Ik zou het ontzettend jammer vinden als er omstandigheden zouden zijn waardoor ik Frenk nooit meer los zou kunnen laten.
Die omstandigheden kunnen overmacht zijn zoals eerder genoemde voorbeelden als ziektes of onverwachte agressie. Dan is je hond geen spreekwoordelijk maatje te groot, maar dan heb je gewoon stomme pech.
Dan kun je trouwens nog steeds wel je best doen om naar mogelijkheden te zoeken waarbij je hond zich toch uit kan leven, maar dan heb je geen inschattingsfout gemaakt bij de aanschaf.
Wat ik alleen echt niet begrijp zijn honden:
die hun baas uitlaten ipv andersom. (Ik zie zelfs teckels en jr's die hun baas uitlaten
). Als jij een hond fysiek en/of mentaal niet aankunt, dan heb je echt een verkeerde keuze gemaakt.
met een groot jachtinstinct die midden in een stad moeten wonen.
van een ras dat om agressie bekend staat en die binnen druk bebouwd/bewoond gebied moeten leven en dus nooit 'vrij' kunnen zijn.
die niet 'geleerd' wordt om los te kunnen lopen (vaak omdat baasjes hun eigen angsten op hun hond projecteren)
die enorm baasgericht zijn, maar toch de hele tijd alleen thuis moeten zitten.
Die situaties vind ik zielig, zowel voor hond als baas. Honden kiezen niet waar ze komen te leven, dat doen wij voor ze. En dat brengt imo een bepaalde verantwoordelijkheid met zich mee.
Kortom, als je het niet hebt kunnen voorzien, dan kan ik het je ook niet kwalijk nemen. En als je dan ook nog eens zoekt naar manieren om je hond wel te geven wat hij/zij nodig heeft, dan lijkt me dat geweldig!
Mensen die hun hond echter geen 'hond' laten zijn omdat ze (zoals in Moos' voorbeeld) bang zijn voor vlekken op de bank, die hadden echt een andere (of liever helemaal geen) hond moeten nemen!
Voor de volledigheid nog even over onze eigen situatie:
Ik heb Frenk vanaf de eerste dag dat hij naar buiten mocht los gelaten op plekken waar dat veilig kon, zoals het strand, de duinen en het wandelbos. In de stad hou ik hem nog wel aan de lijn vanwege het verkeer.
Wij wonen in een autovrij straatje, hartje centrum. Aan beide kanten is het 25m voor de straten beginnen waar wel auto's rijden en/of veel fietser/brommers/voetgangers komen.
Tot nu toe mocht Frenk binnen en achter op het plaatsje en af en toe aan de lange lijn voor buiten liggen, maar vanochtend (zondag, dus rustig qua fietsers/voetgangers) heb ik voor het eerst de voordeur open gehad, terwijl Frenk los liep.
Hij bleef keurig in de buurt. Liep heerlijk in en uit, een beetje te rommelen en snuffen. Super! Ik hoop dat hij ook straks als hij ouder is, los kan buiten voor ons huis en op rustige momenten ook in de stad. Dat lijkt me veel prettiger voor hem dan altijd maar aan die lijn. En dus gaan wij daar samen voor trainen dat dat kan.
Omdat ik denk dat een hond (zelfs die kleine swiffer van mij
) het gewoonweg nodig heeft om lekker 'vrij' uit te kunnen razen nemen wij Frenk bijna elke dag mee naar het bos of het strand voor een lange wandeling (60 min) zonder lijn. En met werparm voor het balletje, zwemmen in elke mogelijke dreksloot en takken slepen die 2x xo groot zijn als hij is
Hij is nu wel aan het proberen om te kijken hoever hij weg kan en mag in het bos, dus duik ik af en toe achter een boom. (Zoeken vindt hij sowieso een feestje
)
. Daarom durf ik Bratis nog niet aan. Als het in een gebied is waar hij écht niet weg kan lopen dan mag het natuurlijk (zoals op school is het geen probleem), maar bij ons op de dijk :N: . Nee echt niet. Eerst maar eens even goed trainen daarin 
maar dat is wel iets wat ik er nu bij heb gekregen 
