Moeilijke hond

[Dingo]

[Ik vind het geen juiste keuze om een hond vroegtijdig (een gezonde hond dus ) in te laten slapen omdat de hond op dat moment niet meer in je plaatje past...

en het hebben en het houden van een hond houdt voor mij in dat ik er voor zorgen zal, tot de dag dat de hond doodgaat, en niet wanneer ik de hond laat afspuiten

Dus jij zou in mijn geval de keuze maken geen kinderen te nemen vanwege je hond? Ik heb het dan dus niet over het uitstellen van het moment van kinderen nemen, maar over het simpele feit dat de leeftijd voorbij gaat waarop je kinderen kan krijgen.

Ik zou vooraf die afweging hebben gemaakt, om niet voor dit dilemma te komen staan. Maar je hebt ooit de keuze gemaakt om een hond aan te schaffen, en dan vind ik dat je daar ook de verantwoording over dient te dragen. Om een hond dan maar af te spuiten, vind ik een hele grote stap, die ik niet zou kunnen nemen.

Zoals al aangegeven heb je niet altijd wat te beslissen als je een hond eenmaal hebt. De situatie is zoals hij nu is en dat betekend dat ik daarmee moet dealen. Je geeft geen antwoord op mijn vraag.

Ik zou zorgen, om antwoord te geven op je vraag, dat ik vooraf een andere plek voor Laika zou zoeken. Er zijn echt wel meer mensen op deze wereld die voor een zeer moeilijke, angstige hond kunnen zorgen. Het vergt absoluut iets meer tijd dan met een "makkelijke"hond, maar kinderen krijgen is iets wat je (in de meeste gevallen) zelf beslist, en niet iets wat opeens op je deurmat terecht komt, dus ik zou zorgen dat ik een adres zou hebben, waar Laika heen zou kunnen, in het geval dat je kinderen zou willen.

[Dingo]

Nee Katja,

En als jij het hebt over een gezonde hond, dan weet je niet waar je het over hebt in het geval van Laika. Zij is namelijk geestelijk verre van gezond.

Voor mij houdt het hebben van een hond in dat ik zo goed als ik kan voor hem/haar zorg, totdat ik dat niet meer kan. Kom ik op het punt waarop ik er van overtuigd ben dat mijn hond geen hondwaardig bestaan meer kan leiden, dan zet ik daar een punt achter.

Laika is lichamelijk gewoon gezond, en in die zin praat ik.

Is het dan niet zo dat een hond ook geestelijk ongezond tot zeer ongezond kan zijn? En hoort de geestelijke situatie van een hond niet óók mee te wegen als je beslist over zijn leven en dood?

Tuurlijk Wil, maar nu heeft Laika toch ook een goed leven? waarom zou ze dat elders niet ergens kunnen krijgen? Er zijn heus meer mensen op deze wereld met verstand van moeilijke honden.

[Wil de hond]

Nee Katja,

En als jij het hebt over een gezonde hond, dan weet je niet waar je het over hebt in het geval van Laika. Zij is namelijk geestelijk verre van gezond.

Voor mij houdt het hebben van een hond in dat ik zo goed als ik kan voor hem/haar zorg, totdat ik dat niet meer kan. Kom ik op het punt waarop ik er van overtuigd ben dat mijn hond geen hondwaardig bestaan meer kan leiden, dan zet ik daar een punt achter.

Laika is lichamelijk gewoon gezond, en in die zin praat ik.

Is het dan niet zo dat een hond ook geestelijk ongezond tot zeer ongezond kan zijn? En hoort de geestelijke situatie van een hond niet óók mee te wegen als je beslist over zijn leven en dood?

Tuurlijk Wil, maar nu heeft Laika toch ook een goed leven? waarom zou ze dat elders niet ergens kunnen krijgen? Er zijn heus meer mensen op deze wereld met verstand van moeilijke honden.

Tegen de tijd dat Eline zover is dat haar kindje geboren gaat worden is Laika een hond die al behoorlijk op leeftijd is. Het is zeer onwaarschijnlijk dat Laika dan nog bij iemand terecht kan, die in staat is om van haar te gaan houden op een dusdanige manier dat hij/zij echt bereid zal zijn alle konsekwenties van haar aanwezigheid te aanvaarden, op een verantwoordelijke wijze.

Als Eline besluit dat zij Laika, en haar toekomstige omgeving, niet bloot wil stellen aan de risiko´s die Laika met zich meebrengt is dat een besluit wat ík zonder meer steun. Sterker nog, een ander besluit zou ik afkeuren. En ik weet waar ik over praat hoor, ik werk ook met moeilijke honden, en heb genoeg gezien en meegemaakt om te weten dat je niet met vuur moet spelen. Omwille van de hond, en iedereen die met die hond te maken krijgt.

Er zijn gewoon grenzen aan de mogelijkheden van honden als Laika, en dit is een gegeven wat geaccepteerd dient te worden. Niet iedere hond is te herplaatsen. Op het moment dat Laika in zal slapen weet Eline zeker dat zij haar hond een unieke kans heeft weten te geven op een fijn leven, en dat zij die kans beiden ten volle benut hebben. Wat kun je je nog meer wensen, als baas en als hond zijnde?

[gyanty]

Laika is lichamelijk gewoon gezond, en in die zin praat ik.

Is het dan niet zo dat een hond ook geestelijk ongezond tot zeer ongezond kan zijn? En hoort de geestelijke situatie van een hond niet óók mee te wegen als je beslist over zijn leven en dood?

Tuurlijk Wil, maar nu heeft Laika toch ook een goed leven? waarom zou ze dat elders niet ergens kunnen krijgen? Er zijn heus meer mensen op deze wereld met verstand van moeilijke honden.

Tegen de tijd dat Eline zover is dat haar kindje geboren gaat worden is Laika een hond die al behoorlijk op leeftijd is. Het is zeer onwaarschijnlijk dat Laika dan nog bij iemand terecht kan, die in staat is om van haar te gaan houden op een dusdanige manier dat hij/zij echt bereid zal zijn alle konsekwenties van haar aanwezigheid te aanvaarden, op een verantwoordelijke wijze.

Als Eline besluit dat zij Laika, en haar toekomstige omgeving, niet bloot wil stellen aan de risiko´s die Laika met zich meebrengt is dat een besluit wat ík zonder meer steun. Sterker nog, een ander besluit zou ik afkeuren. En ik weet waar ik over praat hoor, ik werk ook met moeilijke honden, en heb genoeg gezien en meegemaakt om te weten dat je niet met vuur moet spelen. Omwille van de hond, en iedereen die met die hond te maken krijgt.

Er zijn gewoon grenzen aan de mogelijkheden van honden als Laika, en dit is een gegeven wat geaccepteerd dient te worden. Niet iedere hond is te herplaatsen. Op het moment dat Laika in zal slapen weet Eline zeker dat zij haar hond een unieke kans heeft weten te geven op een fijn leven, en dat zij die kans beiden ten volle benut hebben. Wat kun je je nog meer wensen, als baas en als hond zijnde?

Ik ben het er niet helemaal mee eens. De beslissing of je een hond een nieuw leven wilt en durft te geven hangt van haarzelf af, maar ik ben het er niet mee eens dat moeilijke honden die al op leeftijd zijn niet meer te plaatsen zijn. Laat ik Rocky nemen een 8 jaar oude kruising herder, met al wat rugproblemen. Rocky zat zo'n 2 a 3 jaar geleden bij ons in het asiel. Het was een kettinghond en dus niet sociaal. Kon eigenlijk tot dusver met geen enkel dier. Had met een rotweiler al een keer een flinke aanvaring gehad. Op het asiel diende hij als waakhond. Hij kon niet met kinderen, katten en met maar een enkele andere hond en vee hadden we ook onze twijfels over. Toch is deze hond na 1,5 jaar in het asiel geplaatst op een boerderij. Er zijn mensen die best een oudere 'valse' hond in huis nemen. Het wordt moeilijkere als zo'n hond geen commando kent, niet alleen thuis kan zijn etc etc. Agressie tegen andere levende wezen is maar een klein onderdeel van wangedrag, als het verder een goed opgevoede hond is, die netjes aan de lijn meeloopt, zijn commando's goed kent en alleen thuis zou kunnen zijn en verder heel lief voor de baas is, hoeft het echt geen probleem te zijn.

[Dingo]

Laika is lichamelijk gewoon gezond, en in die zin praat ik.

Is het dan niet zo dat een hond ook geestelijk ongezond tot zeer ongezond kan zijn? En hoort de geestelijke situatie van een hond niet óók mee te wegen als je beslist over zijn leven en dood?

Tuurlijk Wil, maar nu heeft Laika toch ook een goed leven? waarom zou ze dat elders niet ergens kunnen krijgen? Er zijn heus meer mensen op deze wereld met verstand van moeilijke honden.

Tegen de tijd dat Eline zover is dat haar kindje geboren gaat worden is Laika een hond die al behoorlijk op leeftijd is. Het is zeer onwaarschijnlijk dat Laika dan nog bij iemand terecht kan, die in staat is om van haar te gaan houden op een dusdanige manier dat hij/zij echt bereid zal zijn alle konsekwenties van haar aanwezigheid te aanvaarden, op een verantwoordelijke wijze.

Als Eline besluit dat zij Laika, en haar toekomstige omgeving, niet bloot wil stellen aan de risiko´s die Laika met zich meebrengt is dat een besluit wat ík zonder meer steun. Sterker nog, een ander besluit zou ik afkeuren. En ik weet waar ik over praat hoor, ik werk ook met moeilijke honden, en heb genoeg gezien en meegemaakt om te weten dat je niet met vuur moet spelen. Omwille van de hond, en iedereen die met die hond te maken krijgt.

Er zijn gewoon grenzen aan de mogelijkheden van honden als Laika, en dit is een gegeven wat geaccepteerd dient te worden. Niet iedere hond is te herplaatsen. Op het moment dat Laika in zal slapen weet Eline zeker dat zij haar hond een unieke kans heeft weten te geven op een fijn leven, en dat zij die kans beiden ten volle benut hebben. Wat kun je je nog meer wensen, als baas en als hond zijnde?

Ten eerste vind ik het zeer vreemd, op de wijze hoe jij over Eline spreekt. Kennelijk heb je inzicht in het feit dat Eline aan kinderen toe is, en je weet ook nog precies wanneer... Verder blijf ik bij mijn mening, dat je, als je ooit weet dat je kinderen wilt, je van te voren al een herplaats plek kunt gaan zoeken. Waarom wachten tot je zwanger bent? Ook een oudere hond is op meerdere plaatsen welkom, ook moeilijke honden. Er zijn meer mensen op deze aardbol die daar mee omgaan.

[Wil de hond]

Er zijn gewoon grenzen aan de mogelijkheden van honden als Laika, en dit is een gegeven wat geaccepteerd dient te worden. Niet iedere hond is te herplaatsen. Op het moment dat Laika in zal slapen weet Eline zeker dat zij haar hond een unieke kans heeft weten te geven op een fijn leven, en dat zij die kans beiden ten volle benut hebben. Wat kun je je nog meer wensen, als baas en als hond zijnde?

Ik ben het er niet helemaal mee eens. De beslissing of je een hond een nieuw leven wilt en durft te geven hangt van haarzelf af, maar ik ben het er niet mee eens dat moeilijke honden die al op leeftijd zijn niet meer te plaatsen zijn. Laat ik Rocky nemen een 8 jaar oude kruising herder, met al wat rugproblemen. Rocky zat zo'n 2 a 3 jaar geleden bij ons in het asiel. Het was een kettinghond en dus niet sociaal. Kon eigenlijk tot dusver met geen enkel dier. Had met een rotweiler al een keer een flinke aanvaring gehad. Op het asiel diende hij als waakhond. Hij kon niet met kinderen, katten en met maar een enkele andere hond en vee hadden we ook onze twijfels over. Toch is deze hond na 1,5 jaar in het asiel geplaatst op een boerderij. Er zijn mensen die best een oudere 'valse' hond in huis nemen. Het wordt moeilijkere als zo'n hond geen commando kent, niet alleen thuis kan zijn etc etc. Agressie tegen andere levende wezen is maar een klein onderdeel van wangedrag, als het verder een goed opgevoede hond is, die netjes aan de lijn meeloopt, zijn commando's goed kent en alleen thuis zou kunnen zijn en verder heel lief voor de baas is, hoeft het echt geen probleem te zijn.

Het is natuurlijk prachtig dat Rocky een kans heeft gekregen. Hoe leeft Rocky nu op die boerderij?

Dat agressie tegen andere levende wezens maar een klein onderdeel vormt van wangedrag is denk ik een understatement. Natuurlijk zijn er andere vormen van "wangedrag" die ook meebepalen in hoeverre een hond geschikt is voor plaatsing, en in welke situatie. Ook is het zo dat agressie vele facetten kent, en erg individueel is.

Maar, in mijn ogen dient agressie naar andere wezens, en zeker als het om agressie naar mensen gaat, met zeer veel reserve behandeld te worden door degenen die verantwoordelijk zijn voor de plaatsing.

Daar waar een hond mogelijk een serieus gevaar kan opleveren dient zeker niet zo maar besloten te worden om hem/haar een kans te geven. Voorkomen is in deze altijd beter dan genezen. Helaas, maar laten we wel wezen, het belang van de hond dient ondergeschikt te zijn aan het belang van de mensen die met deze hond te maken gaan krijgen.

[Yndra]

Dit blijven moeilijke situaties om over te oordelen. Aan de ene kant ben je toch heel goed bezig, om een hond een beter leven te bieden. Aan de andere kant ben je ook bezig om de hond meer onder stress te zetten, ivm de veranderingen in zijn levenspatroon.

Mijn kelpie is ook een herplaatser, zij is teruggehaald door haar fokker, omdat zij een niet bepaald leuk leven leidde. Maar haar karakter is geweldig, vind alle mensen leuk en kan goed met honden opschieten. Daarom leeft zij nog, als zij geen goed karakter had gehad of extreem angstig dan was zij ingeslapen. En in sommige gevallen is het een stuk genadiger voor de hond, als hij uit zijn lijden wordt verlost.

Ik wens deze mensen heel veel succes met het begeleidden van deze hond.

[rameta]

Wij hebben ook een hond gehad die we bij een boer vandaan gehaald hebben, die mensen waren erg enthousiast en wij waren natuurlijk helemaal verkocht van die kleine, en hebben hem meegenomen. Toen we thuis waren hebben we hem in de tuin gezet en hij durfde niet naar binnen, mocht hij daar ook niet. Maar we hadden het gevoel dat het daar wel mee gedaan was. Maar het werd alleen maar erger. Hij was totaal niet gesocialiseert. Als er iemand binnen kwam begon hij meteen te plassen en kroop dan weg. Hij schrok overal van, was overal bang van. Als we hem uitlieten en hij zag aan de overkant iemand lopen wou hij al weer naar binnen. Als hij op zijn route iets anders tegen kwam zoals een kliko of toevallig een aanhangwagen die op de stoep stond werd hij helemaal angstig. Dit was voor hem niet meer fijn en voor ons werd het ook een zenuwtoestand en hebben hem dan toch weg moeten doen.

[Hanneke2]

Wij hebben ook een hond gehad die we bij een boer vandaan gehaald hebben, die mensen waren erg enthousiast en wij waren natuurlijk helemaal verkocht van die kleine, en hebben hem meegenomen. Toen we thuis waren hebben we hem in de tuin gezet en hij durfde niet naar binnen, mocht hij daar ook niet. Maar we hadden het gevoel dat het daar wel mee gedaan was. Maar het werd alleen maar erger. Hij was totaal niet gesocialiseert. Als er iemand binnen kwam begon hij meteen te plassen en kroop dan weg. Hij schrok overal van, was overal bang van. Als we hem uitlieten en hij zag aan de overkant iemand lopen wou hij al weer naar binnen. Als hij op zijn route iets anders tegen kwam zoals een kliko of toevallig een aanhangwagen die op de stoep stond werd hij helemaal angstig. Dit was voor hem niet meer fijn en voor ons werd het ook een zenuwtoestand en hebben hem dan toch weg moeten doen.

Zucht. Op de een of andere manier vind ik dit toch heel wat zieliger dan een hele moeilijke hond die na een goed leven voortijdig ingeslapen wordt met de hand van een liefhebbende baas op z'n koppie.

Hanneke

[Caro.]

Wij hebben ook een hond gehad die we bij een boer vandaan gehaald hebben, die mensen waren erg enthousiast en wij waren natuurlijk helemaal verkocht van die kleine, en hebben hem meegenomen. Toen we thuis waren hebben we hem in de tuin gezet en hij durfde niet naar binnen, mocht hij daar ook niet. Maar we hadden het gevoel dat het daar wel mee gedaan was. Maar het werd alleen maar erger. Hij was totaal niet gesocialiseert. Als er iemand binnen kwam begon hij meteen te plassen en kroop dan weg. Hij schrok overal van, was overal bang van. Als we hem uitlieten en hij zag aan de overkant iemand lopen wou hij al weer naar binnen. Als hij op zijn route iets anders tegen kwam zoals een kliko of toevallig een aanhangwagen die op de stoep stond werd hij helemaal angstig. Dit was voor hem niet meer fijn en voor ons werd het ook een zenuwtoestand en hebben hem dan toch weg moeten doen.

Zucht. Op de een of andere manier vind ik dit toch heel wat zieliger dan een hele moeilijke hond die na een goed leven voortijdig ingeslapen wordt met de hand van een liefhebbende baas op z'n koppie.

Hanneke

Mee eens!!!

Ik zeg niet dat dit zo is in bovenstaand verhaal, want ik ken de exacte situatie natuurlijk niet, maar wél is het zo dat je op een gegeven moment de verantwoordelijkheid moet nemen die je nu eenmaal hebt als hondenbaas zijnde en deze niet in alle situaties in iemand anders schoenen kan en mag schuiven.

[Annet]

Helaas lijkt Charlie nog steeds geen goed tehuis te hebben gevonden. Ik zag op dierenasiels.com (http://www.dierenasiels.com/specshond.cfm?id=56527) het volgende:

Naam: Charlie

Rasgroep: Kleine Jachthonden en spanielachtigen
Ras: Kruising Friese stabij/Border Collie
Leeftijd: Volwassen
Geslacht: Reu
Kleur: Zwart-grijs

Kan bij andere honden: Ja
Kan bij Katten: Onbekend
Kan bij kleine kinderen: Nee
Kan bij grote kinderen: Ja
Kan alleen thuis zijn: Ja
Kan mee in de auto: Ja

Omschrijving:
Charlie is rond 1 juli 2003 geboren en is toen hij ca. 4 maanden was door zijn baasje op straat gezet. Hij heeft een paar maanden gezworven in de woonwijk waar hij was uitgezet en werd gevoed door een mevrouw uit de buurt. Zij heeft zijn vertrouwen kunnen winnen, hoewel hij alleen naar binnen durfde en daar bleef zolang de buitendeur open stond.
Charlie is voor zijn angst in behandeling geweest bij een gedragstherapeut en is zijn angst bijna helemaal kwijt. Het is een hele lieve hond, die goed goed met andere honden omgaat. Charlie speelt graag en houdt er van om geknuffeld te worden.
Het zou mooi zijn als Charlie zijn eerste verjaardag bij een nieuw baasje kan vieren, liefst bij een rustig gezin waar al een hond aanwezig is. Dan kan Charlie een beetje de kunst van zijn nieuwe virend/vriendinnetje afkijken.

Voor meer foto's van Charlie, kijk op: www.happypuppy.info

Hij zit nog steeds bij Stichting AAI. Maar zo hopeloos als het er op de eerste pagina uitzag, is het nu gelukkig niet meer.

[Ginna]

Waar ze zeker bij stil moeten staan is het feit dat het hondje waarschijnlijk altijd angstig zal blijven en een gebruiksaanwijzing zal houden. Wel weet ik uit ervaring dat er bij een bange hond veel kan, mits gedaan met liefde en geduld en alles stap voor stap. Blij zijn met elke stap vooruit ook al is de stap heel klein. Ik ben blij dat er nog barmhartige samaritanen zijn die zo'n dier op willen nemen, maar het is en blijft een hele zware opgave, die zal bestaan uit vallen en opstaan. Zowel voor de hond als voor de mensen.
Ook moet er bij worden stil gestaan dat de hond agressief zou kunnen reageren uit angst, zeker bij eventuele kinderen.
Mijn eerste hond was zwaar mishandeld, ziek en mager en bang voor alles wat los en vast zat uit het asiel gekomen. Met hem ben ik het eerste jaar intensief bezig geweest. Zonder training, een bange hond is daar vaaak niet klaar voor. Na een jaar kon ik een voorzichtige training gaan doen en na twee jaar was het de perfecte hond. Deze hond was al 6 a7 jaar oud en helaas dit jaar overleden. Wat ik hiermee wil zeggen is het geen verloren en onbegonnen zaak is.

Ik wens deze mensen heel veel succes met de hond...hou ons op de hoogte.

Ginna

[Gast]

Zie je wel dat het nog wel wat kan worden met Charlie? Het is sneu dat hij nog steeds geen thuis heeft, maar met wat die gedragstherapeut heeft bereikt, zijn er heus nog wel mensen die hem een kans willen geven.