Eline* schreef:
Ik vind dat het iemand zijn goed recht is een hond te herplaatsen als hij hem had gekocht om mee te sporten en de hond blijkt niet geschikt. Evenals een fokker soms de keuze maakt een niet geschikte hond te herplaatsen. Maar!!
Als jij een puppie met 6 weken uit het nest haalt (een stempel voor de rest van zijn leven), vervolgens een behoorlijke buitdrift eigen maakt ect..daarbij weet je dat je kiest voor een hond die niet zomaar inpasbaar is in een willekeurig gezin, dan vind ik het verhaal anders worden.
Dan haal je een verplichting op je nek. Als ik morgen een ei pik uit een kraaiennest en ik voed die kraai op, kan ik hem ook niet na een aantal maanden als ik hem zat ben buiten zetten. Dat kan niet.
Soms haal je je verantwoordelijkheden op je nek die je niet behoort te ontduiken. Moeilijke herderkruisingen je huis uitgooien omdat ze niet voldoen in je sport is je verantwoordelijkheden ontduiken. Daarom kan dat niet.
Omdat die honden in het asiel gedoemd zijn te gaan mislukken.
Lang niet iedere pup die voor de africhting aangeschaft wordt wordt met 6 weken uit het nest gehaald, dat even voorop gesteld.

Het gebeurt, zelfs nog jongere pups, maar het is geen standaardgegeven binnen de africhting.

Bij de IPO-club waar ik nu train zijn het laatste jaar een stuk of 7 á 8 pups gestart. 1 daarvan was jonger dan 7 weken toen hij opgehaald werd (overigens traint diegene niet meer binnen de club, niet om deze reden trouwens). 3 ervan zijn gefokt door een clublid en gewoon met 8 weken naar een ander huis gegaan. 3 ervan zijn gefokt door een andere fokker (met als vaderhond wel een clubhond) waarvan er 2 met 7 weken naar hun nieuwe adres gegaan zijn en 1 enkele weken later. 1 pup is pas met 5 maanden aangeschaft, rechtstreeks vanaf de fokker.
Met buitdrift an sich creëer je geen moeilijke hond, ik denk dat manscherpe honden juist linker zijn dan zeer buitgerichte honden.
Ik vind dat moeilijkere honden vanuit de africhting dus niet in een asiel horen, wat dat betreft is het goed dat er gespecialiseerde handelaars zijn voor dit soort honden. Die trainen eerst zelf met de hond, leren zijn sterke en zwakke kanten kennen en verkopen de hond vervolgens naar een geschikt adres. Honden die goed apporteren worden bv. regelmatig opgeleid tot speurhonden.
Ik zie dat liever dan dat zo'n hond inderdaad bij een leek geplaatst wordt.
Honden die echt geen buitdrift hebben en totaal niet geïnteresseerd zijn in de jute lap of de mouw (daar is nu eenmaal buitdrift voor nodig, de hond moet die mouw willen hebben) kunnen soms wel herplaatst worden in een gezin, ze kunnen bv. wel heel leuk werken in de behendigheid of de gehoorzaamheid.