Heb net dit topic doorgelezen en kwam een opmerking van Selene tegen:
Selene schreef:
Wat mij trouwens wel opvalt is dat er geen mensen reageren in dit topic die zelf deze fout gemaakt hebben, jammer voor de discussie want daar kunnen andere mensen weer van leren.
en ik wil wel met de billen bloot hoor.
Ko ging dood en ik wilde vlot weer hond, want geen hond hebben vind ik 3x niks.
We wilden uiteindelijk wel weer een kruising en dan graag weer een waar ik mee de apporteersport in kon gaan, dit deed ik altijd met Zoë (rottweiler/labrador/stafford-mix) en vond ik altijd erg leuk om te doen.
Na wat zoeken kwam ik een advertentie tegen, kruising labrador/duitse staande langhaar, in huiselijke kring geboren, gelegenheidsnestje.
Informatie gezocht over de langhaar en dan vind je dit zo'n beetje:
De Duitse Staande Langhaar
De Duitse Staande Langhaar is een allround jacht gebruiks-hond. De veelzijdige LANGHAAR is, in handen van deskundige voorjagers, in staat uit te blinken op wedstrijden proeven en tentoonstellingen en kan het met succes opnemen tegen gespecialiseerde concurrenten.
Zijn veelzijdige aanleg en bereidwilligheid, snelheid en uithoudingsvermogen, intelligentie en leergierigheid, trouw en aanhankelijkheid zijn de eigenschappen die de LANGHAAR erg populair maakt bij jagers en jachthonden liefhebbers in Nederland, zowel voor het werk vóór als ná het schot. Zij maken de LANGHAAR tot een dierbare kameraad en vooral jachtmakker.
De veelzijdigheid en bruikbaarheid als jachthond, de neus en conditie als wedstrijdhond, de schoonheid en kwaliteiten als showhond, het uiterlijk en karakter als huishond, maken de LANGHAAR tot “een hond om mee op te trekken”.
Aangezien ik de opvoeding van pup Zoë een eitje vond, het allemaal heel makkelijk verliep qua leren bij je te blijven en het apporteren, dacht ik met deze eigenschappen ook met dit hondje zó klaar te zijn (en ik zag mijzelf door makkelijke Zoë als een zeer goed puppen-opvoeder

)
Daarnaast had ik in het verleden les van een fervent langhaar-fan, die altijd zeer te spreken was over zijn honden en vaak vertelde hoeveel fijner hij ze vond dan labradors.
Ik dacht, kat in het bakkie een gouden combinatie dit.
Pup gehaald en aan de slag.
Tja, pup bleek al snel een ware langharen-neus te hebben en net dat stukje, die neus daar had ik me niet zo in verdiept, wat dat eigenlijk inhoudt.
Ko was een zichtjager, daar viel al snel mee om te gaan en Zoë gebruikte haar neus alleen om mij of haar balletje te zoeken.
Pup bleek ook veel ruimte te nemen buiten

, verstoppen achter bomen hielp niet, want dan ging ze op de wind lopen, rook waar ik zat en ging weer verder rondstruinen.
Later bleek katten jagen ook een leuke bezigheid te zijn en ze rook ze veel eerder dan dat ik ze zag.
Veel doorzettingsvermogen had ze, fijn natuurlijk als ze voor mij een dummy moest zoeken, iets minder fijn als ze besloot om iets voor zichzelf te beginnen.
Al met al, viel het in het begin even tegen voor me, ik bleek niet de puppyfluisteraar te zijn die ik dacht te zijn en ik heb met vallen en opstaan geleerd om te gaan met dit type hond.
Vooral de topics over (staande) jachthonden en werken met de voerdummy (waarvoor dank aan met name Jaap en Ranetje) hebben me goed op weg geholpen.
Ieder jaar ging het beter en sinds vorig jaar heb ik het gevoel, dat ik Suus écht in mijn vingers heb en we een goed team zijn, toen was ze 4 jaar.
Dus ja, je denkt vooraf wat te weten over een type hond, maar soms kom je er pas in de praktijk achter wat e.e.a precies inhoudt
