Kan Takkie zonder tong goed leven > We gaan het ontdekken!

[crutz]

Dit moet ook echt het laatste zijn, en snel oplosbaar. Anders zie ik er inderdaad ook geen gat meer in... Ga nu kijken hoe dit weekend gaat. Anders zal ik hem maandag laten opnemen, voor aansterken en degelijk onderzoek inclusief rontgen en me bij die uitslag neerleggen.

Als dit iets opzichzelf is, en snel oplosbaar, dan kunnen we goed verder. Drinken heeft hij al onder de knie, voor het kokken begon kreeg hij eten ook goed binnen, ook kleine hapjes pate die ik hem ingaf.

Nu lukt het hem momenteel om het binnen te houden.

Geloof me, ik vind het niet leuk ook voor hem. Elke keer krabbelt hij op en leeft met volle teugen, en dan is er weer iets. Om gek van te worden. Daarom ook: dit is echt het laatste en anders stopt het echt. Inwendig heb ik me hier al enigszins op voorbereid. Maar nu de stop eruit halen, terwijl het misschien eenvoudig te behandelen is, dat vind ik nog niet kunnen.

Ik heb al financiën geregeld voor 3 dagen opname + rontgen. Tenzij het niet hoeft... Dit weekend is een belangrijke. Behalve boodschappen ga ik niet bij hem vandaan.

Kotst/kokt hij nog door de cerenia heen? Toen ik pas met een verdenking van een virus een jonge hond op cerenia had werd verteld dat indien ze toch bezig bleef het waarschijnlijk een waarschijnlijk een verstopping was en ik terug moest komen ipv de behandeling afwachten.

[Caro.]

ahhh nee hè?! zo gaat het ook van hoop naar wanhoop en weer terug, dat is ook geen doen.
Ik kan me ook voorstellen dat je denkt 'we zijn zo ver gekomen en misschien is dit maar een klein obstakel' en dus eerst uitgezocht wilt hebben wat er nu precies aan de hand is. Zou ik ook doen, míts de hond het nog trekt natuurlijk.
Ik vind het echt heel rot voor jou en voor Takkie Heel veel sterkte en ik hoop dat er heel snel duidelijk wordt wat er nu aan de hand is. Eerst wisten ze het al niet met de tong en nu dit weer.

[Takkie de Teckel]

In de eerste 2 uur heeft hij er wel 1x doorheen gekokt. Daarna niet meer, hij heeft verder de hele dag en halve nacht zo ongeveer om het halfuur van mij water of eten gekregen in kleine dosis tegelijk. Alles bleef binnen! Vandaag net een Cerenia gegeven, nu even wachten tot het werkt. Gebaseerd op gisteren neem ik er even de tijd voor.

Ik denk er wel sterk over om hem zowiezo morgen te laten opnemen, al is het maar voor 1 dag, misschien een paar meer. Om hem aan te laten sterken op een betere en snellere manier dan ik hier kan, en beter te laten onderzoeken. Ga ze vandaag even bellen daarover en hopelijk meteen in de ochtend morgen terecht daar.

Mijn en zijn grens zijn wel erg dichtbij. Maar na de weg en de gevechten die we al geleverd en gewonnen hebben kan ik niet zomaar zonder oorzaak en prognose te weten 'dan maar' nu toch de stop eruit trekken. Dan is alles wat we tot nu toe hebben doorstaan gewoon voor niks geweest. Het lijden mag niet blijven natuurlijk! Maar als dit overkomen kan worden dan kunnen we zonder lijden verder.

[crutz]

In de eerste 2 uur heeft hij er wel 1x doorheen gekokt. Daarna niet meer, hij heeft verder de hele dag en halve nacht zo ongeveer om het halfuur van mij water of eten gekregen in kleine dosis tegelijk. Alles bleef binnen! Vandaag net een Cerenia gegeven, nu even wachten tot het werkt. Gebaseerd op gisteren neem ik er even de tijd voor.

Ik denk er wel sterk over om hem zowiezo morgen te laten opnemen, al is het maar voor 1 dag, misschien een paar meer. Om hem aan te laten sterken op een betere en snellere manier dan ik hier kan, en beter te laten onderzoeken. Ga ze vandaag even bellen daarover en hopelijk meteen in de ochtend morgen terecht daar.

Mijn en zijn grens zijn wel erg dichtbij. Maar na de weg en de gevechten die we al geleverd en gewonnen hebben kan ik niet zomaar zonder oorzaak en prognose te weten 'dan maar' nu toch de stop eruit trekken. Dan is alles wat we tot nu toe hebben doorstaan gewoon voor niks geweest. Het lijden mag niet blijven natuurlijk! Maar als dit overkomen kan worden dan kunnen we zonder lijden verder.

De cerenia heeft de eerste keer circa 1 uur nodig om te werken en moet daarna moet het steeds 23 uur na de vorige toediening gegeven worden om niet weer een uur nodig te hebben dat het in moet werken ivm 24 uur werkzaam. Zo is het mij uitgelegd.

Fijn dat alles binnen gebleven is.

[gemini6]

Ik denk dat ik met een internist van het MCD of Utrecht contact op zou nemen. Inderdaad, na alles wat jullie al hebben doorstaan, zou ik niet te snel nu de stekker eruit halen.

[Ptje]

Poeh, ik heb echt bewondering voor jullie moed en volharding.
Duimen gaan weer draaien voor jullie.

[Takkie de Teckel]

Dank jullie wel.. alweer.. voor de support. We, en vooral hij kunnen alle liefde en energie gebruiken die jullie sturen!

Helaas kreeg ik vandaag de Cerenia in pilvorm er al niet meer in. De prik was kennelijk uitgewerkt... Ik gaf de pil 21,5 uur na de prik. Hij hield het niet binnen. Ik heb hem nu toch weer laten opnemen, zodat hij via infuus genoeg binnen krijgt, want van drie dagen kokken en weinig eten/drinken is hij in snel tempo verzwakt. Wat goed nieuws was, is dat hij sinds ik er gisteren was en nadien eten heb kunnen geven, hij wel in 1 dag 150 gram is aangekomen. Niet veel, maar wel de goede kant op.

Het probleem is dat niemand op het moment weet wat de oorzaak is. Er is overleg geweest tussen het dierenziekenhuis en het UMC in Utrecht. Op basis van hun onderzoeken vorige week na de tong, en een CT-scan van zijn halve lichaam is er niets aan te wijzen wat de oorzaak zou kunnen zijn, ook niet op basis van de bloed/weefselonderzoeken die daar gedaan zijn. Ook de röntgenfoto van een paar weken geleden bij de Leptospirose geeft niks aan, maar die is wel wat ouder intussen.

UMC denkt niet dat het direct met de tong te maken heeft, ook niet de Leptospirose. Dierenziekenhuis weet nu ook niks, alleen een aantal dingen die het zouden kunnen zijn, maar geen uitsluitsel. Het kan zijn dat de lever nog niet voldoende hersteld is en misselijkheid geeft. Maar het gelige is bijna weg en wordt steeds zwakker, dus er is herstel. Misschien alleen nog niet genoeg. Misschien is het een virus, misschien is het een blokkade omdat het lijkt alsof eten zijn maag niet bereikt. Maar gisteren en voor dit begon (en de eerste twee dagen) heeft hij wel alles binnen gehouden, dus de maag is bereikbaar. Hij heeft nog een stukje tong over en dat ziet er rustig en gezond uit, dus dat is het ook niet.

Hij heeft als het goed is intussen een röntgenfoto gehad en ligt nu aan het infuus. Het is net of ik een soort energiedraadje met hem deel en voel bijna fysiek waar hij nu is. Morgenochtend bellen ze me en morgenavond ga ik hem opzoeken. Ik wil hem eigenlijk wel een aantal dagen daar laten zover het kan, ook als hij klinisch al goed wordt verklaard nog een dag extra.

Nog steeds zit de levenslust erin, snuffelt en blaft hij, kwispelt bij honden en mensen en is eigenwijs bij het wandelen. Maar was vandaag wel duidelijk verzwakt. Dat doet pijn, ik wil dat niet voor hem natuurlijk. Ik heb daarom niet gewacht en aangemodderd tot morgen maar hem vandaag al gebracht. Dan maar iets duurder. Ik heb gelukkig vrienden die goed met me meevoelen en me een bedrag hebben voorgeschoten voor een paar dagen opname met een zondag erbij. Valt op zich mee: zondag opname is 12 euro duurder dan de andere dagen. En dan was het nog dierendag ook

De arme schat was helemaal verbaasd dat ik weer wegging en hem daar liet. Die ogen! Hij blafte me na tot ik buiten was. Ik mis hem...

Vandaag verder de kans genomen en het hele huis schoongemaakt en met een stoomreiniger de vloer gedaan. Als hij terugkomt wil ik alles zo schoon mogelijk hebben om te voorkomen dat iets anders ineens kan toeslaan. Ook ga ik hem een tijd niet met andere honden in contact laten komen en plekjes zoeken waar weinig honden uitgelaten worden.

Voor iedereen: het klinkt misschien als alleen maar ellende de laatste maand. Maar tussendoor, na de ziekte, na het verlies van zijn tong, al die goede dagen was hij echt gewoon vrijwel zichzelf, alsof er niks aan de hand is. Hij is net zo gek op mij als ik op hem. Natuurlijk wil ik hem niet laten lijden onnodig. Maar het leed wat hem overkomt hebben we tot nu toe wel kunnen verslaan. Hij heeft geen stem om het me te vertellen, maar zijn gedrag en liefde zeggen alles.

Hij heeft al ruimschoot bewezen dat hij een taaie is en sterk genoeg om heel veel te overwinnen. Ik hoop van ganser harte dat hij dit ook kan overwinnen. Zo ja, dan ga ik de komende tijd ongelofelijk voorzichtig met hem zijn, tot hij helemaal hersteld is.

[Yara]

Wat een zorgen weer om die kleine Takkie. Ik duim voor je dat hij hier ook weer doorheen komt. Heel veel sterkte!

[crutz]

Waarom moet je voor deze opname de financiën regelen? Hij was toch verzekerd of is er inmiddels een maximum bereikt? (geen verstand vd honden verzekeringen)

Apart dat hij zo snel al weer niks binnenhield.

Jullie hebben al een lange weg afgelegd maar er is ook een einde he hoop dat je dat ook voor ogen houdt.

[maitestar]

Even over die geelheid. Misschien is het slim dat ze het bloed testen op o.a bloedarmoede.
Mijn dochtertje was ook geel door leverproblemen, maar op een gegeven moment werd dat ook minder. Terwijl wij zeker wisten dat de lever het haast niet deed.
Maar op een gegeven moment kreeg ze bloedarmoede en deed de lever het nog minder waardoor hij die gele stof (sorry ben even naam kwijt) niet eens meer kon aanmaken.
Door beide omstandigheden leek ze minder geel.
Dus helaas zegt dat niks, zou ze toch even naar het bloed laten kijken.

[mosquito1980]

Heel veel sterkte.

[mariabel]

Tjeetje , het houdt nog niet op , wat een zorgen weer. Sterkte hoor.

[Izzie_Anneke]

God allemachtig. Het houdt niet op voor jullie. Probeer daar wel ook goed op te blijven letten: je grenzen schuiven telkens ongemerkt iets mee. Ik wens je wijsheid toe.

[teckeltoos]

kom op Takkie.
Je hebt samen met je baasje al zoveel overwonnen.

[freskin]

Jeetje.....wat een lange weg hebben jullie te gaan Ik duim nog steeds hard voor jullie mee Zet hem op, Takkie!

[Takkie de Teckel]

Daar ben ik weer! Was n lange dag.

Vanochtend belde het ziekenhuis met een update. Hij heeft een röntgenfoto gehad waarop (gelukkig) niks te zien was wat hem dwars zou zitten bij het eten binnen krijgen. Daarom hebben ze ook een bloedonderzoek gedaan, en daaruit kwam een hoge ureum waarde. Die hoge ureum waarde zorgt ervoor dat hij flink misselijk is. Dat kan duiden op nierfalen, maar _alle_ andere nierwaarden zijn normaal, dus dat is het niet.

Wat ze nu denken, is dat doordat hij eigenlijk structureel te weinig eten heeft gehad sinds in elk geval het verhaal tong begon, zijn lichaam eigenlijk is begonnen zichzelf te verteren. Vooral ook omdat hij natuurlijk zowiezo nog heel zwak was. Eten begon net een beetje te wennen voor zowel hij als mij. Vooral dan in de periode van de tong kreeg hij al weinig binnen. Te weinig dus. Die afbraak van spierweefsel zorgde voor de hoge ureum-waarden in zijn bloed.

Het was dus een een cirkel geworden: omdat hij niet genoeg voeding kreeg, kreeg hij meer ureum in zijn bloed, en om de ureum omlaag te krijgen moet hij veel voeding krijgen, wat dus niet ging omdat de ureum hem misselijk maakt. Met als gevolg dat het alleen maar slechter ging.

Gezien zijn zwakte, en omdat ze dachten dat eten op zich moeite gaf, was (weer) het advies om hem dan toch te laten inslapen. Voor de derde keer in 6 weken! Op mijn aandringen hebben alle artsen daar onderling nog overlegd en ook met het MC in Utrecht gebeld en zijn ze toch met een plan gekomen: Hij blijft tot woensdag daar, krijgt alles wat hij nodig heeft, en woensdag krijgt hij nog een bloedonderzoek om te kijken of de ureum waarden sterk omlaag zijn. Dan zou hij niet meer misselijk moeten zijn en alles binnen moeten kunnen houden. Dan is het aan mij om ervoor te zorgen dat hij echt genoeg voeding binnen krijgt. Niks te weinig, en zeker de eerste weken niet. Eerder teveel dan te weinig!

Na de ziekte ging het eten vrij goed, maar werd ik er zelf nog wat door overvallen, en is het toch niet genoeg geweest. Toen de tong eenmaal begon ging het bergaf, en daarna was het moeilijk om er weer te komen. Dat was te lang voor zijn lichaam en begon dit op te steken. Dat mag dus niet meer gebeuren!

Het is dus voor zover zij kunnen zien (en hij heeft nu bij elkaar ongeveer alle tests gehad die er zijn) godzijdank geen nieuwe aandoening/ziekte/tumor/ontsteking/verstopping, maar een zaak van verzorging.

Het lijkt dus gelukkig allemaal mee te vallen, maar het is zeker een hele dikke wake-up call. We waren langzaam naar een nieuw eetritme aan het zoeken en werken, maar dat moet dus vlotter en ik zal die verantwoordelijkheid voor hem ook op me moeten nemen. Voor hem doe ik dat graag! Ik werk zelfstandig, bij een aantal opdrachtgevers. Bij hen heb ik het al voor elkaar dat hij ook mee mag komen de eerste tijd, zodat ik hem ook daar kan bijvoeren. Is hij eenmaal op sterkte en weer goed van gewicht en gezondheid, dan kunnen we naar 2 a 3 keer per dag eten. Dat lukte voor het tong verhaal al vrij aardig, en ik weet zeker dat we dit ook aankunnen.

Voor de opname moest ik geld regelen omdat rekeningen onder de 500 wel eerst zelf betaald moeten worden en daarna naar de verzekering gaan. Zoals het er nu uitziet komt de rekening uiteindelijk nu wel op de 500, maar ook in het geval van niet heb ik al kunnen regelen dat mensen me bijstaan.

Als alles zo gaat, komt hij woensdagavond weer thuis! Dan begint het eigenlijk pas echt, want dan moeten we het samen bewijzen. Ik heb die zorg ervoor over, en ben ervan overtuigd dat ik dat ook kan. Ik heb de laatste weken ontzettend veel geleerd en ga nog veel meer leren.

Vanavond heb ik hem even opgezocht, hij was heel blij me te zien! Wilde ook weg, de kooi uit, naar huis, maar dat moet nog even wachten. Hij blaft, kwispelt, kijkt monter uit zijn ogen en ziet er nu al een stukje beter uit dan zondag. Eigenlijk was het waarschijnlijk beter geweest als hij na de ziekte toen al nog een paar dagen extra was gebleven. Maar ja, dit alles kon je ook niet voorzien.

Ik ga vanaf nu ook ontzettend voorzichtig met hem zijn, zeker zolang hij nog niet helemaal op gewicht, sterk en gezond is. Nu nog duimen dat zijn ureum waarden woensdag inderdaad flink omlaag zijn!

[mosquito1980]

O jee.
Heel veel sterkte voor Takkie en jou

[Dreesje]

Wauw, wat heeft Takkie een geweldige baas!

[crutz]

Daar ben ik weer! Was n lange dag.

Vanochtend belde het ziekenhuis met een update. Hij heeft een röntgenfoto gehad waarop (gelukkig) niks te zien was wat hem dwars zou zitten bij het eten binnen krijgen. Daarom hebben ze ook een bloedonderzoek gedaan, en daaruit kwam een hoge ureum waarde. Die hoge ureum waarde zorgt ervoor dat hij flink misselijk is. Dat kan duiden op nierfalen, maar _alle_ andere nierwaarden zijn normaal, dus dat is het niet.

Wat ze nu denken, is dat doordat hij eigenlijk structureel te weinig eten heeft gehad sinds in elk geval het verhaal tong begon, zijn lichaam eigenlijk is begonnen zichzelf te verteren. Vooral ook omdat hij natuurlijk zowiezo nog heel zwak was. Eten begon net een beetje te wennen voor zowel hij als mij. Vooral dan in de periode van de tong kreeg hij al weinig binnen. Te weinig dus. Die afbraak van spierweefsel zorgde voor de hoge ureum-waarden in zijn bloed.

Het was dus een een cirkel geworden: omdat hij niet genoeg voeding kreeg, kreeg hij meer ureum in zijn bloed, en om de ureum omlaag te krijgen moet hij veel voeding krijgen, wat dus niet ging omdat de ureum hem misselijk maakt. Met als gevolg dat het alleen maar slechter ging.

Gezien zijn zwakte, en omdat ze dachten dat eten op zich moeite gaf, was (weer) het advies om hem dan toch te laten inslapen. Voor de derde keer in 6 weken! Op mijn aandringen hebben alle artsen daar onderling nog overlegd en ook met het MC in Utrecht gebeld en zijn ze toch met een plan gekomen: Hij blijft tot woensdag daar, krijgt alles wat hij nodig heeft, en woensdag krijgt hij nog een bloedonderzoek om te kijken of de ureum waarden sterk omlaag zijn. Dan zou hij niet meer misselijk moeten zijn en alles binnen moeten kunnen houden. Dan is het aan mij om ervoor te zorgen dat hij echt genoeg voeding binnen krijgt. Niks te weinig, en zeker de eerste weken niet. Eerder teveel dan te weinig!

Na de ziekte ging het eten vrij goed, maar werd ik er zelf nog wat door overvallen, en is het toch niet genoeg geweest. Toen de tong eenmaal begon ging het bergaf, en daarna was het moeilijk om er weer te komen. Dat was te lang voor zijn lichaam en begon dit op te steken. Dat mag dus niet meer gebeuren!

Het is dus voor zover zij kunnen zien (en hij heeft nu bij elkaar ongeveer alle tests gehad die er zijn) godzijdank geen nieuwe aandoening/ziekte/tumor/ontsteking/verstopping, maar een zaak van verzorging.

Het lijkt dus gelukkig allemaal mee te vallen, maar het is zeker een hele dikke wake-up call. We waren langzaam naar een nieuw eetritme aan het zoeken en werken, maar dat moet dus vlotter en ik zal die verantwoordelijkheid voor hem ook op me moeten nemen. Voor hem doe ik dat graag! Ik werk zelfstandig, bij een aantal opdrachtgevers. Bij hen heb ik het al voor elkaar dat hij ook mee mag komen de eerste tijd, zodat ik hem ook daar kan bijvoeren. Is hij eenmaal op sterkte en weer goed van gewicht en gezondheid, dan kunnen we naar 2 a 3 keer per dag eten. Dat lukte voor het tong verhaal al vrij aardig, en ik weet zeker dat we dit ook aankunnen.

Voor de opname moest ik geld regelen omdat rekeningen onder de 500 wel eerst zelf betaald moeten worden en daarna naar de verzekering gaan. Zoals het er nu uitziet komt de rekening uiteindelijk nu wel op de 500, maar ook in het geval van niet heb ik al kunnen regelen dat mensen me bijstaan.

Als alles zo gaat, komt hij woensdagavond weer thuis! Dan begint het eigenlijk pas echt, want dan moeten we het samen bewijzen. Ik heb die zorg ervoor over, en ben ervan overtuigd dat ik dat ook kan. Ik heb de laatste weken ontzettend veel geleerd en ga nog veel meer leren.

Vanavond heb ik hem even opgezocht, hij was heel blij me te zien! Wilde ook weg, de kooi uit, naar huis, maar dat moet nog even wachten. Hij blaft, kwispelt, kijkt monter uit zijn ogen en ziet er nu al een stukje beter uit dan zondag. Eigenlijk was het waarschijnlijk beter geweest als hij na de ziekte toen al nog een paar dagen extra was gebleven. Maar ja, dit alles kon je ook niet voorzien.

Ik ga vanaf nu ook ontzettend voorzichtig met hem zijn, zeker zolang hij nog niet helemaal op gewicht, sterk en gezond is. Nu nog duimen dat zijn ureum waarden woensdag inderdaad flink omlaag zijn!

Hmmmmm misschien is het advies van de specialisten voor de 3de keer in 6 weken om in te slapen uiteindelijk wel de juiste hoe erg voor jou dan ook

[Keanu 1903]

Wat een verhaal,bijzonder veel respect voor jou.
Beterschap voor Takkie en sterkte voor jou.

[DeDiana]

Heel veel sterkte, wat een knokkers zijn jullie allebei!

[CKS]

Is er nooit gesproken over een voedingssonde in de slokdarm? Klinkt heel dramatisch maar dat is het absoluut niet, de sonde kost nog geen euro, het plaatsen ervan vijf minuten maximaal (wel onder verdoving uiteraard) en hij kan makkelijk één tot drie maanden blijven zitten. Voeren is dan opeens heel gemakkelijk (trucje heb jij zelf binnen vijf minuten onder de knie en kan gewoon thuis) en je maakt je geen zorgen meer over of hij wel genoeg eten en drinken binnen krijgt. Als hij na een week of twee goed is bij gekomen kun je eens rustig beginnen met zelf laten eten (dat kan samen met de sonde zelfs). Nu moet een flink verzwakte hond opeens zonder tong leren eten en daarbij nog de al opgelopen schade proberen in te lopen en dat gaat natuurlijk nooit lukken.

[dagmar88]

Dat vroeg ik me inderdaad ook al af. Lijkt me best een goede optie, tot Takkie weer aangesterkt is...

[Ingrid48]

poeh, wat een verhaal... heel veel sterkte gewenst en ik hoop dat Takkie weer snel bij je thuis kan komen zodat jullie rustig samen aan zijn herstel kunnen gaan werken.

Respect voor jou

[fes/lou]

Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen, maar ik heb vreselijk medelijden met Takkie.......
blijven proberen en proberen en het hondje voelt zich al weken hondsberoerd, zonder de garantie dat het ooit goedkomt.......

[crutz]

Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen, maar ik heb vreselijk medelijden met Takkie.......
blijven proberen en proberen en het hondje voelt zich al weken hondsberoerd, zonder de garantie dat het ooit goedkomt.......

En de dierenartsen en specialisten adviseren niet voor niks inslapen. Iedere keer zijn ze nu nog doorgegaan op uitdrukkelijk verzoek van de eigenaar en niet in de eerste plaats omdat het hun keuze was om te blijven dokteren. En de hond is verzekerd dus of er betaald wordt hoeven ze zich geen zorgen om te maken. Iets wat ze anders misschien wel van doorzetten af had gehouden en waardoor ze indringender zouden zijn met het advies inslapen.

[mosquito1980]

Is er nooit gesproken over een voedingssonde in de slokdarm? Klinkt heel dramatisch maar dat is het absoluut niet, de sonde kost nog geen euro, het plaatsen ervan vijf minuten maximaal (wel onder verdoving uiteraard) en hij kan makkelijk één tot drie maanden blijven zitten. Voeren is dan opeens heel gemakkelijk (trucje heb jij zelf binnen vijf minuten onder de knie en kan gewoon thuis) en je maakt je geen zorgen meer over of hij wel genoeg eten en drinken binnen krijgt. Als hij na een week of twee goed is bij gekomen kun je eens rustig beginnen met zelf laten eten (dat kan samen met de sonde zelfs). Nu moet een flink verzwakte hond opeens zonder tong leren eten en daarbij nog de al opgelopen schade proberen in te lopen en dat gaat natuurlijk nooit lukken.

Goed bedoeld zonder twijfel.
Maar dit zou voor mij te ver gaan na al die ellende van de laatste weken.
DA adviseert inslapen, een DA geeft niet snel dit advies als ze een oplossing kunnen vinden.

Het was voor mij goed geweest zo, hoe pijnlijk het ook is.

[malinois]

Nooit dat ik dit mn hond zou aandoen...een hond blijft altijd gaan natuurlijk dat heet overleven in de natuur. Xito sleepte zich ook nog voort ondanks zn accute nierfalen hoe kotsmisselijk hij ook was. Misschien dat ik te lang gewacht heb.. de avond ervoor had ik hem misschien moeten laten gaan maar goed dat was dan een uur of 6. Geen doktoren geen gesleep. Oh hij had dat wel ondergaan hoor ook spoelen etc maar dat gaat mij veel en veel te ver. Dan krijgt een hond zn welverdiende rust...ook al kon ik hem niet missen en ook al was hij veel en veel te jong.
Als ik de fotos laat zien van zn laatste ochtend zal een vreemde er geen doodzieke hond zien
Ik wel... en dat had mn maatje niet verdiend.

[LongFields]

Ik begrijp de reacties van mensen die hier nu (of al eerder) aangegeven hebben dat ze zelf niet meer verder zouden gaan in een zelfde situatie, maar ik denk dat die reacties niet heel relevant zijn. Jullie zijn niet de eigenaar van Takkie en alleen de eigenaar kan beslissen wat te doen.

Ik wens de ts heel veel sterkte en wijsheid toe, en hoop dat wat er ook besloten wordt of is, goed gaat uitpakken.
De tip van CKS is misschien wel iets om nog met de artsen te bespreken.

[Bishy]

l

Het is dus voor zover zij kunnen zien (en hij heeft nu bij elkaar ongeveer alle tests gehad die er zijn) godzijdank geen nieuwe aandoening/ziekte/tumor/ontsteking/verstopping, maar een zaak van verzorging.

Het lijkt dus gelukkig allemaal mee te vallen, maar het is zeker een hele dikke wake-up call. We waren langzaam naar een nieuw eetritme aan het zoeken en werken, maar dat moet dus vlotter en ik zal die verantwoordelijkheid voor hem ook op me moeten nemen. Voor hem doe ik dat graag! Ik werk zelfstandig, bij een aantal opdrachtgevers. Bij hen heb ik het al voor elkaar dat hij ook mee mag komen de eerste tijd, zodat ik hem ook daar kan bijvoeren. Is hij eenmaal op sterkte en weer goed van gewicht en gezondheid, dan kunnen we naar 2 a 3 keer per dag eten. Dat lukte voor het tong verhaal al vrij aardig, en ik weet zeker dat we dit ook aankunnen.

Vind je dat echt?
Ik heb het verhaal zijdelings gevolgd en ik vind het vrij schokkend allemaal. Wat ik denk te lezen is dat de grenzen die je oorspronkelijk had gesteld heb verlegd. Heb je je afgevraagd voor wie je dat hebt gedaan?
Wij hebben vorig jaar een hond laten slapen die geestelijk nog helemaal goed was. Zijn lichaam was zelfs deels nog goed maar zijn kwaliteit van leven was achteruit gegaan (hij had degeneratieve myelopathie). We hadden hem langer bij ons kunnen houden. Nog weken, misschien zelfs maanden. Maar hij was niet meer onze hond zoals hij was. Zo actief als hij wilde zijn en altijd was dat lukte niet meer. Hij zou ook meer en meer van ons afhankelijk worden en ook al hadden wij daar geen problemen mee. Het was niet eerlijk tegen hem. Uiteindelijk heb ik niet overlegd met de dierenarts over hoe nu verder maar hebben wij (vooral ik, maar in overleg met mijn broers en moeder) besloten dat we het genoeg vonden en hebben we de dierenarts gevraagd thuis te komen zodat hij in zijn eigen huis omringd door z'n lievelingsmensen kon gaan.

Jij kiest er nu voor om tegen het advies van de dierenartsen te gaan en dat is je goed recht. Ik hoop dat je voor ogen hebt wat het maximale is wat Takkie nog kan zonder en met jouw hulp en dat je op basis daarvan hebt besloten dat dat een voor Takkie hondwaardig bestaan is.

Heel veel sterkte en wijsheid de komende tijd.