Taboe mbt herplaatsen

[Manuma]

Misschien is het heel raar maar ik heb regelmatig vlinders in mijn buik van mijn heerlijke honden. Ik kan me voorstellen dat je ooit in een situatie kan komen waarin je misschien je honden niet meer kan houden maar ik zou er werkelijk alles aan doen om te zorgen dat het wel kan.

Aan de andere kant. Cody is nu sinds 8 maanden bij ons en voelt voor mij als een eigen hond. Hij klikt echter totaal niet met mijn vriend en daarom hebben we besloten dat hij toch naar een baasje blijft zoeken. Cody was onze beslissing om op te vangen maar het blijkt tussen hem en mijn vriend niet te doen en voor beide niet leuk. Ik kies dan niet voor de hond maar voor mijn partner. Het doet zeer en ik ben er verdrietig van en dat weet hij. We hebben de beslissing genomen omdat mijn vriend vaker thuis is met hem en ze zich beide niet op hun gemak voelen bij elkaar. Het voelt alsof ik mijn eigen hond moet herplaatsen. Gelukkig heb ik er in mijn achterhoofd altijd rekening mee gehouden en weet ik dat hij het heel erg goed gaat krijgen. Beter dan bij ons.
Ik kan me nu wel een betere voorstelling maken bij de pijn van het moeten herplaatsen. Brrr.

[lucie]

In die gevallen heb ik wel vaak bedenkingen ja. Zoals: je kunt ook een andere sport gaan doen met je hond, je aanpassen aan de behoeftes van de hond in de plaats van allerlei aanpassingen van de hond te verwachten, wat meer tijd nemen voor het trainen of gewoon leuk samen bezig zijn en je niet zo focussen op het resultaat. Je kunt zo'n hond herplaatsen naar iemand waar hij gezinshond kan zijn en er bijvoorbeeld mee gespeurd wordt, of je stelt zelf je verwachtingen bij en doet dat zelf

Ik ben het hier niet (meer) mee eens. Wel heel lang zo gedacht hoor, heb altijd de sporten die ik deed aangepast aan de hond. Daarom heb ik ook gehoorzaamheid, agility, breitensport, recreatief sporten, IPO en KNPV zoekhonden gedaan.
Maar op dit moment wil ik dat niet meer, ik heb, mede doordat ik verschillende dingen heb gedaan, ontdekt dat ik in de KNPV trainen (PH-programma dus) het allerleukste vind om te doen. En nu hoef ik niet op de NK te belanden of om de hoogste punten naar de keuring te gaan, maar ik wil wel een hond waarmee ik het certificaat zou kunnen halen. En of dat dan 2 jaar duurt of 4 jaar voor ik zover ben boeit me dan weer niet.
Ik wil me niet meer aanpassen aan de hond door een andere sport te gaan doen.
(Overigens heeft herplaatsen hier nu niets te maken met bovenstaande, voordat 1 en ander weer verkeerd geïnterpreteerd wordt).

Ik vind niets mis met herplaatsen, ik vind wel dat je áls je herplaatst eerlijk moet zijn over de hond in kwestie. Dus niet de boel mooier maken dan dat het is.

Er zijn mensen die een hond kiezen om mee te gaan sporten en die gaan dan op hun gemakje kijken welke sport het beste past . Maar er zijn ook mensen die een hond kiezen en al weten welke sport ze ermee willen gaan doen . Als een bepaalde sport je passie is dan vind ik het logisch dat je niet wil uitwijken naar een andere sport . Als ik gek ben op voetballen ga ik ook niet wielrennen.

En als ik wel gek ben op wielrennen dan ga ik dat ook niet op een driewieler doen .
En dat je ergens naar toe werkt een certificaat bijvoorbeeld dat is ook logisch want als je geen doel voor ogen hebt dan is de lol eraf.

toch heb ik moeite met het fenomeen dat de hond gezien wordt als een 'instrument' om een bepaalde sport mee te bedrijven.
Als je een hond hebt/neemt, en je gaat daar iets mee doen/ sporten; prima.
Als je speciaal een hond neemt om een bepaalde sport mee te doen, die vervolgens weg moet omdat ie niet voldoet, dan is het dus een instrument voor je sport zoals een bal of fiets. Terwijl het hier over levende wezens gaat.
Etisch gezien heb ik daar dus wat op tegen.

Ik vermoed zomaar dat mijn Amber ook op die manier letterlijk op straat is komen te staan. Niet geschikt voor de sport -> hup wegwezen. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als zorgvuldig een goed adres vinden (en dan maar hopen dat het goed blijft gaan) maar de moraal van het verhaal blijft hetzelfde.
In de paardenwereld is het al helemaal triest gesteld wat dat betreft

edit: met moraalridderschap heeft dit overigens weinig te maken hè, het is gewoon een mening

[LongFields]

Ik zeg ook dat dat MIJN gevoel is. Niet dat dat voor een ander ook zo hoeft te zijn, of dat de honden het zo zouden ervaren. Praktisch gezien zitten er ook nadelen aan, bijvoorbeeld meenemen op vakantie zoals wij dat graag doen, dat gaat m.i. niet goed met 5. Maar dat is ook niet aan de orde.

Jij gaat er dus vanuit dat je alweer nieuwe honden voor de sport hebt, wanneer je er 3 zou hebben met pensioen. Dat had ik niet uit jouw tekst gehaald (vandaar ook mijn reactie, omdat ik het bij een gelijkblijvend aantal, waar ik dan weer vanuit ging, niet kon volgen dat je voor de gepensioneerden te weinig tijd dacht te hebben).

[Tineke]

toch heb ik moeite met het fenomeen dat de hond gezien wordt als een 'instrument' om een bepaalde sport mee te bedrijven.
Als je een hond hebt/neemt, en je gaat daar iets mee doen/ sporten; prima.
Als je speciaal een hond neemt om een bepaalde sport mee te doen, die vervolgens weg moet omdat ie niet voldoet, dan is het dus een instrument voor je sport zoals een bal of fiets. Terwijl het hier over levende wezens gaat.
Etisch gezien heb ik daar dus wat op tegen.

Ik vermoed zomaar dat mijn Amber ook op die manier letterlijk op straat is komen te staan. Niet geschikt voor de sport -> hup wegwezen. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als zorgvuldig een goed adres vinden (en dan maar hopen dat het goed blijft gaan) maar de moraal van het verhaal blijft hetzelfde.
In de paardenwereld is het al helemaal triest gesteld wat dat betreft

edit: met moraalridderschap heeft dit overigens weinig te maken hè, het is gewoon een mening

Hier ben ik het mee eens. Ik lees veel ik wil ik wil maar moeten en willen is in de regel funest voor een mens en zijn omgeving. Er gaat best veel mis in deze tak van honden sport en het is een utopie om te denken dat iedere hond die het niet haalt leuk herplaatsbaar is. Kijk maar eens hoe mp en de asiels er mee uitpuilen

[Marjoleine]

Dit dus en als ze hele oude honden gaan herplaatsen om een nieuwe pup te nemen

Ja, dat is compleet beyond me.

@Longfields

[Angelique.]

toch heb ik moeite met het fenomeen dat de hond gezien wordt als een 'instrument' om een bepaalde sport mee te bedrijven.
Als je een hond hebt/neemt, en je gaat daar iets mee doen/ sporten; prima.
Als je speciaal een hond neemt om een bepaalde sport mee te doen, die vervolgens weg moet omdat ie niet voldoet, dan is het dus een instrument voor je sport zoals een bal of fiets. Terwijl het hier over levende wezens gaat.
Etisch gezien heb ik daar dus wat op tegen.

Helemaal eens ! Ik roep het al jaren....

Ik doe de sport omdat ik de honden ervoor heb, menig musher heeft honden omdat die de sport wil doen.
En DAAR zit voor mij het grootte verschil in.

Heb sinds kort een eigen gefokte hond terug van bijna 4 jaar, niet opgevoed als sledehond, natuurlijk gaan we het van de winter proberen maar er bestaat een kans dat hij er niks van gaat bakken, dan niet, doen we wat anders

[ranetje]

toch heb ik moeite met het fenomeen dat de hond gezien wordt als een 'instrument' om een bepaalde sport mee te bedrijven.
Als je een hond hebt/neemt, en je gaat daar iets mee doen/ sporten; prima.
Als je speciaal een hond neemt om een bepaalde sport mee te doen, die vervolgens weg moet omdat ie niet voldoet, dan is het dus een instrument voor je sport zoals een bal of fiets. Terwijl het hier over levende wezens gaat.
Etisch gezien heb ik daar dus wat op tegen.

Ik vermoed zomaar dat mijn Amber ook op die manier letterlijk op straat is komen te staan. Niet geschikt voor de sport -> hup wegwezen. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als zorgvuldig een goed adres vinden (en dan maar hopen dat het goed blijft gaan) maar de moraal van het verhaal blijft hetzelfde.
In de paardenwereld is het al helemaal triest gesteld wat dat betreft

edit: met moraalridderschap heeft dit overigens weinig te maken hè, het is gewoon een mening

Niet iedereen heeft een hond om dezelfde reden.
Een jachthond die jachtgefokt is zit meestal bij een jager of voorjager.
Vaak OOK als gezelschap, maar in de eerste plaats als goede hulp bij de jacht.
Als blijkt dat de hond daar niet geschikt voor is kan iemand niet altijd een hond er bij nemen omdat er grenzen zijn aan "opnamevermogen".
Bij ouder worden en minder kunnen is er vaak nog wel wat te regelen bij de eigen baas.

Iets dergelijks geldt denk ik ook voor hulphonden?

Het gaat niet alleen om activiteiten in hondensporten, maar ook om honden die werken voor de baas, die daar een noodzakelijke functie vervullen.

[Inge]

ontdekt dat ik in de KNPV trainen (PH-programma dus) het allerleukste vind om te doen. En nu hoef ik niet op de NK te belanden of om de hoogste punten naar de keuring te gaan, maar ik wil wel een hond waarmee ik het certificaat zou kunnen halen. En of dat dan 2 jaar duurt of 4 jaar voor ik zover ben boeit me dan weer niet.

k wil me niet meer aanpassen aan de hond door een andere sport te gaan doen.

Dit is jouw ding, jij beleeft hier heel veel plezier aan en dat straal je uit. Wat ik me afvraag is hoe het verder gaat als de hond te oud is want dit klinkt als iets dat je met redelijk jonge en fitte honden doet. Zou je dan de (te) oude hond herplaatsen of kunnen ze dit heel lang doen en is leeftijd geen onderdeel?

Biène is 11, met haar ben ik een jaar of 5 geleden gestopt met actief trainen. Toch gaat zij nog elke training mee en heeft ze tot vorig jaar nog regelmatig op het pak gebeten, bv. bij nieuwe helpers. Zij heeft niet zo'n bijtkracht dat ze iemand die een keer wil proberen hoe dat is als je gebeten wordt door een hond direct afschrikt
Leeftijd is voor mij dus geen criterium.

[Tineke]

Het gaat niet alleen om activiteiten in hondensporten, maar ook om honden die werken voor de baas, die daar een noodzakelijke functie vervullen.

Maar dat aantal is aanzienlijk kleiner dan de sport ga ik vanuit. Het is toch niet zo , om het bij jouw sport te houden, dat als je hond het niet ( meer) kan dat je ook niets meer uit de schappen van de Appie mag pakken. Hulphonden zijn in sommige situaties zeker een prima alternatief om mensen te helpen al ben ik van mening dat er in sommige gevallen ook daar verborgen leed zit en de hond niet meer dan een gebruiksvoorwerp is.

[Marjoleine]

In de paardenwereld is het al helemaal triest gesteld wat dat betreft

Vooropgesteld dat ik niets weet van de paardenwereld, maar ik kan me voorstellen dat als je een paard hebt voor springen en je stopt daarmee om welke reden ook, dan kun je dat paard dat dus niet meer bieden. Moet je hem dan maar laten verstoffen of is verkopen handiger?
Of bedoel je dat niet?

Ik bedoel, een paard koop je met een zeker gebruiksdoel toch? Niet om in een weitje achter je huis te houden. Lijkt me.

[Gos]

@lucie: op zo'n manier gaat er hier geen enkele hond weg. Het verschil van deze sport met andere sporten is dat het doel van de sport in principe is een hond daarna aan een baan te kunnen helpen, net als bij hulphonden. Dat ik persoonlijk beide teven wil houden heeft meer met mij te maken dan met de sport. Ik weet dat niet iedereen er net zo mee omgaat als wij maar daar ben ik niet verantwoordelijk voor. Ik ben er alleen zeker van dat ze bij ons meer dingen doen dan een bal en dat hun leven uit meer bestaat dan alleen de sport. En ook na vertrek hier is dat het geval.

[_Jules_]

Andersom kan ook..Ik had een hond die veels te slim was en behoefte had aan veel trainen. De sport die bij haar past, ben ik niet echt voor geschikt om fanatiek te doen.. dus nu zit ze bij iemand die wedstrijden met haar gaat lopen en ze traint een paar keer per week. En als het niet goed ging met trainen mocht ze daar ook gewoon blijven of kon ze weer terug komen. Wel iemand die ik trouwens ken en waar zij ook gek op was, zomaar bij een onbekend iemand plaatsen had ik niet gedaan. Ik train wel met mijn andere honden, maar er fanatiek wedstrijden mee doen is niet echt mijn plan

[Tineke]

In de paardenwereld is het al helemaal triest gesteld wat dat betreft

Vooropgesteld dat ik niets weet van de paardenwereld, maar ik kan me voorstellen dat als je een paard hebt voor springen en je stopt daarmee om welke reden ook, dan kun je dat paard dat dus niet meer bieden. Moet je hem dan maar laten verstoffen of is verkopen handiger?
Of bedoel je dat niet?

Ik bedoel, een paard koop je met een zeker gebruiksdoel toch? Niet om in een weitje achter je huis te houden. Lijkt me.

Er zijn anders zat paardenrusthuizen. Mits ze in een kudde worden gehouden hebben die het daar best naar de zin met een beetje goede verzorging.

[Fotogravinnetje]

Wij hebben ook een hond herplaatst. Konden hem niet bieden wat hij nodig had. En aangezien ik toen nog niet hier lid was, een klein sociaal netwerk had zonder hondenliefhebbers en wel door had dat deze hond via marktplaats waarschijnlijk van hand tot hand zou blijven gaan, hebben wij hem met veel pijn in het hart naar het asiel gebracht. Meer aan het afstaan betaald dan aan het in huis halen. Asiel gaf ook aan: fantastische hond voor de juiste eigenaar, maar de juiste eigenaar vinden is ongeveer zoeken naar een speld in een hooiberg.... Nog geen twee weken later was er een fokker van Markiesjes die ons een pup aanbood uit het nest dat ze hoopte te gaan krijgen, mits er minimaal 2 reuen geboren zouden worden. Een week later werd de echo gemaakt. En het werd een nest met 4 reuen en 2 teven.
Ja, we hebben heel wat geleerd van de ervaring met Joris. En hij heeft voor altijd een plekje in mijn hart.
En als ik dan zie hoe we het deden met Boomer en nu doen met Elco, denk ik dat Joris inderdaad een bijzonder pittige hond was die een baas nodig had met niet alleen meer ervaring, maar die hem ook meer activiteiten en meer stabiliteit kon bieden

[Marjoleine]

Maar jongere paarden, zoals mijn merrie, die prima lopen en er dikke lol in hebben terwijl de eigenaar het niet meer kan, die zijn echt gebaat bij een baas die er wel wat mee doet. Een wei is weliswaar groter dan een box in een stal maar ook daar raakt een paard wel op uitgekeken op den duur, zeker een energiek gezond paard.

Dat bedoel ik.
Als jij niet meer kan hoeft dat paard er niet onder te lijden toch? En niets doen lijkt me niet leuk voor een jong dier.
Die manegepaarden hebben ook zo'n lol niet volgens mij, maar goed, ik weet er dus niets van.

[Tineke]

In de paardenwereld is het al helemaal triest gesteld wat dat betreft

Vooropgesteld dat ik niets weet van de paardenwereld, maar ik kan me voorstellen dat als je een paard hebt voor springen en je stopt daarmee om welke reden ook, dan kun je dat paard dat dus niet meer bieden. Moet je hem dan maar laten verstoffen of is verkopen handiger?
Of bedoel je dat niet?

Ik bedoel, een paard koop je met een zeker gebruiksdoel toch? Niet om in een weitje achter je huis te houden. Lijkt me.

Er zijn anders zat paardenrusthuizen. Mits ze in een kudde worden gehouden hebben die het daar best naar de zin met een beetje goede verzorging.

Ja, voor oude paarden die niet meer berijdbaar zijn. Maar jongere paarden, zoals mijn merrie, die prima lopen en er dikke lol in hebben terwijl de eigenaar het niet meer kan, die zijn echt gebaat bij een baas die er wel wat mee doet. Een wei is weliswaar groter dan een box in een stal maar ook daar raakt een paard wel op uitgekeken op den duur, zeker een energiek gezond paard.

Mijn ouwe gepensioneerde heer heb ik wel tot zijn dood gehouden, die ging onder geen voorwaarde weg. Een rusthuis kost net zoveel als zelf aanhouden en dan heb je er tenminste zelf nog oog op en zeggenschap over. En ik vond het not done om de ouwe heer uit zijn eigen kudde te verhuizen.

Niet noodzakelijkerwijs voor enkel oudere paarden. Ik heb daar toen weleens naar gezocht toen mijn paard nog leefde en ik met mijn schouder zat. Er zijn prima mogelijkheden voor paarden om in kuddes vrij te leven zonder dat ze bereden worden maar goed daar worden ze niet noodzakelijkerwijs gelukkig van dat berijden. Wel was het wat verder weg dus dat was wel een nadeel wat regelmatig langs gaan betreft. Een ouder paard uit een kudde halen zou ik ook niet snel doen nee.

[Tineke]

Maar jongere paarden, zoals mijn merrie, die prima lopen en er dikke lol in hebben terwijl de eigenaar het niet meer kan, die zijn echt gebaat bij een baas die er wel wat mee doet. Een wei is weliswaar groter dan een box in een stal maar ook daar raakt een paard wel op uitgekeken op den duur, zeker een energiek gezond paard.

Dat bedoel ik.
Als jij niet meer kan hoeft dat paard er niet onder te lijden toch? En niets doen lijkt me niet leuk voor een jong dier.
Die manegepaarden hebben ook zo'n lol niet volgens mij, maar goed, ik weet er dus niets van.

Paarden worden niet noodzakelijkerwijs gelukkig van bereden worden. Ik denk dat die zich met genoeg ruimte en een kudde net zo prettig, zo niet prettiger, voelen. Manege paarden vind ik ook vaak zielig ondanks dat ze regelmatig bereden worden.

[Tineke]

Maar jongere paarden, zoals mijn merrie, die prima lopen en er dikke lol in hebben terwijl de eigenaar het niet meer kan, die zijn echt gebaat bij een baas die er wel wat mee doet. Een wei is weliswaar groter dan een box in een stal maar ook daar raakt een paard wel op uitgekeken op den duur, zeker een energiek gezond paard.

Dat bedoel ik.
Als jij niet meer kan hoeft dat paard er niet onder te lijden toch? En niets doen lijkt me niet leuk voor een jong dier.
Die manegepaarden hebben ook zo'n lol niet volgens mij, maar goed, ik weet er dus niets van.

Paarden worden niet noodzakelijkerwijs gelukkig van bereden worden. Ik denk dat die zich met genoeg ruimte en een kudde net zo prettig, zo niet prettiger, voelen. Manege paarden vind ik ook vaak zielig ondanks dat ze regelmatig bereden worden.

Manegepaarden zijn een ander geval. Dat kun je niet vergelijken met een paard dat door één of twee personen die er iig iets van kunnen gereden wordt.

Ouwe Ásti vond het prima om in de wei te staan en af en toe mee te gaan wandelen of een klein ommetje aan de fiets te doen, mits met voldoende graastijd . Gula niet. Die ging zich vervelen. En die heeft er geen enkel probleem mee om haar nieuwe baasje door het landschap te dragen. Kan ze tenminste een keer lekker hard over lange afstand, dat is er in een wei niet bij. Elk paard is verschillend daarin. Net als elke hond trouwens.

Dat is zeker waar dat ieder paard anders is. Wat ik gevonden had was overigens niet zonieen weitje hoor, het was een groot heuvelachtig gebied met heel veel ruimte. In Frankrijk dus gezien het klimaat zomer en winter weidegang. Mijn toenmalige paard zou zich daar wel prettig hebben gevoeld ging ik vanuit al heb ik toch voor een andere optie gekozen. Maar het zou zeker niet voor ieder paard opgaan. Maar goed daar kun je dan een andere oplossing voor vinden al zal ook dat niet makkelijk zijn voor sommige paarden.

[lucie]

toch heb ik moeite met het fenomeen dat de hond gezien wordt als een 'instrument' om een bepaalde sport mee te bedrijven.
Als je een hond hebt/neemt, en je gaat daar iets mee doen/ sporten; prima.
Als je speciaal een hond neemt om een bepaalde sport mee te doen, die vervolgens weg moet omdat ie niet voldoet, dan is het dus een instrument voor je sport zoals een bal of fiets. Terwijl het hier over levende wezens gaat.
Etisch gezien heb ik daar dus wat op tegen.

Ik vermoed zomaar dat mijn Amber ook op die manier letterlijk op straat is komen te staan. Niet geschikt voor de sport -> hup wegwezen. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als zorgvuldig een goed adres vinden (en dan maar hopen dat het goed blijft gaan) maar de moraal van het verhaal blijft hetzelfde.
In de paardenwereld is het al helemaal triest gesteld wat dat betreft

edit: met moraalridderschap heeft dit overigens weinig te maken hè, het is gewoon een mening

Niet iedereen heeft een hond om dezelfde reden.
Een jachthond die jachtgefokt is zit meestal bij een jager of voorjager.
Vaak OOK als gezelschap, maar in de eerste plaats als goede hulp bij de jacht.
Als blijkt dat de hond daar niet geschikt voor is kan iemand niet altijd een hond er bij nemen omdat er grenzen zijn aan "opnamevermogen".
Bij ouder worden en minder kunnen is er vaak nog wel wat te regelen bij de eigen baas.

Iets dergelijks geldt denk ik ook voor hulphonden?

Het gaat niet alleen om activiteiten in hondensporten, maar ook om honden die werken voor de baas, die daar een noodzakelijke functie vervullen.

als een hond echt een functie heeft, is het daarmee dus in ieder geval niet alleen voor het eigen plezier. Voor de hond maakt dat geen verschil natuurlijk, maar ik vind het moreel gezien toch iets anders liggen. Ik kan mij ook zomaar voorstellen (heb er totaal geen verstand van overigens) dat het bij echte werkfuncties wel goed geregeld is voor de hond, mocht het anders uitpakken of mocht ie niet (meer) geschikt zijn. Maar ja, 'goeien' en 'slechten' heb je natuurlijk overal...

[lucie]

@lucie: op zo'n manier gaat er hier geen enkele hond weg. Het verschil van deze sport met andere sporten is dat het doel van de sport in principe is een hond daarna aan een baan te kunnen helpen, net als bij hulphonden. Dat ik persoonlijk beide teven wil houden heeft meer met mij te maken dan met de sport. Ik weet dat niet iedereen er net zo mee omgaat als wij maar daar ben ik niet verantwoordelijk voor. Ik ben er alleen zeker van dat ze bij ons meer dingen doen dan een bal en dat hun leven uit meer bestaat dan alleen de sport. En ook na vertrek hier is dat het geval.

ik ga er overigens helemaal vanuit dat mensen hier op het forum oprecht begaan zijn met het welzijn van hun hond en dat op de eerste plaats zetten. Ook fokkers en fanatieke sporters

[lucie]

Andersom kan ook..Ik had een hond die veels te slim was en behoefte had aan veel trainen. De sport die bij haar past, ben ik niet echt voor geschikt om fanatiek te doen.. dus nu zit ze bij iemand die wedstrijden met haar gaat lopen en ze traint een paar keer per week. En als het niet goed ging met trainen mocht ze daar ook gewoon blijven of kon ze weer terug komen. Wel iemand die ik trouwens ken en waar zij ook gek op was, zomaar bij een onbekend iemand plaatsen had ik niet gedaan. Ik train wel met mijn andere honden, maar er fanatiek wedstrijden mee doen is niet echt mijn plan

dit vind ik trouwens een groot voordeel van een herplaatser nemen.
Uit alle honderden herders heb ik er twee kunnen kiezen die perfect bij mij en mijn situatie passen, zodat zowel zij als ik daar gelukkig van zouden worden Zelf heb ik totaal geen sportambities; gewoon lekker een beetje spelen, lange wandelingen maken en ze overal mee naar toe slepen is voor mij mooi zat. Dus daar past niet direct een hyperactief mecheltje bij

[lucie]

Maar jongere paarden, zoals mijn merrie, die prima lopen en er dikke lol in hebben terwijl de eigenaar het niet meer kan, die zijn echt gebaat bij een baas die er wel wat mee doet. Een wei is weliswaar groter dan een box in een stal maar ook daar raakt een paard wel op uitgekeken op den duur, zeker een energiek gezond paard.

Dat bedoel ik.
Als jij niet meer kan hoeft dat paard er niet onder te lijden toch? En niets doen lijkt me niet leuk voor een jong dier.
Die manegepaarden hebben ook zo'n lol niet volgens mij, maar goed, ik weet er dus niets van.[/quote]
Paarden worden niet noodzakelijkerwijs gelukkig van bereden worden. Ik denk dat die zich met genoeg ruimte en een kudde net zo prettig, zo niet prettiger, voelen. Manege paarden vind ik ook vaak zielig ondanks dat ze regelmatig bereden worden.[/quote]

Manegepaarden zijn een ander geval. Dat kun je niet vergelijken met een paard dat door één of twee personen die er iig iets van kunnen gereden wordt.

Ouwe Ásti vond het prima om in de wei te staan en af en toe mee te gaan wandelen of een klein ommetje aan de fiets te doen, mits met voldoende graastijd . Gula niet. Die ging zich vervelen. En die heeft er geen enkel probleem mee om haar nieuwe baasje door het landschap te dragen. Kan ze tenminste een keer lekker hard over lange afstand, dat is er in een wei niet bij. Elk paard is verschillend daarin. Net als elke hond trouwens.[/quote]
Dat is zeker waar dat ieder paard anders is. Wat ik gevonden had was overigens niet zonieen weitje hoor, het was een groot heuvelachtig gebied met heel veel ruimte. In Frankrijk dus gezien het klimaat zomer en winter weidegang. Mijn toenmalige paard zou zich daar wel prettig hebben gevoeld ging ik vanuit al heb ik toch voor een andere optie gekozen. Maar het zou zeker niet voor ieder paard opgaan. Maar goed daar kun je dan een andere oplossing voor vinden al zal ook dat niet makkelijk zijn voor sommige paarden.[/quote]

Wat ik vreselijk vind dat het in de (professionele) paardensport vooral om geld en prestaties gaat. Voldoet een paard niet aan de verwachting, dan wordt ie in het beste geval weer doorverkocht (en daarna nog -tig maal) of het wordt een enkeltje slager. Het gaat alleen om eigen gewin en niet om het welzijn van het paard.
Ik denk zeker dat menig paard het leuk vindt om bereden te worden (die van mij zie ik slechts zelden galopperen maar tijdens het rijden vràgen ze erom ), of dat er iets mee gedaan wordt, maar nodig is het niet. Ze leven ook al duizenden jaren zonder tenslotte Maar dan moeten de leefomstandigheden natuurlijk wel enigszins aan de natuurlijke behoeftes van het paard voldoen.
Mijn paarden worden slechts af en toe ingezet om één of meerdere uurtjes te bosklossen, maar leven wel in een kudde van 4 op 15 hectare heuvelachtige natuurweide. 24/7 beweging, gezelschap en voedselaanbod. Ik snap dat niet iedereen dat kan geven, maar de balans is vaak wel erg zoek.

[Machie]

Paarden zijn ook wel wat duur om voor de fun te houden voor de gemiddelde mens.

edit: dus te houden als je er niet meer mee wil rijden oid. Niet willen dus. Niet als het niet meer kan.

[Marjoleine]

Paarden zijn ook wel wat duur om voor de fun te houden voor de gemiddelde mens.

edit: dus te houden als je er niet meer mee wil rijden oid. Niet willen dus. Niet als het niet meer kan.

Dat maakt voor de prijs niet uit he
Maar ik snap wat je bedoelt.

[Lunatic]

toch heb ik moeite met het fenomeen dat de hond gezien wordt als een 'instrument' om een bepaalde sport mee te bedrijven.
Als je een hond hebt/neemt, en je gaat daar iets mee doen/ sporten; prima.
Als je speciaal een hond neemt om een bepaalde sport mee te doen, die vervolgens weg moet omdat ie niet voldoet, dan is het dus een instrument voor je sport zoals een bal of fiets. Terwijl het hier over levende wezens gaat.
Etisch gezien heb ik daar dus wat op tegen.

Helemaal eens ! Ik roep het al jaren....

Ik doe de sport omdat ik de honden ervoor heb, menig musher heeft honden omdat die de sport wil doen.
En DAAR zit voor mij het grootte verschil in.

Heb sinds kort een eigen gefokte hond terug van bijna 4 jaar, niet opgevoed als sledehond, natuurlijk gaan we het van de winter proberen maar er bestaat een kans dat hij er niks van gaat bakken, dan niet, doen we wat anders

Helemaal mee eens!
Ik heb met de laatste 2 bewust werklijnen genomen omdat ik het leuk vind om de jachtsport te doen, trainen, wedstrijden en praktijk, maar als we daar samen geen lol in zouden hebben zou ik lekker iets anders hebben gezocht! Geen haar op m'n hoofd die eraan zou denken de hond dan maar weg te doen.

Nou vraag ik me in het algemeen toch iets af, al die mensen die zeggen dat hun hond niet goed genoeg is, hoeveel daarvan zijn eerlijk genoeg om eens goed in de spiegel te kijken of hun wel goed genoeg zijn als trainer/geleider? Dan heb ik het even niet over honden die geen drive blijken te hebben, maar gewoon over honden waar je niet verder mee komt o.i.d. 99,9% van de tijd is het namelijk meestal de geleider die niet duidelijk genoeg aan de hond kan overbrengen wat je nou eigenlijk van hem/haar wil en is het dus niet de hond die niet goed is. Ik weet iig dat als ik niet lekker in m'n vel zit, ik beter niet kan trainen die dag, dat wordt helemaal niks dan!

[_Jules_]

Andersom kan ook..Ik had een hond die veels te slim was en behoefte had aan veel trainen. De sport die bij haar past, ben ik niet echt voor geschikt om fanatiek te doen.. dus nu zit ze bij iemand die wedstrijden met haar gaat lopen en ze traint een paar keer per week. En als het niet goed ging met trainen mocht ze daar ook gewoon blijven of kon ze weer terug komen. Wel iemand die ik trouwens ken en waar zij ook gek op was, zomaar bij een onbekend iemand plaatsen had ik niet gedaan. Ik train wel met mijn andere honden, maar er fanatiek wedstrijden mee doen is niet echt mijn plan

dit vind ik trouwens een groot voordeel van een herplaatser nemen.
Uit alle honderden herders heb ik er twee kunnen kiezen die perfect bij mij en mijn situatie passen, zodat zowel zij als ik daar gelukkig van zouden worden Zelf heb ik totaal geen sportambities; gewoon lekker een beetje spelen, lange wandelingen maken en ze overal mee naar toe slepen is voor mij mooi zat. Dus daar past niet direct een hyperactief mecheltje bij

Deze kwam met 5 maanden bij mij als onzeker opvanghondje, maar werd een slimme, vrolijke dame Had dr ook al ruim 3 jaar hoor, maar laatste jaar werd wel duidelijk wat ze allemaal kon met training en vond dat ze meer verdiende. En iemand die ik ken, die hier trouwens ook op het forum zit, wilde wel met haar aan de slag. Nu doet ze lekker veel flyball en agility;)

En ja als pup weet je ook niet altijd hoe het gaat worden, maar een goede fokker ziet wel hoe een hond ongeveer is en plaatst ze bij de juiste familie daarvoor. De rashond die ik met 8 weken heb genomen is juist degene die het beste bij mij past.

Maar ja..de mensen die hier langer zitten weten ook wat voor verrassingspakketje ik voor Ivy had, toen ik ook dacht dat ik een rashond nam

[lucie]

Paarden zijn ook wel wat duur om voor de fun te houden voor de gemiddelde mens.

edit: dus te houden als je er niet meer mee wil rijden oid. Niet willen dus. Niet als het niet meer kan.

tja, dat moet je van tevoren incalculeren wat mij betreft

[DaniBanani]

tja, dat moet je van tevoren incalculeren wat mij betreft

Ik heb een paard gehad. Toen veranderde het paard qua karakter waardoor ze mij minder goed lag, én ik werd ziek en kon daardoor veel minder tijd aan haar besteden. Ze stond prima op de wei hoor, maar het was een paard van 7 en ze was net 2 jaar van mij. Dan ga ik haar toch niet nog 20 jaar houden terwijl ik er zelf weinig mee kan? Dat was voor haar niet leuk geweest en voor mij ook niet. Ondertussen kostte het wel een hoop geld. Dus ik heb haar voor een klein bedrag verkocht naar een plek waar ze meer dan prima terecht is gekomen. Nou, ik weet zeker dat 't paard het niet leuker had gevonden bij mij hoor. Voor wie zou ik haar dan moeten houden? Omdat het hoort, terwijl ik dat dier er zelf geen plezier mee doe?

Volgens mij heb ik als baas van een dier de plicht dat dier een zo leuk mogelijk leven te bieden. Bij mij óf bij een ander. Ik zou niet weten waarom ik uit verplichting of schuldgevoel een dier moet houden als hij oprecht bij een ander beter af is.

[TessaThomas]

Wat ik vreselijk vind dat het in de (professionele) paardensport vooral om geld en prestaties gaat. Voldoet een paard niet aan de verwachting, dan wordt ie in het beste geval weer doorverkocht (en daarna nog -tig maal) of het wordt een enkeltje slager. Het gaat alleen om eigen gewin en niet om het welzijn van het paard.

Paarden die gewoon niet bij iemand passen gaan helemaal niet naar de slager, die worden verkocht en gelukkig maar, anders hadden een hoop mensen een probleem. Helemaal in de professionele wereld, die gaan niet zomaar naar de slager, een paard wat niet goed genoeg is voor de top is wel ruim goed genoeg voor de basissport en de meeste mensen zoeken een paard voor basis niveau. Juist de dieren die niet geschikt zijn voor basis niveau is een probleem, omdat een recreatieruiter ook gewoon fijn wil rijden. Paarden die wat mankeren en verkocht worden als gezond, of die een kronkel hebben, ja die eindigen na een hoop eigenaren bij de slacht, maar alleen maar omdat die eigenaar die ze weg deed geen verantwoording wilde nemen. Het is wel een gevaarlijke sport, dus als jij een pittig paard koopt en door omstandigheden past dat niet meer, moet je dan stoppen met rijden of verongelukken? Of verkoop je dat paard naar iemand die ermee overweg kan en zoek je zelf iets wat wel past?

Ik heb mijn dieren wel omdat ik het leuk vind en het moet voor beide partijen leuk zijn. Zo trainen we met Tessa niet meer, want die haalde er geen plezier uit. Ik ben te gehecht/soft om honden te herplaatsen, maar ik zou het wel moeilijk hebben als mijn hond niet geschikt zou zijn voor onze sport(en dan voor alle 2 de onderdelen niet, want anders zou ik gewoon deelcertificaten doen). Als die hond niet genoeg zou hebben aan wandelen, fietsen en de aandacht, dan zou ik toch eens hard nadenken. Dan kan iedereen wel roepen dat er andere sporten zijn, maar ik heb niks met die andere sporten. Moet ik dan een sport tegen mijn zin gaan doen, terwijl je stopt met een sport, omdat de hond het niet leuk vindt?

[Marjoleine]

Voor wie zou ik haar dan moeten houden? Omdat het hoort, terwijl ik dat dier er zelf geen plezier mee doe?

Dit is de essentie denk ik.
Het gaat om het dier. En nergens anders om.