Opvoeden/trainen: vanuit theorie of gevoel?

[tekkel]

Dus ja. Ik doe maar wat en heb eigenlijk gewoon een makkelijk hondje verder

Daar komt het bij mij ook op neer
Al kan je je nog afvragen of onze honden misschien niet juist daardoor zo makkelijk zijn geworden.

Ik ken ook weinig theorieën trouwens, en mijn hond gelukkig ook.
Ik probeer me in de hond in te leven en doe alles op basis daarvan. En als ik ergens tegenaan loop dan vind ik hier op het forum altijd wel een oplossing bij iemand met de juiste ervaring. Die die ervaring misschien wel heeft op basis van de een of andere theorie. Dat weet ik natuurlijk niet

[ranetje]

Ik ben met mijn eerste hond met hulp van de toendertijd aangeboden theorie begonnen.
Gewoon omdat ik niks anders had.
En ik denk dat het nog steeds voor veel kersverse hondenbezitters een goeie hulp kan zijn (afhankelijk van de theorie die ze aangeboden krijgen )

[blondie]

Ik ben met mijn eerste hond met hulp van de toendertijd aangeboden theorie begonnen.
Gewoon omdat ik niks anders had.
En ik denk dat het nog steeds voor veel kersverse hondenbezitters een goeie hulp kan zijn (afhankelijk van de theorie die ze aangeboden krijgen )

Ik denk eerlijk gezegd dat je altijd toch wel een beetje met een theorie moet werken. Als je ze wat aan wilt leren tenminste.
Ik heb in gedachten namelijk mijn pa, die op een of andere manier dacht dat alle honden gehoorzaam geboren worden, en dat ze alle commando's snapten.
Heel simpel voorbeeld, ik had Finn de "high five" aangeleerd. Heel grappig. Toen ik Bluf kreeg kende zij dat nog niet. Volgens pa, vertikte ze het gewoon om te luisteren
Dit is hij heel lang blijven zeggen, ook als ik hem vertelde van het "voor wat hoort wat" principe. Dat de meeste honden best wel wat voor je willen doen, maar dat ze het liever doen als er wat lekkers tegenover staat
En niet een kwaad woord omdat ze weer eens niet kwam als hij haar riep. Tegenwoordig gaat dat gelukkig beter

[ranetje]

Ik ben met mijn eerste hond met hulp van de toendertijd aangeboden theorie begonnen.
Gewoon omdat ik niks anders had.
En ik denk dat het nog steeds voor veel kersverse hondenbezitters een goeie hulp kan zijn (afhankelijk van de theorie die ze aangeboden krijgen )

Ik denk eerlijk gezegd dat je altijd toch wel een beetje met een theorie moet werken. Als je ze wat aan wilt leren tenminste.
Ik heb in gedachten namelijk mijn pa, die op een of andere manier dacht dat alle honden gehoorzaam geboren worden, en dat ze alle commando's snapten.
Heel simpel voorbeeld, ik had Finn de "high five" aangeleerd. Heel grappig. Toen ik Bluf kreeg kende zij dat nog niet. Volgens pa, vertikte ze het gewoon om te luisteren
Dit is hij heel lang blijven zeggen, ook als ik hem vertelde van het "voor wat hoort wat" principe. Dat de meeste honden best wel wat voor je willen doen, maar dat ze het liever doen als er wat lekkers tegenover staat
En niet een kwaad woord omdat ze weer eens niet kwam als hij haar riep. Tegenwoordig gaat dat gelukkig beter

Dat is ook wel zo

Toen ik begon had ik niets anders dan die theorie.
Het was gewoon prettig om me aan "iets" vast te kunnen houden dat redelijk logisch in elkaar leek te zitten zodat ik me wat zekerder voelde en daardoor ook zekerder/duidelijker was naar mijn hond (ook al had ik toen nog niet zo goed door dat dat zo'n effect had).

Waar ik nu met mijn honden mee bezig ben is zo "gewoon", zo "eigen" geworden dat ik het nauwelijks nog als theorie zie
Zelfs veranderingen in aanpak die ik uitzoek voelen niet meer zo als (nieuwe) theorie

Als ik les geef denk ik weer terug aan mijn eigen begintijd.
Die ben ik niet vergeten.
Dus dan komt er weer een theorie die voor die baas/hond combinatie kan helpen.

[mim]

Ik zette mezelf vanmiddag aan het denken
Ik was de honden aan het uitlaten, we moeten altijd ruim een kwartier door de wijk lopen voor we bij het losloopgebied zijn. Nu wonen we redelijk dichtbij het centrum en is er best wat verkeer hier, meer dan we gewend waren in onze vorige woonplaats. Nilo reageert niet op het verkeer maar Coda wel. Die is nog heerlijk jong en impulsief en wordt wat druk van auto's die hard langs haar heen rijden waardoor ze gaat trekken aan de riem en af en toe eens blaft uit opwinding. Ze weet normaal gesproken dat ze rustig moet lopen aan de lijn, vooruit lopen mag wel maar in de lijn hangen niet. Alleen als we het laatste stukje langs de rondweg moeten lopen vindt ze dat heel moeilijk vanwege het verkeer.

Nu zat ik al allerlei technieken te bedenken om haar rustiger te laten lopen langs die rondweg. Clickeren, voerbeloningen, haar iets in haar bek laten dragen etc. En dat hielp allemaal bij elkaar wel een beetje hoor. Maar de laatste dagen werd ik er zelf een beetje chagrijnig van. Als ik dat naar haar uit wordt de opwinding alleen maar groter dus heel simpel hield ik haar riem korter bij me zodat ze niet veel kracht kon zetten. Puur om te voorkomen dat ze steeds probeert vooruit te rennen. En wat blijkt, dat werkt! Ik heb haar uiteraard beloond (met stem) als ze rustig liep en vandaag zag ik haar heel bewust naar me toe lopen op het moment dat er een auto voorbij rijdt waar ze anders op zou reageren. Ze ging netjes naast lopen en had haar volledige aandacht bij mij. Dit pikte ze dus veel sneller op dan dat hele clicker-plan wat ik had uitgewerkt

Ik betrapte mezelf er dus op dat ik dingen misschien wel moeilijker maak dan ze zijn door zo theoretisch te denken. Gevoelsmatig handelen is misschien wel veel simpeler en effectiever. Ben ik de enige die op een dag tot die conclusie komt? Of zijn jullie daar bewust mee bezig?

Ik zou zeggen, ga vaker van je gevoel uit Al die theorieën die je er vaak over loslaat zijn ( voor mij dan) ingewikkeld

[Goldendelicious]

Er is geen theorie perfect toepasbaar op elk type hond. Als je daar je gevoel en inlevingsvermogen niet mee laat spelen, dan heb je in opvoeding en aanlering een groot probleem. Hier 3 honden die verschillend worden 'opgevoed', niet vanuit 1 enkel nietszeggend theorietje. Wel vanuit de visie dat we moeten leren luisteren naar hondentaal en -gedrag en daarop moeten anticiperen.

[Manu]

Ik was zo bloedzenuwachtig toen ik Manu kreeg. Ik had boeken gelezen van zowel Cesar Milan als Martin Gaus en van de hondenfluisteraar.
Nu doe ik ook een hoop informatie op het Hondenforum op.
Dankzij alle informatie kan ik bepalen wat het beste bij mij en Manu past.

Ik ben geen geboren leider, absoluut niet zelfs. Ik ben iemand die zelden haar stem verheft, niet duidelijk aanwezig is in een ruimte, maar ik heb wel een paar goede eigenschappen als geduld, kalm, rust, duidelijk en als ik iets wil, wil ik het ook goed.
Manu is een hond die qua karakter goed bij mij past. Hij is juist heel enthousiast, ik merk dat mijn rust en geduld dan echt wel nodig is voor hem.
Mijn vriend zegt ook dat hij mij en Manu regelmatig samen ziet lachen. We zijn eigenlijk altijd bij elkaar en als Manu ergens onzeker over is komt hij bij mij. Mijn vriend is juist een echt dominant persoon, die loopt een ruimte in en wordt gezien. Maar hij heeft veel minder geduld en is onduidelijker naar de hond toe wat hij van hem wil. Dat kun je echt aan Manu merken.
Wat ik wil zeggen is, ik doe heel veel op gevoel, maar wel op basis van de theorie die ik geleerd heb.
Ik denk alleen dat je nog zoveel theorie kunt lezen, het moet wel bij je eigen karakter passen en natuurlijk bij die van je hond.
Als ik als een Cesar Milan in een ruimte zou gaan staan om die op te eisen weet ik zeker dat ik niet direct resultaat heb, ik denk zelfs dat hij me uit zou lachen. Al heb ik van Cesar in dat stukje wel weer dingen mee gepikt.
Gaus vond ik leuk te lezen, maar ik vind dat in de praktijk lastig met een jonge hond. Manu kent het woordje nee maar al te goed en als hij lomp is of hij loopt weer eens voor mijn voeten omdat hij een andere hond ziet krijgt hij gewoon een knietje

[Lief]

Mijn hond vroeger thuis was een labrador. Vervolgens kregen wij Misty, een Malamute met een leerachterstand. Wij hebben door schade en schande moeten leren. Ik heb nooit een hondenschool gedaan of theorieën gelezen anders dan dat ik mij heb verdiept in hoe een hond denkt.
Blijkbaar werkt dat gevoel dan toch ook, want mijn honden doen het best aardig.