Hormonale problemen Taran. Laatste update blz 8

[laeken]

Ja, sorry hoor. Er staat als openingspost dat deze hond hormonale problemen heeft. Kun je vertellen wie deze conclusie getrokken heeft? Wie heeft die diagnose gesteld? En als je overtuigd bent van het feit dat die hond gecastreerd beter af is dan castreer je hem toch gewoon gewoon? Ik begrijp dit soort topics gewoon niet. Taran is een wolfhond neem ik aan? Gezinshond? Baasjes die werken? Woont in huis? Geen omheinde tuin? Wolfhonden zijn gewoon erg lastig vaak. Hormonen spelen vast een rol zoals hormonen bij elk levend wezen een rol spelen. Maar last van hormonen daar ben ik allergisch voor. Laten castreren kan prima helpen tegen sommige dingen en als je denkt dat deze hond relaxed wordt van castreren dan zou ik dat maar snel gaan doen. Dit werkt niet en uiteindelijk komt het daar toch op aan. En dan maar hopen dat dat helpt.

[flamme]

Ja, sorry hoor. Er staat als openingspost dat deze hond hormonale problemen heeft. Kun je vertellen wie deze conclusie getrokken heeft? Wie heeft die diagnose gesteld? En als je overtuigd bent van het feit dat die hond gecastreerd beter af is dan castreer je hem toch gewoon gewoon? Ik begrijp dit soort topics gewoon niet. Taran is een wolfhond neem ik aan? Gezinshond? Baasjes die werken? Woont in huis? Geen omheinde tuin? Wolfhonden zijn gewoon erg lastig vaak. Hormonen spelen vast een rol zoals hormonen bij elk levend wezen een rol spelen. Maar last van hormonen daar ben ik allergisch voor. Laten castreren kan prima helpen tegen sommige dingen en als je denkt dat deze hond relaxed wordt van castreren dan zou ik dat maar snel gaan doen. Dit werkt niet en uiteindelijk komt het daar toch op aan. En dan maar hopen dat dat helpt.

Nee ik castreer niet gewoon. Ik vind namelijk dat castratie een laatste middel moet zijn. Dat is precies de reden dat ik dit topic geopend heb omdat ik hoopte dat er ideeen zouden komen die geen castratie inhielden. Ik heb een reu in huis omdat ik graag een reu in huis wilde hebben en ik denk dat castreren daar een grote invloed op heeft waarvoor ik niet zomaar kies.

Jij irriteerd je omdat jij niet geloofd in "last van hormonen hebben?" Dat heb ik vaker van je gelezen inderdaad. Dat kan, maar dat wil niet zeggen dat het allemaal onzin is alleen omdat jij het onzin vindt

Maar goed, ik zal vraag voor vraag beantwoorden.

De conclusie dat het hormonaal is, is door de DA en een gedragstherapeut getrokken.

Taran is een saarloos inderdaad, ja een gezinshond. Al vanaf het begin. Gezin bestaat uit 2 volwassenen en 2 kinderen. Taran is mijn 4e saar.

We werken beiden, Taran is niet veel alleen aangezien ik alleen nachten werk.

Taran woont in huis inderdaad. De tuin is gewoon omheind en daar kan hij gewoon naar behoefte gebruik van maken.
Voor het geval ik daar vragen over ga krijgen, nee de honden zijn geen tuinhonden en er wordt iedere dag met ze gewandeld en andere dingen ondernomen.



Als Taran zijn normale "patroon" volgt is deze periode eind van de week weer voorbij. Maar aangezien hij nu 4,5 maand heeft overgeslagen weet ik niet of het nu anders zal verlopen.

[Safari]

Kan het niet zo zijn dat hij nu echt volwassen is en dat de dosering aangepast moet worden?

[laeken]

Waar komt dat patroon dan precies door? Gewoon een oprechte vraag. Komt dat door de lengte van loopsheid van een teef in de buurt? Want bij de reu komen geen hormonale patronen voor op die manier.

Wat ik me ook afvraag is waarom je zo tegen castreren bent als je zo zeker weet dat dit hormonale problemen zijn? Wat de dierenarts zegt en de gedragstherapeut zegt zegt mij echt weinig. De dierenarts die ik had zei dat je reuen beter niet kon castreren omdat hij zeer slechte ervaringen had met gecastreerde reuen die al vochten met andere reuen. Vandaar dat hij zelfs mee wilde werken aan het steriliseren van onze reu. Dat om pups te voorkomen. Een andere dierenarts vroeg mij eens, wanneer gaat deze hond gecastreerd worden? Sorry? Ja, want hij heeft zijn ballen nog....

En de ene gedragstherapeut zet stroom op je hond terwijl de andere zich hondenfluitseraar noemt en homeopathisch gaat werken of zelfs hypnosetherapie op je honden los gaat laten.

Hormonale problemen zijn problemen van bv haaruitval, hoge concentraties hormonen in het bloed door bv cystes of andere toestanden. Zolang hij geen dubbele dosis testosteron aanmaakt is het gewoon een reu met reuendingetjes. Dus vandaar dat ik zeg dat ik wat allergisch ben voor hormonale problemen. De bloedwaardes zijn vast prima en de hond ziet er vast en zeker prima uit. Het is dus gewoon een doodnormale reu met gedragsproblemen. GEEN hormonale problemen. Dat die gedragsproblemen vast en zeker niet beter worden van zijn hormonen kan best. Maar zijn hormonen zijn normaal. Geen probleem.

Zet hem maar eens in een roedel saarlozen op een erf met hekwerken en laat hem daar lekker lopen in die roedel en met een baas die nooit weg zal zijn. Wedden dat hij geen enkel hormonaal probleem blijkt te hebben....

Maar dat is nu eenmaal niet hoe het is en ik zeg ook niet dat er iets verkeerd is bij jou of verkeerd is in hoe je hem verzorgd. Wel denk ik echt dat je af moet van het hormonaal maken van zijn probleemgedrag. Als je dat nl zo blijft zien dan moet je hem gewoon castreren. Een hond met hormonale problemen daar is natuurlijk maar 1 oplossing voor.... Dus dan draai je om de hete brij heen.

Als je af stapt van die hormonale problemen en middeltjes waar ik persoonlijk totaal niet in geloof en gaat kijken naar hem op een manier waarbij je echt gaat kijken naar zijn gedrag, oogopslag, elke reactie en manier van doen, heb je grote kans dat je ook wat kan bereiken. Ik zeg niet dat het weg gaat maar iets bereiken kan je zeker als je met hem werkt. Ik geloof prima dat je veel verstand hebt van Saarlozen en dat je weet wat je doet. Toch denk ik dat honden je ook kunnen verassen met hun behoeften en gedrag. Dus soms heb je gewoon een hond die andere dingen nodig heeft dan je had gedacht.

Likken aan de poten en niet alleen kunnen zijn zijn nl symptomen van een hond die niet lekker in zijn vel zit. En dat dat door hormonen komt blijf ik lastig vinden. Misschien gedraagt hij zich op een bepaalde manier die maakt dat jullie slechter klikken of dat hij meer nodig heeft dan je kan geven door zijn hormonen. Dat kan. Maar dat hij fysiek en mentaal last heeft van doodnormale hormoonspiegels....nee, gaat er bij mij echt niet in.

Dapper was trouwens vele malen kalmer met teven toen hij zelf met teven woonde. Eva werd ook gewoon midden in zijn gezicht loops. Bleef hij doodkalm onder. Dat terwijl hij buiten echt wel eens wilde brullen, klappertanden en overal wilde markeren. Maar ook dat was met een lekker uur naast de fiets en een flinke zwempartij wel weer uit zijn systeem te krijgen.

Veel mensen vergeten dat een hond gemaakt is om uren en uren te lopen, te ruiken en te kijken. Soms moet je je hond even aan het lopen zetten om zijn hoofd leeg te maken. Niks zeggen, niks opvoeden, gewoon de fiets pakken en die hond laten lopen tot hij barst van de endorfines. Moet je eens kijken hoe kalm ze dan worden op termijn. Of in elk geval kunnen worden als je een beetje mazzel hebt.

[gyanty]

Taran is jong toch? Mijn ervaring met verschillende reuen is dat er heus wel periodes bij reuen zijn. En niet zoals bij teven: het is niet dat reuen enkel getriggerd worden door loopsheid. Waar haal je die wijsheid vandaan? Bij jongen reuen merk je dat gewoon wel hel sterk (alhoewel we ook een oudere reu uit asiel hebben gehaald die er last van had), dat de hormoonhuishouding net zo goed met ups en downs te maken heeft. Ik heb met Kay die periodes ook wel ervaren. Dacht je even dat het goed ging, maar paar maand later leek het alsof het nooit goed gegaan was. Overigens als de hond hormonaal al niet lekker in zijn vel zit, kunnen andere prikkels ook sterker binnen komen, aangezien het spreekwoordelijke emmertje al aardig gevuld is en die dus dan zo overloopt. Een hond kan maar een x aantal stress aan. En of dat nou hormonaal is of een andere vorm van stress: het stapelt zich allemaal in hetzelfde emmertje op.

Kay is inmiddels ouders en het heeft zich behoorlijk gestabiliseerd moet ik zeggen. Ik merk wel dat hij de laatste 2 weken wel weer vaker doelwit is van andere honden. En overigens reageert hij op dit moment ook iets anders op (in september) geholpen Norah. Toch iets hormonaals, want normaal wil hij wel met haar spelen, maar niet zoals van de week. Dat hij maar doorgaat en doorgaat. Dat is normaal de taak van Norah en snauwt Kay uiteindelijk dat het over is. Helemaal tot overmatig hijgen en er moet over elk Norah plasje heen geplast worden (in de winter kon het hem niks schelen), inclusief likken en klappertanden......

Je had misschien niet gehoopt op een terugval, maar dat lijkt me geen reële verwachting voor een jonge hond reu. Soms ga je twee stappen vooruit en weer drie terug. Maar uiteindelijk, na een jaartje of 3 a 4, dan weet je haast niet meer wat je ziet.

[flamme]

Waar komt dat patroon dan precies door? Gewoon een oprechte vraag. Komt dat door de lengte van loopsheid van een teef in de buurt? Want bij de reu komen geen hormonale patronen voor op die manier.

Wat ik me ook afvraag is waarom je zo tegen castreren bent als je zo zeker weet dat dit hormonale problemen zijn? Wat de dierenarts zegt en de gedragstherapeut zegt zegt mij echt weinig. De dierenarts die ik had zei dat je reuen beter niet kon castreren omdat hij zeer slechte ervaringen had met gecastreerde reuen die al vochten met andere reuen. Vandaar dat hij zelfs mee wilde werken aan het steriliseren van onze reu. Dat om pups te voorkomen. Een andere dierenarts vroeg mij eens, wanneer gaat deze hond gecastreerd worden? Sorry? Ja, want hij heeft zijn ballen nog....

En de ene gedragstherapeut zet stroom op je hond terwijl de andere zich hondenfluitseraar noemt en homeopathisch gaat werken of zelfs hypnosetherapie op je honden los gaat laten.

Hormonale problemen zijn problemen van bv haaruitval, hoge concentraties hormonen in het bloed door bv cystes of andere toestanden. Zolang hij geen dubbele dosis testosteron aanmaakt is het gewoon een reu met reuendingetjes. Dus vandaar dat ik zeg dat ik wat allergisch ben voor hormonale problemen. De bloedwaardes zijn vast prima en de hond ziet er vast en zeker prima uit. Het is dus gewoon een doodnormale reu met gedragsproblemen. GEEN hormonale problemen. Dat die gedragsproblemen vast en zeker niet beter worden van zijn hormonen kan best. Maar zijn hormonen zijn normaal. Geen probleem.

Zet hem maar eens in een roedel saarlozen op een erf met hekwerken en laat hem daar lekker lopen in die roedel en met een baas die nooit weg zal zijn. Wedden dat hij geen enkel hormonaal probleem blijkt te hebben....

Maar dat is nu eenmaal niet hoe het is en ik zeg ook niet dat er iets verkeerd is bij jou of verkeerd is in hoe je hem verzorgd. Wel denk ik echt dat je af moet van het hormonaal maken van zijn probleemgedrag. Als je dat nl zo blijft zien dan moet je hem gewoon castreren. Een hond met hormonale problemen daar is natuurlijk maar 1 oplossing voor.... Dus dan draai je om de hete brij heen.

Als je af stapt van die hormonale problemen en middeltjes waar ik persoonlijk totaal niet in geloof en gaat kijken naar hem op een manier waarbij je echt gaat kijken naar zijn gedrag, oogopslag, elke reactie en manier van doen, heb je grote kans dat je ook wat kan bereiken. Ik zeg niet dat het weg gaat maar iets bereiken kan je zeker als je met hem werkt. Ik geloof prima dat je veel verstand hebt van Saarlozen en dat je weet wat je doet. Toch denk ik dat honden je ook kunnen verassen met hun behoeften en gedrag. Dus soms heb je gewoon een hond die andere dingen nodig heeft dan je had gedacht.

Likken aan de poten en niet alleen kunnen zijn zijn nl symptomen van een hond die niet lekker in zijn vel zit. En dat dat door hormonen komt blijf ik lastig vinden. Misschien gedraagt hij zich op een bepaalde manier die maakt dat jullie slechter klikken of dat hij meer nodig heeft dan je kan geven door zijn hormonen. Dat kan. Maar dat hij fysiek en mentaal last heeft van doodnormale hormoonspiegels....nee, gaat er bij mij echt niet in.

Dapper was trouwens vele malen kalmer met teven toen hij zelf met teven woonde. Eva werd ook gewoon midden in zijn gezicht loops. Bleef hij doodkalm onder. Dat terwijl hij buiten echt wel eens wilde brullen, klappertanden en overal wilde markeren. Maar ook dat was met een lekker uur naast de fiets en een flinke zwempartij wel weer uit zijn systeem te krijgen.

Veel mensen vergeten dat een hond gemaakt is om uren en uren te lopen, te ruiken en te kijken. Soms moet je je hond even aan het lopen zetten om zijn hoofd leeg te maken. Niks zeggen, niks opvoeden, gewoon de fiets pakken en die hond laten lopen tot hij barst van de endorfines. Moet je eens kijken hoe kalm ze dan worden op termijn. Of in elk geval kunnen worden als je een beetje mazzel hebt.

Ik reageer alleen even oo je eerste vraag,

Ik heb dus geen idee hoe dat patroon ontstaat. Ik denk dat het door loopse teven komt, maar dat weet ik niet zeker want ik ken geen teven in de buurt. Wel is het zo dat iedere hond uit het dorp hier ongeveer langskomt dus dat hij het ruikt is wel logisch.

De rest van je relaas ga ik nog even rustig lezen en over nadenken. Ik begrijp nu beter wat je bedoeld denk ik en ik denk dat je op sommige vlakken een punt hebt.

[Anke]

Ik heb geen ervaring met hormonale problemen, maar ik weet wel dat onze reuen in de lente altijd veel 'hitsiger' zijn in de zin van meer op elkaar rijden. De één rijdt op de ander en de ander op de één. Ze vinden het fantastisch dus ik laat ze lekker. Maar dat doen ze alleen in de lente, dus dat heeft hier echt te maken met de wisseling van de seizoenen en de 'energie' van het jaargetijde. Misschien dat dat bij Taran ook mee kan spelen. Vervelend voor hem, succes!

[laeken]

Ik reageer alleen even oo je eerste vraag,

Ik heb dus geen idee hoe dat patroon ontstaat. Ik denk dat het door loopse teven komt, maar dat weet ik niet zeker want ik ken geen teven in de buurt. Wel is het zo dat iedere hond uit het dorp hier ongeveer langskomt dus dat hij het ruikt is wel logisch.

De rest van je relaas ga ik nog even rustig lezen en over nadenken. Ik begrijp nu beter wat je bedoeld denk ik en ik denk dat je op sommige vlakken een punt hebt.

Gelukkig pak je het zo op. Ik wil nl geen anti-castratie campagne voeren want als jij hem wil castreren moet je dat vooral doen. Ik ben de laatste die je tegen zal houden. Ik wilde alleen iets duidelijk maken en volgens mij komt het gelukkig zo over als het bedoeld is.

[laeken]

Taran is jong toch? Mijn ervaring met verschillende reuen is dat er heus wel periodes bij reuen zijn. En niet zoals bij teven: het is niet dat reuen enkel getriggerd worden door loopsheid. Waar haal je die wijsheid vandaan? Bij jongen reuen merk je dat gewoon wel hel sterk (alhoewel we ook een oudere reu uit asiel hebben gehaald die er last van had), dat de hormoonhuishouding net zo goed met ups en downs te maken heeft. Ik heb met Kay die periodes ook wel ervaren. Dacht je even dat het goed ging, maar paar maand later leek het alsof het nooit goed gegaan was. Overigens als de hond hormonaal al niet lekker in zijn vel zit, kunnen andere prikkels ook sterker binnen komen, aangezien het spreekwoordelijke emmertje al aardig gevuld is en die dus dan zo overloopt. Een hond kan maar een x aantal stress aan. En of dat nou hormonaal is of een andere vorm van stress: het stapelt zich allemaal in hetzelfde emmertje op.

Kay is inmiddels ouders en het heeft zich behoorlijk gestabiliseerd moet ik zeggen. Ik merk wel dat hij de laatste 2 weken wel weer vaker doelwit is van andere honden. En overigens reageert hij op dit moment ook iets anders op (in september) geholpen Norah. Toch iets hormonaals, want normaal wil hij wel met haar spelen, maar niet zoals van de week. Dat hij maar doorgaat en doorgaat. Dat is normaal de taak van Norah en snauwt Kay uiteindelijk dat het over is. Helemaal tot overmatig hijgen en er moet over elk Norah plasje heen geplast worden (in de winter kon het hem niks schelen), inclusief likken en klappertanden......

Je had misschien niet gehoopt op een terugval, maar dat lijkt me geen reële verwachting voor een jonge hond reu. Soms ga je twee stappen vooruit en weer drie terug. Maar uiteindelijk, na een jaartje of 3 a 4, dan weet je haast niet meer wat je ziet.

Volgens mij gooien je veel teveel probleemgedrag op hormonen. Verder vind ik met jou spreken altijd erg vervelend omdat jij elke keer meent te moeten vragen waar ik mijn wijsheden vandaan haal om vervolgens zelf met allemaal vage theorietjes te komen en allerlei oorzaak-gevolg-relaties te gaan leggen rondom hormonen. Ik begrijp dat je vindt dat je zelf eigenlijk alles wel op een rijtje hebt en andere mensen niet?

Nogmaals, als mensen menen dat hun reu zo ontzettend last heeft van reu zijn en ze niet willen inzien dat ze zelf gewoon last van die hond hebben kun je je hond toch gewoon castreren? Wat is het probleem? Gecastreerde reuen zijn vaak rustiger, minder patserig en ze reageren ook niet zo erg meer op loopse teven. Wat wil je nog meer? Probleem opgelost. Dat hoop je dan tenminste want als ik de problemen van Taran lees dan ben ik er vrijwel zeker van dat castreren niks op zal lossen en het misschien nog wel eens erger kan maken. Een reu zonder testosteron wordt vaak een slag minder zeker. Stress als pootlikken, slecht alleen kunnen zijn etc zijn vaak niet bepaald geholpen bij het een slag onzekerder maken van een hond. Maargoed, ik kan er naast zitten en het kan zo zijn dat castratie helpt tegen verlatingsangst en stress. Ik zie het niet meer ik begrijp ook niet alles.

Ik ken genoeg honden waarbij castratie extreem averechts heeft uitgepakt en ik zou het dus zelf niet doen voordat ik alles op alles gezet had om die hond beter te begrijpen. Reuen die ineens niet meer met andere honden konden, ook niet met teefjes en andersom idem. Reuen die zo onzeker werden dat ze in het gezin gingen grommen. Honden die zo op eten werden dat ze baknijd en andere toestanden gingen laten zien. Iets wat ze eerder nooit deden. Reuen die in de roedel problemen kregen na castratie. En bij een vriendin van mij zijn de reuen die 7 jaar samen waren na castratie om medische redenen zo gaan matten dat ze niet meer samen konden zonder dat ze zo sjaggerijnig van elkaar werden dat ze na een tijdje op elkaar klapten. Castratie kan net zoveel kapot maken als het kan oplossen. Op het forum ook reuen die agressief waren naar reuen en daarna naar elke hond. Ik zou er voorzichtig mee zijn persoonlijk maar wat een ander doet moeten ze echt zelf weten. Dapper heb ik in elk geval nooit gecastreerd want die was perfect zoals hij was op wat gedragsproblemen na. Veel te dominant met reuen. Ik neem er gif op in dat hij zo'n gevalletje teefjesvechten was geworden naast dat hij op zeker een minder goed karakter in de roedel had gekregen. Die agressie was er, zijn hormonen waren wat hem juist STABIEL maakte.

[flamme]

Ik reageer alleen even oo je eerste vraag,

Ik heb dus geen idee hoe dat patroon ontstaat. Ik denk dat het door loopse teven komt, maar dat weet ik niet zeker want ik ken geen teven in de buurt. Wel is het zo dat iedere hond uit het dorp hier ongeveer langskomt dus dat hij het ruikt is wel logisch.

De rest van je relaas ga ik nog even rustig lezen en over nadenken. Ik begrijp nu beter wat je bedoeld denk ik en ik denk dat je op sommige vlakken een punt hebt.

Gelukkig pak je het zo op. Ik wil nl geen anti-castratie campagne voeren want als jij hem wil castreren moet je dat vooral doen. Ik ben de laatste die je tegen zal houden. Ik wilde alleen iets duidelijk maken en volgens mij komt het gelukkig zo over als het bedoeld is.

Nou, dat castreren wil ik eigenlijk dus juist niet. Juist vanwege de redenen die je noemt.
Omdat Taran onzeker is, want ik ben er van overtuigd dat daar inderdaad deel van het probleem ligt, zal dat mogelijk alleen erger worden door een castratie. Daarbij zijn de hormonen er niet voor niks en wil ik niet laten snijden in een gezonde hond tenzij het echt niet anders kan.

Het probleem is dat ik denk,en daar verschillen we wel van mening, dat het een het ander versterkt.
Dus dat doordat Taran last heeft van zijn hormonen hij sneller onzeker is.
Maar je tekst zet me zeker aan het denken en ik denk dat ik er zeker ook wel wat zaken uit kan halen die ik toe kan passen.

Ik moet er gewoon even over nadenken. hij heeft me wel vaker voor uitdagingen gesteld Dat maakt Taran gewoon Taran. Aan mij als baasje om de gebruiksaanwijzing goed te lezen

[gyanty]

Taran is jong toch? Mijn ervaring met verschillende reuen is dat er heus wel periodes bij reuen zijn. En niet zoals bij teven: het is niet dat reuen enkel getriggerd worden door loopsheid. Waar haal je die wijsheid vandaan? Bij jongen reuen merk je dat gewoon wel hel sterk (alhoewel we ook een oudere reu uit asiel hebben gehaald die er last van had), dat de hormoonhuishouding net zo goed met ups en downs te maken heeft. Ik heb met Kay die periodes ook wel ervaren. Dacht je even dat het goed ging, maar paar maand later leek het alsof het nooit goed gegaan was. Overigens als de hond hormonaal al niet lekker in zijn vel zit, kunnen andere prikkels ook sterker binnen komen, aangezien het spreekwoordelijke emmertje al aardig gevuld is en die dus dan zo overloopt. Een hond kan maar een x aantal stress aan. En of dat nou hormonaal is of een andere vorm van stress: het stapelt zich allemaal in hetzelfde emmertje op.

Kay is inmiddels ouders en het heeft zich behoorlijk gestabiliseerd moet ik zeggen. Ik merk wel dat hij de laatste 2 weken wel weer vaker doelwit is van andere honden. En overigens reageert hij op dit moment ook iets anders op (in september) geholpen Norah. Toch iets hormonaals, want normaal wil hij wel met haar spelen, maar niet zoals van de week. Dat hij maar doorgaat en doorgaat. Dat is normaal de taak van Norah en snauwt Kay uiteindelijk dat het over is. Helemaal tot overmatig hijgen en er moet over elk Norah plasje heen geplast worden (in de winter kon het hem niks schelen), inclusief likken en klappertanden......

Je had misschien niet gehoopt op een terugval, maar dat lijkt me geen reële verwachting voor een jonge hond reu. Soms ga je twee stappen vooruit en weer drie terug. Maar uiteindelijk, na een jaartje of 3 a 4, dan weet je haast niet meer wat je ziet.

Volgens mij gooien je veel teveel probleemgedrag op hormonen. Verder vind ik met jou spreken altijd erg vervelend omdat jij elke keer meent te moeten vragen waar ik mijn wijsheden vandaan haal om vervolgens zelf met allemaal vage theorietjes te komen en allerlei oorzaak-gevolg-relaties te gaan leggen rondom hormonen. Ik begrijp dat je vindt dat je zelf eigenlijk alles wel op een rijtje hebt en andere mensen niet?

Nogmaals, als mensen menen dat hun reu zo ontzettend last heeft van reu zijn en ze niet willen inzien dat ze zelf gewoon last van die hond hebben kun je je hond toch gewoon castreren? Wat is het probleem? Gecastreerde reuen zijn vaak rustiger, minder patserig en ze reageren ook niet zo erg meer op loopse teven. Wat wil je nog meer? Probleem opgelost. Dat hoop je dan tenminste want als ik de problemen van Taran lees dan ben ik er vrijwel zeker van dat castreren niks op zal lossen en het misschien nog wel eens erger kan maken. Een reu zonder testosteron wordt vaak een slag minder zeker. Stress als pootlikken, slecht alleen kunnen zijn etc zijn vaak niet bepaald geholpen bij het een slag onzekerder maken van een hond. Maargoed, ik kan er naast zitten en het kan zo zijn dat castratie helpt tegen verlatingsangst en stress. Ik zie het niet meer ik begrijp ook niet alles.

Ik ken genoeg honden waarbij castratie extreem averechts heeft uitgepakt en ik zou het dus zelf niet doen voordat ik alles op alles gezet had om die hond beter te begrijpen. Reuen die ineens niet meer met andere honden konden, ook niet met teefjes en andersom idem. Reuen die zo onzeker werden dat ze in het gezin gingen grommen. Honden die zo op eten werden dat ze baknijd en andere toestanden gingen laten zien. Iets wat ze eerder nooit deden. Reuen die in de roedel problemen kregen na castratie. En bij een vriendin van mij zijn de reuen die 7 jaar samen waren na castratie om medische redenen zo gaan matten dat ze niet meer samen konden zonder dat ze zo sjaggerijnig van elkaar werden dat ze na een tijdje op elkaar klapten. Castratie kan net zoveel kapot maken als het kan oplossen. Op het forum ook reuen die agressief waren naar reuen en daarna naar elke hond. Ik zou er voorzichtig mee zijn persoonlijk maar wat een ander doet moeten ze echt zelf weten. Dapper heb ik in elk geval nooit gecastreerd want die was perfect zoals hij was op wat gedragsproblemen na. Veel te dominant met reuen. Ik neem er gif op in dat hij zo'n gevalletje teefjesvechten was geworden naast dat hij op zeker een minder goed karakter in de roedel had gekregen. Die agressie was er, zijn hormonen waren wat hem juist STABIEL maakte.

Tja, ik vind jou de laatste tijd ook irritant, al vind ik het niet de moeite waard om dat te moeten melden, maar goed u wilt het graag zo. Weet je, we zijn misschien wel gewoon te veel hetzelfde. Dat irriteert. Jij verwijt mij iets, iets wat ik van jou namelijk precies hetzelfde vind. We hebben andere gedachtes, maar zijn beide even standvastig in onze gedachtes. Jij vind mijn theorietjes vaag, ik vraag naar jou theorietjes en weet je waarom? Ik vind ze net zo vaag als jij die van mij.....

Op sommige gebieden zitten we meer op 1 lijn dan jij denkt. Dat wil jij soms niet zien, omdat jij je irritatie als leidraad gebruikt. Prima, moet jij weten. Maar ik ben ook niet pertinent tegen castreren, al vind ik dat het in de regel wel wat minder ondoordacht en als gewoonte gezien mag worden. Ik zie het net zo vaak fout gaan al goed gaan. Weet je: eigenlijk valt er geen zinnig woord over te zeggen. Bij Kay heb ik het na de suplorin besloten niet te doen. Bij Norah hebben onder andere (dus niet al enige reden) gedragselementen wel degelijk een zeer belangrijke rol gehad in de beslissing haar te laten helpen. Of het geholpen heeft? Ja en nee, geen wondermiddel in ieder geval (maar dat had ik ook niet verwacht.

Jij was toch ook die benoemde(in geheel ander topic, weet niet meer waar) dat teven in algemeen betere huishonden zijn. Vond ik ook al zo'n vage theorie. Op basis dat je op internet en in asiel vooral veel reuen ziet en dan met name probleemreuen. Tja, is dat de conclusie dat teven betere huishonden zijn? Reuen zijn aanhankelijker als teven, maar hee ook daar bevestigen uitzonderingen de regel (mijn teef is moeilijker, maar minder aanhankelijker dan mijn reu? Nee dat niet) Teven worden sneller herplaatst zonder dat je ze langdurig ziet. Men heeft idee dat teven makkelijker zijn en ruilen daardoor sneller van baas. Persoonlijk heb ik nog altijd meer moeite met het gedrag van teven dan reuen en ken ik meer scherpe teven dan reuen eigenlijk. Maar goed dat is mijn ervaring (helemaal geen theorie en dus ook geen vage theorie....)

Overigens nog terugkomend op te veel gooien van hormonen. Je hebt mij verkeerd begrepen en eigenlijk ben ik het met je eens. ER wordt veel te snel maar benoemd dat het de hormonen zijn. Het wordt te vaak als excuus gebruikt. Ik wil het heus niet onder tafel vegen. Maar dat het te snel als probleem wordt aangewezen ben ik roerend met je eens. Mijn stukje ging vooral over de opstapeling, waardoor oud gedrag dus ineens terug kan komen. Het is geen excuus, maar een gegeven waar je iets mee moet. Hormoonhuishouding wisselt, dat kan tijdelijk verandering in gedrag met zich mee brengen, dat kan een opstapelingseffect hebben. Maar je moet er ook niet te zwaar aan tillen. In veel gevallen wordt de hormoonhuishouding ook wel weer rustig. Dat was wat ik vooral wilde zeggen. En castreren kan dat vervroegen en dus eerder wegenemen en ik zeg vooral doen als je niet kan wachten tot de hond zichzelf wel stabiliseert.

[laeken]

Kun jij mij dan uitleggen wat de reden is om lullig te gaan doen als ik een andere mening heb? Want jij schrijft dingen, ik schrijf vervolgens gewoon hoe ik er over denk en dan kan ik het krijgen....Hoe kom je aan die wijsheden, ik vind jou irritant, etc etc.

Wat is het probleem precies van twee mensen twee meningen? Ja, ik schrijf wat IK vind en jij schrijft wat JIJ vindt. Mooi toch? Ik voel zolang je mij in mijn waarde laat helemaal geen neiging om jou onderuit te gaan halen. Die neiging heb jij bij mij wel. En dan reageer ik uiteraard terug want dan maak je het persoonlijk.

Ik ben nog steeds van mening dat een teef voor die specifieke situatie en voor die mensen een betere keuze is. En ja, van het rastype dat zij kozen is een teef gewoon een betere huishond. Als je een beginner bent zonder ervaring en met hele hoge verwachtingen over de sociale gezellige hond voor in het park dan kan je echt beter een teefje hebben. Of je moet je reu met 8 maanden castreren maar die optie ala labradoodle is voor mij geen optie.

Dus ik snap je probleem niet. De TS begrijpt mijn stukjes, leest ze zoals ze bedoelt zijn. Met haar was ik in gesprek en jij komt gewoon uit op een stukje waarin je zegt dat je mij irritant vindt...tja....ik zou zeggen, prima, maar hou het lekker voor je. Je kent me niet eens en je weet niet wat je van mij vindt. Dat lees ik duidelijk in je stukje en dat is ook volkomen logisch. Hoe kan je mij nu irritant vinden op basis van mijn andere mening?

[flamme]

Ehmm, even een vraag tussendoor want ik nu begrijp ik je niet helemaal meer geloof ik Laeken.

Bedoel je nu dat voor ons een teef een betere optie geweest was? Of refereer je aan een andere situatie?

[laeken]

Ehmm, even een vraag tussendoor want ik nu begrijp ik je niet helemaal meer geloof ik Laeken.

Bedoel je nu dat voor ons een teef een betere optie geweest was? Of refereer je aan een andere situatie?

Nee hoor, ik refereer naar een andere situatie. Bovenstaande persoon deed dat en ik kwam er even op terug. Dus dat heeft niks met Taran te maken en ik zal ook zorgen dat het weer over Taran gaat en niet over persoonlijke zaken die blijkbaar een rol gingen spelen

[*Esther]

Als ik jou was zou ik eens zo'n suprelorinchip proberen. Kun je meteen zien of het nou wel of niet aan die loopse dames en zijn hormonen ligt. Het verschaft een hoop duidelijkheid, en het is niet onomkeerbaar dus als het geen barst doet laat je het bij die ene keer zitten en hem terugkeren naar het volle reuendom

Ik lees nu pas je vervolg, ik ben het eens met Nanna.
Ik zou eigenlijk niet weten waarom niet
Succes!

[flamme]

Ehmm, even een vraag tussendoor want ik nu begrijp ik je niet helemaal meer geloof ik Laeken.

Bedoel je nu dat voor ons een teef een betere optie geweest was? Of refereer je aan een andere situatie?

Nee hoor, ik refereer naar een andere situatie. Bovenstaande persoon deed dat en ik kwam er even op terug. Dus dat heeft niks met Taran te maken en ik zal ook zorgen dat het weer over Taran gaat en niet over persoonlijke zaken die blijkbaar een rol gingen spelen

Ah oke, dan snap ik 'm weer
Dank je voor je antwoord!

[flamme]

Rare vraag misschien maar heeft Taran ook last van het piepen en slopen als jij als eerste het huis verlaat en later je partner ? Hier is dat namelijk wel zo . Ik neem op precies dezelfde manier afscheid als mijn partner maar toch maakt het verschil.

Als ik eerst ging dan was er nog iemand thuis en raakte hij niet overstuur.
Hij ging dan wel voor de deur zitten wachten maar wel gewoon rustig.

Partner ging dan later en er was niks aan de hand . Maar als het andersom ging dus wel.

Nee dat maakt niks uit. Of we tegelijk gaan of apart en of ik dan eerder weg ga of meneer Flamme maakt geen verschil qua slopen.

[flamme]

Als ik jou was zou ik eens zo'n suprelorinchip proberen. Kun je meteen zien of het nou wel of niet aan die loopse dames en zijn hormonen ligt. Het verschaft een hoop duidelijkheid, en het is niet onomkeerbaar dus als het geen barst doet laat je het bij die ene keer zitten en hem terugkeren naar het volle reuendom

Ik lees nu pas je vervolg, ik ben het eens met Nanna.
Ik zou eigenlijk niet weten waarom niet
Succes!

Nou eigenlijk geen andere reden dan dat ik raar ben

Ik vind een chip geen prettig idee, net zoals castratie. Dus als ik het kan voorkomen dan doe ik dat.

Daarom vind ik de benadering van Marc ook interessant omdat die ergens een heel andere kant op gaat dan mijn redenatie.
Het maakt dat ik anders moet denken en dat kan best verfrissend zijn al ben ik het niet overal mee eens.

[alm@]

Heb net (voor het eerst) je hele verhaal gelezen en ik denk net als Marc eerder aan stress/onzekerheid dan aan een (abnormaal) hormonaal iets. Ik zou zelf denk ik gaan zoeken naar methoden om stress zoveel mogelijk te vermijden of weg te nemen en dan eens kijken hoe dat opgepakt wordt. Maar goed ik lees het ook alleen maar, misschien zit ik er wel helemaal naast

[gyanty]

Kun jij mij dan uitleggen wat de reden is om lullig te gaan doen als ik een andere mening heb? Want jij schrijft dingen, ik schrijf vervolgens gewoon hoe ik er over denk en dan kan ik het krijgen....Hoe kom je aan die wijsheden, ik vind jou irritant, etc etc.

Wat is het probleem precies van twee mensen twee meningen? Ja, ik schrijf wat IK vind en jij schrijft wat JIJ vindt. Mooi toch? Ik voel zolang je mij in mijn waarde laat helemaal geen neiging om jou onderuit te gaan halen. Die neiging heb jij bij mij wel. En dan reageer ik uiteraard terug want dan maak je het persoonlijk.

Ik ben nog steeds van mening dat een teef voor die specifieke situatie en voor die mensen een betere keuze is. En ja, van het rastype dat zij kozen is een teef gewoon een betere huishond. Als je een beginner bent zonder ervaring en met hele hoge verwachtingen over de sociale gezellige hond voor in het park dan kan je echt beter een teefje hebben. Of je moet je reu met 8 maanden castreren maar die optie ala labradoodle is voor mij geen optie.

Dus ik snap je probleem niet. De TS begrijpt mijn stukjes, leest ze zoals ze bedoelt zijn. Met haar was ik in gesprek en jij komt gewoon uit op een stukje waarin je zegt dat je mij irritant vindt...tja....ik zou zeggen, prima, maar hou het lekker voor je. Je kent me niet eens en je weet niet wat je van mij vindt. Dat lees ik duidelijk in je stukje en dat is ook volkomen logisch. Hoe kan je mij nu irritant vinden op basis van mijn andere mening?

Tjee, jij kan je aanstellen zeg.... Ik begon overigens niet met lullig doen. Ik vroeg tussendoor 1 x naar waar jij die wijsheid vandaag had, omdat je het als feit presenteerde, terwijl ik mij daar niet geheel in kon vinden. Mijn geheel eerste reactie was niet geheel op jou bedoeld, maar schijnbaar het je erg lange tenen dat je niet alleen de vraag, maar het hele stuk op jou wil betrekken. Sorry mijn wereld en mijn reacties draaien niet alleen om jou.

Jij vind dat ik de neiging heb om jou onderuit te halen? Puur met enkel 1 vraag, kom op zeg.... Ik begon overigens niet met modder smijten:

Volgens mij gooien je veel teveel probleemgedrag op hormonen. Verder vind ik met jou spreken altijd erg vervelend omdat jij elke keer meent te moeten vragen waar ik mijn wijsheden vandaan haal om vervolgens zelf met allemaal vage theorietjes te komen en allerlei oorzaak-gevolg-relaties te gaan leggen rondom hormonen. Ik begrijp dat je vindt dat je zelf eigenlijk alles wel op een rijtje hebt en andere mensen niet?

Dus kijk eerst eens naar jezelf. Ik reageer pas daarna, vandaar dat ik nog melde dat ik het niet zo nodig vond allemaal....Je geloofwaardigheid met deze dramaqueen gedoe wordt er niet beter op. Je kan schijnbaar niet gewoon inhoudelijk ingaan op 1 klein simpel vraag. Prima joh, zo zwaar hoef je er ook niet aan te tillen Al had je gezegd uit je linkerteennagel, was het mij nog om het even geweest hoor...

Oh ja jij was in gesprek met ts. Ik reageerde gewoon in algemeen en vroeg jou iets specifiek over je wijsheid...Meer niet hoor. Als je enkel met ts in gesprek wil, doe je dat lekker telefonisch. Iets met openbaar forum ofzo... Zal hare majesteit leaken voortaan eerst om toestemming vragen of ik hem iets mag vragen oke?

Ik vroeg enkel wat, blijf in regel nooit in langdradige topics hangen, dus je hebt ts weer volledig voor jezelf hoor.

[laeken]

Gaaaan we weeerrr Gyanty....... Ik heb van je twee quotes de eerste zin gelezen en ga er ook gewoon niet mee verder.

[*Esther]

Als ik jou was zou ik eens zo'n suprelorinchip proberen. Kun je meteen zien of het nou wel of niet aan die loopse dames en zijn hormonen ligt. Het verschaft een hoop duidelijkheid, en het is niet onomkeerbaar dus als het geen barst doet laat je het bij die ene keer zitten en hem terugkeren naar het volle reuendom

Ik lees nu pas je vervolg, ik ben het eens met Nanna.
Ik zou eigenlijk niet weten waarom niet
Succes!

Nou eigenlijk geen andere reden dan dat ik raar ben

Ik vind een chip geen prettig idee, net zoals castratie. Dus als ik het kan voorkomen dan doe ik dat.

Daarom vind ik de benadering van Marc ook interessant omdat die ergens een heel andere kant op gaat dan mijn redenatie.
Het maakt dat ik anders moet denken en dat kan best verfrissend zijn al ben ik het niet overal mee eens.

Dat zijn jouw woorden
Ik snap dat als je het kunt voorkomen dat je het dan niet zou doen maar misschien kun je op deze manier hem helpen door een voor hem vervelende periode. Dat moet het nu toch best zijn denk ik zo maar .En zitten er verder geen consequenties aan vast. Castratie vind ik zelf van een heel andere orde, dat is onomkeerbaar. Dat je dat niet wilt, daar kan ik in komen.
Misschien moet je eens iemand met veel kennis van deze natuurhondjes eens vragen mee te kijken?
Eigen hond vertroebelt altijd iets in het objectieve zicht. Dat geldt bij mij ook nét zo zeer

[flamme]

Heeft hij de terugval nadat je helemaal gestopt bent met de pillen? Of was je aan het afbouwen?

Nadat ik helemaal was gestopt. Ik merkte wel toen ik aan het afbouwen was verandering, maar niet extreem.

Ik heb bericht van de natuurgeneeskundige dat met hormonale problemen we langer door hadden moeten gaan met de pilletjes.

Sinds 2 dagen ben ik weer begonnen met het hele riedeltje en Taran piept niet meer en ligt terwijl ik dit schrijf gewoon in het midden van de kamer te slapen. Als hij straks ook weer eet dan komt hij dus ws weer in zijn normale ritme

[flamme]

Nou, hij heeft niet gegeten maar gevreten. Alsof hij het tekort van de afgelopen dagen in wilde halen.

En dat is dus precies wat ik niet begrijp.

Als het klopt wat Alma en Laeken zeggen en het niet hormonaal zou zijn, hoe kont het dan dat voorheen de periodes bijna oo de klok gelijk gezet konden worden.

Dat er weken niks aan de hand was en dan weer een week wel.
Dat is de reden dat ik zelf in eerste instantie aan hormonen dacht en later de DA en de gedragstherapeut met mij.

[laeken]

Nou, hij heeft niet gegeten maar gevreten. Alsof hij het tekort van de afgelopen dagen in wilde halen.

En dat is dus precies wat ik niet begrijp.

Als het klopt wat Alma en Laeken zeggen en het niet hormonaal zou zijn, hoe kont het dan dat voorheen de periodes bijna oo de klok gelijk gezet konden worden.

Dat er weken niks aan de hand was en dan weer een week wel.
Dat is de reden dat ik zelf in eerste instantie aan hormonen dacht en later de DA en de gedragstherapeut met mij.

Waarom is het wel hormonaal als het periodes zijn? Want dat begrijp ik dan weer niet. Je geeft aan dat je denkt dat het hormonaal is omdat het periodes zijn. Als dat zo is, welke hormonale cyclus volgt hij dan precies? En wat is de reden dat hij zelf hormonaal is? Voor hetzelfde geldt loopt er buiten een hond met een cyclus. Of doet je andere hond iets cyclisch? Of werk jij in periodes? Of gaat het wel om jouw en niet om hem? Want stel dat jij het gevoel hebt dat die pillen werken...werken ze dan niet omdat jij dat zo voelt en dus anders met hem om gaat nadat hij die middeltjes krijgt?

En wat zijn die middelen precies en op welke manier ondrukken die middelen zijn hormonen? En is dat een bewezen oorzaak gevolg relatie? Dus je geeft dat middel, de hormonen worden onderdrukt en dan is het weer over? Want zelfs een middel dat testosteron bindt of helemaal castreren heeft tijd nodig om zijn werking te hebben. Is het niet gewoon een kalmerend middel wat je geeft?

Allemaal vragen omdat ik gewoon nieuwsgierig ben waarom iets wat in vlagen optreedt meteen hormonaal zou moeten zijn?

Vergeet ook niet dat Taran een wolfhond is en geen normale hond. Cleo was een poolhond windhond. Ook een oertype dus. Die had periodes dat ze niet at en "anders" was. Maar haar kippenhok was er compleet uit. Ze wilde soms dagen niet meer eten. Daarna at ze wel weer gewoon. Cleo had ook tijden dat ze weg liep buiten. Daarna was ze weer weken gehoorzaam. Cleo was ook een hond die soms ineens niet meer wilde spelen met de rest. Dan was ze weken lang sjaggie tegen Eva en Dapper. Daarna klaarde de lucht en was ze weer helemaal speels. Dus Cleo kon dagen en dagen niets willen eten. Toen ben ik een beetje in die materie gedoken maar dat schijnt dus vrij normaal te zijn bij oerhonden. Dat ze niks willen eten.

Ik kan je niet vertellen wat er precies met je hond is. Er is duidelijk iets aan de hand. Niet eens per definitie iets slechts. Maar jij ervaart het als onprettig. Ik vond het zelf nooit erg als Cleo niet wilde eten. Ik was er aan gewend. Ze deed het alle 12 jaren dat ze geleefd heeft zo en dan is dat gewoon zoals het is. Oh, Cleo eet niet. Misschien eet ze morgen weer...of niet. Wat misschien wel een geruststelling is, honden kunnen heel erg goed zonder eten en zijn ook gemaakt om periodes niet te eten en dan weer veel te eten.

Zou hij geen rust krijgen als jij je er bij neer zou leggen dat hij is zoals hij is? En dat je gaat werken aan zijn stress en niet zijn lichaam? Want ik denk echt dat hij fysiek een hele gezonde mooie Saarloos is en dat alles wat hij doet tussen zijn oren zit. Ik weet 100% zeker dat als je met Taran naar een Universiteitskliniek gaat en hem daar door laat lichten van voor tot achter er op geen enkele wijze een abnormaal hormoonbeeld uit komt. En dat hij dus compleet normaal is voor een reu. Dat maakt dat ik daarom dus een hele andere kant op zou gaan met hem. In denken, in omgang en in hoe je naar zijn gedrag kijkt. Je zal de eerste niet zijn die zijn hond een pil geeft, hoopt en denkt dat de hond normaal wordt en dan gebeurd het ook nog. Dat hoeft echter niks met die pillen te maken te hebben.

Wat zijn dat precies voor pillen? En op welke manier verwijderen die hormonen uit het bloed? En wat is dan het verschil met castreren of chemische castratie? Ik ben gewoon nieuwsgierig.

En laatste vraag, hoeveel beweegt hij en heb je wel eens geprobeerd hem af te matten? Dus zodra hij gedrag toont wat jij niet normaal vindt hem gewoon meenemen. Ergens naartoe gaan waar hij het prachtig vindt, lange lijn eraan en mushen voor de fiets tot hij zijn tong op zijn pols heeft hangen. De auto in, en dan eens kijken of hij nog steeds niet wil eten. Of rustig wil slapen. Of alleen kan zijn. Juist een wolfhond eist dat er aan zijn voorwaarden wordt voldaan. Ik zeg niet dat je dat niet doet maar hij is een reu, jong, gezond en in ontwikkeling. Op deze leeftijd heeft zo'n dier duizend interesses en energie voor 10. Als je 100% eerlijk bent, kan hij dat kwijt of komt hij misschien wat te kort en kan je dan daar niet aan werken? Als je hem eens gaat zien als wolf en poolhond? Dieren die lopen, rennen en in de natuur willen zijn tot ze een ons wegen. En je geeft hem in elk geval meer van dat dan nu? Ik geloof oprecht dat dan je probleem een stuk kleiner wordt. En dat laatste restje groeit hij wel overheen.

Ik zie het zelfs aan Bas. Die is klein, ziet eruit als een schoothondje maar is dat totaal niet. Ze houdt als ex zwerver van vrijheid, lopen, rondkijken en zelfs jagen. Als Bas van een oma was en op de rollator mee moest was ze ongelukkig. Ik loop met Bas net zoveel als met Cleo en Eva. Elke hond heeft zijn eigen behoeftes en soms doe je wat je altijd deed met honden maar is die hond gewoon een hond die veel meer nodig heeft. Taran is een wolfhond. En daarom weet ik vrijwel zeker dat alles met zijn ras en de hond zelf te maken heeft en niet met zijn lichaam en stofwisseling. Die zijn prima. Hij ziet er toch prachtig uit? Dan is hij gewoon goed.

Als je de wolf zag die in NL rondliep dan zag je wat Taran ook kan. Dag in dag uit draven. Door natuur, tussendoor een dier mollen en opvreten en doorlopen, doorlopen, rondkijken, ruiken, luisteren, prikkels innemen, stress ervaren, en doorlopen.....Dat kan Taran ook. En misschien moet hij dat wel wat meer doen nu. Even een lange lijn en een mountainbike en dan 1,5 door het bos vol wild. Om maar wat te noemen. Of langs de rivier. Gewoon iets wolverigs en geen pillen en therapie. Dan knapt hij vast en zeker op.

Cleo knapte ook heel erg op van het vangen van een haas. Of het weglopen en dan een uurtje rondjakkeren met Dapper achter de konijnen aan. Dan was ze domweg gelukzalig daarna. Dat mocht natuurlijk niet maar Cleo had het nodig. Goed alternatief was een lange fietstocht door de natuur, stukje zwemmen, stukje sociaal gedrag met andere honden en dan was ze in elk geval ook gelukkig.

[laeken]

Oh ja, en als je dan door het bos zou gaan raggen, vraag geen gehoorzaamheid. Laat hem sleuren, laat hem ruiken, laat hem markeren en laat hem in zijn waarde. Ik liet Cleo gewoon trekken. Mij met fiets en al. HUP! Doe maar! Jaaaaa! En dan gingen we. Cleo vond het fantastisch. Zal de husky in haar geweest zijn. En maar gaan. Van het pad af, door de berm, op de weg, ruiken kijken ga zo door. Daar werd Cleo mentaal ook gezond van.
Want het bos in en dan met slappe lijn lopen, niet trekken naast de fiets en meer van dat is geen uitlaatklep. Aanmoedigen en afmatten. Ouderwets geven wat hij nodig heeft dus. Geen trainingen, geen kleine denkspelletjes. Dat is leuk voor honden die daar geschikt voor zijn. Taran is denk ik een hond die het bos in zijn neus wil en de horizon in zijn gezichtsveld.

[laeken]

En je geeft overduidelijk aan dat je een reu wil. Een reu is prima te hebben als je doet wat hij nodig heeft. Net zoals dat bij bordercollies ed is. Honden die sporten, die werken en die krijgen wat ze nodig hebben zitten lekker in hun vel. Die worden gewoon vrijwel nooit gecastreerd. Gecastreerde jachthonden bij jagers? Dacht het niet. Gecastreerde werkherders? Dacht het niet. Gecastreerd terriers op de boerderij tussen de muizen en ratten? Dacht het niet. Gecastreerde collies bij de schapen? Dacht het niet. Gecastreerde huskies bij een musher? Dacht het niet. Die kant moet je ook op met Taran. Denk ik....

En dat dan vooral omdat JIJ hem niet wil castreren.

[flamme]

Ehm jeetje haha. Even denken hoor.

Beginnend bij het begin. Onze redenatie was dat Taran de periodes volgt van enkele loopse teven in de buurt. Dat hij dus reageerd op de dagen dat de teven dekrijp zijn. Dat hij daarom dus rond drentelt, huilend uit het raam staart en alleen maar buiten wil zijn (hij doet dan overigens geen poging om te ontsnappen). Is hij dan binnen dan begint de onrust weer en sloopt hij als hij alleen is, als wij niet thuis zijn dus. Is er een teef in huis dan rijdt hij daarop. Niet gewoon rijden, maar dusdanig dat hij er niet vanaf te halen is zonder "geweld". In dit geval was de teef zeker niet loops, was er niet van gediend en snauwde wel degelijk van zich af. Normaal rijdt Taran niet. Niet op reutjes, niet op teefjes.

Dit hele gebeuren speelt al langer dan dat Kian in huis is. Kian is nu 8 maanden en begint zich er wel van bewust te zijn dat hij een reu is. Het kan best zijn dat Taran daar op reageerd maar in ieder geval niet noemenswaardig. Ze leven de hele dag samen in principe (tenzij is met 1 op pad ga maar dat is niet dagelijks) en dat levert geen problemen of onrust op. Over elkaars plasjes heenplassen doen ze bv niet. Ze eten samen, spelen met elkaar en als Kian te ver gaat dan geeft Taran een flinke snauw zodat Kian inbindt.

Taran krijgt celzouten. Dat is een lichaamseigen stof die er voor zorgen dat de hormonen gereguleerd worden, niet onderdrukt dus. Je kunt het een beetje vergelijken met melatonine wat ze tegenwoordig op mijn werk aan iedere slapeloze oudere geven. Ook een lichaamseigen stof die er voor zorgt dat mensen beter kunnen slapen. De celzouten die Taran krijgt zouden zorgen voor een betere balans van de hormoonspiegel.

Wat betreft je vraag of de middeltjes niet werken omdat ik wil zien dat ze werken daar kan ik heel duidelijk en eerlijk in zijn. Nee dat is niet zo.
Als ik iets heel goed kan ik het kijken naar mijn eigen gedrag en me hetzelfde gedragen als altijd.
Partner voert de honden zelden en kinderen weten niet dat Taran de pilletjes krijgt.
Ik stond zelf voor ik hier aan begon behoorlijk sceptisch tegenover het hele natuurgeneeskundige gebeuren. Ik had dus eerder de verwachting dat het niet zou helpen en was ernstig verbaast dat het dat wel deed en dat dus Taran's "periodes" nu ook ineens voor 4,5 maand weg waren. De veranderingen waren snel te merken en uitten zich vooral in dat de extreme dagen niet terug kwamen. Taran kon prima alleen blijven en was rustig als we thuiskwamen. Heeft niet meer jankend voor het raam gestaan en de omgang met teven was als vanouds gewoon ontspannen.

Inderdaad is Taran niet van voor tot achter doorgemeten. Het was een kwestie van uitsluiten en conclusies trekken op basis van zijn gedrag wat ik in het beginnen deze reactie schreef.
Misschien is het inderdaad meer mijn probleem hoor, heb ik er veel meer moeite mee en, vooral, ben ik er te veel mee bezig.
Ik wil gewoon een happy hond. Een hond die niet alleen kan zijn en compleet over de rooie is als ik weer thuis ben (en dat alleen enkele dagen want de rest van de tijd gaat het goed), een hond die jankend uit het raam zit te staren en niet eet, die lijkt mij niet happy. En dat is waar ik moeite mee heb.
Ik wilde een reu en alle "normale reuen dingen " vind ik prima. Het patsen, het markeren, gewoon het karakter wat erbij hoort. Daar kan ik al sinds ik honden heb prima mee door een deur. Maar ik wil wel dat de hond gelukkig is. En niet om de 6 weken zich niet happy voelt. Snap je wat ik bedoel?

Je laatste vraag, en meteen de vinger op de zere plek. De beweging.
Ik denk dat ik best meer zou kunnen bewegen met Taran. Nu krijgt hij zo'n 2 uur per dag. Waarvan 1 uur in het bos rondstruinen, de rest in bet dorp en in het parkje om te hoek. Misschien is dat inderdaad te weing. Thuis wordt er nog wel van alles ondernomen want gelukkig is Taran dol op de kinderen en andersom dus er wordt thuis (onder toezicht) nog met de honden gespeeld en Kian is een zeeeeer energieke Ierse Setter en die speelt minsten nog 2 uur per dag met hem ( soms tegen Taran's wil in )
Maar inderdaad, misschien zou ik Taran meer mee moeten nemen voor een partij rennen, snuffelen en meer zijn natuur volgen. Zeker als hij weer in zo'n periode zit.

Dat was ook wat ik uit je vorige stukje haalde. Waar ik over nagedacht heb.
Ik wil je in ieder geval wel even bedanken voor je tijd om mee te denken en alles op te schrijven

Dat geldt voor alle reacties van iedereen. Ik lees alles denk er over na en doe er dan het mijne mee, maar het wordt zeer gewaardeerd dat er meegedacht wordt en dat mensen de moeite nemen het neer typen.

Weet je Marc, het is een feit dat ik al meerdere Saarlooswolfhonden heb gehad. Misschien heb ik te veel vastgehouden aan het oude "meer gezapige" karakter. Misschien is het tijd om kritisch te kijken en in te zien dat de saarloos van 15 jaar geleden, die ik als eerste in huis had, niet meer de saarloos is van nu. En dan zal ik me aan moeten passen want de hond kan het niet.
Mede dankzij jou bijdrage hink ik nu dus op 2 gedachten. Ik geloof echt dat er wel wat hormonaals speelt. Ik ben er van overtuigd dat alle onderzoeken soms gewoon niet aan kunnen tonen wat er loos is terwijl er wel echt wat is. Maar, ik denk ook zeker dat wat jij aangeeft iets is waar ik zeker mee aan de slag moet. Taran meer zien als oerhond en hem dus letterlijk ook meer oerdingen laten doen. Meer uitdaging geven, meer laten rennen, snuffelen en onderzoeken.

(Dat ga ik dus nu maar meteen doen, tijd voor een uurtje of 2 bos )

[Manu]

Ik lees al een hele poos mee maar ik heb niks zinnigs in te brengen helaas..

Maar nu wil ik toch even reageren, wat een mooi stuk tekst Laeken

[flamme]

Oh ik zie nu dat ik je laatste 2 bijdrages niet gelezen had. Maar goed, mijn reactie dekt de lading wel denk ik.

Overigens, als we in het bos zijn danken Taran inderdaad zijn gang gaan
Gaan met die banaan en onderzoeken maar.

En inderdaad, ik wil een reu en IK wil niet castreren, dat is dus de reden dan ik op zoek ging en ga naar andere mogelijkheden. Omdat ik "balletjes eraf" te makkelijk vind onze situatie.