Geplaatst: 14 apr 2009 21:17
Terug naar de slipketting vraag:
voor mij is het gebruik van een slipketting een heel prettig hulpmiddel voor de Hogeschool Training van een hond.
Een beetje te vergelijken met het rijden op een stang in de dressuur.
De de slipketting (en de stang ) is een hulpmiddel dat -indien met geweld gebruikt- je dierlijke partner ongelooflijk veel pijn kan bezorgen; maar correct en met "zachte hand" gebruikt levert het je juist de mogelijkheid om met minieme wijzigingen een boodschap door te geven.
Zelf gebruik ik altijd een redelijk dunne, soepele en vrij lange slipketting, die mooi met een boogje door moet hangen. Beschadigingen van het strottenhoofd komen volgens mij alleen voor indien je de slipketting "achter de oortjes" legt (omdat dat zo lekker corrigeert). Achter de oortjes gebruik ik hem nooit.
En van 10 minuutjes slipketting op een trainingssessie beschadigen de haren echt niet.
Correct slipketting gebruik vergt heel veel inspanning van de baas, het is intensief werk omdat je goed moet opletten dat je wel de goede, maar niet de verkeerde (corrigerende) signalen doorgeeft. Ik train dus wel eens met slipketting maar zeker niet op een vol trainingsterrein (te veel afleiding).
In het verleden zag je op trainingsgroepen iedereen met slipkettingen rondlopen en het misbruik hiervan kon je over het algemeen in twee groepen verdelen:
- groep 1 had geen slipketting maar een sleurketting, waarbij de hond steeds harder aan de ketting trok, en zichzelf steeds meer wurgde (ik heb er wel eens eentje onderuit zien gaan).
- groep 2 had geen slipketting maar een pomp en gaf correcties met een frequentie van soms wel 1 per 5 seconden.
Beide groepen hadden honden die de baas (en dat lastige ding) straal negeerde en steeds obsessiever hun eigen plan trokken.
De bazen ondertussen werden steeds wanhopiger omdat hun hond "niet normaal te trainen waren, en nooit op dat ding reageerde". Ook waren de bazen ervan overtuigd dat: "als je maar op de juiste wijze aan dat ding trok, de hond vanzelf gehoorzaam zou worden." Hierin gesteund door een aantal bekende africhters.
Het nekbeet/moederhond imitatie verhaal is óók uit deze contreien afkomstig. Er is zelfs een opvoedcursus op TV geweest waar ene heer MG uit de doeken deed hoe je met een slipketting je hond "op een natuurlijke manier" af kon richten door de nekbeet te imiteren.
Gebruik je een slipketting dan nooit om te corrigeren: jawel, soms.
Twee jaar geleden heeft Collin met de hulp van een slipketting geleerd dat het geen goed idee was om om skaters aan te vallen.
Hij heeft er maar twee (snoeiharde) correcties voor nodig gehad.
Maar dit viel wel onder het hoofdstuk: van dik hout zaagt men in hoge nood planken.
Het opvreten van skaters moest gewoon acuut stoppen.
Dat had niets met een leuke training te maken.
voor mij is het gebruik van een slipketting een heel prettig hulpmiddel voor de Hogeschool Training van een hond.
Een beetje te vergelijken met het rijden op een stang in de dressuur.
De de slipketting (en de stang ) is een hulpmiddel dat -indien met geweld gebruikt- je dierlijke partner ongelooflijk veel pijn kan bezorgen; maar correct en met "zachte hand" gebruikt levert het je juist de mogelijkheid om met minieme wijzigingen een boodschap door te geven.
Zelf gebruik ik altijd een redelijk dunne, soepele en vrij lange slipketting, die mooi met een boogje door moet hangen. Beschadigingen van het strottenhoofd komen volgens mij alleen voor indien je de slipketting "achter de oortjes" legt (omdat dat zo lekker corrigeert). Achter de oortjes gebruik ik hem nooit.
En van 10 minuutjes slipketting op een trainingssessie beschadigen de haren echt niet.
Correct slipketting gebruik vergt heel veel inspanning van de baas, het is intensief werk omdat je goed moet opletten dat je wel de goede, maar niet de verkeerde (corrigerende) signalen doorgeeft. Ik train dus wel eens met slipketting maar zeker niet op een vol trainingsterrein (te veel afleiding).
In het verleden zag je op trainingsgroepen iedereen met slipkettingen rondlopen en het misbruik hiervan kon je over het algemeen in twee groepen verdelen:
- groep 1 had geen slipketting maar een sleurketting, waarbij de hond steeds harder aan de ketting trok, en zichzelf steeds meer wurgde (ik heb er wel eens eentje onderuit zien gaan).
- groep 2 had geen slipketting maar een pomp en gaf correcties met een frequentie van soms wel 1 per 5 seconden.
Beide groepen hadden honden die de baas (en dat lastige ding) straal negeerde en steeds obsessiever hun eigen plan trokken.
De bazen ondertussen werden steeds wanhopiger omdat hun hond "niet normaal te trainen waren, en nooit op dat ding reageerde". Ook waren de bazen ervan overtuigd dat: "als je maar op de juiste wijze aan dat ding trok, de hond vanzelf gehoorzaam zou worden." Hierin gesteund door een aantal bekende africhters.
Het nekbeet/moederhond imitatie verhaal is óók uit deze contreien afkomstig. Er is zelfs een opvoedcursus op TV geweest waar ene heer MG uit de doeken deed hoe je met een slipketting je hond "op een natuurlijke manier" af kon richten door de nekbeet te imiteren.
Gebruik je een slipketting dan nooit om te corrigeren: jawel, soms.
Twee jaar geleden heeft Collin met de hulp van een slipketting geleerd dat het geen goed idee was om om skaters aan te vallen.
Hij heeft er maar twee (snoeiharde) correcties voor nodig gehad.
Maar dit viel wel onder het hoofdstuk: van dik hout zaagt men in hoge nood planken.
Het opvreten van skaters moest gewoon acuut stoppen.
Dat had niets met een leuke training te maken.
helemaal mea culpa maar zegt ook wel genoeg over het effect van een slipketting en correctie *en dat ik toch maar ietsjes meer appel in manwerk uit ga voeren ..ook al mag hij voor de lol.. hij mag bijten maar wel een beetje meer respect voor mij kan geen kwaad 
