. En die waas bedoel ik letterlijk: ik zag aan zijn ogen dat hij helemaal 'weg' was. Totaal onbereikbaar. Ik kon het ook zien aankomen, dan kreeg hij een hele vreemde blik in zijn ogen en dan greep hij iedereen die voor zijn poten liep. En zelfs niet eens altijd een levend wezen, ik heb één keer meegemaakt dat hij terwijl hij omkeek tegen een eetkamerstoel aanliep. Zijn eerste reactie? Luid grommend in de poot bijtend tot hij een paar seconden later tot zijn positieven kwam, met zijn kop schudde en losliet.
Na zo'n aanval kwam hij ook altijd heel deemoedig naar me toe alsof hij sorry wilde zeggen.
Hij heeft trouwens nog meer maffe dingen die mij doen denken aan lichtelijke zwakbegaafdheid : hij verdwaalt rustig op een plaats waar hij al jaren komt en als hij verder dan 10 meter van me af is, kan hij me niet meer vinden en loopt hij al zoekend de verkeerde kant uit en ik kan merken dat hij in paniek raakt. Ik loop dus naar hem toe tot ik vlak bij hem ben en roep hem nog eens en dan wordt hij dol van vreugde en springt me zowat in de armen alsof hij me al jáááren niet heeft gezien .
Zijn oren en ogen zijn in de Wagenrenk nagekeken en in orde bevonden, dus daar ligt het niet aan.
Ik grap dus nu altijd dat hij maar één hersencel heeft en die gebruikt hij nog maar zelden. Nee, Cody is nou niet bepaald een schoolvoorbeeld van een rastypische collie .
Laat overigens onverlet dat ik gek ben met dit maffe beest, ondanks (of misschien wel dankzij) al die gekke trekjes van hem.

Het is Marc

In ieder geval maak je hiermee duidelijk Lieke dat je na dat doormodderen en de daarop volgende castratie een andere hond kreeg aan Cody .
Dus ik kan me niet anders voorstellen dat in zijn geval vooral de hormonen behoorlijk uit de maat liepen.
Anders was hij na castratie namelijk niet zo snel veranderd aangezien hij dat gedrag al geruime tijd vertoonde.

edit:foutje

[Caro.]

Martijn, je bekijkt het wel erg zwartwit. Ten eerste was het geen 'pubergedrag' bij Cody maar begon het toen hij begon te puberen. Ik heb daarna bijna 2 jaar doorgemodderd. Zoals ik al zei continue trainen: met clicker, zonder clicker, met voertjes, zonder voertjes, afleiden/belonen, met stem, met - halfcheck - correcties, bach bloesem, noem maar op. Maar géén tt-band of andere -in mijn ogen - barbaarse methoden.
En ik ben geen zenuwelijer en mijn hond weet echt wel wie de baas is. Cody kreeg gewoon een waas voor de ogen en probeerde er echt vol in te gaan. En die waas bedoel ik letterlijk: ik zag aan zijn ogen dat hij helemaal 'weg' was. Totaal onbereikbaar. Ik kon het ook zien aankomen, dan kreeg hij een hele vreemde blik in zijn ogen en dan greep hij iedereen die voor zijn poten liep. En zelfs niet eens altijd een levend wezen, ik heb één keer meegemaakt dat hij terwijl hij omkeek tegen een eetkamerstoel aanliep. Zijn eerste reactie? Luid grommend in de poot bijtend tot hij een paar seconden later tot zijn positieven kwam, met zijn kop schudde en losliet.
Na zo'n aanval kwam hij ook altijd heel deemoedig naar me toe alsof hij sorry wilde zeggen.
Hij heeft trouwens nog meer maffe dingen die mij doen denken aan lichtelijke zwakbegaafdheid : hij verdwaalt rustig op een plaats waar hij al jaren komt en als hij verder dan 10 meter van me af is, kan hij me niet meer vinden en loopt hij al zoekend de verkeerde kant uit en ik kan merken dat hij in paniek raakt. Ik loop dus naar hem toe tot ik vlak bij hem ben en roep hem nog eens en dan wordt hij dol van vreugde en springt me zowat in de armen alsof hij me al jáááren niet heeft gezien .
Zijn oren en ogen zijn in de Wagenrenk nagekeken en in orde bevonden, dus daar ligt het niet aan.
Ik grap dus nu altijd dat hij maar één hersencel heeft en die gebruikt hij nog maar zelden. Nee, Cody is nou niet bepaald een schoolvoorbeeld van een rastypische collie .
Laat overigens onverlet dat ik gek ben met dit maffe beest, ondanks (of misschien wel dankzij) al die gekke trekjes van hem.

Totaal niet vergelijkbaar natuurlijk, maar in het geval dat Puch een reu ziet is hij ook gewoon 'weg van de wereld'. Niet doorslaand in agressie, want zou hij loslopen is hij al veel milder.
Dus niet vergelijkbaar, maar ik snap wel een beetje met wat je bedoelt dat je gewoon in bepaalde situaties geen grip erop hebt.

Ik ben ook niet achterlijk, heb toch echt wel wat ervaring met honden en ook met moeilijkere honden. Maar ik heb dus ook van alles geprobeerd tegen dat uitvallen aan de lijn, training training training, positief totdat ik letterlijk de kaas in zijn bek duwde tot echt behoorlijk zware correcties.
Het interesseert hem dus echt helemaal niets in die situatie en het ligt ook niet aan onze band, want in andere situaties interesseert het hem allemaal wel en is hij de liefste hond ter wereld.
De hormonen (of wat dan ook) zijn echter zo sterk op dat moment, dat de rest van de wereld hem echt gestolen kan worden, die dringt niet meer door.

Dan kom je dus bij de driften van een hond, en Marc, vergelijk het eens met een hond die pakwerk doet. Die zitten soms enorm hoog in de driften, zelfs zo hoog dat alleen enorm snoeiharde correcties hem onder controle kunnen houden.
Dit kan je ook doorvoeren bij sommige honden in andere situaties, die drift is enorm.
Natuurlijk kan ik grijpen naar een TT, alleen ik weet dat ik dat knopje stomweg niet kan indrukken. Ik kies ervoor om lekker in de polder te gaan wandelen en de keer dat hij dan toch uitvalt aan de lijn maar voor lief te nemen. Ik loop ook allesbehalve met een gevaarlijke hond, alleen blijkbaar wel een enorme hormoonbom naar andere reuen toe.

[blondie]

wat die tt nu weer in het verhaal doet snap ik niet.. het ging toch om castratie ter voorkoming van bepaald reuengedrag??

en tt.. om af laten liggen op een trainingsveld wat ik eerder zag.. zo heb ik het ze bij ons nog niet aan zien leren..
TT op uitvalgedrag.. ik zou hetzelf zeker niet doen.. kan bij sommige honden zeer averechts werken... onprettig gedrag linken met datgene waar hij zo gefocussed op is.. dus kan dan weer doorstuiteren naar evt heftigere reactie of agressie..

Eerder zei ik dat ik liever de hond die sneller geneigd is zijn punt te willen maken bij me te houden en te roepen even aanlijnen en klaar.. daarna weer lekker verder lopen.. maar eerlijk is wel eerlijk.. hij gaat toch niet dekken.. als door castratie hij wat toleranter word bij onbekenden.. dan zou dat wel lekkerder wandelen zijn.. die garantie heb ik echter niet.. voor hetzelfde geld werkt het averechts..

[Moos]

Ik denk dat iedereen die goed weet wat hij/zij doet een staffreutje kan kopen van 8 weken en die zo kan trainen dat hij aangelijnd zonder blikken of blozen door een groep reuen kan lopen, dat hij niet mag reageren als er aan hem gesnuffeld wordt en dat hij zich alles moet laten gevallen als de baas dat wil. Dat denk ik inderdaad absoluut. De eerste keer vechten kan alleen als jij dat toe staat of als jij hem die vrijheid hebt gegeven. Het is niet voor niets dat trainers vrijwel alles in een hond kunnen trainen. Ik kan het niet hoor, maar de grootste monsters van reuen kunnen hun kunstje en het afliggen naast een ander monster leren als je je best doet. Voorbeelden te over

Ja, maar dat heeft dan toch niks met de aanleg te maken verder?
Tuurlijk kan dit allemaal, maar dat betekent niet dat de hond in aanleg niet hond-agressief zou zijn.
En in het geval vande Collie lijkt het me nou niet bepaald de bedoeling dat het type bazen wat je hierboven schetst daarbij gezocht moet worden
Want laten we wel wezen ook, er zijn maar heel weinig mensen die dat zo zouden kunnen met hun Staff-reutje ook.

[Zoek stok!]

Onder appel tussen reuen liggen als hondagressieve hond is toch volledig iets anders dan buurtwandelingen in het park maken? Ik kan met Bram ook tussen schreeuwende mensen doorlopen, volgend aan m'n been. Dat is precies mijn punt aldoor: als je een hondagressieve hond hebt en je past je leven daarop aan, dan is er geen probleem. Je kunt dan dus niet meer met de buuf met reu oplopen, niet je kind van zestien een blokje om laten lopen en je moet altijd om je heen kijken waar er honden aankomen.

Maar er zijn genoeg mensen die hun leven niet willen aanpassen op een hondagressieve hond. Die wel in het park willen wandelen, geen ogen in hun rug hebben etc etc. En als je een Collie hebt aangeschaft snap ik heel goed dat het nogal een tegenvaller is als je Collie agressief reageert op honden (en mensen).

En over werkende honden: in de agility zitten ook genoeg Mechelaars. Ze kijken idd niet naar andere honden om als ze aan het werk zijn. Maar o wee als je wat te dicht langs loopt met je reu als ze bij de tent zitten (en dat is niet altijd te voorkomen gezien de drukte). Dan vallen ze gigantisch uit. Bij reuen in de africhting hetzelfde. Ze zullen op het veld niks doen omdat ze onder appel staan, maar hier in de buurt moeten ze toch echt per direct aangelijnd worden als Bram er aan komt. Allemaal gebrek aan overwicht?

Ik denk dat de baas wel degelijk invloed heeft op de ontwikkeling mbt andere honden: hoe ga je om met incidenten, grijp je op tijd in bij gepats, in hoeverre luistert je hond etc etc. Socialisatie heeft ook een flinke invloed. Maar erfelijkheid zeker ook. Wat in welke situatie de doorslag geeft tot hondagressie kun je volgens mij niet via internet bepalen.

[Caro.]

Onder appel tussen reuen liggen als hondagressieve hond is toch volledig iets anders dan buurtwandelingen in het park maken? Ik kan met Bram ook tussen schreeuwende mensen doorlopen, volgend aan m'n been. Dat is precies mijn punt aldoor: als je een hondagressieve hond hebt en je past je leven daarop aan, dan is er geen probleem. Je kunt dan dus niet meer met de buuf met reu oplopen, niet je kind van zestien een blokje om laten lopen en je moet altijd om je heen kijken waar er honden aankomen.

Maar er zijn genoeg mensen die hun leven niet willen aanpassen op een hondagressieve hond. Die wel in het park willen wandelen, geen ogen in hun rug hebben etc etc. En als je een Collie hebt aangeschaft snap ik heel goed dat het nogal een tegenvaller is als je Collie agressief reageert op honden (en mensen).

En over werkende honden: in de agility zitten ook genoeg Mechelaars. Ze kijken idd niet naar andere honden om als ze aan het werk zijn. Maar o wee als je wat te dicht langs loopt met je reu als ze bij de tent zitten (en dat is niet altijd te voorkomen gezien de drukte). Dan vallen ze gigantisch uit. Bij reuen in de africhting hetzelfde. Ze zullen op het veld niks doen omdat ze onder appel staan, maar hier in de buurt moeten ze toch echt per direct aangelijnd worden als Bram er aan komt. Allemaal gebrek aan overwicht?

Ik denk dat de baas wel degelijk invloed heeft op de ontwikkeling mbt andere honden: hoe ga je om met incidenten, grijp je op tijd in bij gepats, in hoeverre luistert je hond etc etc. Socialisatie heeft ook een flinke invloed. Maar erfelijkheid zeker ook. Wat in welke situatie de doorslag geeft tot hondagressie kun je volgens mij niet via internet bepalen.

Nou precies..... die reuen liggen prachtig braaf op het veld, super gehoorzaam. Maar loop even later niet langs de auto :N:

Ik kan met Kaya ook prima tussen andere honden trainen, echt geen enkel probleem hoor. Komt ze echter dezelfde hond hier in de buurt tegen en stormt die op haar af dan is er wel een klein probleempje.

En ik ken zeer weinig honden (in dit geval Rottweilers) van training, gewone training én IPO die dit trouwens niet doen.
Het zo zware 'appél' dat een in aanleg (iets) hondagressieve hond zich rustig laat besnuffelen door een andere hond, kom ik echt maar weinig tegen. In bijna alle gevallen wordt de hond toch even de hoogte in gehezen om problemen te voorkomen.

[bulletjebe]

eigenlijk komt het er geresumeerd op neer dat het niet is omdat je wat voor soort gedrag ook door een goede baas-hond-relatie en/of appèl kan laten 'verdwijnen' (fenotypisch) dat de mogelijke aanleg daartoe ook meteen maar niet in de genen (genotype) zit.

mijn zes honden hier worden allemaal hetzelfde behandeld, opgevoed en getraind en toch gedragen ze zich allemaal anders naar honden. of nee, juister is : ze zouden zich allemaal anders willen gedragen, maar in 95% van de gevallen gedragen ze zich gewoon zoals ze zijn opgevoed.

maar wat ze zouden willen doen zit hen wel in de genen en dat geven ze dus ook door.

En zo is het helemaal. Zelfs hormonaal gerelateerd gedrag geven ze vaak prima door. Zoals een reu die afvalt door niet te willen eten tijdens de loopsheid van een teef, zal vaak ook een zoon hebben die dat gedrag laat zien.

[blondie]

eigenlijk komt het er geresumeerd op neer dat het niet is omdat je wat voor soort gedrag ook door een goede baas-hond-relatie en/of appèl kan laten 'verdwijnen' (fenotypisch) dat de mogelijke aanleg daartoe ook meteen maar niet in de genen (genotype) zit.

mijn zes honden hier worden allemaal hetzelfde behandeld, opgevoed en getraind en toch gedragen ze zich allemaal anders naar honden. of nee, juister is : ze zouden zich allemaal anders willen gedragen, maar in 95% van de gevallen gedragen ze zich gewoon zoals ze zijn opgevoed.

maar wat ze zouden willen doen zit hen wel in de genen en dat geven ze dus ook door.

En zo is het helemaal. Zelfs hormonaal gerelateerd gedrag geven ze vaak prima door. Zoals een reu die afvalt door niet te willen eten tijdens de loopsheid van een teef, zal vaak ook een zoon hebben die dat gedrag laat zien.

Is dat per definitie dat een hond met een loopse teef in de buurt niet meer eet of kan dat voorkomen bij "eigen"teef?
Hier 1 die gewoon door eet terwijl de buurteef loops is, hem komt opg*ilen in de voortuin en probeert weg te lokken.. besteigen is vooralsnog met een EHHH!! van mij uit voldoende..
Nu heb ik echter wel een teef erbij.. ik ben benieuwd dus hoe dat zal verlopen als die loops word.. ze kwam in huis toen de loopsheid net over was.. maar rook nog erg lekker.. hij wilde haar toch telkens bestijgen.. maar zij snauwde goed van zich af en toen ik begreep dat ik ook indeze zelf hem terecht mocht wijzen heb ik het ook afgekapt.. en dat had meer effect dan haar terechtwijzingen..

[bulletjebe]

eigenlijk komt het er geresumeerd op neer dat het niet is omdat je wat voor soort gedrag ook door een goede baas-hond-relatie en/of appèl kan laten 'verdwijnen' (fenotypisch) dat de mogelijke aanleg daartoe ook meteen maar niet in de genen (genotype) zit.

mijn zes honden hier worden allemaal hetzelfde behandeld, opgevoed en getraind en toch gedragen ze zich allemaal anders naar honden. of nee, juister is : ze zouden zich allemaal anders willen gedragen, maar in 95% van de gevallen gedragen ze zich gewoon zoals ze zijn opgevoed.

maar wat ze zouden willen doen zit hen wel in de genen en dat geven ze dus ook door.

En zo is het helemaal. Zelfs hormonaal gerelateerd gedrag geven ze vaak prima door. Zoals een reu die afvalt door niet te willen eten tijdens de loopsheid van een teef, zal vaak ook een zoon hebben die dat gedrag laat zien.

Is dat per definitie dat een hond met een loopse teef in de buurt niet meer eet of kan dat voorkomen bij "eigen"teef?
Hier 1 die gewoon door eet terwijl de buurteef loops is, hem komt opg*ilen in de voortuin en probeert weg te lokken.. besteigen is vooralsnog met een EHHH!! van mij uit voldoende..
Nu heb ik echter wel een teef erbij.. ik ben benieuwd dus hoe dat zal verlopen als die loops word.. ze kwam in huis toen de loopsheid net over was.. maar rook nog erg lekker.. hij wilde haar toch telkens bestijgen.. maar zij snauwde goed van zich af en toen ik begreep dat ik ook indeze zelf hem terecht mocht wijzen heb ik het ook afgekapt.. en dat had meer effect dan haar terechtwijzingen..

Nee, gelukkig niet :N: Het kan voorkomen, maar hoeft gelukkig niet. Hier ook reuen die gewoon bij een loopse teef kunnen zonder problemen. Maar ik heb er eentje gehad die weigerde alle voedsel als onze teef loops was en zijn zoon is ook zo. Daarop was mijn reactie gebaseerd.
Je ziet zelf wel hoe jouw reu omgaat met een loopse teef in huis

[Caro.]

eigenlijk komt het er geresumeerd op neer dat het niet is omdat je wat voor soort gedrag ook door een goede baas-hond-relatie en/of appèl kan laten 'verdwijnen' (fenotypisch) dat de mogelijke aanleg daartoe ook meteen maar niet in de genen (genotype) zit.

mijn zes honden hier worden allemaal hetzelfde behandeld, opgevoed en getraind en toch gedragen ze zich allemaal anders naar honden. of nee, juister is : ze zouden zich allemaal anders willen gedragen, maar in 95% van de gevallen gedragen ze zich gewoon zoals ze zijn opgevoed.

maar wat ze zouden willen doen zit hen wel in de genen en dat geven ze dus ook door.

]

Nou kijk, dat is duidelijk samengevat

[laeken]

eigenlijk komt het er geresumeerd op neer dat het niet is omdat je wat voor soort gedrag ook door een goede baas-hond-relatie en/of appèl kan laten 'verdwijnen' (fenotypisch) dat de mogelijke aanleg daartoe ook meteen maar niet in de genen (genotype) zit.

mijn zes honden hier worden allemaal hetzelfde behandeld, opgevoed en getraind en toch gedragen ze zich allemaal anders naar honden. of nee, juister is : ze zouden zich allemaal anders willen gedragen, maar in 95% van de gevallen gedragen ze zich gewoon zoals ze zijn opgevoed.

maar wat ze zouden willen doen zit hen wel in de genen en dat geven ze dus ook door.

Dus het gedrag van je honden en wat ze willen doen is aangeboren zeg jij? Misschien ligt het ook wel aan hun opvoeding wat ze willen doen. Ik denk dat jonge reuen met praatjes naar reuen zelden zo zouden reageren als ze gewoon normaal opgegroeid waren en veel andere honden hadden gezien inclusief de zo nu en dan op hun lazer krijgen. Ik denk dat een heel waakse hond indien geplaatst in een in en uit loop winkel bv misschien wel nooit waaks geworden zou zijn en ik denk dat een baas die niet 1 op 1 goed contact heeft met zijn hond maar ze in roedel laat functioneren weer een heel ander type hond maakt dan de baas die 1 hond heeft. Zo kan je eeuwig doorgaan.

Ik ben het dus absoluut niet eens met "ik zie of denk te weten wat mijn hond in de basis is". Die hond is altijd wat je er zelf van gemaakt hebt want het terugvinden van een basis in een hond is wel heel hoog gegrepen na alles wat zo'n dier meemaakt.

Zelfs al je hovawarten zijn anders. Ze zijn notabene familie van elkaar (in veel gevallen dan meen ik). Ze wonen op dezelfde plaats, zijn ook nog eens hetzelfde ras en toch zitten er grote verschillen tussen. Elke opvoeding loopt anders en de ene hond kwam in een groter roedel dan de andere om maar een verschil te noemen. Dat tekent allemaal. Ook speelt er absoluut basiskarakter mee. Maar vechten met reuen is geen basiskarakter indien daar niet op gefokt is. Dat is grotendeels, ik zeg dus duidelijk, grotendeels, ontstaan in het leven van een hond. Kan anders zijn, meestal echter niet.

Cleo is Cleo omdat ze in Spanje op straat is geweest en maanden of zelfs een half jaar in zo'n volle opvang heeft gezeten. Als zij als pup hier was geboren in huis was ze volledig anders. Dus ik ga nu echt niet zeggen, Cleo is Cleo en dat is grotendeels gewoon hoe ze genetisch en aangeboren is. Dat is nl niet zo. Als Cleo niet in Spanje tussen 100 honden had gezeten maar in Amsterdam met haar pittige ego'tje had ze net zo goed een feeks kunnen worden naar honden. Was ze dan genetisch ineens in aanleg hondagressief ofzo? Terwijl ze nu met alle honden kan behalve aan de riem? Denk het dus niet

[lieke]

Sorry Marc dat ik je Martijn noemde .

Dit is dezelfde discussie die jaren lang onder deskundigen is uitgevochten over criminelen. 'Nature' versus 'nurture'. En momenteel is er een consensus bereikt dat nature bepalend is voor het karakter maar wel degelijk wordt aangestuurd/beïnvloed door nurture.
M.a.w.: bij kinderen met dezelfde achtergrond en dezelfde opvoeding (of het gebrek eraan) wordt de één wel crimineel en de andere niet. Bij kinderen uit een achterstandssituatie is de kans op criminaliteit groter maar er zijn genoeg mensen die in een hele slechte situatie opgroeien en niet crimineel worden. Dus karakter bepaald de uiteindelijke mens meer dan opvoeding.
Waarom zou dit voor honden (tenslotte net als de mens ook zoogdieren) niet opgaan?
Dat pleit toch echt voor aangeboren karaktereigenschappen. Als ik kijk naar bijvoorbeeld mijn Gina en Cody illustreert dit het uitstekend.
Gina heeft een allerberoerdste achtergrond zonder enige normale socialisatie of opvoeding. Integendeel, zij is vreselijk mishandeld en toch is zij nu, na een jaar in een huissituatie, een perfecte huishond. Totaal niet agressief, hartstikke vrolijk en gehoorzaam en buitengewoon sociaal naar mens en dier.
Cody is van een lange lijn zorgvuldig geselecteerde fokhonden, bij een zeer liefhebbende fokker geboren en helemaal volgens het boekje 8 weken lang opgegroeid en daarna bij mij gekomen. Prima gesocialiseerd, opgroeiend tussen 2 buitengewoon sociale en stabiele teefjes, puppencursus en gehoorzaamheidscursussen gevolgd. Een normale opvoeding bij mij gehad (en hierin moet je me maar op mijn woord geloven ) zonder mishandeld te zijn of verkeerd te zijn behandeld.
En toch is de één zonder enige bagage agressief (geweest) en de ander met een hele rugzak bagage zonder enig spoor van agressie.

En ik kan niet genoeg benadrukken: een collie mág niet agressief zijn. Een collie mag terughoudend c.q. gereserveerd zijn maar geen spoor van agressie of nervositeit vertonen. Dit hoort niet in de rasstandaard. Een fokker die dus met een collie fokt die dit gedrag vertoont, is dus absoluut fout bezig. Een langhaar collie is een huishond, al bijna 100 jaar. De korthaar collie is een werkhond, die mag dus werkdrift hebben.
Overigens is er qua functionaliteit ook duidelijk verschil tussen de langhaar en korthaar.
De langhaar is gebruikt voor het hoeden (niet drijven!) van schapen en ook nooit ingezet voor bewaking. Dit was niet nodig in de hooglanden aangezien de wolf daar al rond de 8e eeuw uitgestorven was. De langhaar moest wel zelfstandig hoeden want de herder bracht hond(en) en kudde naar de weide en vertrok dan zelf, het werk overlatend aan de hond.
De korthaar is vooral in de Schotse laaglanden gebruikt voor het drijven van koeien naar de markt. En onderweg ook nog als bewaking tegen veedieven. Dus een hele andere functie die hedentendage nog terug te vinden is in het karakterverschil.

Een fokker die collies fokt met het temperament van Cody zou al snel 'out of business' zijn. De markt voor puppen met dergelijke eigenschappen zou bijzonder klein zijn. Ik kan me niet voorstellen dat er colliekopers zijn die een collie willen hebben met het karakter van bijv. een mechelaar uit de werklijnen.

[Caro.]

Ik snap echt de hele discussie niet.

Aanleg, genetica, karakter, worden dus volledig ontkent.
Mensen zijn ook puur en alleen een produkt van hun opvoeding en verder helemaal niks?

Dat Kaya het evenbeeld is van haar moeder, is dus puur toeval: wij hebben haar exact hetzelfde opgevoed als de fokker die moeder opvoedde op het platteland tussen 9 andere honden

Altijd en eeuwig moet Kaya iets in haar bekkie hebben. Ze is lyrisch van ballen en stokken...... Puchu kan het allemaal niet minder schelen. Die is niet alleen opgevoed door ons, maar ook nog eens door bal- en stokgekke Kaya, toch heeft hij het totaal niet in zich.

Haha, ik weet niet eens meer wat ik moet schrijven.... de logica ontgaat me zo volledig

[malinois]

Nou precies..... die reuen liggen prachtig braaf op het veld, super gehoorzaam. Maar loop even later niet langs de auto :N:

ehm... ff dit eruit gehaald.. wat heeft dat er in vredesnaam mee te maken? Zelfs de liefste honden breken hier de auto af als er een ander langs loopt, hond of geen hond.. het is hun auto en dat mag van mij, zeker als ik er niet bij ben.

[bulletjebe]

[ Maar vechten met reuen is geen basiskarakter indien daar niet op gefokt is. Dat is grotendeels, ik zeg dus duidelijk, grotendeels, ontstaan in het leven van een hond.

Hoe fok je daar dan op als het niet genetisch bepaald is?

[malinois]

Martijn, je bekijkt het wel erg zwartwit. Ten eerste was het geen 'pubergedrag' bij Cody maar begon het toen hij begon te puberen. Ik heb daarna bijna 2 jaar doorgemodderd. Zoals ik al zei continue trainen: met clicker, zonder clicker, met voertjes, zonder voertjes, afleiden/belonen, met stem, met - halfcheck - correcties, bach bloesem, noem maar op. Maar géén tt-band of andere -in mijn ogen - barbaarse methoden.
En ik ben geen zenuwelijer en mijn hond weet echt wel wie de baas is. Cody kreeg gewoon een waas voor de ogen en probeerde er echt vol in te gaan. En die waas bedoel ik letterlijk: ik zag aan zijn ogen dat hij helemaal 'weg' was. Totaal onbereikbaar. Ik kon het ook zien aankomen, dan kreeg hij een hele vreemde blik in zijn ogen en dan greep hij iedereen die voor zijn poten liep. En zelfs niet eens altijd een levend wezen, ik heb één keer meegemaakt dat hij terwijl hij omkeek tegen een eetkamerstoel aanliep. Zijn eerste reactie? Luid grommend in de poot bijtend tot hij een paar seconden later tot zijn positieven kwam, met zijn kop schudde en losliet.
Na zo'n aanval kwam hij ook altijd heel deemoedig naar me toe alsof hij sorry wilde zeggen.

als mijn hond mij bijt (en dus niet als dat komt door een andere oorzaak zoals 2 vechtende honden waar ik tussenkom bijv.) dan kan ik je vertellen dat hij dat niet snel weer zal proberen.. want dat zal ie weten... bij de een zal dat fysiek zijn, de ander een TT en weer een ander op een andere manier (licht maar helemaal aan de hond want ik weet hoe je elke hond op welke manier kan aanpakken), maar bijten zal ik niet snel meer... Ik zal dan wellicht anders zijn dan jou want ik ga dan niet paaien met snoepjes oid baas bijten is heel fout... en heel fout is een toch een behoorlijk probleem voor hem

[laeken]

Ik vind het jammer dat net mijn nuance weggehaald wordt en dat mijn stukje dan vertaald wordt in "jij ontkent volledig genetische aspecten etc"
Ik ontken die helemaal niet, dat is alleen al een onderdeel van rassen. Ik ontken wel dat een hond een geboren vechtersbaas is. Vechten als sec vechten zit niet in de genen. Dominantie, felheid, gameness etc wel weer. Het is niet voor niets dat een felle doder als een Duitse jachterrier ook een enorme vechtersbaas is als je hem tegen een andere hond gaat opfokken. De pitbull kun je ook gewoon ongedierte leren bestrijden en niet op honden zetten. Die onderdelen zijn wel degelijk aanleg. Maar kutten met andere reuen en dergelijk gedrag heeft te maken met weinig leiding of een verkeerd gelopen socialisatie of opvoeding. Hoe kan je hond nu kutten met reuen als jij dat niet wil en alles in zet om dat bereiken? Dan is de hond dus op dat moment de baas. Sterk karakter misschien erfelijk? Of zou het dan ook aan de baas kunnen liggen dat de hond zo kan ontsporen en ontwikkelen dus.

[Caro.]

Nou precies..... die reuen liggen prachtig braaf op het veld, super gehoorzaam. Maar loop even later niet langs de auto :N:

ehm... ff dit eruit gehaald.. wat heeft dat er in vredesnaam mee te maken? Zelfs de liefste honden breken hier de auto af als er een ander langs loopt, hond of geen hond.. het is hun auto en dat mag van mij, zeker als ik er niet bij ben.

Het ging om de aanleg van honden, karakter wat erfelijk is. Dit werd ontkent, want het zou allemaal opvoeding zijn.
Als het allemaal opvoeding is, dan hoort die hond ook niet te blaffen in de auto..... dus of slechte opvoeding of de hond doet op dat moment wat hij wil, wat in zijn karakter ligt: de auto bewaken.

Het slaat nergens op, maar dat vind ik dus ook de hele bewering dat karakter niet erfelijk zou zijn en dat alles door de opvoeding komt.

[Caro.]

Ik vind het jammer dat net mijn nuance weggehaald wordt en dat mijn stukje dan vertaald wordt in "jij ontkent volledig genetische aspecten etc"
Ik ontken die helemaal niet, dat is alleen al een onderdeel van rassen. Ik ontken wel dat een hond een geboren vechtersbaas is. Vechten als sec vechten zit niet in de genen. Dominantie, felheid, gameness etc wel weer. Het is niet voor niets dat een felle doder als een Duitse jachterrier ook een enorme vechtersbaas is als je hem tegen een andere hond gaat opfokken. De pitbull kun je ook gewoon ongedierte leren bestrijden en niet op honden zetten. Die onderdelen zijn wel degelijk aanleg. Maar kutten met andere reuen en dergelijk gedrag heeft te maken met weinig leiding of een verkeerd gelopen socialisatie of opvoeding. Hoe kan je hond nu kutten met reuen als jij dat niet wil en alles in zet om dat bereiken? Dan is de hond dus op dat moment de baas. Sterk karakter misschien erfelijk? Of zou het dan ook aan de baas kunnen liggen dat de hond zo kan ontsporen en ontwikkelen dus.

Dat is iets heel anders dan eerst werd beweerd Marc

Jij beweerde o.a. dat een hond prima sociaal wordt als je hem gepast contact met andere honden laat maken. Mayonaise ( ) beweerde dat het karakter van de reu niet erfelijk is, enz.

Natuurlijk heb je het als baas in de hand of je je hond laat vechten of niet. Uiteraard! Maar het karakter van de hond, de basis (dat ie niet van reuen houdt of überhaupt niet van honden) dat verander je niet.

[malinois]

Nou precies..... die reuen liggen prachtig braaf op het veld, super gehoorzaam. Maar loop even later niet langs de auto :N:

ehm... ff dit eruit gehaald.. wat heeft dat er in vredesnaam mee te maken? Zelfs de liefste honden breken hier de auto af als er een ander langs loopt, hond of geen hond.. het is hun auto en dat mag van mij, zeker als ik er niet bij ben.

Het ging om de aanleg van honden, karakter wat erfelijk is. Dit werd ontkent, want het zou allemaal opvoeding zijn.
Als het allemaal opvoeding is, dan hoort die hond ook niet te blaffen in de auto..... dus of slechte opvoeding of de hond doet op dat moment wat hij wil, wat in zijn karakter ligt: de auto bewaken.

Het slaat nergens op, maar dat vind ik dus ook de hele bewering dat karakter niet erfelijk zou zijn en dat alles door de opvoeding komt.

maar als je dat blaffen nu niet erg vind, en gewoon vind mag hij blaffen.....

[blondie]

Nou precies..... die reuen liggen prachtig braaf op het veld, super gehoorzaam. Maar loop even later niet langs de auto :N:

ehm... ff dit eruit gehaald.. wat heeft dat er in vredesnaam mee te maken? Zelfs de liefste honden breken hier de auto af als er een ander langs loopt, hond of geen hond.. het is hun auto en dat mag van mij, zeker als ik er niet bij ben.

Het ging om de aanleg van honden, karakter wat erfelijk is. Dit werd ontkent, want het zou allemaal opvoeding zijn.
Als het allemaal opvoeding is, dan hoort die hond ook niet te blaffen in de auto..... dus of slechte opvoeding of de hond doet op dat moment wat hij wil, wat in zijn karakter ligt: de auto bewaken.

Het slaat nergens op, maar dat vind ik dus ook de hele bewering dat karakter niet erfelijk zou zijn en dat alles door de opvoeding komt.

ook ik licht dit dan weer uit.. ik hou niet van onnodig geblaf... als er iemand mijn auto passeert zonder intentie om de auto te openen of aan de auto zit... heeft hij zijn kop te houden...
laat hij dat nu altijd netjes gedaan hebben.. tot er nu inene een teef naast hem in de auto ligt.. het is dat anderen me erop attendeerden.. goh, die van jou gaat toch nooit tekeer in de auto> je auto stuiterd bijna weg als we voorbij lopen...
Ik kan je vertellen dat ik twee keer op het juiste moment in de buurt was om duidelijk te maken dat ik dat geblaf niet tolereer.. (mijn plotselinge verschijnen en stem had ik daarvoor nodig..) wat de een accepteert en een ander niet is dan toch weer een opvoedkundig ding en andere normen en waarden van de mens uit.. hond en karakter heeft daar volgens mij weinig mee van doen..

[laeken]

Jij beweerde o.a. dat een hond prima sociaal wordt als je hem gepast contact met andere honden laat maken.
Natuurlijk heb je het als baas in de hand of je je hond laat vechten of niet. Uiteraard! Maar het karakter van de hond, de basis (dat ie niet van reuen houdt of überhaupt niet van honden) dat verander je niet.

Waarom zou een hond niet-sociaal zijn vanuit zijn genen? Als je een reu met een reu samen hebt is hij toch sociaal met reuen? Dat ondanks dat ze buiten geleerd hebben veel herrie te maken als ze een reu zien bv. Asociale honden worden niet zo geboren normaal gesproken. Of je ziet het in het nest al natuurlijk.
Honden die niet van honden houden door hun genen daar geloof ik dus inderdaad niet in Honden die niet van sexegenoten houden geloof ik wel in, maar dan is het aan jezelf om die hond in goede banen te leiden.

Erfelijkheid van karakter daar geloof ik wel in. En Fenella ook want anders had zij geen werkhonden nodig om mee te fokken. De vader zou immers toch niet vererven dus dat kan dan net zo goed een showhond zijn. Maar als de vader een enorme reuenhater is die met alles vecht dan denk ik net als Fenella dat de pups prima sociaal kunnen zijn en helemaal niet perse dat soort eigenschappen erven. Ik betwijfel nl sterk of dat in de genen zit bij veel honden. Game honden is iets anders. Die knokken met alles, van rat tot hond.

[bulletjebe]

Jij beweerde o.a. dat een hond prima sociaal wordt als je hem gepast contact met andere honden laat maken.
Natuurlijk heb je het als baas in de hand of je je hond laat vechten of niet. Uiteraard! Maar het karakter van de hond, de basis (dat ie niet van reuen houdt of überhaupt niet van honden) dat verander je niet.

Waarom zou een hond niet-sociaal zijn vanuit zijn genen? Als je een reu met een reu samen hebt is hij toch sociaal met reuen? Dat ondanks dat ze buiten geleerd hebben veel herrie te maken als ze een reu zien bv. Asociale honden worden niet zo geboren normaal gesproken. Of je ziet het in het nest al natuurlijk.
Honden die niet van honden houden door hun genen daar geloof ik dus inderdaad niet in Honden die niet van sexegenoten houden geloof ik wel in, maar dan is het aan jezelf om die hond in goede banen te leiden.

Erfelijkheid van karakter daar geloof ik wel in. En Fenella ook want anders had zij geen werkhonden nodig om mee te fokken. De vader zou immers toch niet vererven dus dat kan dan net zo goed een showhond zijn. Maar als de vader een enorme reuenhater is die met alles vecht dan denk ik net als Fenella dat de pups prima sociaal kunnen zijn en helemaal niet perse dat soort eigenschappen erven. Ik betwijfel nl sterk of dat in de genen zit bij veel honden. Game honden is iets anders. Die knokken met alles, van rat tot hond.

Game honden, genetisch bepaald of aangeleerd? Enerzijds zeg het het een en meteen zeg je weer het ander. Reuenhater die met alles vecht kan prima sociale pups hebben behalve game honden want die knokken met alles? Hoe dan?

[Zoek stok!]

Honden die niet van honden houden door hun genen daar geloof ik dus inderdaad niet in Honden die niet van sexegenoten houden geloof ik wel in, maar dan is het aan jezelf om die hond in goede banen te leiden.

Dat is toch precies wat anderen in dit topic ook zeggen? Dat een hondagressieve hond prima te houden is als je een aantal dingen aanpast? Of begrijp ik je nu verkeerd?

Ik kan best ver met je meegaan overigens, Bram was denk ik wel anders tov honden geweest als hij niet vanaf twaalf weken drie dagen in de week in een roedel had gezeten. Maar dat hij in aanleg stabiel en zelfverzekerd is, speelt daarin ook mee. Een in wezen angstige Kooiker was ook met die drie dagen dagopvang geen hondje geworden dat makkelijk met andere honden samengaat. Denk ik. Het is gewoon heel lastig te zeggen waar gedrag vandaan komt. Maar erfelijkheid is volgens mij wel een component.

[laeken]

Game honden, genetisch bepaald of aangeleerd? Enerzijds zeg het het een en meteen zeg je weer het ander. Reuenhater die met alles vecht kan prima sociale pups hebben behalve game honden want die knokken met alles? Hoe dan?

Een hond gefokt op gameness kan zowel in jacht als vechten een echte felle donder zijn. Er worden echter geen game goldens geboren. Meer dan 90% van de pitbulls is niet eens echt goed game. En ja dat is een aangeboren eigenschap. Maar dat staat niet los in de genen maar is een combinatie van eigenschappen. Niet aangeleerd dus.
Rassen als de Duitse jachterrier, de pitbull, soms de staffbull etc staan vaak bol van game. Dat worden inderdaad knokkertjes als je niet bovenop zo'n beestje gaat zitten vanaf 8 weken. Zit erin. Maar een collie uit sociale ouders is niet ineens een jachtterrier. En hij vererft dat ook niet. Hij kan wel een probleem hebben. Misschien erfelijk, misschien ook niet. In de meeste gevallen niet maar ik ga niet beweren dat iemand die alles op alles heeft gezet zelf dat gedragsprobleem heeft veroorzaakt. Soms is het een wisselwerking, een wat hardere hond dan verwacht in het ras of iets anders.