annepanne schreef:Operatie van een jong teefje is n fluitje van een cent, vergeleken (let wel voor iedereen: ter vergelijking, niet om te zeggen dat t een eenvoudige ingreep is, voor er mensen vuur gaan spuwen!) met een sterilisatie van een teefje met een pyometra op 10-jarige leeftijd (komt meestal op oudere leeftijd voor, na vele progesteron-oestrogeen overgangen) Oha geld: hoe jonger t steriliseren (en dan niet overdrijven, he!) hoe eenvoudiger de ingreep. Gewicht lager, banden losser, baarmoederweefsel nauwelijks doorbloed en alles soepeler. Tevens verhoogd risico op mamma-tumoren bij niet steriliseren, met al t bijkomende hak-en snijwerk. Maar narcose-risico heb je altijd, en trouwens waarschuwen ze bij castreren van mn honden met gecoupeerde staarten, dat er een verhoogd risico op incontinentie is.
je noemt nu al de incontinentie, het risico op complicaties bij de narcose (zeker bij bepaalde rassen en soorten honden). zijn er voor jou nu echt zoveel meer voordelen aan het vroeg castreren van een teef dan dat er nadelen aan het juist niet-castreren zijn?
over het castreren van een reu kan ik kort zijn - ik vind het onzin, medisch hoogst urgente redenen en andere uiterst dringende redenen daargelaten. haal je de ballen weg, dan haal je de reu uit de reu. je krijgt er een eununch voor terug.
Grappig, kijk ook veel op amerikaanse forums, daar is men er heilig van overtuigd dat een echte dierenvriend zijn/haar hondje jong castreerd, juist ivm gedrag! Geloof ik ook weer niet, waarheid zal wel ergens in t midden liggen. Wat hebben jullie trouwens met jullie hondjes gedaan?
ik heb een teefje, op de leeftijd van bijna vijf jaar gekregen, dat ik een jaar later heb laten castreren.
reden: ze had reeds een zeer groot aantal nesten bij een broodfokker gehad en ze was of loops, of schijnzwanger, of in de aanloop naar de loopsheid.
mij leek het destijds een goede oplossing. en het was ook een goede oplossing. ze is veel evenwichtiger van humeur geworden, alhoewel je achteraf natuurlijk nooit kan uitsluiten dat dat alleen maar aan die castratie lag.
in de verenigde staten is het ook de gewoonte om een reu te castreren. ik vind zo'n houding zeer twijfelachtig. als je een reu in huis haalt, dan heb je ook een reu, als je een teef in huis haalt, dan heb je een teef, met alle voor- en nadelen van beiden. als je de hormonale huishouding weghaalt, dan haal je een groot deel van het wezen, van het karakter van de hond weg. dat wil ik niet.
[/b]
De kans dat haar pittige karaktertje omslaat in agressie als ik haar wel zou steriliseren is behoorlijk aanwezig en daar pas ik dus voor. 
