Ik vind in de genoemde zaken (bijten, plassen ) de pupeigenaar verantwoordelijk.
Ik juich socialisatie bij de fokker alleen maar toe, en ik ben blij dat wij mensen hebben gevonden die wat dat betreft helemaal op 1 lijn zaten met ons. Of wij met hen. Bij de kennismaking waren er nog geen pups. Daar kregen wij te horen dat ze juist hebben gekeken naar een wat meer open karakter als aanvulling op de ( gestimuleerd door de fokkers, hun woorden ) iets te terughoudende mams. Daarnaast is er qua uiterlijk gekeken.
Mensen waren zo gastvrij, er kwamen regelmatig mensen over de vloer, liepen kinderen van verschillende leeftijd, pups zijn tentoongesteld aan stofzuiger, paraplu's, tuinslang, boodschappenbezorger. Ook zijn ze een keer naar de kinderopvang geweest. Ik zeg
Figo heeft mij best lang te hard gebeten, tot hij buiten een keer echt in mijn arm hing.
Dat is toch echt niet aan de fokker te wijten, maar aan mij.
Ik vind het een beetje dubbel. Zo heb je ook vast tig voorbeelden van ouders, die het niet volgens het boekje doen.