Ik huil nergens om Nanna, daar moet je nu eens mee kappen. Ik zeg toch ook dat de bijtwonden anders zijn dan die bij een grote hond zouden zijn. Maar het vergrijp is hetzelfde.Nanna schreef:Het vergrijp mag dan hetzelfde zijn, het is toch een behoorlijk andere impact of een chihuahua je in je grote teen bijt of dat een klapkaak je arm er schier afrukt.blondie schreef:Ik moet er ook niet aan denken hoor. Dat je hond uit huis wordt gehaald, ergens wordt geplaatst en jij niet mag weten waar. Dat ze daar héél lang zitten, want laten we wel zijn, het incident met deze honden gebeurde in december 2014.
En bijna 6 maanden later wordt besloten dat ze niet herplaatst mogen worden, en dat ze dood moeten.
Die testen vind ik ook twijfelachtig. Ook gezien de verschillende ras standaards, een waak- en of verdediging hond zal toch meestal anders reageren dat een gezelschapshondje bijvoorbeeld.
De bijtincidenten waar melding van worden gemaakt zullen eerder gemaakt worden bij bepaalde type honden, noem een Mechelse of Duitse herder, rottweiler, staffords. Kleinere honden die venijnig uithalen naar een mens of naar andere grote honden zal niet zo snel melding van worden gemaakt omdat de verwondingen misschien meevallen, maar het neemt voor mij niet weg dat het vergrijp hetzelfde is. Ik vraag me dan ook af hoe de felle honden zo'n test doorlopen. Misschien zijn daar ook beelden van?
En je weet nu eenmaal dat je met bepaalde rassen aan de lijn meer aandacht van politie en politiek hebt. Ik zou zeggen anticipeer daar op ipv van te huilen dat poedeltjes het ook doen
Met je grotere hond tien keer weglopen omdat een kleine haphond in het park loopt waar baasjes geen controle over hebben zou wat mij betreft ook wel eens wat meer aangepakt mogen worden.
Wellicht dat de dodelijke bijtincidenten ook minder worden

Dan hoeven mensen ook minder te huilen als een correctie van een grote hond verkeerd uitpakt. Want te vaak wordt ook gezegd dat bewust honden dood zijn gebeten. Of dusdanig verwond zijn dat het niet normaal is.
Hier had Bluf Jol eens te pakken nadat Jol 3x venijnig uit had gehaald op straat. Een hap in de poot van Jol van Bluf uit en we zaten bij de dierenarts, pees bijna door, nietjes erin.
Dierenarts moest mij ervan overtuigen dat deze hap niet bewust door Bluf zo hard was gezet, Jol had gewoon een heel smal poreus pootje.
Langzaam weer vertrouwen terug gekregen en ze hebben daarna samen in huis gewoond, waar Jol de baas was over Bluf.
Had dit bij een vreemde hond gebeurd, dan had Bluf een bijtincident op haar naam gehad bij wijze van spreken. Ik vind dat gewoon niet terecht. En ja ik weet dat ik ook nu weer een type hond heb waar je voorzichtig mee moet zijn in de zin van niet ze het zomaar uit laten zoeken. Ik vind dit ook niet erg, heb ik voor gekozen en ik voed hem zo goed mogelijk op.
Maar ik blijf wel van mening dat ook een ander wel eens goed naar de opvoeding van eigen hond mag kijken, klein of groot, daar heb je allemaal je verantwoording in.
Ga dan ook niet huilen als je kleine stoere hond een keer de verkeerde treft.