Inge O schreef:ik vind het inschatten van intelligentie bij dieren één van de allermoeilijkste onderwerpen dus nee, een antwoord heb ik zeker niet. ik stond het net vanmorgen ook nog te denken toen ik de twee jongste honden zag spelen : kwastje dacht dat mafje achter haar aan om de auto was gerend en stond haar dus (tevergeefs) op te wachten, ging nog eens helemaal rond de auto kijken maar nee, geen maf - die zat nog steeds op haar zelfde plekje een meter of 20 verder, te kijken naar kwastje. toen vroeg ik me dus ook af of mafje kon inschatten wat daar gaande was, of ze kon zien dat kwastje 'bedot' was en er misschien net zoals ik lol om had?
maar om concreet op je vraag te antwoorden : nee, ik denk niet dat conditioneren, automatisme en instinct aan de ene kant en nadenken aan de andere kant elkaar compleet in de weg zitten om de simpele reden dat nadenken dan evolutorisch niet eens had kunnen ontstaan.
dat laatste denk ik ook , maar het vervelende is dat vermogens als intelligentie , maar b.v. ook empathie , of voelen ( en dan met name wanneer het complexe emoties betreft die een mate van cognitie veronderstellen zoals jaloezie of schaamte ) , door sceptici telkens weer als niet behorend bij dieren en dus als exclusief menselijk worden geduid.
De crux is dan denk ik : bedotten , misleiden , begrijpt een dier dat ? Geen experiment overtuigt , want er is altijd een experiment dat een volledig menselijk begrip van bedotten , misleiden veronderstelt , en natuurlijk rijkt het dier niet zo hoog op deze parameters als de mens .
Maar als we nu eens zeggen dat vermogens vaak op deelvermogens , en dat deelvermogens vaak niet 'alles of niets '- verschijnselen zijn , en dat de samenhang van deze (deel)vermogens soort specifiek zullen zijn , misschien kunnen we dan de theoretische ruimte scheppen om althans in principe rekening te houden met de complexiteit van het geestesleven van dieren .