Willem, wat doe je nu...?!?!?!?! - p.19

[Hanneke2]

Oh wat goed dat je hem opvangt en wat doet hij het al goed!

Ik vind het ook wel een Jack.

[Eilfy]

100% een Jack, wat een leuke man Past ook prima bij Laissah en Mister

[renee-uk]

welkom thuis wills of jack
je kon het heel wat slechter treffen en what's in a name
kan me herinneren dat je daar met lais ook niet meteen uit was

[Brindlecardi]

Wat leuk

[Zamunda]

Leuke reacties weer, bedankt .

Hij kleurt ook zo mooi bij de andere twee!

Klinkt goed hoor. Fijn dat hij nu opvang heeft en zich aan je twee kanjers op kan trekken. En daarbij dat het zo goed gaat met de katten tot zover, dat zal een verademing voor je zijn. Als ik het zo lees weet je allang dat hij blijft als het zo goed blijft gaan

Dat is zéker een verademing! Echt zo fijn!

Oh die is leuk gefeliciteerd
Enne natuurlijk heet hij Jack weet je wel niet hoe cool die naam is

Ja, Jack is übercool .

Hij ziet er lief uit. En drie is een prima aantal toch?

Ja hoor, en vier misschien ook nog wel . Maar ik wil helemaal geen reu. En geen windhondachtige ivm jagen. En geen horizonvervuiler. En geen Middellandsezeëer. En en en... Zucht.

Welkom thuis Jack wind ze maar lekker om je vinger

HOU OP . Breng dat beest effe op nog meer ideëen zeg .

welkom thuis wills of jack
je kon het heel wat slechter treffen en what's in a name
kan me herinneren dat je daar met lais ook niet meteen uit was

Haha, ja dat duurde een dag of vijf. Uiteindelijk kwam Miranda met de aanzet die precies goed voelde. Maar met Lais haar naam moeten we nog heeeeeeel lang doen, met die van Wills alleen maar totdat zijn nieuwe baasje hem komt halen dus daar hangt wat minder vanaf .

[Zamunda]

Dag 2.

Toen ik vanmorgen de kamer inkwam lagen de grote mannen ieder op een bank, heerlijk gezicht . Wills was gaan zitten, maar verder heerste er complete rust. Ik ging even wat rommelen en ondertussen bleef Willem, me aandachtend volgend met zijn blik, rustig zitten op de bank. Super!

Daarna even de tuin in met de mannen en Willem was weer erg schichtig zo met mij achter hem aan, maar gelukkig ging hij toch zitten poepen. Hij heeft een hele tijd zitten persen en ik gok dat ie aan de diarree is, maar het was nog donker dus ik kon het niet zien. Zometeen maar even kijken (en opruimen). Ik hoopte dat hij ook nog zou gaan plassen, maar dat wilde Wil niet. Hij liep maar schichtig van links naar rechts en achterom te kijken, wat ik nou toch van hem wilde en waarom hij niet van me afkwam. Dus ik ben maar naar binnen gegaan, zijn riem afgedaan en Laissah erbij gelaten; het weerzien ging prima en er was geen sprake van ganging up dus dat was fijn. Vanuit Lais niet gelukkig, maar vanuit Mister vond ik het ook even afwachten omdat Lais het een goed idee vond om gisterochtend loops te worden en Mister haar vandaag misschien wel zou willen verdedigen als zijnde zijn teef. Maar niets van dat al dus. Heerlijk.

Ik ben even met een banaan op de bank gaan zitten en Mister kroop gelijk bij me. Lais ging gelukkig op een andere bank, dus Wils plekje naast mij was nog vrij. En hij wilde echt wel, maar hij durfde niet. Hij heeft een minuut of vijf gedrenteld en toen heb ik hem bij me geroepen (wat reageert die hond goed op zijn naam zeg !), rustig zijn riem omgedaan en met zeer lichte druk hem naar zijn plekje genomen. Er was amper druk voor nodig: hij wilde het zelf al zo graag dat hij er maar een heel klein beetje hulp bij nodig had. En nu ligt hij dus lekker naast me .

Hahaha, terwijl ik dit schreef zat ik een beetje te mijmeren over zijn naam. Dat hij zo goed naar Wills luistert, dus dat het dan toch maar bij Wills/Willem moet blijven. Maar ik vind Wills dus niet lekker bekken en Willem moet ook verkort kunnen worden. Dus dan wordt dat Wil, maar dat vind ik dan weer een vrouwennaam. Dus toen vroeg ik me af hoe mensenmannen die Willem heten hun naam soms inkorten... dat is toch niet Wil ? "Wim. Wim!", fluisterde ik hardop toen ik erop kwam. Prompt keek Willem/Wim me aan! Wim it is .

[Hylos]

Oh wat een leukerd die Wim
Je hebt een herder, een semi klapkaak.. tsja daar hoort nog een Wim bij hoor. Dat past precies in die roedel

[veertje]

Fijn dat Wills bij jou mag blijven! Nog een prikoor in huize Zamunda Ik zie een tweede Nanna opkomen, met mooi divers roedeltje

Ik vind Wil een echte mannennaam

[Fotogravinnetje]

Wim is een leuke naam. Zo kortte een vriendin van me mijn naam ook af. Wil werd namelijk Willie (Wortel) en daar had ik een hekel aan. Twee van m'n zussen hebben dat ook overgenomen en noemen mij nog steeds zo

[Ingrid48]

haha, Wim it is dus
Fijn dat het zo goed gaat op dag 2. Ik was zo benieuwd hoe het vannacht was gegaan, maar je hebt ze dus niet gehoord.
Poeh, wie had kunnen denken dat het allemaal zo snel goed zou gaan, ikke niet maar ben heel blij dat hij (tuurlijk tijdelijk..) zijn plekje heeft gevonden

[Ptje]

Aaah Wim is de naam van mijn lagere school geliefde dus helemaal goed.
Wat fijn dat ie je al zo goed begint te vertrouwen, straks heeft ie je helemaal rond zijn denkbeeldige vinger gewonden maar ach daar zul je wel bestand tegen zijn.
Je moet gewoon net zo standvastig blijven als ik, gaat je vást lukken

[kooi]

Hit the road Jack?

Moet het nog zien....

[DeDiana]

Mooi om te lezen! En natuurlijk super dat het zo goed gaat

[Achi]

Wat leuk om te lezen en wat gaat het al goed na 2 dagen , dat beloofd veel voor de toekomst
Zolang het vinden van een geschikte naam het grootste probleem is......

(Hier ook net een week een 'Jack' erbij dat was na uren praten de enige naam waar alle gezinsleden mee konden leven.
Stiekem vind ik hem eigenlijk helemaal geen Jack maar het zal vast wel wennen )

[Fabiola17]

Dus toen vroeg ik me af hoe mensenmannen die Willem heten hun naam soms inkorten... dat is toch niet Wil ? "Wim. Wim!", fluisterde ik hardop toen ik erop kwam. Prompt keek Willem/Wim me aan! Wim it is .

Meneer Fabiola heet Willem, en daar moet je het niet wagen om Wim tegen te zeggen, maar dat terzijde.

Wat een bofkont die Wim!

[Tineke]

Wim je hebt het getroffen jongen

[Ingding]

Ik zeg houden!

[Nerazi]

Ik zeg houden!

Juist!



Wat een leuke nieuwe aanwinst die Wim! Die is met zijn bange kontje in de boter gevallen.

[Thomas]

Wat leuk, ik ben benieuwd!

Hoe is Mister er verder onder?

[Emma]

I.P.v Wills, las ik steeds willis. Of williz. En dat vind ik wel een leuke naam.
Maar ik las al dat het wim wordt.
Geinig beestje hoor

[*Wolf*]

I.P.v Wills, las ik steeds willis. Of williz. En dat vind ik wel een leuke naam.
Maar ik las al dat het wim wordt.
Geinig beestje hoor

Willis vind ik ook leuk, leuker dan Wim. Of Wilson, vind ik ook leuk. Hoe dan ook is de naam maar bijzaak. De hond is om te zoenen

[Zamunda]

Ik ben heel blij dat Foxy en Wills apart terechtgekomen zijn; ik had al zo'n vermoeden dat het beter zou zijn voor hen maar ik kreeg zondag nog een berichtje van het vorige gastgezin dat Foxy na het vertrek van Wills ineens veel vrijer was. Hij kwam ineens veel meer naar hen toe en kwam zelfs uit zichzelf naar de nieuwe opvangers toe. Iets wat daarvoor echt niet aan de orde was geweest. Voor mij en hen een bevestiging dat ze het apart van elkaar veel beter (gaan) doen. Het kan ook zijn dat Willem juist het schichtigst is en het voor hem op dit punt niet zoveel uitmaakt dat Foxy er niet is, maar voor Foxy is het duidelijk een wereld van verschil. Toen wij er waren zag ik ook dat op moment dat Wills weer naar zijn schuilplekje ging Foxy nog even bleef zitten maar na een minuutje toch ook maar weer bij Wills in het hoekje kroop.
Ik merk het met wandelen en hier in huis ook: Willem is errug schichtig. Maar dat komt wel goed, ik heb daar wel vertrouwen in. Het is trouwens een enorme lekkerbek en vreetzak : als hij ergens een zakje hoort kraken kijkt ie gelijk heel hoopvol en watertandend op . Ja, dat zit wel goed hier .

[Zamunda]

Oh wat een leukerd die Wim
Je hebt een herder, een semi klapkaak.. tsja daar hoort nog een Wim bij hoor. Dat past precies in die roedel

Hahaha . Maar straks wordt ie nog opgegeten door de valse kutheddûh en de vechthond ...

Fijn dat Wills bij jou mag blijven! Nog een prikoor in huize Zamunda Ik zie een tweede Nanna opkomen, met mooi divers roedeltje

Ik vind Wil een echte mannennaam

Ja nog zo'n puntoor, en deze puntoren vervuilen de horizon nóg meer dan die van die andere !
En Wil is ook wel voor mannen, maar ik ben opgegroeid met een vrouwelijke Wil in de omgeving en daarom heb ik er een vrouwenassociatie bij .

Wim is een leuke naam. Zo kortte een vriendin van me mijn naam ook af. Wil werd namelijk Willie (Wortel) en daar had ik een hekel aan. Twee van m'n zussen hebben dat ook overgenomen en noemen mij nog steeds zo

Willie leek mij ook niets .

haha, Wim it is dus
Fijn dat het zo goed gaat op dag 2. Ik was zo benieuwd hoe het vannacht was gegaan, maar je hebt ze dus niet gehoord.
Poeh, wie had kunnen denken dat het allemaal zo snel goed zou gaan, ikke niet maar ben heel blij dat hij (tuurlijk tijdelijk..) zijn plekje heeft gevonden

Nee, ik had echt niet kunnen denken dat hij zich zo snel thuis zou voelen. Het ligt natuurlijk voor een groot deel aan hem, maar ik denk dat de manier van verhuizen er ook flink toe bijgedragen heeft.

Aaah Wim is de naam van mijn lagere school geliefde dus helemaal goed.
Wat fijn dat ie je al zo goed begint te vertrouwen, straks heeft ie je helemaal rond zijn denkbeeldige vinger gewonden maar ach daar zul je wel bestand tegen zijn.
Je moet gewoon net zo standvastig blijven als ik, gaat je vást lukken

Ik ben heus niet gevoelig voor die enorm schattige om-zijn-vinger-windende acties . Echt totaal niet

Hit the road Jack?

Moet het nog zien....

Wat een leuk verslagje zeg, en wat schrijf je leuk!
Fijn dat het al zo snel goed gaat, dat is toch altijd maar afwachten he, met een nieuwe/onbekende hond.

Wat je schreef over buiten niet aangeraakt willen worden, dat herken ik wel een beetje. Elba was in het begin buiten ook totaal niet aan te raken, dat vond ze vreselijk. Inmiddels gaat het beter, en mag bijna iedere voorbijganger (vrouwelijk dan wel) haar aanraken. Alleen nog niet aan de achterkant, dat blijft erg eng.

Ik hoop dat Wills/Jack/Wim? snel doorheeft dat het veilig is bij jou, en dat het dus allemaal wel goed komt

Dankjewel! En het is zeker altijd weer afwachten met een nieuwe hond. Ik had naar aanleiding van de verkregen informatie wel ingeschat dat hij hier zou passen (wij bij hem en hij bij ons), maar het blijft toch altijd een gok (hoewel dit dus een educated guess was).

Wat leuk om te lezen en wat gaat het al goed na 2 dagen , dat beloofd veel voor de toekomst
Zolang het vinden van een geschikte naam het grootste probleem is......

(Hier ook net een week een 'Jack' erbij dat was na uren praten de enige naam waar alle gezinsleden mee konden leven.
Stiekem vind ik hem eigenlijk helemaal geen Jack maar het zal vast wel wennen )

Hahaha, wat grappig. Ik vind Wills dus juist wel een Jack, maar ik vind de naam zelf niet zo. Maar gelukkig is het vinden van de juiste naam inderdaad het grootste probleem momenteel .

Ik zeg houden!

En heb je daar nog enige, hout-snijdende, onderbouwing voor ? De vraag geldt natuurlijk ook voor Nerazi, zo makkelijk kom je er niet mee weg hè!

Wat leuk, ik ben benieuwd!

Hoe is Mister er verder onder?

Rustig ! Wills is niet haantje de voorste, nog erg afwachtend en op een afstandje, dus Mister hoeft zich over hem niet druk te maken op de momenten dat hijzelf haantje de voorste 'moet' zijn met zijn lange puntneus.

I.P.v Wills, las ik steeds willis. Of williz. En dat vind ik wel een leuke naam.
Maar ik las al dat het wim wordt.
Geinig beestje hoor

Ahum. Nou als het Willem wordt dan wordt de inkorting dus Wim. Maar verder kan het ook nog Jack worden. Of Kees, of Repelsteeltje, of... .

Willis vind ik ook leuk, leuker dan Wim. Of Wilson, vind ik ook leuk. Hoe dan ook is de naam maar bijzaak. De hond is om te zoenen

Ja hè ?!

[renee-uk]

Ahum. Nou als het Willem wordt dan wordt de inkorting dus Wim. Maar verder kan het ook nog Jack worden. Of Kees, of Repelsteeltje, of...

ja leuk
ik zie je al staan roepen: 'Rumpelstiltskinnnnnnnnnnnn kom voor!!'

[Zamunda]

Ahum. Nou als het Willem wordt dan wordt de inkorting dus Wim. Maar verder kan het ook nog Jack worden. Of Kees, of Repelsteeltje, of...

ja leuk
ik zie je al staan roepen: 'Rumpelstiltskinnnnnnnnnnnn kom voor!!'

[Zamunda]

Even terug naar het begin en De verhuizing.


Even terug naar het begin (lang verhaal in het kort: deze opvanger leek goed te passen en we zijn ervoor gegaan).

Het begon met deze oproep:

we zoeken opvang voor 2 honden die erg lief zijn, maar ook angstig...
het liefst houden we ze bij elkaar, maar mocht er een stabiele hond in huis aanwezig zijn, dan kunnen ze ook apart worden opgevangen.

We zoeken voor hen een plekje waar veel met hen wordt gedaan en ze zo kunnen leren dat het best leuk in Nederland is Hopelijk komt er dan snel een fijn baasje voor hen!

Wat meer info over de honden:
http://www.mirtos.nu/adopteer/foxy
http://www.mirtos.nu/adopteer/wills

Twee honden zag ik sowieso niet zitten, maar al helemaal niet twee honden die elkaar lekker in hun angst konden versterken. Maar goed, ik hoef niet vooraan te staan, dus ze zullen vast wel een opvangplekje vinden. Dacht ik.

De volgende quote prikkelde al iets meer: bij ons is het heerlijk rustig en dat de honden in de rust tevoorschijn komen voor aandacht sprak mij aan (dat geeft een goede ingang en goede hoop op daadwerkelijke verbetering).

het gastgezin heeft 3 kleine kinderen die natuurlijk veel rondrennen, vriendjes meenemen etc en dat is net teveel voor Foxy en Wills. Na 20.00 uur komen ze tevoorschijn voor knuffels en aandacht....

Deze foto van de twee schitterende honden hielp ook mee. Maarja, er komt vast een geschikte opvang voor ze en ik zit er niet om te springen.



Toen op zes december duidelijk werd dat ze voor de achttiende wegmoesten ivm vakantie van het huidige gastgezin ging ik er maar eens wat serieuzer over nadenken. Ik las toen ook dat ze heel lief zijn met andere honden en dat ze met katten kunnen -héél belangrijk voor mij-. Ondertussen was er misschien een opvang voor ze, maar dat ging niet door. Nog een paar dagen gingen voorbij en inmiddels was het de tiende. Ik had inmiddels de informatie op de site van Mirtos bekeken en daaruit leek het erop dat Wills hier goed (en het beste) zou passen. Heel lief in de omgang, goed met soortgenoten, kan met katten en heeft een rustig karakter; blaft, piept en sloopt niet. Allemaal zaken die mij wel heel fijn in de oren klonken. Voor mij was de enige twijfel in zijn omschrijving dat hij het beste zou passen in een sportief gezin en of ik hem dan wel kon voorzien in zijn bewegingsbehoefte. Maarja, als je Laissah ziet zou je ook denken dat ze héél veel beweging nodig heeft. Maar die was vooral hyper in de situatie waar ze zat en is hier veel rustiger geworden. Niet dat dat dan ineens voor alle honden geldt, maar het zou in het geval van Wills wel kunnen.
Verder wilde ik geen herhaling van de situatie met Tisbee, dus voor mij was het wel belangrijk dat áls het toch niet goed zou passen (met mijn katten en/of met Mister - dus dat Mister het niet zou trekken - ) er toch een andere plek zou zijn voor hem. Dat ik dan een paar weken overbrug is geen punt, maar ik wil het niet nogmaals maanden volhouden.

Dus donderdag de tiende contact opgenomen met Ingrid, dat het me leek dat Wills hier wel zou passen en ik hem in principe wel zou willen opvangen. Maar ook direct eerlijk aangegeven dat het wel moet passen en zoniet dat hij toch ergens anders naartoe moet. We kwamen er in overleg op dat zij ging vragen of Wills terug zou mogen naar het huidige gastgezin (na hun vakantie) als het hier echt niet zou gaan. Dat bleek goed te zijn en was voor mij een superoplossing. Ik ging ervanuit en hoopte dat het niet nodig zou zijn, maar weten dat er een goed reserveplan lag gaf mij veel rust. Na nog wat gebel en gemail kwam Ingrid vrijdag op huisbezoek (en ontmoette zij de heul enge Laissah - hè, Ingrid ? - ) en kon daarna de afspraak gemaakt worden met het gastgezin om een van de honden op te halen. De andere opvanger zou op zondag gehaald worden, dus was het mooi als wij ook op zondag konden en dat kon. Ter plekke zouden we nog overleggen over wie waar het beste zou passen, maar zo op de gegeven informatie afgaand was dat voor ons Wills. Ook even overlegd met de andere opvanger en die had geen voorkeur en er geen problemen mee als we voor Wills zouden gaan.


De verhuizing:
Er was een tijdje terug een trainer bij de honden gaan kijken om ze te observeren en adviezen te geven. Hij had ook een bepaalde visie over hoe de verhuizing van de honden het beste kon gebeuren; ik kon me vinden in het idee erachter en de werkwijze sloot aan bij mijn eigen ideëen dus zo zijn we het ook gaan doen.

Om de hond zo rustig mogelijk in de auto te krijgen gingen we eerste wandelen. Op advies van de trainer hebben we de auto een eindje verderop weggezet en zijn we lopend vanuit het gastgezin vertrokken. In een uurtje zijn we met Wills en Laissah naar de auto gewandeld. Wills was errug schichtig en vond af en toe steun bij Lais of mij. Lais liet hem verder met rust, soms liepen ze zij aan zij, maar totaal geen gedoe in ieder geval. Bij de auto aangekomen ging Wills op een paar meter afstand al in de ankers dus die heb ik rustig maar gedecideerd de auto ingetild. Eenmaal in de auto (in een afgedekte bench) ging hij direct liggen en de hele reis heeft hij zich amper geroerd.

Met een nieuwe hond ga ik in principe eerst wandelen voordat we het huis ingaan en de trainer had daar een variatie op: niet tot aan huis rijden, maar wederom de auto een eindje van het huis af neerzetten om vandaaruit naar huis te wandelen. Het idee daarachter is dat een hond van nature een trekdier is en het heel natuurlijk is om, als hij naar een nieuwe omgeving gaat, daar (met de roedel) naartoe te lopen. Ik vond het een mooi idee en besloot om het ook zo uit te voeren.
Mister was niet meegegaan bij het ophalen omdat hij paniekerig is in de auto en dat niet bepaald handig is bij een angstige hond. We wilden wel samen met Mister naar huis lopen dus meneer Zamunda heeft mij afgezet en ik ben alvast gaan lopen met Lais en Wills, odertussen ging meneer Z Mister ophalen. Onderweg troffen we elkaar en in eerste instantie wilde ik eerst samen doorlopen, maar Wills trok net zo naar Mister als andersom dat ik ze toch maar direct kennis liet maken (ondanks dat ze dus allebei aan de riem zaten). Dat ging prima gelukkig! Totdat ik Lais haar houding zag veranderen en ze dominant ging lopen grauwen, poot en kop op Wills probeerde te leggen: madam vond het wel wat dat ze nu 'twee man sterk' was (en Mister vond dat natuurlijk een geweldige aanleiding om zich ook wat onhebbelijker naar Wills op te stellen). Niets aan de hand, maar ganging up doen we hier niet aan dus dat heb ik direct de kop ingedrukt . Kappen en doorlopen. De rest van de wandeling liep het stel met elkaar op alsof ze al jaren zo lopen...

Eenmaal thuis ging alles probleemloos naar binnen en stond Wills zo rustig dat een van de katten even uitgebreid de tijd nam om aan hem te ruiken. Bizar, daar hebben ze zich nog nooit zo veilig toe gevoeld.
Op advies van de trainer bleef Wills nog een tijdje aan de riem dus ik ben maar op de bank gaan zitten. Mister kwam aan de ene kant van me liggen en Lais ging op een andere bank; er was dus nog een plekje vrij naast me. Wills was rustig en ik zag dat hij toch wel graag naast me wilde gaan liggen. Maar durven... nee zover was hij nog niet. Na een minuut of tien een beetje staan en drentelen was het mij wel duidelijk: hij wilde echt graag, maar had een zetje nodig. Normaal ben ik helemaal niet van het dwingen tot contact/nabijheid, maar hij wilde het echt zelf. Dus hem op de bank getild en hij plofte, net als in de auto, direct neer. Tegen me aan. Zo heb ik een hele tijd naast hem gezeten en ondertussen werden zijn oogjes steeds kleiner en ging dat hoofdje steeds meer knikkebollen .
Nou is hij dus heel schichtig en kon ik bij de gastvrouw ook zien dat hij veel moeite heeft met aanraking. Dus dan ga ik hem niet zitten aaien als hij semi-gedwongen naast me ligt. Maar... ik kreeg steeds sterker het gevoel dat hij het op dit moment wél graag wilde en er behoefte aan had. Nou, eerst maar eens rustig zijn tuigje afdoen. Terwijl ik rustig mijn hand richting zijn tuig beweeg kijk hij op en beweegt zijn kop opzij om te zien wat ik wil. Ik hou mijn hand stil en wat doet die mafketel? Hij legt zijn kop op mijn hand en binnen een paar seconden voel ik zijn gewicht in mijn hand komen: hij laat zijn kop helemaal op mijn hand rusten . Zo blijf ik even zitten en daarna beweeg ik mijn hand zachtjes naar zijn wang/kaak en kriebel daar wat. Hij vindt het lekker. Telkens stop ik even om hem de kans te geven zijn kop weg te draaien (niet dat ik hem vasthield, maar hij kan zich ook onvrij voelen om zijn kop weg te halen), maar nee, ik moet doorgaan. Als ik mijn hand weghaal brengt hij zijn kop weer dichterbij, er moet weer zachtjes gekriebeld worden. *smelt*
Maar goed, er moet ook geslapen worden dus ik ben weer wat gaan lezen en ja hoor, toen viel hij toch echt lekker in slaap. Hij heeft toen zelfs gedroomd (dat vind ik altijd zo mooi om te zien, die pootjes die dan bewegen ).

Zo, dat was het even voor nu .

[Sas]

oh, wat lief . heerlijk verhaal!

[Eilfy]

Wat een super begin al! Ik denk zomaar dat er straks toch echt 3 honden in huize Zamunda rond blijven lopen - waarvan 2 horizonvervuilende prikoren

[Manuma]

Wat leuk opgeschreven! Fijn dat Wils bij jullie kan zeg!

Ik had me ook van alles voorgenomen maar ik heb uiteindelijk niets gedaan van wat die trainer had geschreven
Hoe is Wils onder de normale geluiden in huis? CV ketel die aanschiet, wasmachine, bestek op tafel leggen etc? Cody schiet dan toch even weg.

[Zamunda]

Leuk Sas.

Wat een super begin al! Ik denk zomaar dat er straks toch echt 3 honden in huize Zamunda rond blijven lopen - waarvan 2 horizonvervuilende prikoren

Heel heel heeeeeeel misschien .

Ik had me ook van alles voorgenomen maar ik heb uiteindelijk niets gedaan van wat die trainer had geschreven
Hoe is Wils onder de normale geluiden in huis? CV ketel die aanschiet, wasmachine, bestek op tafel leggen etc? Cody schiet dan toch even weg.

Ja jij zat ook nog met het tijdstip, het was al donker toen je naar huis ging denk ik?

Wills heeft niet veel problemen met de geluiden in huis. Hij is wel heel oplettend en kijkt wel licht bezorgd op als bijvoorbeeld het kattenluikje gaat. Hij is wel schrikkerig, maar bij geluiden schiet hij dus niet echt weg. Het mooie is ook dat het plekje op de bank waar ik de eerste uren met hem gezeten heb ook echt zijn plekje is, hij voelt zich daar best fijn. Verder mag hij zich op zich wel wat terugtrekken, maar ik geef hem daar niet teveel kans toe. Het is bij ons namelijk zo rustig en stil en ik zie dat hij dit aankan, dus ga ik hem daar niet teveel in toestaan. Hij mag bij ons alleen nog in de huiskamer, dus hij kan zich niet in een ander vertrek terugtrekken. Als we in de keuken bezig zijn staat hij heel nieuwsgierig achter het traphekje te kijken . Met dat scheve koppie van 'm . Dan schrikt ie weleens en neemt ie wat meer afstand, maar ik merk wel dat de huiskamer al steeds veiliger voor hem wordt.
Met wandelen loopt hij voorop en schrikt hij van elk geluidje achter hem (krakend takje, krakende jas, wegschietend steentje...).

Verder is hij heel schichtig tijdens bewegen. Als hij op de bank ligt en je loopt achter hem langs dan gaat hij zitten want dat is toch wel eng. Als ik in huis loop en hij ook houdt hij meters afstand. Mooie is wel dat als ik dan stil ga staan hij vaak even aan mijn hand komt ruiken.