Het HondenForum

Dinos schreef:

bellabeest schreef:

Dinos schreef:Vreemde vraag misschien, heb hier al aantal leden gehoord dat hond moest bij gespoten worden.
Is dit fout d.a verkeerde bezuiniging?? Je kan toch neem ik aan flinke spuit geven beter teveel als te weinig, maar nogmaals heb hier zelf geen ervaring mee gehad, en verliep in mijn gevallen rustig en volgens boekje.

nee bij sommige dieren, moet er echt een dubbele of 3dubbele dosis gegeven worden, ligt ook beetje aan de manier van inslapen. sommige dieren zijn nog "zo sterk" bij andere is het hart al zo verzwakt dat het bloed heel langzaam rond gaat waardoor de euthanisaat te verdunt bij het hart aankomt waardoor het heel lang duurt voor het hart stopt en bijspuiten nodig is.

OK snap ik maar waarom geen veilige marge aanhouden? Hond slaapt toch al dus waarom geen extra dosis, desnoods tegen extra betaling wat iedereen zou betalen als het daardoor rustig verloopt.

Die tweede spuit is volgens mij het probleem niet, het gaat om de narcosespuit, tenminste, in mijn geval. Kat bleef uit alle macht tegen die narcose vechten.

Dinos schreef:

bellabeest schreef:

Dinos schreef:Vreemde vraag misschien, heb hier al aantal leden gehoord dat hond moest bij gespoten worden.
Is dit fout d.a verkeerde bezuiniging?? Je kan toch neem ik aan flinke spuit geven beter teveel als te weinig, maar nogmaals heb hier zelf geen ervaring mee gehad, en verliep in mijn gevallen rustig en volgens boekje.

nee bij sommige dieren, moet er echt een dubbele of 3dubbele dosis gegeven worden, ligt ook beetje aan de manier van inslapen. sommige dieren zijn nog "zo sterk" bij andere is het hart al zo verzwakt dat het bloed heel langzaam rond gaat waardoor de euthanisaat te verdunt bij het hart aankomt waardoor het heel lang duurt voor het hart stopt en bijspuiten nodig is.

OK snap ik maar waarom geen veilige marge aanhouden? Hond slaapt toch al dus waarom geen extra dosis, desnoods tegen extra betaling wat iedereen zou betalen als het daardoor rustig verloopt.

omdat er geen veilige marge is!.
pas hadden we een zwaan met de dierenambu met gebroken poot en gebroken vleugel. misschien niet helemaal te vergelijken met een hond of kat. maar die heeft voor 120 kilo dier euthanisaat gehad. en nog ging het moeizaam. dus wat hanteer je dan als veilige marge

Ja geen flauw idee daarom mijn vraag, spuit een chi in als een rottie en een Deense dog als veulentje maar nogmaals weet niet of het zo werkt .

Probleem is niet de hoeveelheid, maar de opname. bij sommige dieren is de circulatie zo slecht dat de opname heel traag gaat, dan maakt het ook niet zoveel uit hoeveel je ingespoten hebt, dan gaat het langzaam. Mooiste is als er een injectie in een bloedvat gegeven kan worden, als die goed in het bloedvat zit, gaat het vrijwel altijd soepel (en dus niet stiekem toch ernaast en dat gebeurt weleens, soms is een bloedvat ontzettend lastig aan te prikken).
Wat kinderen betreft ga ik wel grotendeels met bp mee, ook de minder mooie kanten van het leven mogen ze zien. Maar ik zou met de oudste zeker (proberen te) overleggen wat ze zelf wil.

Hier is Ian bij alle 2 er bij geweest.
Bij de eerste was hij 10 maanden.
En bij de 2e 1 jaar en 8 maanden.
Heb hem ook op zijn manier afscheid van laten nemen.

Dinos schreef:Vreemde vraag misschien, heb hier al aantal leden gehoord dat hond moest bij gespoten worden.
Is dit fout d.a verkeerde bezuiniging?? Je kan toch neem ik aan flinke spuit geven beter teveel als te weinig, maar nogmaals heb hier zelf geen ervaring mee gehad, en verliep in mijn gevallen rustig en volgens boekje.

nee, bij dingo had de da genoeg ingespoten om een paard mee plat te krijgen, maar als ik de riem aanraakte, stond hij nog steeds op om mee te gaan. toen hij eindelijk sliep, kreeg hij zijn 2de spuit, maar zijn hart stopte niet. pas na 2x spuiten stopte zijn hart. hij was een enorme vechter.

Dinos schreef:Vreemde vraag misschien, heb hier al aantal leden gehoord dat hond moest bij gespoten worden.
Is dit fout d.a verkeerde bezuiniging?? Je kan toch neem ik aan flinke spuit geven beter teveel als te weinig, maar nogmaals heb hier zelf geen ervaring mee gehad, en verliep in mijn gevallen rustig en volgens boekje.

Ligt aan het dier en hoeft echt geen fout van de DA te zijn. Toen ik afscheid nam van mijn tienjarige paar kilo wegende konijn is er uiteindelijk ook extreem veel gespoten. Konijn was nooit een dag van haar leven ziek geweest en nog in topconditie maar haar achterhand liet het afweten dus vond ik het tijd worden. Tijdens de euthanasie bleek het hart echter nog zo enorm sterk te zijn dat de DA uiteindelijk een hoeveelheid heeft moeten bijspuiten die genoeg is om een berner sennen te laten inslapen. DA stond er zelf van te kijken.

kipo schreef:Probleem is niet de hoeveelheid, maar de opname. bij sommige dieren is de circulatie zo slecht dat de opname heel traag gaat, dan maakt het ook niet zoveel uit hoeveel je ingespoten hebt, dan gaat het langzaam. Mooiste is als er een injectie in een bloedvat gegeven kan worden, als die goed in het bloedvat zit, gaat het vrijwel altijd soepel (en dus niet stiekem toch ernaast en dat gebeurt weleens, soms is een bloedvat ontzettend lastig aan te prikken).

Om die reden laat ik altijd de 2de spuit rechtstreeks in het hart geven. Geen gedoe met circulatie etc.
Eerste is gewoon roesje in de spier. Ook geen gemier vt zoeken van een ader.
Nooit hectiek of "aanvallen" gehad

5 en 6? Kom op die hoeven dat toch nog niet mee te maken.
Waarom zou je dat uberhaupt willen?

mmartinn schreef:5 en 6? Kom op die hoeven dat toch nog niet mee te maken.
Waarom zou je dat uberhaupt willen?

omdat ook kinderen moeten leren dat afscheid nemen bij het leven hoort.

mmartinn schreef:5 en 6? Kom op die hoeven dat toch nog niet mee te maken.
Waarom zou je dat uberhaupt willen?

Omdat ze op die manier zien wat er gebeurt en het in hun hoofdjes niet veel groter en erger wordt dan het is. Zeker als je een da hebt die meewerkt, dwz rustig de tijd neemt en goed uitlegt, kan het ook voor jongere kinderen helpen bij het afsluiten.
Het hoeft niet, als je zelf enorm overstuur raakt, is het misschien beter van niet en voor sommige kinderen is het ook teveel, maar dat moeten de ouders per kind bekijken, vind ik.

Ja maar die ellende op die tafel hoeven ze mijn inziens nog niet mee te maken. Niet op die leeftijd.

mmartinn schreef:Ja maar die ellende op die tafel hoeven ze mijn inziens nog niet mee te maken. Niet op die leeftijd.

Bij onze da hoeft de hond niet op tafel, gewoon op een deken/kussen op de grond en je kunt ook kiezen om de da thuis te laten komen. Veel euthanasiën verlopen heel rustig, het hoeft echt geen drama te zijn en kinderen zijn enorm veerkrachtig.
Een kennis van mij heeft pasgeleden haar hond thuis laten inslapen, daar waren ook haar kleinkinderen van 1,5 en 3 jaar bij, de oudste heeft naderhand nog geholpen de hond te begraven. Dat is allemaal heel mooi gegaan en voor de kinderen ook prima.

Maar nogmaals, wat mij betreft zijn de ouders degenen die daarover beslissen en als jij jouw kinderen te jong vindt, dan laat je ze er niet bij.

mmartinn schreef:Ja maar die ellende op die tafel hoeven ze mijn inziens nog niet mee te maken. Niet op die leeftijd.

Hier is het gewoon thuis gebeurt op hun deken.
Ian eerste keer bij vriendin op de bank.
2e x bij papa op schoot.

Hij heeft ze daarna nooit gezocht en elke avond zwaait hij naar ze .

crutz schreef:

kipo schreef:Probleem is niet de hoeveelheid, maar de opname. bij sommige dieren is de circulatie zo slecht dat de opname heel traag gaat, dan maakt het ook niet zoveel uit hoeveel je ingespoten hebt, dan gaat het langzaam. Mooiste is als er een injectie in een bloedvat gegeven kan worden, als die goed in het bloedvat zit, gaat het vrijwel altijd soepel (en dus niet stiekem toch ernaast en dat gebeurt weleens, soms is een bloedvat ontzettend lastig aan te prikken).

Om die reden laat ik altijd de 2de spuit rechtstreeks in het hart geven. Geen gedoe met circulatie etc.
Eerste is gewoon roesje in de spier. Ook geen gemier vt zoeken van een ader.
Nooit hectiek of "aanvallen" gehad

Oh zo doet mijn dierenarts het ook. Hier ook nooit een strijd gezien bij de katten of de honden. Dacht eigenlijk dat alle DA dezelfde methode hanteerden.

Renee1966 schreef:

crutz schreef:

kipo schreef:Probleem is niet de hoeveelheid, maar de opname. bij sommige dieren is de circulatie zo slecht dat de opname heel traag gaat, dan maakt het ook niet zoveel uit hoeveel je ingespoten hebt, dan gaat het langzaam. Mooiste is als er een injectie in een bloedvat gegeven kan worden, als die goed in het bloedvat zit, gaat het vrijwel altijd soepel (en dus niet stiekem toch ernaast en dat gebeurt weleens, soms is een bloedvat ontzettend lastig aan te prikken).

Om die reden laat ik altijd de 2de spuit rechtstreeks in het hart geven. Geen gedoe met circulatie etc.
Eerste is gewoon roesje in de spier. Ook geen gemier vt zoeken van een ader.
Nooit hectiek of "aanvallen" gehad

Oh zo doet mijn dierenarts het ook. Hier ook nooit een strijd gezien bij de katten of de honden. Dacht eigenlijk dat alle DA dezelfde methode hanteerden.

nee, vanwege de fijngevoeligheid van de klanten doen de meeste da's het niet rechtstreeks in het hart. ik laat de keuze altijd bij de da. het maakt mij niet uit, want het dier voelt het dan toch niet meer, en het gaat een stuk sneller.

lunaquinty schreef:

Renee1966 schreef:

crutz schreef:

kipo schreef:Probleem is niet de hoeveelheid, maar de opname. bij sommige dieren is de circulatie zo slecht dat de opname heel traag gaat, dan maakt het ook niet zoveel uit hoeveel je ingespoten hebt, dan gaat het langzaam. Mooiste is als er een injectie in een bloedvat gegeven kan worden, als die goed in het bloedvat zit, gaat het vrijwel altijd soepel (en dus niet stiekem toch ernaast en dat gebeurt weleens, soms is een bloedvat ontzettend lastig aan te prikken).

Om die reden laat ik altijd de 2de spuit rechtstreeks in het hart geven. Geen gedoe met circulatie etc.
Eerste is gewoon roesje in de spier. Ook geen gemier vt zoeken van een ader.
Nooit hectiek of "aanvallen" gehad

Oh zo doet mijn dierenarts het ook. Hier ook nooit een strijd gezien bij de katten of de honden. Dacht eigenlijk dat alle DA dezelfde methode hanteerden.

nee, vanwege de fijngevoeligheid van de klanten doen de meeste da's het niet rechtstreeks in het hart. ik laat de keuze altijd bij de da. het maakt mij niet uit, want het dier voelt het dan toch niet meer, en het gaat een stuk sneller.

Dat vind ik raar, want er is helemaal niks engs aan. Beest slaapt, dan prikt hij in het hart, trekt wat bloed op en spuit vloeistof in.

Bij onze dierenarts vaak de katten op schoot en de hond lekker op een deken; niks raars en mij zoon gaat er altijd bij zitten.

Pat75 schreef:

mmartinn schreef:Ja maar die ellende op die tafel hoeven ze mijn inziens nog niet mee te maken. Niet op die leeftijd.

Hier is het gewoon thuis gebeurt op hun deken.
Ian eerste keer bij vriendin op de bank.
2e x bij papa op schoot.

Hij heeft ze daarna nooit gezocht en elke avond zwaait hij naar ze .

Mijn oudste mocht 's avonds altijd wijzen welke ster ze waren geworden.
En dan zei hij ze elke nacht weltrusten.
Nu is hij 9 jaar en doet dat niet meer, maar wel toen hij 2 jaar was.

mmartinn schreef:Ja maar die ellende op die tafel hoeven ze mijn inziens nog niet mee te maken. Niet op die leeftijd.

Hoezo "ellende op die tafel?"

Afgelopen november is de DA hier gekomen. Kwam bij ons op de grond zitten. We hebben koffie gedronken, we hebben gepraat. Saar is met haar kop op mijn schoot in slaap gevallen, en bij het spuiten van de euthanasiespuit was DA halverwege (nog steeds wij allen zittend op de grond) en ik zei toen dat het al gedaan was. Was het ook. Hadden mijn nichtjes prima bij kunnen zijn hoor.
Geen "ellende op een tafel" hier.

Ok. Kun je daar voor kiezen dan? Ken alleen die tafel.

Nee hoor. Met Zoë zat ik op de grond, die ging nooit op tafel bij de DA, vond ze maar eng

mmartinn schreef:Ok. Kun je daar voor kiezen dan? Ken alleen die tafel.

Met de meeste da kun je prima overleggen. Vergeet niet dat je op internet vooral verhalen vindt van dingen die niet goed/prettig gegaan zijn. Als alles goed gaat, heb je minder behoefte om dat van je af te schrijven.

noekie schreef:Bij onze dierenarts vaak de katten op schoot en de hond lekker op een deken; niks raars en mij zoon gaat er altijd bij zitten.

Pat75 schreef:

mmartinn schreef:Ja maar die ellende op die tafel hoeven ze mijn inziens nog niet mee te maken. Niet op die leeftijd.

Hier is het gewoon thuis gebeurt op hun deken.
Ian eerste keer bij vriendin op de bank.
2e x bij papa op schoot.

Hij heeft ze daarna nooit gezocht en elke avond zwaait hij naar ze .

Mijn oudste mocht 's avonds altijd wijzen welke ster ze waren geworden.
En dan zei hij ze elke nacht weltrusten.
Nu is hij 9 jaar en doet dat niet meer, maar wel toen hij 2 jaar was.

Ja doen we hier ook .
Nu alleen zwaaien ivm dat het nog licht is.

Denk dat het voor hem moeilijker was geweest als ik hem bv naar de buren had gebracht.
En als hij weer terug kwam 1 hond minder er was geweest.
Ook al zijn ze nog klein ze zijn niet gek.
Bij Bobbie de eerste reageerde hij niet echt gaf hem wel een kusje maar verder niks.
Blits vorig jaar moest hij toch wel even huilen toen Blits was in geslapen.
Maar s'avonds wel ook gelijk naar buiten wijzen en was het doei doei.

Dus ja hier bleef hij er gewoon bij zo jong als dat hij was/is.

Ja Het ligt denk ik ook aan je kinderen en hoe je er zelf mee omgaat.
Scooby raakte in shock na zijn operatie en wij waren er met spoed heen gegaan met andor voor bloedtransfusie.
We waren dus met het hele gezin daar toen hij stopte met ademhalen.

Na afloop heeft Milan toen scooby een kusje gegeven en geaaid en dat vond hij heel leuk; want scooby was mishandeld geweest en dat kon hij nooit.
Dat mama huilde vond hij zielig maar hij heeft toen we thuis kwamen ook nooit paniek gehad dat scooby niet mee was.

mmartinn schreef:Ok. Kun je daar voor kiezen dan? Ken alleen die tafel.

DA kwam bij ons aan huis. We hebben wel een tafel, maar nooit gedacht dat ik haar daarop kon laten staan. Waarom zou ik? DA kan toch ook gewoon bukken?

Renee1966 schreef:Nee hoor. Met Zoë zat ik op de grond, die ging nooit op tafel bij de DA, vond ze maar eng

Mijn DA liet de honden ook inslapen op de grond op een kleedje als het in de praktijk gebeurde.

Voor Rana is hij thuis gekomen.
Die had ik niet eens naar de praktijk kunnen brengen in mijn eentje.

jan en gina zijn allebei bij de da ingeslapen.
gina lag wel op de (operatie)tafel, maar die was dan ook onder narcose en is dat gebleven tot het einde; bij jan zat ik op de grond en lag hij bij me, die is met zijn hoofd op mijn arm ingeslapen.

mijn honden worden bij de da nooit op de tafel behandeld, die blijven gewoon op de grond.

Denk idd ook hoe je er als ouder(s) mee omgaat hoe het voor het kind is.
Ik heb ook gehuild waar hij bij was ook de dagen erna en dan kwam hij bij mij en was het missuhhh en ik gaf daar dan gewoon eerlijk antwoord op.

Het hoort erbij en is helaas onvermijdelijk.


Voor Milan zat er dan weer een "voordeel " aan. ( weet even niet hoe ik het anders moet zeggen).
Eindelijk voor 1 x k uffelen :'(.

Kijk weet niet hoe het gaat als Gajes ooit gaat.
Maar dat is voor latere zorg.

Mijn kinderen waren 8 en 11 jaar.
Ik heb ze er niet bij gelaten omdat ik niet tegelijkertijd moeder kon zijn die de kinderen door een heftige ervaring begeleidde en baas die afscheid nam van een geliefde hond. Dat moment was voor haar en mij. Daarna mochten ze er wel bij om nog afscheid van haar te nemen.

Mijn d.a gaat mee in wens klant, tot op zekere hoogte denk ik . Heb mijn Pipo in de tuin laten inslapen onder zijn favoriete boom. Maar als ik het op strand had gewild zou d.a dit ook gedaan hebben.