Hoezo is dat ziek?massam schreef:Pak-de-bal schreef:massam schreef:kinderen van 10 "krijgen" honden en dat is ziek !
Ik kreeg mijn eerste hond toen ik bijna 7 jaar was.
Ik heb haar 15,5 jaar gehad, toen ging ze dood.
Ik was zelf verantwoordelijk voor mijn hond, maar mijn vader deed de laatste wandeling omdat ik dan al in bed lag. Wel moest ik dagelijks het voer voor haar halen en klaar maken (1 pond gestoomde, gemalen pens per twee dagen+ Donatin, 's morgens wat Hols hondenbrood).
Ik stond vroeger op om met haar te wandelen, ik ging meteen uit school met de hond lopen, vaak urenlang. Katja zat naast mijn stoel, lag naast mijn bed, sliep in mijn tent. En soms in mijn slaapzak.
Ik had haar geleerd om in de goot te poepen, te wachten bij de stoep rand, te komen als ze geroepen werd en te zitten als ze aangelijnd werd. Na een paar jaar wist ze dat in de stankzooi rollen onherroepelijk betekende dat ze in bad (het lavet) moest, ze rolde lekker en tippelde bij thuiskomst meteen door de badkamer in. Verder kon ze veel beter om een ijsje zeuren bij mijn vader als dat wij het konden. Als Katja om een ijsje vroeg trok Pa de portemonnee nog wel eens
Natuurlijk was Katja niet "goed gefokt" ze was gewoon een kruising van onbestemde afkomst geboren in een boerestal, waar we haar met zes weken opgehaald hebben. Vader onbekend, moeder een boerehofhond.
Ze was braaf, goed opgevoed en ging heel vaak met me mee naar school, zowel de lagere als de middelbare. Daar lag ze onder mijn tafeltje tot in de pauze, en dan ging ze kwispelstaartend van kind tot kind en maakte zich dienbaar door het balletje van het babyen uit de bosjes te vissen. Met haar dichte jas kon ze namelijk uitstekend tussen de stekelbosjes door.
Mijn oudste zoon (nu zesentwintig) kreeg voor zijn tiende verjaardag een Cocker spaniël uit het asiel. Natuurlijk was Flupke niet "goed gefokt". Gewoon een pupje van de Vogeltjes markt, gedumpt in het asiel toen bleek dat opvoeding lastig was. En urenlang alleen laten een gillende hond en mopperende buren opleverde.
Flupke volgde mijn zoon op zijn hielen, zat naast zijn stoel, sliep in zijn bed. Ging dagelijks met hem wandelen, vaak urenlang. Ze gingen samen vissen, waarbij Flupke altijd meer ving dan haar baas. Ze brachten de zomers op en vooral in het Veerse Meer door. Alle uren dat hij niet op school zat bracht hij met Flupke door. Hij ging met haar op cursus en bracht het tot GG1 (en dat met zo'n eigenwijze hark!)
Ik heb nu twee kinderen van negen en tien. Ze hebben geen hond maar een kat. Al vier jaar. Ze zijn zeer op hun kat gesteld en vooral de oudste is met zijn Thomas vier pootjes op één buik. Ze zorgen zelf voor het eten van de katten, ik hoef (bijna) nooit te waarschuwen als de voercontainer leeg is. De katers zitten naast de jongens op hun stoel aan tafel en krijgen hapjes vlees, waar ze keurig op wachten. Eigenlijk zijn ze beter opgevoed als de kattendames van Pa. Die pakken gewoon zelf waar ze trek in hebben. Ze slapen bij jongens op/in bed. En komen uitgebreid begroeten als het baasje uit school komt.
Waarom zou een kind geen dier kunnen hebben?