Help! Puppy blues!!

[sjm]

Ik heb een Saluki pup, de meest stoïcijnse pup die er maar is denk ik. Helemaal vergeleken met een Labrador. Ook al ben ik maar 1 minuut weggeweest en ik kom weer beneden/thuis doe ik de deur open en zeg ik: "Heeeeeeeee Zaaaaahraaaaa!!!!" En ik ga haar enthousiast aaien, door m'n knieën. Dit werkt bij haar. Eerst was ze helemaal niet enthousiast als we thuis kwamen/bij haar kwamen. We hadden ngo niet zo'n band en een Saluki is gewoon niet echt zo. Maar nu doet ze eigenlijk al bijna net zo enthousiast als de Chihuahua's (en die zijn mega enthousiast). Zo leer ik Zahra dat ze mij leuk vindt en dat het leuk is als ik er weer voor haar ben. Zahra gaat anders gewoon haar eigen gang namelijk. We krijgen nu echt een band en ze wordt steeds wat meer gefocust op mij.

Wat betreft de liefde van je pup krijgen. Die ontwikkeling van je band begint inderdaad bij dag 1, maar je moet er ook voor zorgen dat de pup het wil. Als ik zo lees dat hij dan gaat bijten en happen denk ik dat je de pup op het verkeerde moment aandacht geeft. Ik zou het knuffelen doen als de pup níet die drukke en irritante bui heeft. Dat gaat toch niet werken, dan is de pup vervelend. Erger jij je. Mopper je. En is knuffelen dus niet leuk.

En niet té veel met hem bezig zijn. Ik laat Zahra ook gewoon een beetje haar gang aan. De eerste paar dagen had ik ook die neiging omdat ze zo anders is. Ze vroeg geen aandacht en was niet enthousiast te krijgen om bij je te komen etc. Dat ben ik niet gewend van de andere pups. Na een paar dagen besloot ik juist niet zóveel meer met haar bezig te gaan en haar ook haar eigen gang te laten gaan en werd het veel beter. Je moet een beetje kijken naar de pup zelf denk ik. Op welke momenten is de pup te druk en toch alleen maar met zichzelf bezig? Die momenten moet je niet pakken om aandacht van de pup te vragen denk ik, dat werkt voor beide niet.

Zorg ervoor dat jij meeeeeega enthousiast en blij doet als je thuis komt of bij haar komt, dan leert ze het echt wel.

[Alfilillo]

Je doet het vast goed! Iedereen is anders, doet anders, maar er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Als het lukt, zet je onzekerheid over boord. Zoals fotogravinnetje en anderen al zeggen, honden trekken vaak toe naar mensen die relaxte energie projecteren, daar voelen ze zich veilig bij. Wellicht een goed moment om aan ontspanning en loslaten te werken? Maar ook al ben jij misschien een wat gespannener type, hij vindt je ongetwijfeld leuk en beschouwt je als een lid van zijn roedel.

Ik begrijp de situatie waar je in zit, want we hebben ook een pup van 3,5 maand. Die bijtbehoefte is normaal. Wat dat betreft hebben we het geluk dat Lily die bijt- en stoeibehoefte kan botvieren op onze eenjarige hond. Enorm hebben ze gestoeid, maar het wordt iets minder de laatste week. Iemand hier opperde om te spelen met een stok of zo, dat Luca daarin bijt in plaats van in je arm. Dat kan helpen. Overigens tolereer ik bepaald gedrag van Lily niet, en ze begrijpt het donders goed. Ik wil niet dat ze tegen mij of vreemden opspringt, ze mag me niet (hard) bijten en ze mag niet op de bank en op bed. Eerst werd ze helemaal hyper als ik binnenkwam, nu begroet ze me met oortjes naar achteren en kwispelend staartje. Dat levert meer op weet ze. Voorheen sprong ze tegen mensen op als we wandelden in het bos, na een paar keer streng nee zeggen, is ze daar ook mee gestopt. Wat ze nog moeilijk vindt is buiten plassen in plaats van binnen, en dat heeft jouw pup bijvoorbeeld alweer door...

[Alfilillo]

Beweren sommige experts dat je ongewenst gedrag altijd moet negeren? Oef, dan kun je in vervelende situaties terecht komen, denk ik. Ben het met het stuk eens dat je bepaald gedrag verbaal mag corrigeren, de schrijfster zegt met een rustig 'nee'. Nooit intimiderend vindt ze, maar ik denk dat het 'nee' best een waarschuwende of noem het intimiderende toon mag hebben. Als je kijkt hoe honden elkaar corrigeren, dan gaat het er soms best heftig aan toe, so wie so intimiderend. Als Lily iets doet wat ik echt niet wil, dan zeg ik rustig en streng nee, en ze is echt niet bang voor me hoor, integendeel. Als ze in het bos in een situatie komt die ze heel spannend vindt, komt ze meteen naar me toe en tegen me aan staan om zich veilig te voelen.

[** Angela **]

nou die kleine hier heeft inmiddels ook wel n niet verbale correctie gehad hoor

als ik zie hoe haar moeder en de rest Vd roedel corrigeren kan ze de neusbeet en ff bij kop en kont pakken ( kon de poes niet met rust laten die na n ongelukje benchrust heeft ) heus wel handelen hoor

[Paisley]

nou die kleine hier heeft inmiddels ook wel n niet verbale correctie gehad hoor

als ik zie hoe haar moeder en de rest Vd roedel corrigeren kan ze de neusbeet en ff bij kop en kont pakken ( kon de poes niet met rust laten die na n ongelukje benchrust heeft ) heus wel handelen hoor

Of alleen een dreigende lichaamstaal is soms ook al voldoende, maar ook zeker 'intimideren'.
Als Kiwi Mayke te veel op dr kop zit, dan claim ik Mayke en moet Kiwi dr vanaf blijven. Dat werkt prima en er zit geen woord spaans bij. Ze gaat daar echt niet mee stoppen voor een koekje, en dat lijkt me ook onnodig ingewikkeld.
Ik ben voor positief trainen, maar ik vind een duidelijk verschil tussen trainen en opvoeden.

[Iriszonnetje]

Ik gaf ook toe dat ik het niet vreemd vind dat hij bij mij minder enthousiast is omdat ik veel thuis ben.

Ik denk toch dat dat het niet is. Veel baasjes zijn bijna continu bij hun hond en dan nog is de hond gek op de baas en extreem blij de baas te zien thuiskomen, etc.
Ik denk dat het vanzelf gaat komen, als jullie elkaar straks wat meer gevonden hebben.

Dan weet ik het echt niet meer. Ik word gewoon straal genegeerd door meneer als er anderen in huis zijn dan behalve als ik eten in mijn handen heb of dat hij denkt dat ik dat heb. Begroet worden als ik thuiskom is er ook niet bij. Ja hij komt kijken wie er thuis komt, draait zich om en loopt weer weg..

Ik ben ook al een tijdje niet meer gestrest, alleen wat onzeker door dit gedrag want ik heb geen idee hoe dit te veranderen. Sinds een dag of 2 is mijn schoonzus met haar kinderen even tijdelijk in huis en als zij terug van haar werk besta ik niet meer voor Luca. Dan is zij die alle aandacht krijgt en de kinderen daarna mijn man en ik zit er dan voor piet snot bij!

Alleen als ik alleen thuis ben met hem, pas dan krijg ik aandacht want dan is hij afhankelijk van mij om eten te krijgen e.d. In het begin kreeg ik wel meer aandacht van hem en was ik veel meer gestrest omdat ik niet wist hoe om te gaan met het gebijt. Dat weet ik nog niet goed vooral omdat ik hem niet kan aanhalen zonder dat hij (hard) bijt..welk tijdstip dan ook. Ik laat hem ook regelmatig gewoon even zelf zijn gang gaan en dan gaat hij ver weg van mij met zijn speeltjes bezig. Of liggen in de zon.

Ik heb echt mijn best gedaan om een band te krijgen maar blijkbaar niet goed genoeg of waarschijnlijker..op de verkeerde manier. Ik geef het nu maar gewoon op.. Ik zal toch nog steeds iets uitstralen naar hem wat niet goed is. stres heb ik niet meer. alleen onzekerheid, dat wel maar dat komt voornamelijk door zijn gedrag wat ik niet snap.

Bedankt voor ieder die mij wilde helpen d.m.v. tips die ik ook echt heb uitgevoerd.

[dagmar88]

Ik heb echt mijn best gedaan om een band te krijgen maar blijkbaar niet goed genoeg of waarschijnlijker..op de verkeerde manier. Ik geef het nu maar gewoon op.. Ik zal toch nog steeds iets uitstralen naar hem wat niet goed is. stres heb ik niet meer. alleen onzekerheid, dat wel maar dat komt voornamelijk door zijn gedrag wat ik niet snap.

Relaxxxx! Met je man en kinderen heb je ook geen band geforceerd.
Samen leuke dingen dingen doen, meer is echt niet nodig.
Met niko heb ik een heel goede band. Maar naar mij is hij echt zelden enthousiast.
's Ochtends moet ik meerdere keren roepen en gaat er uiteindelijk een keer een wenkbrauw omhoog als teken van leven.
Als ik een paar uur weg ben geweest kan er soms net een halve kwispel van af
Hij heeft m'n nieuwe vriend pas een paar keer gezien, maar als hij hem ook maar ruikt gaat hij helemaal los.
Staat ie gillend door de brievenbus te kijken
Bij de buurman springt hij loeiend het huis door, ploft op de bank en draait zich op z'n rug.

Van mij moet hij dingen, bij hen is het alleen maar leuk. En hij is gewoon heel dol op mannen.

[Barkley]

Ik stond als kind ook te springen als mijn gekke oom visite kwam want daar kon ik zo gek mee stoeien.
Dat ik niet stond te juichen als mijn moeder thuiskwam Van boodschappen wil nog niet betekenen dat ik haar niet waardeerde. Zij was mijn "normaal".

[Alfilillo]

Maak je geen zorgen Iriszonnetje.... Het lijkt me juist positief dat hij bij jou relaxt is en niet zo nodig door het lint hoeft te gaan, en dat hij in jouw bijzijn ook gewoon zelf kan spelen.

Als mijn vriendin en haar dochtertje binnen komen gaat Alfil ook helemaal los. Bij mij doet hij dat niet, en ik wil het ook niet. Tegelijkertijd weet ik dat hij zich bij niemand zo op zijn gemak voelt als bij mij.

Laat het los en ben blij dat hij bij jou gewoon relaxt is.

[** Angela **]

Ik heb het met Kyto

Ik ben heel veel thuis en heb dat hondje zindelijk gemaakt , opgevoed , 3 jaar getraind en IPO 3 gehaald
Kortom hele dagen mee bezig geweest en als we saampjes zijn ben ik z'n beste vriendin en doet hij alles voor me. Kan ook uren lekker op schoot liggen ( best zwaar n Duitse herder van 33 kg op schoot )

En dan komt de baas thuis en bestaat vrouwtje niet meer. Dan gaat hij nog niet eens meer zitten of af op commando. Laat staan datie komt als ik de honden wil uitlaten
Dat gaat al 5 jaar zo en ik kan me er niet druk om maken hoor


Pinky was als jong hondje bijna net zo
Tot aan gewoon doordeweeks niet eten omdat baas weg was en alleen in t weekend thuis
Baasje thuis dan at ze wel ( na 5 mnd maanden kwam baasje weer elke dag thuis )

Wandelen ??? Nee doen we met de baas
Dat heeft geduurd tot ze 1 jaar was , toen ging er n knopje om en sindsdien ben ik ook ontzettend leuk
Maar baasje is net iets leuker

En ook met haar train ik toch meerdere keren per week en hoor van meerderen dat wij zo hecht en leuk zijn samen . Ja dat is zo , tot baasje verschijnt


Andersom is t met Ziva en Wolfje
Baasje is leuk , maar vrouwtje is veeeeellll leuker

En Kenji vind inmiddels baasje net zo leuk als t vrouwtje

[TessaThomas]

Voor Winni begin ik nu pas te bestaan. Ook ik was thuis vanaf dat we haar in huis kregen, maar ze is helemaal gek van mijn man. Sinds een paar weken/maanden komt ze ook naar mij toe om te knuffelen, maar eigenlijk vooral als de baas er niet is of geen aandacht geeft. Het groeit langzaam, maar als we samen dingen doen is het ook echt wel leuk.

En bij haar ben ik ruim een jaar dus alleen boeiend geweest als ik eten bij me had.

[DeDiana]

Je moet het niet persoonlijk opvatten. Ben gewoon wie je bent en ga vooral niet 'je best doen' om leuk gevonden te worden door je pup. Die band groeit vanzelf en hoe enthousiast hij reageert bij binnenkomst is echt niet dé graadmeter voor wie het belangrijkst zijn voor hem.
Als hij zo blijft bijten als je hem aanhaalt, zou ik hem gewoon even niet meer aanhalen. In plaats daarvan kun je ook met hem spelen, hem simpele commando's laten opvolgen voor een lekkere beloning, samen wandelen, hem dingen leren, etc. Positieve dingen samen doen in plaats van steeds die frustratie dat hij bijt als je hem wilt aaien. Sommige honden houden er ook gewoon niet (altijd) van om geaaid te worden, zeker bij een drukke en misschien overprikkelde pup zou ik dat lekker laten voor wat het is. Juist door het even helemaal niet te doen, kun je misschien dat cirkeltje van het bijten doorbreken en kan hij over een tijdje misschien zelf ook meer genieten van die aanrakingen.

[Paisley]

Ik heb gisteren de film 'Marley and Me" gezien. Ik moest direct aan dit topic denken

Misschien een tip om die te gaan kijken, samen met de kinderen. Hij staat op Netflix.

[ranetje]

Je moet het niet persoonlijk opvatten. Ben gewoon wie je bent en ga vooral niet 'je best doen' om leuk gevonden te worden door je pup. Die band groeit vanzelf en hoe enthousiast hij reageert bij binnenkomst is echt niet dé graadmeter voor wie het belangrijkst zijn voor hem.

Ik ben de enige mens voor mijn honden want woon alleen maar ik moet dan weer de 'competitie' aangaan met de andere honden voor de liefde van een pup.
Zo was Relax als jonge hond helemaal hoteldebotel van haar halfzus Crunch, ondanks dat we veel samen deden en ze ook graag samen trainde maar als ik bv. een speeltje weggooide voor haar ging ze het halen en bracht het terug....naar Crunch - en zo was het met alles.

Haar dochter Mafje was nog erger, dat was vréselijk dikke mik met haar moeder en ik hing er maar bij voor spek en bonen - pas nu ze drie jaar is en de band met moeder Relax toch minder wordt word ik stilaan haar 'god'.

Niet teveel je best doen voor zijn interesse in jou, werkt volledig contraproductief.

Vooral dat

[Iriszonnetje]

Ik stond als kind ook te springen als mijn gekke oom visite kwam want daar kon ik zo gek mee stoeien.
Dat ik niet stond te juichen als mijn moeder thuiskwam Van boodschappen wil nog niet betekenen dat ik haar niet waardeerde. Zij was mijn "normaal".

Hahaha...
Begrepen!!


Nu een aantal dagen verder nog relaxter geworden en ook af en toe op de grond gaan zitten (deed ik eigenlijk niet) en Luca kwam direct op schoot met kluif.
Lijkt ineens of ik wat meer contact heb met hem. Wie weet wordt het nog eens wat samen..

Ik probeer het steeds meer los te laten. Ook mijn schoonzus (die twee honden heeft) helpt mij Luca wat te "lezen".

[Barkley]

Bij mij kwam het vooral beter op gang toen hij doorsliep en wij opeens niet meer moe en versleten waren
Dan is er ook weer wat meer ruimte voor begrip en plezier

[Thijssen_s]

Even een update van de topicstarter

Mika is inmiddels ruim 7 maanden oud. En gaat heel goed! Tuurlijk zijn er nog momentjes die de nodige onrust geven, maar die zijn steeds zeldzamer.
Ze luistert goed, kan prima loslopen, gaat goed met de katten om, speelt leuk met alle soorten honden en is gewoon echt heel lief!

Als ik terugkijk zie ik echt dat mijn eigen onrust de grootste boosdoener is geweest voor alle stress en paniek. Niet dat je die onrust 1,2,3 weg kunt beredeneren overigens.
Als je zo in elkaar steekt is dat gevoel er en zul je het er mee moeten doen. Maar je moet wel voorkomen dat het erger wordt, dat je jezelf helemaal gek maakt en iedereen om je heen...
Tuurlijk komt dat onrustige gevoel nog wel eens bovendrijven, maar ik kan het veel beter relativeren dan toen.

Voor een ieder die in de puppy blues zit: geef je puppy wat om op te knagen (liefst iets wat langer dan 1 minuut duurt voor t op is..) schenk een wijntje/biertje in en bedenk dat het écht over gaat!

[thom]

Even een update van de topicstarter

Mika is inmiddels ruim 7 maanden oud. En gaat heel goed! Tuurlijk zijn er nog momentjes die de nodige onrust geven, maar die zijn steeds zeldzamer.
Ze luistert goed, kan prima loslopen, gaat goed met de katten om, speelt leuk met alle soorten honden en is gewoon echt heel lief!

Als ik terugkijk zie ik echt dat mijn eigen onrust de grootste boosdoener is geweest voor alle stress en paniek. Niet dat je die onrust 1,2,3 weg kunt beredeneren overigens.
Als je zo in elkaar steekt is dat gevoel er en zul je het er mee moeten doen. Maar je moet wel voorkomen dat het erger wordt, dat je jezelf helemaal gek maakt en iedereen om je heen...
Tuurlijk komt dat onrustige gevoel nog wel eens bovendrijven, maar ik kan het veel beter relativeren dan toen.

Voor een ieder die in de puppy blues zit: geef je puppy wat om op te knagen (liefst iets wat langer dan 1 minuut duurt voor t op is..) schenk een wijntje/biertje in en bedenk dat het écht over gaat!

Wat goed om te lezen.

[dagmar88]

Puppen zijn leuk of ik heb gewoon altijd enorme mazzel gehad met die van mij. Pubers vind ik lastiger, met die bananenplantages in de oren en dat hormonengedoe.
Zal vast wel schelen dat er hier bijna altijd één of meer volwassen honden waren om de tanden op bot te vieren, van bijten heb ik nooit veel last gehad. En ze waren ook allemaal in no time zindelijk en de laatste sliep zelfs vanaf dag 1 zoet door van 11 tot 7.
Ik vind ze gewoon lollig, met die dikke poten en het pluis en de maffe oortjes.

Pubers heb ik liever. Dat is al wat.
Met zo'n pup haal je een compleet onbekende hond in huis, moet je gokken hoe zich dat gaat ontwikkelen en je bent er verantwoordelijk voor dat het een beetje aardig opdroogt.
Ik kén heel dat beest niet.
Vond er geen reet aan.

Oh ja.


Jaapje kende ik dus wel al voor hij bleef. Nu zitten we regelmatig vertederd te kijken; konden we hem maar even stil zetten.
Met z'n bolle pootjes en z'n piemelpluis

[*Skye*]

Fijne update!

Haha die laatste tip is een hele goede