Eens. Of in een bepaalde context. Felix-met-voorheen-een-eenden-opjaag-dwangneurose kijkt er bijvoorbeeld niet echt meer naar om. Vooral niet sinds we een enkele keer wel eens samen een eend uit de vaart jagen.Cleva schreef:Je kunt ze wel leren dat het op een specifieke locatie wel mag en verder nooit.Jion schreef:En ik weet niet hoe je het jachtgedrag met een TT zou kunnen doseren. Ik neem aan dat het dan 'alles of niets' wordt.
Consequent zijn is belangrijk maar je kunt ook overdrijven.
Hij gaat er nu hooguit naar staan kijken met een hoopvolle blik op ons. Maar als we doorlopen loopt hij ook gewoon door.
Verder denk ik, zo door de jaren heen, dat er nog heel wat te winnen is in hoe serieus Jigzy jou neemt Valerie. Ik heb, maar corrigeer me als ik het mis heb, de indruk dat je het belang van de dominantiefactor, ofwel de dominerende factor, onderschat. De normale basisrelatie van leiden en volgen.
Als je hetzen wilt bestrijden zonder stroomband kom je er pas goed achter van hoeveel waarde die basisrelatie is voor een hond, en jezelf. En op hoeveel vlakken je in een hond positief terugziet wat het effect van een duidelijke, betrouwbare, relatie is. In geval van een werkelijk uitmuntende basisrelatie wordt je praktisch niet geconfronteerd met lastig of afwijkend gedrag.
Maar daarvoor moeten sommige honden leren begrijpen dat sociaal wenselijk gedrag in de groep van belang is (bv door privileges). Als een hond dat niet begrijpt, weinig hoeft en evenzogoed elke dag twee bakken eten krijgt, gáát hij dat ook nooit begrijpen. En dat is de hond niet aan te rekenen.
Vaak zie je dat een hond éigenlijk (onbewust of onder ontkenning van het belang van de dominantiefactor) onvoldoende begrenst en geleid wordt, en dat de stroomband dan soelaas moet bieden voor het onstane probleemgedrag.
Dat vind ik bijzonder triest en oneerlijk voor de hond.
Pas als een hond, óndanks een bewezen gezonde basisrelatie, onverbeterlijk de fout in blijft gaan zou ik een stroomband overwégen. En fout is dan iets potentieel gevaarlijks.
Een aardige indicatie van de basisrelatie is of een hond er in 100% van de gevallen blijk van geeft dat hij notitie van je genomen heeft als je buitenshuis subtiel om z'n aandacht vraagt in een normale gemoedstoestand. Daar moet minimaal een blijk van bevestiging van je bestaan op volgen.
Het belangrijkste is of een hondenbaas bereid is om werkelijk objectief te kijken naar de relatie die hij of zij met de hond heeft, en de eventuele confrontatie daarover met zichzelf niet uit de weg gaat.
Eigenlijk wil ik je vragen om jezelf, en je eventuele opvattingen over het belang van het hebben van overwicht op honden nog eens heel goed tegen het licht te houden voordat je met stroombanden begint.
, maar gezien de prijs zou ik denken dat dit ding het niet lang volhoudt.
tot voor kort ging hij mee in de fietskar maar daar is hij nu te groot voor. Ik moet gewoon zorgen dat ze de actie krijgt die ze nodig heeft.
Ik vraag me af waarom het voor sommigen zo'n gevoelig punt is dat er zo hard en heftig op moet worden dóórgegaan.
