Liesbeth schreef:
Ik heb zo'n 22 jaar geleden ook een incident meegemaakt met mijn oudste kind en toenmalige hond, zoon was toen nog geen 2 jaar.
Ik stond in de keuken en Sjoerd (de hond) lag lekker, op de tegels in de tuin, in het zonnetje te bakken. Op nog geen 3 meter afstand van mij. Mijn zoontje loopt naar buiten (dacht dat hij naar de zandbak liep) en laat zich zo over Sjoerd heen vallen. Iets wat ik totaal niet voorzien had, want zowel hond als zoon toonden tot dan toe erg weinig belangstelling voor elkaar.
Sjoerd bijt als reactie van zich af, maar reageerde direkt en bijt niet door. Zoon had wel een paar deukjes en kleine blauwe plekken van de hoektanden in zijn gezicht.
Stel dat Sjoerd niet zo snel had gereageerd en toch door had gebeten dan hadden wij misschien ook in de krant gestaan. Maar geen haar op mijn hoofd dat ik hem dan weg had gedaan
. Wel had ik mezelf nog harder voor mijn kop geslagen en die twee nóg beter in de gaten gehouden.
Hier wil ik toch even op in haken, als je het niet erg vindt.
Want geen haar op je hoofd dat je hem weg had gedaan. Maar wie was daar dan uiteindelijk beter en gelukkiger van geworden? In het geval van Budkes en Simon zat ik er namelijk met mijn snufferd bovenop. Simon struikelde niet over Budkes, sterker nog hij zat gewoon tv te kijken en zat niet eens aan de hond. En ik er met mijn snufferd bovenop, wie had ik nog beter in de gaten moeten houden.
Dus we houden de hond, er zullen dan allerlei restricties komen voor zowel hond als kind. Hond in de bench, kinderen met een boog er omheen, niemand de hond laten schrikken als hij slaapt, ook als is dat niet hondgerelateerd, en wij steeds met argusogen er bovenop.
Hond mag niet meer met de kids spelen, anders wordt het een onduidelijk verhaal, terwijl dat nu juist al 4 jaar lang zijn lust en zijn leven was, donderjagen met het hele gezin. Hond wegsluiten als er kinderen komen spelen want dan vergeten ze mss wel een keer dat er niet gerend mag worden in huis, of je laat gewoon geen kinderen meer spelen....
Dus wie wordt er gelukkiger van als je de hond houdt ?
Nu is de hond op een plek waar ie de hele dag zichzelf kan zijn, met andere honden en de hemel op aarde, de hele dag in alle vrijheid.
De kinderen konden (zijn inmiddels "verouderd") de hele dag zichzelf zijn, binnen normale regels uiteraard, vriendjes konden de hele dag over de vloer komen terwijl ik rustig een wasje kon draaien.
Vertel mij dan nog eens waarom dat de hond moet blijven ?
Het is goed te doen hoor kinderen en honden scheiden. Heb het 6 jaar lang gedaan, maar dan met een hond die vanaf dag 1 een hekel aan kinderen had en waar de kinderen dus mee opgroeiden als zijnde; "Die is niet voor ons, daar komen we niet bij in de buurt". Ook zonder bench prima, ze vonden niets van elkaar en trokken dus ook niet naar elkaar toe.
Budkes echter was hun grote vriend én vice versa. Zij waren maatjes. Dat moet je dan ineens gaan scheiden en weg sluiten. Het was zelfs zo dat Simon loog over wat er gebeurde. Hij houdt tot op de dag van vandaag vol dat Budkes hem niet heeft gebeten maar dat hij zich omdraaide met geopende bek en per ongeluk tegen zijn gezicht aankwam.
Zo waren die twee aan elkaar verknocht. Als de veiligheid van kinderen dusdanig op het spel komt te staan dan wordt het toch echt hoog tijd om te herplaatsen. Dat kun je ten opzichte van je kinderen en trouwens ook van je hond niet maken om dat niet te doen.
t was echt een waarschuwingsnip. Je zag gewoon dat ie "gesnipt" was zeg maar. Je zag 2 pitjes zitten (boven en onderkant hand) als Nell echt zo hebben "gebeten" als in "bijten" had ie echt wel meerdere afdrukken van zijn tanden gehad. Anyway. Van "echt" bijten is hier gewoon geen sprake 
hoe wou je dat controleren, voor het zelfde geld heeft ie een vreselijke rotdag en is je kind verminkt, moet je als moeder ook niet miepe 
TARAK
